Το κορίτσι της εμβληματικής φωτογραφίας από το θρυλικό φεστιβάλ του Γούντστοκ το '69 αποκαλύπτεται και μοιράζεται την ιστορία της

20:59 11/8/2015 - Πηγή: Huffington Post Greece

Τον Ιούλιο του 1970 κυκλοφόρησε το μουσικό άλμπουμ με επιλεγμένες ερμηνείες από το θρυλικό φεστιβάλ του Woodstock. Μια συναυλία τεσσάρων ημερών που έχει χαρακτηριστεί ως η καλύτερη όλων των εποχών αφού παρέλασαν εμβληματικά ονόματα της σύγχρονης rock, pop, blues, folk, R&B. Ονόματα όπως των Joan Baez. Joe Cocker, Santana,

Who, Jimi Hendrix, The Incredible String Band, Grateful Dead, Creedence Clearwater Revival, Janis Joplin Sweat and Tear έβαλαν...φωτιά στη σκηνή τραγουδώντας μπροστά σε ένα κοινό τουλάχιστον 500.000 ατόμων που είχαν κατασκηνώσει σε κάθε διαθέσιμο σημείο της φάρμας που είχε παραχωρηθεί για τη διεξαγωγή της, στο Bethel της Νέας Υόρκης. Τα παιδιά της γενιάς τoυ Sex, Drugs and Rock and Roll, των Hippies, του LSC και της μαριχουάνα, που τραγουδούσαν για διαδήλωναν για την Ειρήνη ήταν εκεί...

Βέβαια η αλήθεια είναι, πως όσο και εάν το φεστιβάλ έλαβε μυθικές διαστάσεις μέσα στο χρόνο, αρκετοί από όσους παραβρέθηκαν σε αυτό είτε το θυμούνται με ανάμεικτα συναισθήματα, είτε δεν...θυμούνται και πολλά. Μια εξ αυτών, κατά τραγική ειρωνεία, είναι και το κορίτσι που άθελά της, κόσμησε το εξώφυλλο του άλμπουμ.

Το κορίτσι της φωτογραφίας και η πεταλούδα

Στη φωτογραφία του Burk Uzzle που επιλέχθηκε ως η πιο χαρακτηριστική του κλίματος του φεστιβάλ του 1969, εμφανίζεται μια νεαρή, με ανοιχτόχρωμα μαλλιά και φορώντας μεγάλα στρογγυλά γυαλιά να βυθίζεται στην αγκαλιά ενός αγοριού που την τυλίγει με ένα ελαφρύ πάπλωμα. Δίπλα της υπάρχει μια χάρτινη πεταλούδα και γύρω της δεκάδες νεαροί, ξαπλωμένοι οι καθιστοί και επίσης τυλιγμένοι σε κουβέρτες.

«Δεν θυμάμαι και πολλά από το Φεστιβάλ αλλά έχω πολύ ζωντανές αναμνήσεις από την ατμόσφαιρα: ο ουρανός είχε ένα χρώμα πορτοκαλί-ροζ από τα φώτα και ομιχλώδης. Μπρούσα να ακούσω τη μουσική και τις ανακοινώσεις από πολύ μακριά. Γύρω μας ήταν οικογένειες, ζευγάρια, άνθρωποι που φώναζαν, μωρά που έκλαιγαν, (ήχοι από) μπάντζο και μπόνγκο. Ο αέρας ήταν υγρός και μύριζε όπως η φωτιά από της κατασκηνώσεις και το χασίς. Εγώ δεν είχα δει κάτι παρόμοιο στο παρελθόν. Δεν κοιμήθηκαμε εκείνο το βράδυ. Κάποια στιγμή “έφτασαν” κιβώτια με ψωμιά και μπανάνες εξαιτίας της έλλειψης που υπήρχε σε τρόφιμα. Πήραμε μια φρατζόλα και την “περάσαμε” στον επόμενο. Το ίδιο κάναμε και με τα γαλόνια νερού».

Αυτή είναι η ανάμνηση της Bobbi Ercoline- όπως την μοιράστηκε μιλώντας στο Guardian- από το θρυλικό Woodstock...του κοριτσιού που «πρωταγωνιστεί» στην πιο αναγνωρίσιμη φωτογραφία από τις ημέρες του Φεστιβάλ στην οποία μάλιστα δεν είχε σκεφτεί να πάει...Όπως εξηγεί, ούτε η ίδια ούτε ο φίλος της ήταν hippies. «Ήμασταν απλά, κανονικά, σκληρά εργαζόμενα παιδιά από μικρές πόλεις. Εγώ δούλευα σε τράπεζα επί τρία χρόνια και ο φίλος μου ο Nick εραγζόταν ως οικοδόμος και ως μπάρμαν». Αυτό που συνέβη ήταν κάτι αυθόρμητο: είδαν τα πρώτα πλάνα από το φεστιβάλ και αποφάσισαν επί τόπου να πάνε, αφού το Bethel δεν ήταν πολύ μακριά. Ένας φίλος του ζευγαριού, ο Jim “Corky”- με τον οποίο το ζευγάρι συνεχίζει να έχει στενές σχέσεις- πήρε το βανάκι της μητέρας του, το γέμισαν με μπύρες και ξεκίνησαν...

«Πω πω! Εσύ και ο Nick»

Πώς όμως αντέδρασε όταν είδε την ίδια και τον φίλο της Nick στο εξώφυλλο του άλμπουμ;

«Αρκετούς μήνες μετά βγήκε το άλμπουμ από το φεστιβάλ. Μαζευτήκαμε στο διαμέρισμά του Corky να το ακούσουμε. Ξαφνικά, αναγνώρισε την κίτρινο πεταλούδα στα αριστερά, η οποία ανήκε σε έναν τύπο Herbie τον οποίο προσέχαμε γιατί είχε “τρυπάρει” άσχημα και είχε χάσει τος φίλους του. Στη συνέχεια, όμως, είπε: "Πω πω! Εσύ και ο Nick”. Ο δε Corky ήταν ξεπλυμένος στο έδαφος δεξιά από εμάς. Είχε μόλις επιστρέψει από το Βιετνάμ. Για μένα υπάρχει κάτι ιδιαίτερα συμβολικό σε όλο αυτό: ένα φεστιβάλ αφιερωμένο στην ειρήνη με ένα πεζοναύτη του Βιετνάμ στο εξώφυλλο του άλμπουμ» θυμάται η Bobbi.

«Ήταν συναρπαστικό να βλέπεις το άλμπουμ, αλλά δεν ήταν και κάτι το ιδιαίτερο...Το Woodstock είχε τελειώσει» και συμπληρώνει: «η σημασία, η αξία του Woodstock μεγαλώσει με το πέρασμ του χρόνου. Ήταν πια μια τόσο ιδιαίτερη εκδήλωση: μισό εκατομμύριο άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στο όνομα της ειρήνης, χωρίς βία. Έλαβε χώρα στο κατώφλι μεγάλων αλλαγών στην Αμερική - το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα, το χάπι, το Βιετνάμ».

Σε προσωπικό επίπεδο ωστόσο «για μένα, αυτό ήταν η αρχή για το επόμενο μέρος της ζωής μου: ο Nick και εγώ παντρευτήκαμε δύο χρόνια αργότερα και είμαστε ακόμα μαζί. Αισθανόμαστε ωστόσο πως ήταν ένα προνόμιο που βρεθήκαμε εκεί».

Πηγή: Guardian

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.