Βία και ανομία: Συνηθίζοντας το «τέρας»

13:28 16/4/2018 - Πηγή: Huffington Post Greece

Το δελτίο ειδήσεων μάς ενημέρωσε για άλλη μια «παραδοσιακή» νύχτα στη συμβολή των οδών Πατησίων και Τοσίτσα. Συνήθεια που δεν προξενεί εντύπωση. Ομάδες νεαρών με καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους εφορμούν από ποικίλα ορμητήρια - «αυτοδιαχειριζόμενους» τόπους καταλήψεων - και συγκρούονται με τα ΜΑΤ, ενώ καταστρέφουν δημόσια περιουσία.

Η κυβερνητική επιλογή είναι σαφής όσο και επικίνδυνη: Κοιμηθείτε όσο η πόλη καίγεται. Επιλογή αποτελεί η μη παρέμβαση της αστυνομίας. Επιλογή αποτελεί η άφεση των μπαχαλάκηδων να καίνε και

να καταστρέφουν το κέντρο της Αθήνας επί έξι ώρες τα ξημερώματα της Κυριακής του Πάσχα. Επιλογή αποτελεί η επίσης μη παρέμβαση της αστυνομίας και η τήρηση στάσης παρατηρησή ενώπιον των μολότωφ που πέφτουν δίκην αντιμνημονιακού εθίμου από το 2010 στο Νέο Κόσμο τη νύχτα της Ανάστασης.

Επιλογή αποτελεί επίσης η άφεση των δημόσιων τοίχων στο έλεος του βαλδαλισμού των σπρέι. Η μη ενεργοποίηση της κρατικής μηχανής με σκοπό την καταστολή τέτοιων φαινομένων αποτελεί ξεκάθαρη επιλογή και όχι ανικανότητα. Προφανώς η απόφαση μετακίνησης πολλών αστυνομικών σε μάχιμες θέσεις από την προστασία VIP προσώπων είναι σωστή. Μολαταύτα, ούτε το ότι θα συμβεί πράγματι επιβεβαιώνεται από κάπου ούτε το ότι αρκεί φυσικά για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα.

Και επειδή στη χώρα αυτή αρεσκόμεθα να πετάμε βελάκια στις φωτογραφίες των άλλων (που εν προκειμένω, ως πολιτική και πολιτικοί, είναι ο καθρέφτης μας), καλό είναι να εγκύψουμε και στις ευθύνες του κοινωνικού συνόλου. Η φράση του Μάνου Χατζιδάκι «Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει» επιβεβαιώνεται κάθε μέρα. Κοινωνία πολιτών στην Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ και ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Εδώ όμως πρόκειται για κάτι πολύ πιο θεμελιώδες και έσχατο. Τη στοιχειώδη ασφάλεια ημών των ανθρώπων που από τύχη, από σύμβαση, από ανάγκη, από έλλειψη άλλων επιλογών βρεθήκαμε να ζούμε στον ίδιο τόπο. Η αποστροφή του προσώπου από τη θέα της ασχήμιας, της βίας, της καταστροφής μαρτυρούν αναλγησία και όχι μόνο κούραση και οκνηρία ως αποτελέσματα των άλλων προβλημάτων.

Όσοι δεν αντιλαμβάνονται ότι η καθημερινή βία αποτελεί βόμβα στα θεμέλια της δημοκρατίας και της ίδιας της κοινωνικής συμβίωσης, δεν θα το αντιληφθούν ούτε στο... 15ο μνημόνιο. Η γοητεία της βίας ήταν πάντα μεγάλη ιδίως στις χειμαζόμενες μάζες. Εξίσου πάντοτε όμως τα τελικά της αποτελέσματα ήταν καταστροφικά πρωτίστως για τις ίδιες και δευτερευόντως για οποιονδήποτε άλλο. Καλό είναι αυτό κάποια στιγμή να γίνει κοινή αντίληψη. Για να μη μοιάσουμε στο «τέρας» που υποτίθεται ότι αποστρεφόμαστε.