Τα αποτελέσματα του Νιου Χάμσαϊρ δείχνουν ότι οι ψηφοφόροι είναι πιο διχασμένοι αλλά και πιο ενεργοί

20:23 10/2/2016 - Πηγή: Huffington Post Greece

Μάντσεστερ, Νιου Χάμσαϊρ - Μεγάλες ουρές σχηματίστηκαν στα εκλογικά κέντρα μετά τις επτά το απόγευμα, την ώρα που έκλειναν οι κάλπες. Λίγα λεπτά νωρίτερα, υποστηρικτές του Μπέρνι Σάντερς και του Ντόναλντ Τραμπ ήταν ακόμα στον δρόμο για να προλάβουν την ψήφο της τελευταίας στιγμής, γεγονός που έφερε την συντριπτική νίκη των δύο ανδρών.

Οι τοπικές αρχές είχαν προβλέψει αποτελέσματα-ρεκόρ. Και ενώ τα νούμερα δεν ήταν ακόμα καταληκτικά, ήταν ξεκάθαρο ότι είχαν δίκιο.

Το μήνυμα από το Νιου Χάμσαϊρ είναι δυνατό, καθαρό και διττό. Πρώτον: Οι

Αμερικανοί είναι ιδεολογικά πιο διχασμένοι σε κάθε κόμμα σε σχέση με την προηγούμενη γενιά. Δεύτερον: Οι ψηφοφόροι συμμετέχουν παθιασμένα στην καμπάνια και είναι πιθανό να παραμείνουν έτσι καθ' όλη την διάρκεια του 2016.

Συμπερασματικά: Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής βρίσκονται ενώπιον μιας εκλογικής διαδικασίας μεγάλων αντιθέσεων, με μια ένταση που δεν έχει σημειωθεί εδώ και δεκαετίες, εύλογα από την «εποχή του Βιετνάμ» το 1968. Είναι αλήθεια ότι η αβέβαια εκλογική διαδικασία του 2000 πήγε στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ πριν οριστικοποιηθεί. Όμως, οι εκλογές του 2016 δεν έχουν να κάνουν τόσο με την συγκεκριμένη διαδικασία, όσο με την βαθιά ιδεολογική αντίθεση σε ένα εκλογικό σώμα που συμμετέχει ενεργά σε αυτή.

Ανεξάρτητα από τη γνώμη που έχετε γι' αυτούς, ο Τραμπ και ο Σάντερς φέρνουν ορδές νέων ψηφοφόρων ή ατόμων που στο παρελθόν ήταν δυσαρεστημένοι με την εκλογική διαδικασία. Οι υποστηρικτές του Σάντερς εξοργίζονται κάθε φορά που γίνεται σύγκριση των δύο ανδρών – ο Τραμπ εξάλλου αποτελεί πηγή ρατσιστικών ύβρεων και απολυταρχικής ιδεολογίας. Όμως, είναι γεγονός ότι και οι δύο νικητές του Νιου Χάμσαϊρ διευρύνουν το εκλογικό σώμα.

Ο Σάντερς το καταφέρνει αυτό κυρίως με τους νέους ψηφοφόρους, με το βάρος να πέφτει στην Χίλαρι Κλίντον. Ο Τραμπ προσελκύει ψηφοφόρους των μεσαίων και μικρομεσαίων τάξεων που προτιμούν την δυναμική, επιχειρηματική του προσέγγιση αντί της πρότασης του Σάντερς για ένα μεγαλύτερο Δημόσιο τομέα.

Στη διασταύρωση των οδών Μεκάνικ και Ελμ στο κέντρο του Μάντσεστερ, ο Ντέιβιντ Τιντ, εθελοντής της καμπάνιας του Τραμπ, στεκόταν πάνω σε ένα μικρό στρώμα χιονιού κρατώντας αφίσες του επιχειρηματία, προσπαθώντας να πείσει έναν αβέβαιο Ρεπουμπλικανό να ρίξει σε αυτόν τον άνδρα την ψήφο του.

«Είναι επιχειρηματίας, όχι πολιτικός», είπε ο Τιντ. Αυτό υποτίθεται ότι θα ήταν αρκετό.

Κάτω στο καφέ Ράιν, οι υποστηρικτές του Σάντερς που βρίσκονταν πίσω από τον πάγκο επιδείκνυαν ένα πλαστικό κουτάλι που είχαν ζωγραφίσει έτσι ώστε να μοιάζει με το «δασκαλίστικο» πρόσωπο του ήρωά τους.

«Ζούσα στην Αυστρία για μερικά χρόνια και είδα τι θα πει πραγματικό σύστημα Υγείας. Επομένως ήρθα εδώ για να στηρίξω το σχέδιο του Μπέρνι για ένα εθνικό σύστημα Υγείας», δήλωσε η Μέγκαν Λούι Χέινταλ με καταγωγή από το Derry.

Αυτές οι αντιθέσεις δείχνουν το άλλο πρόσωπο της έντασης και του ενδιαφέροντος (αυτών των εκλογών): Έναν εμφανή ιδεολογικό διχασμό που σπάνια βλέπουμε στις αμερικανικές εκλογές, οι οποίες υποτίθεται πως είναι -και συνήθως είναι- ένας αγώνας προς το κέντρο.

Όχι όμως αυτή τη φορά. Παρόλο που έχουμε ακόμα δρόμο, να μην αναφέρω τις μεγάλες γενικές εκλογές του φθινοπώρου, η πόλωση στο Νιου Χάμσαϊρ αξίζει να σημειωθεί απόψε.

Τα exit polls, δείχνουν συμμετοχή και διάσπαση.

Οι Ρεπουμπλικανοί που αυτοχαρακτηρίζονται «συντηρητικοί» φέτος είναι κατά 21% περισσότεροι σε σχέση με τέσσερα χρόνια πριν. Οι Δημοκρατικοί που αυτοχαρακτηρίζονται «φιλελεύθεροι» είναι από την άλλη 12% περισσότεροι σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές.

Ακόμα, τα δύο τρίτα των Ρεπουμπλικανών ψηφοφόρων στηρίζουν έναν προσωρινό αποκλεισμό όλων των Μουσουλμάνων από την χώρα – μια ιδέα που απορρίπτεται σε πολύ μεγάλο ποσοστό από τους Δημοκρατικούς. Τέσσερις στους δέκα Ρεπουμπλικανούς θέλουν την απέλαση όλων των μεταναστών που δεν διαθέτουν τα απαραίτητα έγγραφα, κίνηση που επιθυμεί το 10% των Δημοκρατικών. Δεν αποτελεί έκπληξη ότι ο Τραμπ νίκησε εδώ.

Το ίδιο ισχύει και για τον Σάντερς, ο οποίος στηρίζει ένα Σύστημα Υγείας που θα χρηματοδοτείται εξολοκλήρου από το κράτος, ένα Δημόσιο Ανώτατο Εκπαιδευτικό Σύστημα και άλλα μέτρα που θα χρηματοδοτηθούν με νέες φορολογικές επιβαρύνσεις, κυρίως των πλουσίων.

Μια γενιά Δημοκρατικών με οδηγό τους Κλίντον έφυγαν από τις λύσεις «ενός Μεγάλου Δημόσιου Τομέα» κατά την διάρκεια της επιρροής του Ρόναλντ Ρίγκαν και των ομοίων του. Όμως αυτή η εποχή τελείωσε και προφανώς το ίδιο συνέβη με την προθυμία των Δημοκρατικών να πιστέψουν ότι πρέπει να κατεβάσουν τα πανιά τους.

Οι Δημοκρατικοί εδώ επιθυμούν ένα σύστημα Υγείας που θα χρηματοδοτείται αποκλειστικά από το Κράτος, παρά το επιχείρημα της Χίλαρι Κλίντον ότι κάτι τέτοιο θα αναιρούσε την πρόοδο που έγινε με την «Affordable Care Act», η οποία βασίζεται στην συνεργασία ασφαλιστικών και φαρμακευτικών εταιρειών με τον ιδιωτικό τομέα.

Σημάδι που δεν ευνοεί τους Δημοκρατικούς αποτελεί το γεγονός ότι οι Ρεπουμπλικανοί φαίνονται κατά ένα τρόπο πιο ετοιμοπόλεμοι και θυμωμένοι, όμως η μεγάλη πλειοψηφία όλων των ψηφοφόρων υποστηρίζουν ότι ανησυχούν ή ανησυχούν «πολύ» για την κατάσταση της αμερικανικής οικονομίας.

Όπως είχε πει ένας σοφός πολιτικός το 1992, «είναι η οικονομία ηλίθιε» (που μετράει) στις προεδρικές εκλογές, και αυτό παραμένει αληθινό.

Ως τώρα, οι ψηφοφόροι λένε ότι είτε θέλουν ένα μεγαλύτερο Δημόσιο Τομέα (Σάντερς), είτε έναν απολυταρχικό επιχειρηματία (Τραμπ).

Αυτή είναι μια διαφωνία των καιρών.

*Το κείμενο αρχικά δημοσιεύτηκε στην αμερικανική έκδοση της Huffington Post.

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.