Τις πταίει;

10:09 22/8/2016 - Πηγή: Huffington Post Greece

Δεν υπάρχει αντίστοιχο παράδειγμα στη σύγχρονη ιστορία που να μπορεί να συγκριθεί με το φαινόμενο της επταετούς οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα. Η έκταση, η διάρκεια και το βάθος της ύφεσης ξεπερνά κατά πολύ οποιοδήποτε διεθνές προηγούμενο.

Εξίσου μνημειώδης είναι και η αποτυχία της χώρας να χαράξει ένα σχέδιο εξόδου από τη σημερινή κατάσταση. Η εκτίμηση μάλιστα ότι δεν έχουμε αφήσει πίσω μας τα χειρότερα γίνεται όλο και πιο ισχυρή.

Τις πταίει; Η ανεπάρκεια του πολιτικού προσωπικού από τη μια και τα λάθη των

δανειστών από την άλλη.

Σαφέστατα το πολιτικό σύστημα της χώρας έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη, για τους εξής λόγους:

1.Είναι κατ' αρχήν κυρίως υπεύθυνο για τη χρεοκοπία του 2010, η οποία κατόπιν οδήγησε και στον ασφυκτικό διεθνή έλεγχο.

2.Ευθύνεται εξίσου ότι 7 χρόνια μετά δεν έχει διορθώσει τις παθογένειες που μας έφεραν ως εδώ: πελατειακό κράτος, φοροδιαφυγή, γραφειοκρατία, διαφθορά, έλλειψη παραγωγής, ατομισμός.

3.Δεν προχώρησε στις απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές και σε στοχευμένη μείωση της σπατάλης, αλλά σε οριζόντιες τυφλές περικοπές επί δικαίων και αδίκων. Ως συνέπεια, από τη μία μεριά οι δαπάνες για το κοινωνικό κράτος: υγεία, παιδεία, πρόνοια, είναι σαφώς χαμηλότερες του ευρωπαϊκού μέσου όρου ως ποσοστό του ΑΕΠ, κι από την άλλη οι συνολικές δαπάνες γενικής κυβέρνησης είναι μακράν οι υψηλότερες στην Ευρώπη (59% του ΑΕΠ).

4.Προέβη σε μια άνευ προηγουμένου φοροκαταιγίδα, που διέλυσε την οικονομία και είχε οικτρά δημοσιονομικά αποτελέσματα (μειωμένα έσοδα κατά €5 δισ. έναντι του 2009).

5.Καλλιέργησε την προσδοκία ότι ένας άλλος, βελούδινος δρόμος είναι εφικτός, κυνηγώντας χίμαιρες και σπέρνοντας στον κόσμο τη ψευδαίσθηση ότι με έναν μαγικό τρόπο όλα θα γίνουν όπως πριν.

6.Απέρριψε οποιαδήποτε σκέψη εθνικής συνεννόησης, ούτε καν για τους βασικούς άξονες της εθνικής πολιτικής. Αντίθετα, πρόταξε το μικροκομματικό συμφέρον αδιαφορώντας για το κοινό καλό.

7.Δεν έστρωσε ένα κοινωνικό δίχτυ προστασίας για τους αδύναμους και τα θύματα της κρίσης. Το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα παρότι προβλέπεται από το μνημόνιο δεν έχει ακόμη εφαρμοσθεί. Παρατηρείται ακόμη και σήμερα έλλειψη σχεδιασμού και αδυναμία εξεύρεσης του περίπου €1 δισ. που απαιτείται, παρόλο που το ΕΚΑΣ καταργήθηκε για να αντικατασταθεί από αυτό.

Όμως δεν πρέπει να παραβλέπουμε και τις μεγάλες ευθύνες των πιστωτών:

1.Δεν προέβησαν από την αρχή του προγράμματος σε γενναία αναδιάρθρωση του χρέους. Αντί αυτού υιοθέτησαν μια ουτοπική πολιτική με στόχο τη σταδιακή αποπληρωμή των δανείων σε 40 έτη μέσω της επίτευξης συνεχώς υψηλών πλεονασμάτων και εσόδων από ιδιωτικοποιήσεις.

2.Το πρόγραμμα ήταν εξαιρετικά απαιτητικό. Απαιτούσε δημοσιονομική προσαρμογή ίση με 15% του ΑΕΠ εντός 6 ετών, από πρωτογενές έλλειμμα 10,2% το 2009 σε πλεόνασμα 4,5% το 2015!

3.Ενδιαφέρθηκαν κοντόφθαλμα για το χρέος και το αυστηρό δημοσιονομικό πλαίσιο, ενώ το πρόβλημα της Ελλάδος είναι κυρίως δομικό. Αντί λοιπόν να επιμείνουν με κάθε τρόπο στην εφαρμογή των διαρθρωτικών αλλαγών, επιμένουν μονόπλευρα στο δημοσιονομικό αντίκτυπο των μέτρων και παραβλέπουν πολλές φορές τις καθυστερήσεις στις μεταρρυθμίσεις.

4.Επιδεικνύουν ανταγωνισμό μεταξύ τους, καθώς και αντικρουόμενες απόψεις και συμφέροντα. Οι μεν Ευρωπαίοι δρουν με το βλέμμα στα κοινοβούλιά τους και είναι πιο ευέλικτοι, αλλά λιγότερο προσηλωμένοι στον μακροπρόθεσμο στόχο. Το δε ΔΝΤ είναι πιο έμπειρο, εύστοχο στις παρατηρήσεις του, αλλά άκαμπτο και ανελαστικό. Αυτή την ασυμφωνία χαρακτήρων την πληρώνει η Ελλάδα, η οποία δεν έχει κατορθώσει μέχρι σήμερα να βρει έναν τρόπο να συγκεράσει τις διαφορές μεταξύ των θεσμών προς όφελός της.

Παρά τις αστοχίες όμως των δανειστών, το κλειδί για την ανάκαμψη της χώρας βρίσκεται στην ικανότητα και τη βούληση που πρέπει να επιδείξει το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Αν η Ελλάδα αποκτήσει πολιτικούς με όραμα, σχέδιο, πατριωτισμό και εντιμότητα, που δε θα υπολογίσουν το πολιτικό κόστος μπροστά στο κοινό συμφέρον, τότε το κάρο θα βγει από τη λάσπη. Έως ότου όμως να συμβεί αυτό θα παραμένει μια χώρα ζητιάνα.

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.