Τα δύο μέλλοντα

22:22 18/1/2021 - Πηγή: Huffington Post Greece

Η επιλογή των ηγετών που θα διαμορφώσουν τη φυσιογνωμία του μέλλοντος κόσμου και είναι αποτέλεσμα της ψήφου ανθρώπων διαφορετικών επιδιώξεων, διαφορετικών κριτηρίων, διαφορετικών αξιακών συστημάτων και ιδεολογιών, συχνά οδηγεί σε άτομα που κινούνται προς ίδιον όφελος χωρίς να διαθέτουν την πολυπλοκότητα, την ευστροφία, τη διορατικότητα και την μόρφωση που απαιτείται και κυρίως χωρίς αυτή την σχεδόν ενδόμυχη τάση να σφραγίσουν την εποχή τους αφήνοντας ένα σημαντικό αποτύπωμα από το πέρασμά τους στη ζωή.

Εξελικτικά ο κόσμος βλέπουμε να οδηγείται σε έναν ηθικό ξεπεσμό πολύ επικίνδυνο.

Η

ηθική λειτουργεί όπως τα σύνορα. Σύνορα κόσμων, σύνορα κρατών, εσωτερικά σύνορα, σύνορα ελευθεριών, σύνορα καταπίεσης, σύνορα αυταρχικών καθεστώτων καθώς και σύνορα Δημοκρατικών επιλογών.

Δυστυχώς οι κακές επιλογές ηγετών με απολυταρχικές διαθέσεις αποτελούν μια καταδίκη και για αυτούς που τούς φέρνουν στην εξουσία αλλά και γι αυτούς που τους στηρίζουν λόγω σκοπιμοτήτων στη διεθνή σκακιέρα

Ο κόσμος αλλοιώνεται αλλά ταυτόχρονα και οι άνθρωποι, που μέσα από σκληροπυρηνικές διοικήσεις συνηθίζουν σιγά σιγά τη βία. Το παιχνίδι παίζεται ολοένα και πιό μακρυά από τους λαούς,σε άλλες διαστάσεις και με άλλες μεθόδους χειραγώγησης. Άλλωστε οι δομές πάντα καταρρέουν αθόρυβα και οι ψυχικές δομές διαλύονται εύκολα χωρίς να γίνεται αντιληπτό, όπως και οι νόμοι και οι θεσμοί.

Σε αυτό μόνο το σημείο τελικά μπορούν να συναντηθούν όλοι οι κόσμοι όταν μάλιστα δεν γνωρίζουν το γιατί δεν διαφέρουν πλέον.

Στην διεθνή σκηνή λείπει όλο και περισσότερο η προσωπική εντιμότητα που απαιτεί γενναίες κινήσεις, η αλήθεια, η αποφασιστικότητα, το ήθος για το δύσκολο ρίσκο, για τη μία απόφαση που αν την πάρεις μπορεί να κάνεις τον κόσμο καλύτερο.

Η Ευρώπη τελικά θαυμάζει κρυπτόμενη τους τολμηρούς που αποφασίζουν γιατί έτσι προχώρησε εν πολλοίς η ανθρωπότητα και γιατί δεν ήταν ποτέ εύκολο να ομολογήσει κανείς τη δειλία που μπορεί να τον διακατέχει μπροςτά σε μεγάλες αποφάσεις για έναν κόσμο με άγνωστη περίμετρο, με άγνωστη ακτίνα και χωρίς κέντρο. Πριν την εισβολή στο Καπιτώλιο ελάχιστοι είχαν αντιληφθεί την επικινδυνότητα από την υπονόμευση της Δημοκρατίας στην Αμερική. Μια Αμερική που ενσωματώνει τα πάντα κάτω από μία σημαία και αποτελούσε τη δύναμη που πάντα, δυνητικά τουλάχιστον μπορούσε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.

Πρός στιγμήν αιωρήθηκε η κατάλυση της πραγματικότης και της ανθρώπινης σκέψης. Πρέπει λοιπόν να σκεφτούμε πως διαφαίνονται στον ορίζοντα δύο πιθανά μέλλοντα, δύο διαφορετικά πεπρωμένα.

Ο σκληρός καπιταλισμός και ο ήπιος καπιταλισμόςεξαιρώντας φυσικά τον συγκεντρωτικό καπιταλισμό της Κίνας.

Στον ήπιο Καπιταλισμό φαίνεται πιθανόν να εξακολουθήσει να υπάρχει παιδεία, Πολιτισμός, κοινωνική πρόνοια, κοινός νους, αντιληπτική και κριτική ικανότητα, ενάντια στους ολοκληρωτισμούς και στη διάβρωση που επιχειρείται Διεθνώς.

Είναι κρίμα να εξαφανιστούν όλα αυτά για τα οποία πάλεψε η ανθρωπότητα μέσα σε αυτήν την ορατή πλέον κατάφωρη υπονόμευση της ανθρώπινης φύσης.

ΠΡΙΝ ΦΥΓΕΤΕ Η Αποθέωση του Τζώρτζ Ουάσιγκτον και η Αποκολοκύνθωση του Ντόναλντ Τραμπ Από την μεταψυχροπολεμική διεθνή τάξη στη νέα παγκόσμια τάξη