Το τελευταίο αντίο στην πολυβραβευμένη λογοτέχνιδα, Μαρία Λαμπαδαρίου Πόθου

20:46 18/6/2023 - Πηγή: Huffington Post Greece

Η Μαρία Λαμπαδαρίου Πόθου σε νεαρή ηλικία

Την Τρίτη  20 Ιουνίου στις 10:00 π.μ. στην Αγία Τριάδα της Μύρινας, όπως ενημέρωσε ο γιος της, Εμμανουήλ Πόθος, θα κηδευτεί η πολυβραβευμένη συγγραφέας και ποιήτρια Μαρία Λαμπαδαρίδου Πόθου.

«Η μαμά έφυγε. Θα την αποχαιρετήσουμε στην Αγία Τριάδα, στη Μύρινα Λήμνου, όπως εκείνη το ήθελε. Τρίτη 20 Ιουνίου 1000 το πρωί» ανέφερε, ειδικότερα, σε ανάρτησή του στο Facebook. 

FacebookΠοια

ήταν η Μαρία Λαμπαδαρίου Πόθου

Γεννήθηκε στη Μύρινα της Λήμνου, έλκοντας την καταγωγή της από τη Μικρά Ασία. Από τα νεανικά της χρόνια ασχολήθηκε με τη συγγραφή.

Από το ακριτικό νησί της Λήμνου εξέδωσε την πρώτη ποιητική της συλλογή Συναντήσεις. Πρώτος ο Οδυσσέας Ελύτης την αποκάλεσε «ποιήτρια» και έγραψε πως ο ποιητικός της λόγος είναι «ώριμος» και «τείνει να συλλάβει την παρθενικότητα και τη μοναδικότητα των πραγμάτων». Διορίστηκε υπάλληλος στο Επαρχείο Λήμνου, κατόπιν διαγωνισμού. Ευθύς έδωσε εξετάσεις στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και το 1963 πήρε το πτυχίο με απόσπαση στη Νομαρχία Αττικής.

Το 1963 εκδόθηκαν τα βιβλία της Σπουδή, Το όραμα του Αλέξη Φερά, Μικρό κλουβί στο Βιβλιοπωλείο της Εστίας. Το 1965, Το Μικρό κλουβί, βραβεύτηκε από την Ομάδα των Δώδεκα, που την αποτελούσαν οι κορυφαίοι της εποχής, μεταξύ των οποίων οι Ελύτης, Τερζάκης, Θεοτοκάς, Αθανασιάδης, Άλκης Θρύλος. Ταυτόχρονα της προσφέρθηκε μια υποτροφία από τη Γαλλική Κυβέρνηση για σπουδές Θεάτρου ενός έτους στη Σορβόννη (1966-1967).

Εκεί γνωρίστηκε με τα σύγχρονα ρεύματα της δυτικής διανόησης, με τη φιλοσοφία του μηδενός, με το Θέατρο του Παραλόγου, με τους συγγραφείς της υπαρξιακής αγωνίας, Αλμπέρ Καμί, Φραντς Κάφκα, Μπέρτολτ Μπρεχτ, Σάμιουελ Μπέκετ. Ο Μπέκετ την επηρέασε βαθύτατα. Όταν είδε το έργο του Oh les beaux jours, το 1967, στο θέατρο Odéon του Παρισιού, αμέσως ζήτησε από τον ίδιον να το μεταφράσει και ξεκίνησε μια αλληλογραφία μαζί του που κράτησε πολλά χρόνια. Έγινε μεταφράστρια των έργων του αλλά και έγραψε ένα δοκιμιακό βιβλίο με τίτλο: Samuel Beckett – Η εμπειρία της υπαρξιακής οδύνης, που κυκλοφόρησε το 1983 από τις εκδόσεις Φιλιππότη, με έναν σημαντικό πρόλογο του Ζακ Λακαριέρ και το 2016, συμπληρωμένο με νέα κείμενα, από τις εκδόσεις Έναστρον.

Στη Σορβόννη του Παρισιού παρακολούθησε, ως υπότροφος, μαθήματα θεάτρου και παράλληλα έγραφε θέατρο. Το ποιητικό υπερρεαλιστικό έργο της Το γυάλινο κιβώτιο, μεταφρασμένο στα γαλλικά από την Αν Κρεσέζ, εγκρίθηκε στο Θέατρο Odéon του Παρισιού, μαζί με το θεατρικό της έργο Μικρό κλουβί.

Δεν είχαν την τύχη της παράστασης, λόγω των τότε γεγονότων του Παρισινού Μαΐου.

Αργότερα, το έργο αυτό εντυπωσίασε τον Σάμουελ Μπέκετ, ο οποίος το έστειλε στον σκηνοθέτη του Ζαν Λουί Μπαρό.

Βρισκόταν ακόμα στο Παρίσι, όταν η δικτατορία χτύπησε την Ελλάδα. Τότε έγραψε το θεατρικό έργο Αντιγόνη – Ή νοσταλγία της τραγωδίας. Το έργο αυτό αγάπησε ιδιαίτερα ο διαπρεπής Γάλλος θεατρολόγος Μπερνάρ Ντορ, που ήταν καθηγητής της στη Σορβόνη. Το 1996, το έργο αυτό, μεταφρασμένο στα αγγλικά από τον Μίνωα Πόθο και την καθηγήτρια Ρόντα Κάουφμαν, παίχθηκε στο πανεπιστήμιο Χέιγουορντ της Καλιφόρνιας, όπου και οργανώθηκε “Εβδομάδα Ελληνικού Πολιτισμού” παράλληλα με τις παραστάσεις του έργου.

Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, το 1967, μετά το χτύπημα της χούντας, η ζωή της ήταν δύσκολη, γιατί στο Παρίσι συμμετείχε στις διαδηλώσεις που οργάνωνε για την Ελλάδα ο Λακαριέρ. Ωστόσο δεν δίστασε να δώσει το έργο της Ο χορός της Ηλέκτρας που απεικόνιζε το καθεστώς της χούντας, στο Εθνικό Θέατρο, που το ενέκρινε με μουσική σύνθεση του Σταύρου Ξαρχάκου και σκηνογραφία του Διονύση Φωτόπουλου. Το έργο απορρίφθηκε από τη λογοκρισία της χούντας. Όμως τελικά, ύστερα από προσπάθειες, ανέβηκε με αστυνομική παρακολούθηση και είχε μεγάλη απήχηση.

Θεατρικά της έργα παίχτηκαν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό : Παιχνίδι με τον χρόνο, Είμαι ένα άστρο που κλαίει μονάχο, Σχεδίες, Το γυάλινο κιβώτιο στο Εθνικό Θέατρο, The Rafts στο Τορόντο του Καναδά, The Glass Box διδάχτηκε στη Σορβόνη από τον καθηγητή Charles Antonetti και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Education et Theatre, Antigone Or the Nostalgia of Tragedy, στο πανεπιστήμιο Χέιγουορντ της Καλιφόρνιας.[9]

To 1982, όταν διευθυντής της ΕΡΤ ήταν ο Ιάκωβος Καμπανέλλης, μεταδόθηκαν τα κείμενά της Γράμμα στο γιο μου κι ένα άστρο[10] και ήταν το πρώτο της βιβλίο που είχε αγαπηθεί από ένα πλατύ ακροαματικό κοινό. Στη συνέχεια, ως βιβλίο, υπήρξε από τα πιο αγαπημένα των αναγνωστών της.

Πέντε διδακτορικές εργασίες έχουν γίνει πάνω στα βιβλία της : δύο στο Πανεπιστήμιο του Μπάρι της Ιταλίας, δύο στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μία στο Πανεπιστήμιο Πάτρας.

Για χρόνια υπήρξε συνεργάτης σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες, Καθημερινή και Καθημερινή της Κυριακής, Βήμα της Κυριακής, Ελευθεροτυπία, Έθνος, περιοδικό Διαβάζω, Θέματα Λογοτεχνίας, με αμέτρητα κείμενα, κριτικές βιβλίων, επετειακά, πνευματικοί προβληματισμοί της επικαιρότητας και πλήθος άλλα.

Βιβλία της διδάσκονται σε πανεπιστήμια της Ελλάδας και του εξωτερικού. Συμμετείχε σε πολλά διεθνή συνέδρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.\

Έχει τιμηθεί με τα βραβεία: Tου Iδρύματος Oυράνη, 1995, για το μυθιστόρημα “Mε τη Λάμπα Θυέλλης”, Tης Aκαδημίας Aθηνών, 1987, για το μυθιστόρημα “H Mαρούλα της Λήμνου”, Tης Oμάδας των Δώδεκα, 1996, για το σύνολο του έργου της. Η ποιητική της συλλογή “Μυστικό Πέρασμα” προτάθηκε από το υπουργείο Πολιτισμού για το Αριστείο της Ευρώπης το 1991. Το μυθιστόρημα της “Με τη λάμπα θυέλλης” τιμήθηκε το 1994 με το βραβείο πεζογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών.

ΠΗΓΗ Βιογραφίας: el.wikipedia.org

ΠΡΙΝ ΦΥΓΕΤΕ...Ο Θανάσης Βαλτινός κι η Μαρία Λαμπαδαρίου - Πόθου για την μοναξιά της πανδημίαςΠέθανε ο Σ. Παρασκευόπουλος, συνιδρυτής του εκπαιδευτικού προγράμματος του Φεστιβάλ ΔράμαςΠέθανε η κορυφαία βρετανίδα ηθοποιός Γκλέντα Τζάκσον σε ηλικία 87 ετών