Συνταγματική ή πολιτική αναθεώρηση χρειάζεται;

10:09 13/4/2017 - Πηγή: Huffington Post Greece

Διαβάσαμε πρόσφατα τις προτάσεις που έχουν πέσει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης περί συνταγματικής αναθεώρησης και διαπιστώνουμε πως όλες μένουν και στέκονται σ' αυτό που κάποιος μπορεί να αποκαλέσει «τεχνικό» επίπεδο, ενώ σχεδόν καμία ουσιαστική πρόταση δεν έχει γίνει για την ίδια την καρδιά της Δημοκρατίας, που δεν είναι άλλη από τον πολιτικό πολιτισμό και την πολιτική παιδεία. Θα ήταν λοιπόν ευκταίο, μαζί με τις όποιες συνταγματικές αλλαγές, να συζητηθούν κι ορισμένες αλλαγές που στόχο θα έχουν αποκλειστικά και μόνο την αναθεώρηση της πολιτικής αντίληψης σ' αυτή τη χώρα καθώς και του πολιτικού

γίγνεσθαι εν συνόλω, το οποίο δε θα ήταν υπερβολή να ισχυριστούμε πως έχει αρχίσει πια να μοιάζει με παθογενές καρκίνωμα που προκαλεί ασφυξία σε τούτο τον τόπο.

Το πρώτο σημείο σε μια τέτοια συζήτηση δε θα μπορούσε να είναι άλλο παρά η εισαγωγή -επιτέλους- της λογικής στην πολιτική! Ίσως, θα μπορούσε να σκεφτεί ο αναγνώστης, πως τούτη η δήλωσή μας να αποτελεί μια άλογη ή και παράλογη τοποθέτηση, ας το σκεφτούμε όμως λίγο καλύτερα. Με ποια λογική οι πολιτικοί ζητούν καθημερινά από το λαό θυσίες από τη στιγμή που τον έχουν καταντήσει επαίτη με τη μακρόχρονη λιτότητα και τη διάλυση κάθε κοινωνικής πολιτικής; Με ποια λογική ζητούν καθημερινά την κεφαλή επί πίνακι των ελεύθερων επαγγελματικών και των επιχειρηματιών θεσπίζοντας κι εφευρίσκοντας διαρκώς νέους φόρους; Με ποια λογική ζητούν καθημερινά από ένα σύστημα υγείας που βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης να παρέχει υπηρεσίες περίθαλψης στους πολίτες; Με ποια λογική ζητούν καθημερινά από τους συνταξιούχους να... πεθάνουν μια ώρα αρχύτερα για να μην αποτελούν πια βάρος στα συνταξιοδοτικά ταμεία, τα οποία σημειωτέον η ίδια η πολιτική έχει λεηλατήσει; Με ποια λογική ζητούν καθημερινά από τους Έλληνες να σκύβουν το κεφάλι και να θάβουν τα όνειρά τους κάτω από τα ειδοποιητήρια των κατασχέσεων; Διότι, ο πολιτικός με λογική μεριμνά όχι για την εξαθλίωση αλλά για την πρόοδο του τόπου του μέσα από τακτικές κι αποφάσεις που οδηγούν στην πραγματική ανάπτυξη, στην εξάλειψη των ανισοτήτων, στην κοινωνική αποκατάσταση αδικιών και στην αξιοπρεπή διαβίωση του λαού του. Όχι το αντίθετο!

Το επόμενο σημαντικό σημείο της συζήτησης θα πρέπει να επικεντρωθεί στην, κατά κοινή ομολογία, πολιτική στειρότητα των καιρών μας. Στειρότητα η οποία ίσως θα πρέπει να υποθέσουμε πως μπορεί να οφείλεται στην πολιτική ένδεια και αδυναμία παραγωγής νέων ιδεών μιας μεγάλης μερίδας των πολιτικών (προσώπων). Τούτο μάλλον δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς πως η μακρόχρονη τριβή με τα κοινά μοιραία τούς έχει οδηγήσει σε πολιτική κόπωση και τους έχει καταστήσει ίσως απλούς γραφειοκρατικούς διεκπεραιωτές πια. Αυτό βεβαίως είναι δύσκολο να το αντιληφθεί κάποιος για τον ίδιο του τον εαυτό, όσο ειλικρινή και καλή αυτοκριτική κι αν κάνει, είναι όμως εύκολο, στο πλαίσιο της προσωπικής αξιοπρέπειας, να αποχωρήσει αυτοθέλητα από το πολιτικό προσκήνιο μετά την πάροδο ενός εύλογου χρονικού διαστήματος. Διότι, όσο αγνή πρόθεση κι αν έχει κάποιος, δυστυχώς κάποια στιγμή θα στερέψει από ιδέες και κουράγιο, θα χάσει τον ενθουσιασμό του κι απλώς θα περιφέρει τη ματαιοδοξία του στα έδρανα της εξουσίας χωρίς να παράγει αληθινή πολιτική, ειδικά αν η ενασχόληση με τα κοινά έχει «επάγγελμα» και μάλιστα μακροχρόνιο. Νέοι πολιτικοί με νέες και καινοτόμες ιδέες είναι το ζητούμενο αυτή τη συγκεκριμένη ιστορική στιγμή, χωρίς βεβαίως αυτό να γίνει άκριτα και χωρίς ποιοτική αξιολόγηση, η οποία σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να προέρχεται από το λαό.

Το τελευταίο σημείο του προβληματισμού μας έχει να κάνει με την αμιγώς κοντόφθαλμη και βραχυπρόθεσμη αντίληψη των πραγμάτων από τους αποφασίζοντες. Έχουμε γίνει μάρτυρες αλλεπάλληλων αλλαγών σε τρομακτικά μικρά κι ελάχιστα, για τους όρους της πολιτικής, διαστήματα σε σοβαρούς κι ευαίσθητους τομείς όπως η οικονομία, η δικαιοσύνη, η υγεία, η παιδεία, η δημόσια διοίκηση κλπ., αλλαγές που ο κάθε υπουργός, γενικός γραμματέας, διοικητής -ακόμα και της ίδιας κυβέρνησης- αποφασίζει κι εισηγείται απαξιώνοντας στις πλείστες των περιπτώσεων αποφάσεις και νόμους τόσο φρέσκους που πριν το μελάνι στεγνώσει στα Φύλλα της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως που έχουν δημοσιευτεί, τους τροποποιούν.

Χωρίς μια μακρόπνοη πολιτική που θα εξασφαλίσει τόσο σε ξένους επενδυτές όσο και στους κατοίκους αυτής της χώρας οικονομική σταθερότητα, ασφάλεια δικαίου, κοινωνική πρόνοια κι ασφάλιση, σοβαρή παιδεία, στιβαρή δημόσια διοίκηση, υγεία κι ευκαιρίες ανάπτυξης νέων ιδεών, τούτος ο τόπος δεν μπορεί να προοδεύσει και να ακολουθήσει την Ευρώπη (των δύο ταχυτήτων απ' ό,τι φαίνεται) στο μέλλον. Ουδείς πρόκειται να ασχοληθεί με τη «χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας» αν η πολιτική παράγει αβεβαιότητα. Θα ήταν χρήσιμο να ληφθούν αποφάσεις που να δεσμεύουν τους πολιτικούς σε βάθος χρόνου και να μην επιτρέπουν την αλλαγή πορείας κάθε φορά που εναλλάσσονται τα πρόσωπα στις θέσεις ευθύνης, ώστε να εξαλειφθεί η πολιτική ανασφάλεια που τέτοιες πρακτικές επιφέρουν.

Πότε θ' ανθίσουνε τούτοι οι τόποι;
Πότε θα 'ρθούνε κανούργιοι ανθρώποι
να συνοδεύσουνε την βλακεία
στην τελευταία της κατοικία;

Ν. Γκάτσος, Ελλαδογραφία

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.