Τα επαγγελματικά «πισώπλατα» χτυπήματα. Πόσο ευεργετικά...(ένα αιρετικό post)

18:18 12/1/2016 - Πηγή: Huffington Post Greece

Eίτε ξεκινάς μια νέα επιχείρηση, είτε ξεκινάς σαν υπάλληλος-στέλεχος κάπου ξεκινάς παράλληλα και έναν πόλεμο. Αλλοτε μικρό, άλλοτε μεγάλο, άλλοτε αιματηρό. Το θέμα είναι πόσο καλό παιδί θες να είσαι με στόχο να κάνεις απλά τη «δουλειά» σου αναίμακτα, και με μηδενική προσωπική εξελιξη;

Μια πραγματικά ισχυρή εταιρεία, θα προσπαθήσει να βγούνε «μπροστά» οι εργαζόμενοι

που αξίζουν. Που το έχουν ποικιλοτρόπως αποδείξει, και μιλάμε βεβαίως για πωλήσεις, κλείσιμο μεγάλων deals και δυνατή στρατηγική. Μια μικρή εταιρεία θα «κόψει» τα πόδια όσων θέλουνε να εξελιχθούν, όσων έχουν ιδέες προχωρημένες και όσων «διαφέρουν». Ενας «απειλητικός» αέρας θα πλανάται γύρω σου όταν θα ρίχνεις τα χαρτιά σου στο τραπέζι των συσκέψεων για να εκφέρεις τα «μεγαλόπνοά» σου σχέδια. (Αλήθεια, πως τολμάς;).

Το μεγαλύτερο θέμα όμως θα το αντιμετωπίσεις από τους καλούς σου συν-εργάτες και φίλους-κολλητούς που μοιράζονται τις αγωνίες σου στο 8ωρο, 10ωρο, συχνά 12ωρο σου. Από αυτούς που θα ήταν πολύ ικανοποιημένοι, αν μένατε όλοι στο ίδιο επίπεδο.

Τούς αφήνεις;

Αν είσαι νέος επαγγελματίας με σχέδια και όνειρα όλοι θα σε αγαπάνε και θα σε εκτιμούνε, ιδιαίτερα στο ξεκίνημά σου. Θα είναι ενίοτε ενθουσιασμένοι που η αγορά εμπλουτίζεται με ακόμα έναν νέο ελπιδοφόρο επαγγελματία- πόσο ρομαντικό πράγματι. Μέχρι να αρχίσεις να προχωράς με τεράστια βήματα. Εκεί θα αρχίσει να φαίνεται καθαρότατα πόσοι είναι διατεθειμένοι να σε στηρίξουν και να προχωρήσετε μαζί σε κοινούς αγώνες, πόσοι από τους συνεργάτες θα σου σκάψουν τον λάκκο.

Τους αφήνεις;

Η ιδιαίτερα απεχθής κοινότητα της Μαφίας, έχει να μάς διδάξει αρκετά όσον αφορά το θέμα της «πίστης» σε μια ιδέα-συνεργασία-κοινό όραμα. Αν απομονώσει κάποιος την γραφικότητα των άπειρων -σχετικών με το θέμα ταινιών-, αυτό που μένει είναι ο διακαής πόθος για την πίστη μέσα σε μια ομάδα και την στήριξη στους ίδιους στόχους.

Πώς επιτυγχάνεται αυτό;

Δεν θεώρησα ποτέ ότι διαλέγοντας σωστούς συνεργάτες, υπογράφεις και συμβόλαιο αιώνιας πίστης και αφοσίωσης. Το μόνο που πραγματικά θεωρώ μετά από δεκαετίες στον επαγγελματικό χώρο, είναι ότι ποτέ δε χάνουμε χρόνο σε ανώφελες αντιπαραθέσεις και εκδικητικές χρονοβόρες διαδικασίες, εκτός αν μιλάμε για σοβαρή λασπολογία όπου εκεί πλέον επιβαλλεται ο νόμος του #nomercy. Ακόμα και σαν στέλεχος «ξεκαθαρίζεις» τη σχέση σου με εκείνους που επιθυμούν να σε δούνε στην ίδια μοίρα με εκείνους. Πώς; Απλά τους απομακρύνεις. Δεν πληρώνεστε για να κάνετε χαρωπή παρεούλα. Κάποιος σας πληρώνει καλά-i guess, i hope- για να παράγετε έργο. Σαν νέος επαγγελματίας διώχνεις με συνοπτικές διαδικασίες όσους συν-εργάτες δεν μοιράζονται την δική σου «τρέλλα», ας μου επιτραπεί η λέξη. Στις κοινωνικές σου συναναστροφές με άλλους επαγγελματίες, δεν υπάρχει κανένας λόγος για «μοίρασμα» των δικών σου σχεδίων η των δικών σου πληροφοριών σχετικά με την αγορά, τις χρηματοδοτήσεις και άλλα όμορφα που αν τα πετάξεις απο large διάθεση δεξιά-αριστερά, είναι πολύ πιθανόν να τα δεις να γίνονται πράξη απο εκείνους που δεν θα ήθελες. Θα ήθελες;

''Νever let anyone know what you are thinking''.
''You know the sad thing about betrayal? It never comes from an enemy''.
''It's not personal. It's strictly business''.
''You hit me, we hit you''.
''Don't ever take sides against family''.

Κάτι παραπάνω θα ξέρουνε για να είναι μια από τις μακροβιότερες εγκληματικές οργανώσεις, έστω και αρκετά αποδυναμωμένη.

Και ερχόμαστε στο αγαπημένο μου θέμα. Το «καλό παιδί και το καλό κορίτσι». Οταν αρχίσεις να νιώθεις τα πισώπλατα χτυπήματα, ΔΕΝ ασχολείσαι. Αντίθετα μελετάς πολύ καλά τα δικά τους λάθη και τις δικές τους μεθόδους. Κοιτάς πολύ προσεκτικά εσένα και ψάχνεις να βρεις το γιατί δέχτηκες τις επαγγελματικές μαχαιριές. Και για να κάνουμε και τον «Δικηγόρο του Διαβόλου» -αγαπημένη ταινία- γιατί δηλαδή να έχουν άδικο εκείνοι κι εσύ δίκιο; Το θέμα είναι να κατανοήσεις 100% το γιατί συνέβη. Και να επωφεληθείς από αυτό. Το γιατί, το ξέρει ο καθένας μέσα του, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι υπάρχει κάτι καλό στα σενάρια λασπολογίας και εμπαθούς κριτικής.

Στις επιχειρήσεις και στις συνεργασίες αυτή η πληγή της χωρίς μέτρο, «καλοσύνης» πρέπει να εκλείψει. Κρατάμε «μικρό καλάθι» μέχρι να μεγαλώσει με τα σωστά φρούτα μέσα και όχι με τα σάπια.Φυσικά δεν υποστηρίζω συμπεριφορές #bitch, είναι τόσο ξεπερασμένες και θλιβερές. Την καλοσύνη όμως την δείχνουμε εκεί που για χρόνια μας έχουν αποδείξει ότι την αξίζουν. Στον δικό μας κύκλο της «Μαφίας», την πραγματική μας οικογένεια.

''Τhey wanna see you do good. But never better than them. Remember that''.

Αγαπημένος Don Vito Corleone.

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.