Βενιζέλος: Δεν πρέπει να πούμε ξανά ποτέ ψέματα, ιδίως τώρα που έχουμε επίγνωση για το δημόσιο χρέος

18:22 25/11/2017 - Πηγή: Huffington Post Greece

«Δεν πρέπει να πούμε ξανά ποτέ ψέματα, ιδίως τώρα που έχουμε επίγνωση» τόνισε, μιλώντας για το δημόσιο χρέος, ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και βουλευτής Α΄Θεσσαλονίκης, Ευάγγελος Βενιζέλος, κατά την παρουσίαση του βιβλίου της οικονομολόγου και μέλους της Δ.Ε. της «Δράσης» Μιράντας Ξαφά, με τίτλο : «Δημόσιο Χρέος».

Ο κ. Βενιζέλος

ανέφερε ότι «όλη η αντιμνημονιακή αντιπολίτευση, δηλαδή, ο εγχώριος δημοσιονομικός εθνολαϊκισμός» από το 2010 και μετά, κινήθηκε με το «τέχνασμα» της υιοθέτησης μιας αντίληψης μεγάλου μέρους της κοινωνίας, περί «επονείδιστου χρέους», το οποίο «είτε θα πρέπει να διαγραφεί , ή έστω να αναδιαρθρωθεί με πολύ γενναιόδωρο τρόπο, εξωγενώς, με πολιτικό βολονταρισμό» και με την πεποίθηση ότι το χρέος αυτό «δε συνιστά ευθύνη της κοινωνίας, ευθύνη του εσωτερικού πολιτικού συστήματος». Σημείωσε, ότι εξ αιτίας αυτής της αντίληψης, η «εκστρατεία συκοφάντησης» του PSI, δηλαδή, της άρνησης, κατά τον ίδιο, μιας ορθολογικής προσέγγισης, «κόστισε στη χώρα την περιπέτεια οικονομική, πολιτική, αναπτυξιακή κοινωνική που έχει αρχίσει από τον Ιανουάριο του 2015 και συνεχίζεται μέχρι τώρα».

«Τώρα έχουν προσαρμοστεί, βεβαίως, έχουν ως στέμμα της κεφαλής τους και ως τοτέμ ενώπιον του οποίου προσκυνούν την παρέμβαση του 2012. Όλες οι παραμετρικές αλλαγές που βελτιώνουν το χρέος σε παρούσα αξία δεν αφορούν το τρίτο πρόγραμμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ, αφορούν το δεύτερο πρόγραμμα. Αφορούν τη σύμβαση που υπέγραψα με τον κ. Ρεγκλινγκ το Φεβρουάριο του 2012. Αυτή παράγει τις μειώσεις, μέχρι και τώρα, αυτή είναι η ρήτρα των μειώσεων».

Ο κ. Βενιζέλος τόνισε το σημερινό «αφήγημα» της κυβέρνησης, ότι έχει δημιουργήσει δικά της ταμειακά διαθέσιμα ασφαλείας (cash buffer) και ότι δεν χρειάζεται προληπτική γραμμή στήριξης (account buffer) για την έξοδο στις αγορές, σημαίνει και αύξηση επιτοκίου και πρόσθεσε ότι «αυτό το σχήμα βασανίζει την οικονομία, την υπονομεύει αναπτυξιακά και στην πραγματικότητα υπονομεύει την καμπύλη του χρέους μέχρι το 2060». Επεσήμανε, δε, ότι η προοπτική αυτή επίσης «τελεί υπό την αίρεση των ομαλών εξελίξεων στο τραπεζικό σύστημα της χώρας».

«Εμείς καταφέραμε να κρατήσουμε το τραπεζικό σύστημα της χώρας όρθιο, να κρατήσουμε τη χώρα όρθια και αυτό συνέβη ως το 2014… τώρα ενώ έχουμε την αίσθηση ότι τελειώνει αυτό και βγαίνουμε το 2018 σε μια άλλη περιοχή, μπορεί αυτή η περιοχή να έχει μεγαλύτερα προβλήματα, από ότι υποθέτει κανείς δια γυμνού οφθαλμού, εφόσον έχει τη δυνατότητα να καταλαβαίνει τι συμβαίνει».

Αναφερόμενος στην διαχείριση του χρέους υπογράμμισε ότι η άνοδος των επιτοκίων από το 2010 και μετά ήταν απότοκη μιας αντίληψης, που έχει πια «επισημοποιηθεί» σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ότι οι χώρες της ευρωζώνης δεν μπορούν να δανείζονται με ίδια επιτόκια.

«Μπορεί να υπάρχει μια γοητευτική ρητορεία του προέδρου Μακρόν, μπορεί να υπάρχει μια εξισορροπητική ρητορεία του προέδρου Γιούνκερ, αλλά το άτυπο σημείωμα του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, με το οποίο αποχαιρέτησε το Eurogroup, ο Σόιμπλε, είναι ότι πρέπει να υπάρχει ίδιος κίνδυνος των πιστωτών , όταν δανείζουν κράτη, τα οποία έχουν το δικό τους country risk. Δεν υπάρχει ενιαίο country risk στην Ευρωζώνη. Αυτή είναι η μεγάλη τομή που έχει γίνει και το μεγάλο στοίχημα για την Ευρωζώνη».

Ανέφερε, ότι αυτή η «σχεδόν ιεραποστολική προσπάθεια την οποία κάνουν λίγοι άνθρωποι στη χώρα, να εξηγήσουν τι πράγματι συμβαίνει» με το χρέος και τα προβλήματα της οικονομίας είναι «ο πρόλογος για το εθνικό σχέδιο από την κρίση» και πρόσθεσε :

«Δεν μπορεί να υπάρξει σχέδιο εθνικό εξόδου από την κρίση με μια ψευδοβολονταριστική προσέγγιση, η οποία χειρίζεται κατά αυτόν τον τρόπο την έννοια του χρέους και τα όλα όσα συναρτώνται. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα. Και επ' αυτού πραγματική συζήτηση δεν διεξάγεται. Και δυστυχώς, δεν διεξάγεται, γιατί ούτε η αντιπολίτευση θέτει τα ζητήματα με τον τρόπο που οφείλει να τα θέσει, ως προς την ουσία τους, τι διακυβεύεται. Διακυβεύεται, λοιπόν, μια προοπτική καθήλωσης στη στασιμοχρεοκοπία….».

Ο κ. Βενιζέλος πρόσθεσε ότι για να γίνει η χώρα ανταγωνιστική χρειάζονται πολύ μεγάλες μεταρρυθμίσεις, για τις οποίες «υπάρχουν πολύ μεγάλες αντιστάσεις». Ανέφερε, ως παράδειγμα, διαρθρωτικά προβλήματα που οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση, την κατάσταση στην αγορά εργασίας, ή στο ασφαλιστικό, το οποίο, όπως είπε, φορτώθηκε και το βάρος του ανύπαρκτου προνοιακού συστήματος.

«Δεν είπαμε το σημαντικότερο. Που πήγαν τα λεφτά του δημοσίου χρέους; Τα λεφτά του δημοσίου χρέους έχουν πάει κατά τα 2/3 στο ασφαλιστικό σύστημα. Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα, όλα, ότι μπορείτε να φανταστείτε» πρόσθεσε ο κ. Βενιζέλος.

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ανέφερε ότι το γεγονός που οδήγησε το ΔΝΤ στην «καρδιά της Ευρωζώνης» και το ότι «βρέθηκε το ΔΝΤ να κάθεται ως επιτηρητής του Eurogroup» ήταν το αποτέλεσμα της «δυσπιστίας της γερμανικής κυβέρνησης και των κυβερνήσεων, που ακολουθούν αυτήν την αντίληψη προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τη δυνατότητα της να προβλέπει και να αποτρέπει φαινόμενα, όπως αυτά που ζούμε από το 2008».