Τα 5 πιο γελοία ψέματα που μας λένε οι διαφημίσεις κάθε μέρα

17:57 29/8/2015 - Πηγή: Huffington Post Greece

Δεν είναι νέο πως οι διαφημίσεις, τηλεοπτικές και μη, είναι γεμάτες ανακρίβειες και υπερβολές. Αυτή είναι και η βασική ιδέα της διαφήμισης, στην τελική: να σου πλασάρει το εκάστοτε προϊόν με τέτοιο τρόπο ώστε να νιώσεις την ανάγκη να το αποκτήσεις, ακόμα κι αν είναι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεσαι. Το ξέρουμε, έχουμε μάθει να ζούμε με αυτό, πολλές φορές μάλιστα τσιμπάμε κι εμείς το δόλωμα, όλοι φεύγουν ευχαριστημένοι. Υπάρχει, όμως, κι ένα όριο.

Οι ακόλουθες περιπτώσεις διαφημίσεων είναι το top 5 χαρακτηριστικών παραδειγμάτων αυτής της

πλάνης. Δεν αφορούν κάποιο συγκεκριμένο προϊόν ή μάρκα, θα το καταλάβεις άλλωστε μόλις τα δεις - είναι παντού. Το πρόβλημά τους δεν είναι πως λένε μικρά ψεματάκια για να πετύχουν τον σκοπό τους. . Το πρόβλημά τους είναι πως το κάνουν με τόσο γελοίο τρόπο, που δεν μπορείς καν να τις πάρεις στα σοβαρά.

1. Όλες οι γυναίκες φοράνε κολλητά λευκά παντελόνια την πρώτη μέρα της περιόδου και χορεύουν στο δρόμο.

Κοιτάξτε, αγαπητές εταιρείες παραγωγής σερβιετών και ταμπόν: η φύση έκανε τις γυναίκες να σας έχουμε ανάγκη με το ζόρι. Ακόμα και αν δεν είχατε καν διαφημίσεις, εμείς θα εξακολουθούσαμε να αγοράζουμε τα προϊόντα σας, τουλάχιστον μέχρι τα 50 μας χρόνια. Και μετά τα 50, δηλαδή, αλλά για άλλο λόγο. Ωραία; Ωραία.

Από εκεί και πέρα, πρέπει κάποια στιγμή να συμβιβαστείτε με μια παγκόσμια αλήθεια. Καμία γυναίκα, καμία, ποτέ, δεν θα φορέσει λευκό κολλητό παντελόνι την πρώτη ημέρα της περιόδου της - ή και καθ' όλη τη διάρκειά της. Ούτε φούστα. Ούτε string. Ούτε θα είναι χαρούμενη. Ούτε θα πάει για χορό στο club το βράδυ. Το πιο πιθανό είναι να μισεί τη ζωή της από την πρώτη μέχρι την τελευταία μέρα της περιόδου, εκτός από τη ζωή της να μισεί και όλο τον υπόλοιπο κόσμο, να φορά ό,τι πιο «ασφαλές» έχει στην ντουλάπα της (το «βρακί της γιαγιάς» δεν είναι αστικός μύθος) και να μετρά τις ώρες μέχρι να τελειώσει αυτό το μαρτύριο. Οπότε, αλήθεια, μην το κάνετε χειρότερο, είναι αρκετά οδυνηρό ως έχει.

Για να μην σχολιάσουμε Το Μπλε Υγρό και χαλάσουμε τις καρδιές μας.

2. Η μεγαλύτερη τεχνολογική επανάσταση της εποχής μας συμβαίνει κατά βάση σε ξυραφάκια και απορρυπαντικά.

Κάθε φορά που βλέπω διαφήμιση για ξυραφάκια, ειδικά για άντρες, ή για το νέο απορρυπαντικό που καθαρίζει σε βάθος μέχρι και τη μαύρη σου ψυχή, αρχίζω αυτόματα να χτυπάω ό,τι βρίσκεται δίπλα μου - μαξιλάρια καναπέ, τραπεζάκι, τον φίλο μου. H υπερβολή δεν είναι καλό πράγμα. Άλλο το να ενθουσιάζεσαι με κάτι και να λες στους φίλους σου ότι «είναι το καλύτερο πράγμα του κόσμου», κι άλλο το να υποστηρίζεις πως ό,τι συνέβη από τη βιομηχανική επανάσταση μέχρι τον επιταχυντή αδρονίων του CERN, έγινε για να τελειοποιηθεί η τεχνολογία στις ξυριστικές μηχανές και τα απορρυπαντικά πλυντηρίου. Δεν είμαι καν σίγουρη αν η λέξη «τεχνολογία» είναι δόκιμος όρος γι' αυτό το πράγμα.

Συμπληρωματικά, το να μου δείχνεις μια γυναίκα να ξυρίζει τη βελούδινη, λεία γάμπα της, δεν μου λέει απολύτως τίποτα για την υπεροχή της ξυριστικής σου μηχανής. Δείξε μου πόσο καλά κάνει τη δουλειά της όταν τη χρησιμοποιείς για να ξυρίσεις ένα γορίλα κι εκεί μάλιστα, να σου γράψω και την προίκα μου.

3. Όλοι οι κάτοικοι της Αθήνας, από τους φοιτητές μέχρι τις πολύτεκνες οικογένειες, ζουν σε ένα Παπακαλιατικό σύμπαν.

Καταρχήν, Χριστόφορος και ξερό ψωμί, ας είμαστε ειλικρινείς σε αυτό. Ο auter της καρδιάς μας, όμως, κάνει σειρές και ταινίες. Fiction, πώς το λένε. Όταν, λοιπόν, βλέπεις σε διαφημίσεις εταιρειών κινητής τηλεφωνίας, τραπεζών, αλλαντικών, λίγο-πολύ παντού, ανθρώπους της μέσης αστικής τάξης (και αν) να ζουν σε σπίτια που ξέρεις πως χρειάζεσαι τον προϋπολογισμό ενός μικρού κρατιδίου για να τα συντηρήσεις, ε, ας πούμε πως δεν πείθεσαι και πάρα πολύ. Δεν είπαμε να τους βάζετε και σε υπόγεια στη Λιοσίων, ας υπάρχει όμως μια σχετική αληθοφάνεια. Και αφήστε τον Παπακαλιάτη στην ησυχία του.

4. Το φαγητό που θα φτιάξεις/αγοράσεις είναι ακριβώς αυτό το θεϊκό πράγμα που βλέπεις. Καρμπόν.

Και πες πως εγώ είμαι σκράπας στη μαγειρική και το ότι δεν μπορώ να πετύχω το σουφλέ που μου δείχνεις στη διαφήμιση για την μπεσαμέλ σου είναι δικό μου πρόβλημα. Δεκτό. Το να μου διαφημίζεις το λαχταριστό σου burger, με το αφράτο ψωμί, το τραγανό μπέικον, το κολασμένα λιωμένο τυρί και το ζουμερό μπιφτέκι, να έρχομαι εγώ στις 2 το πρωί στο μαγαζί σου να το καταβροχθίσω μετά από δυο-τρία (πέντε) ποτά και να μου δίνουν κάτι μεταξύ στραβοχυμένης πλαστελίνης και lego, είναι καθαρή χαιρεκακία.
Στην ίδια κατηγορία ανήκει και αυτή η υπέροχη νέα συνήθεια των τελευταίων ετών, όπου όλοι πλέον κοτσάρουν και ένα «deluxe» ή «premium» δίπλα στο όνομα του τροφίμου. Δεν μπορείς να βάζεις το «premium» και το «Στάκα Σφακιών» στην ίδια πρόταση. Απλά δεν γίνεται, μη το συζητάς, τέλος.

5. Υπάρχει μια πάρα πολύ σοβαρή και αξιόπιστη έρευνα που, εντελώς συμπτωματικά, υποστηρίζει ακριβώς το προϊόν που διαφημίζεις.

Είναι καλό να έχεις υπόψη πως, στην εποχή του world wide web και της ασταμάτητης, απέραντης πληροφορίας που είναι διαθέσιμη στον καθένα μας, αν ενδιαφέρομαι έστω και αμυδρά για το προϊόν σου, μπορώ να διαπιστώσω με ένα απλό γκουγκλάρισμα αν αυτή η έρευνα που αναφέρεις υποστηρίζει όντως τις ιδιότητές του. Ή, μεταξύ μας, αν είναι πραγματική. Τίποτα, αυτό είχα να πω μόνο.

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.