Την Κυριακή

09:29 26/2/2017 - Πηγή: Huffington Post Greece

Μια μέρα, όλο και πιο σπάνια όσο μεγαλώνουν τα τέκνα, έρχεται κι εκείνη η Κυριακή που δεν έχεις απολύτως τίποτα να κάνεις και πουθενά να πας. Δεν έχεις καμία δραστηριότητα των παιδιών, κανένα παιδικό πάρτυ, καμία πρόσκληση για play date, κανένα οικογενειακό τραπέζι και κανείς δε σε περιμένει να του κάνεις επίσκεψη. Μπορείς, φυσικά, ως ενήλικας να βρεις πάντοτε «κάτι» να κάνεις, δεν έχεις όμως τίποτε που ν' απαιτεί την άμεση προσοχή και παρουσία σου.

Ήρθε λοιπόν εκείνη

η Κυριακή και, αφού σιγουρευτείς πως όταν τα παιδιά ξυπνήσουν θα φάνε πρωινό και θα 'χουν ενέργεια να παίξουν με την ησυχία τους, μπορείς να κάνεις εκείνο το υπέροχο πράγμα που έκανες παλιά και να ξαναπέσεις στο κρεβάτι για χουζούρι. Κι όταν σηκωθείς από το κρεβάτι σου, επειδή εσύ το θέλησες και πείνασες κιόλας, θα πας μες τη χαλαρότητα στην κουζίνα να φας το «πρωινό» σου, να ετοιμάσεις το καφεδάκι σου και να το πιεις παρέα με τον έταιρο γονιό, εάν σου βρίσκεται, χωρίς καμία απολύτως βιασύνη. Άλλωστε τα μικρά έχουν μπει σ' ένα ρυθμό παιχνιδιού, τριγυρνώντας με την ησυχία τους, οργώνοντας κι ανακατεύοντας όλο το σπίτι. Αυτή όμως τη συγκεκριμένη Κυριακή, δε σε πειράζει καθόλου η ανακατωσούρα.

Ύστερα από το καφεδάκι, θα σκεφτείς με την ησυχία σου, θα οργανωθείς κι εξερευνώντας τα ντουλάπια σου και θα ετοιμάσεις ένα εύκολο φαγητό για να φάτε όλοι μαζί, χωρίς βιασύνες, άγχος και φωνές. Ενώ το φαγητό σιγοβράζει ή σιγοψήνεται και μέχρι να 'ρθει η ώρα να το καταναλώσετε, θα διαβάσετε με τα παιδιά, θα δείτε τηλεόραση, θα παίξετε ίσως επιτραπέζια, ό,τι τραβάει η όρεξή σας. Θα καθήσετε έπειτα στο τραπέζι, με όρεξη και πειράγματα, για ν' απολαύσετε όλοι μαζί το μεσημεριανό φαγητό σας. Μετά μπορεί, γιατί ποτέ δεν είναι κακή ιδέα, να χουζουρέψεις λίγο ακόμα. Ίσως πάλι να βρεις ευκαιρία για να κάνεις κάτι που σ' ευχαριστεί κι έχεις καιρό να κάνεις με την ησυχία σου. Να διαβάσεις, να γράψεις, να κάτσεις στον καναπέ και να κοιτάξεις το ταβάνι, διαλέγεις και παίρνεις.

Μετά θα 'ρθει ώρα του απογεύματος, εκείνου του μελαγχολικού, Κυριακάτικου απογεύματος που σε μελαγχολεί από παιδί ακόμη και μάλλον πάντα θα το κάνει, έχεις δεν έχεις σχολείο την άλλη μέρα. Αν, δε, βρέχει κιόλας, η ελαφριά μελαγχολία είναι σίγουρη, αλλά αυτή τη στιγμή έχεις όλους όσους αγαπάς μέσα, εκεί που είναι στεγνά κι έχει ζέστη, κι αυτό σε παρηγορεί και σου γλυκαίνει την ψυχή.

Ας είναι για μιαν ακόμη φορά κουραστική και γεμάτη, τόσο γεμάτη, η εβδομάδα που θα ξεκινήσει αύριο. Κι ας τρέχεις από νωρίς το πρωί μέχρι το βράδυ για να τα προλάβεις όλα. Κι ας έχεις το μόνιμο άγχος του αν τα κάνεις σωστά, αν τους δίνεις αρκετά ή τα κακομαθαίνεις, εάν έχεις αυτό που χρειάζεται για να τους δώσεις εφόδια να τα βγάλουν πέρα στη ζωή και να ζήσουν όσο καλύτερα γίνεται. Ακόμα και μ' όλα αυτά μπροστά σου, αυτή την Κυριακή μετά από καιρό ξεκουράστηκες, χαλάρωσες, γέλασες, αγκάλιασες χωρίς βιασύνες κι άγχος κι αυτό θα σου δώσει δυνάμεις. Ίσως σου δώσει αρκετές για να τα βγάλεις πέρα έως ότου έρθει η επόμενη, σπάνια, μέρα που θα δεν θα 'χεις και πάλι απολύτως τίποτα να κάνεις.

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.