Τι συμβαίνει με το αντιμόνιο στη Χίο; Μήπως είμαστε δολοφόνοι;

07:35 3/4/2025 - Πηγή: Huffington Post Greece

Αντιμόνιο

Γράφει ο Κωνσταντίνος Γιαζιτζόγλου Πρόεδρος Σύνδεσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων

Η συζήτηση για την αξιοποίηση των κοιτασμάτων αντιμονίου στην Χίο, όπως ήταν αναμενόμενο, έχει προκαλέσει και τις σχετικές αντιδράσεις. Στην Ευρώπη, το ζήτημα της κοινωνικής άδειας για ορισμένες δραστηριότητες είναι υπαρκτό. Οι τοπικές κοινωνίες απαιτούν,  δικαίως, να έχουν λόγο σε ζητήματα τα οποία τις αφορούν και μπορεί να επηρεάσουν την καθημερινότητά τους.

Είναι προφανές ότι η οποιαδήποτε επένδυση, όπως και γενικότερα η οποιαδήποτε ανθρώπινη δραστηριότητα, θα προκαλέσει όχληση.  Το ερώτημα

είναι πόση και με τι αντάλλαγμα. Σε κάθε περίπτωση δε, η όχληση είναι τελείως διαφορετικό ζήτημα από την βλάβη.

Εάν προχωρήσει η αξιοποίηση των μεταλλείων της Χίου, στην περιοχή θα προκύψει μια δραστηριότητα που δεν υπήρχε μέχρι χθες. Θα δημιουργηθούν κτίρια και εγκαταστάσεις, θα κινούνται αυτοκίνητα και μηχανήματα, θα έρθουν να ζήσουν και να εργαστούν περισσότεροι άνθρωποι, θα διακινούνται εμπορεύματα. Όλα αυτά είναι αναμενόμενο ότι θα δημιουργήσουν νέες συνθήκες και εύλογα οι κάτοικοι  θέλουν να μάθουν πώς θα επηρεαστεί η καθημερινότητα τους.

Διαβάζοντας όμως τη σχετική ειδησεογραφία, η οποία περιλαμβάνει επίσημα δημόσια έγγραφα, όπως δικόγραφα προς το συμβούλιο της επικρατείας και επίσημες ερωτήσεις Ελλήνων ευρωβουλευτών προς το ευρωκοινοβούλιο, βρίσκει κανείς θέσεις περί σοβαρής απειλής για την υγεία ή και την ίδια τη ζωή των κατοίκων. Με εκφράσεις όπως “αντιμόνιο ίσον θάνατος” και αναφορές σε θανάτους και σοβαρές ασθένειες που συνέβησαν πριν από 70 χρόνια, χτίζεται το επιχείρημα ότι η επένδυση αυτή θα έχει βαρύτατες συνέπειες στην υγεία των κατοίκων της Χίου.   

Όσοι δέχονται αυτά τα επιχειρήματα, είτε πιστεύουν πως τεχνολογικά είναι αδύνατο να παραχθεί το αντιμόνιο με ασφάλεια, είτε ότι είναι μεν δυνατόν, αλλά δεν πρόκειται να εγκατασταθεί ο απαραίτητος εξοπλισμός ή να τηρηθούν οι κανόνες για μια ασφαλή εξόρυξη.  Το ενδεχόμενο να είναι ανέφικτη η ασφαλής εξόρυξη νομίζω ότι καταρρέει από μόνο του, με δεδομένο το ότι αυτή τη στιγμή σε πολλές και μεγάλες χώρες του κόσμου εξορύσσεται αντιμόνιο. Θεωρώ μάλλον υπερβολικό να πιστέψουμε, ότι οι μόνοι που ανακαλύψαμε τους «τεράστιους» κινδύνους από την εξόρυξη του αντιμονίου είμαστε εμείς και ότι όλοι οι υπόλοιποι είτε δεν τους γνωρίζουν είτε αδιαφορούν για το αν θα πεθάνουν οι ίδιοι ή τα παιδιά τους.

Μένει λοιπόν το ενδεχόμενο να μην θέλουν οι επενδυτές στη Χίο να εγκαταστήσουν και να λειτουργήσουν τους υπαρκτούς και τεχνολογικά γνωστούς μηχανισμούς για την ασφαλή λειτουργία αυτών των εγκαταστάσεων. Το πιο συνηθισμένο επιχείρημα που ακούω υπέρ αυτής της άποψης, είναι  ότι ο επιχειρηματίας που θα ασχοληθεί θα «φροντίσει» ώστε οι αρμόδιες ελεγκτικές αρχές να κάνουν τα στραβά μάτια.

Αυτό που διαφεύγει, μάλλον εκ προθέσεως, στους τιμητές αυτής της επένδυσης, είναι ότι την ασφάλεια και την τήρηση των κανόνων δεν θα την επιβλέπει ο επιχειρηματίας. Όπως και σε όλες τις εξορυκτικές δραστηριότητες που λειτουργούν  νομίμως στη χώρα μας, έτσι και στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι μελέτες, η εγκατάσταση αλλά και η λειτουργία θα έχουν την υπογραφή μερικών δεκάδων συναδέλφων μου, μηχανικών - κυρίως Ελλήνων, ιδιωτών αλλά και δημοσίων λειτουργών. Συνάδελφοι μου, Έλληνες μηχανικοί, θα βρίσκονται καθημερινά επί τόπου και θα υπογραφούν με προσωπική ποινική ευθύνη για την τήρηση των κανόνων και των μέτρων ασφαλείας.  Το να τίθεται συνεπώς θέμα μη τήρησης των προδιαγραφών υποδηλώνει, ή μάλλον δηλώνει ευθέως, ότι οι συγκεκριμένοι Έλληνες μηχανικοί είτε δεν θα έχουν ιδέα για το τι πρέπει να κάνουν,  είτε θα είναι διατεθειμένοι – με πρόθεση -  να μην το κάνουν  και να προκαλέσουν «μη αναστρέψιμες βλάβες»,  τόσο τους κατοίκους της Χίου όσο και στις δικές τους οικογένειές, που θα ζουν στην περιοχή. ¨Όλα αυτά δε, προκειμένου να εισπράξουν έναν μισθό από τον επιχειρηματία.

Δεν φανταζόμουνα ποτέ, ότι στα 63 μου χρόνια θα αντιμετώπιζα το υπαρξιακό ερώτημα αν τελικά είμαι δολοφόνος και δεν το συνειδητοποιώ. Ή ακόμα χειρότερα, ότι είμαστε δολοφόνοι, εγώ και οι συνάδελφοι μου μηχανικοί που εργάζονται στις εξορυκτικές επιχειρήσεις, και το κάνουμε  συνειδητά για να εισπράξουμε τις «παχυλές» αμοιβές μας !!!