Βόρεια Εύβοια: Δύο χρόνια μετά

07:54 23/9/2023 - Πηγή: Huffington Post Greece

Η Βόρεια Εύβοια χαρακτηρίζεται για την πρώιμη καλλιέργεια της ελιάς και για την παρουσία αναρίθμητων ελαιόδεντρων σε ολόκληρη την έκτασή της. Ένα από αυτά τα ελαιόδεντρα, η «Μαυροελιά» του Αρτεμισίου, αποτελεί ένα μνημείο της φύσης που είναι στενά συνδεδεμένο με την ιστορία του τόπου. Πρόκειται για ένα υπεραιωνόβιο ελαιόδεντρο, ηλικίας άνω των 2500 ετών, με μέγιστη διάμετρο 5 μέτρων και περίμετρο κορμού 14,5 μέτρων. Σύμφωνα με την παράδοση, κατά την Τουρκοκρατία υπήρξε σημείο εκτέλεσης των κατοίκων των γύρω οικισμών με απαγχονισμό. Άλλωστε, το ίδιο το Αρτεμίσιο κατά την αρχαιότητα

ονομαζόταν Κουρμπάτσι (μαστίγιο).

Η αλήθεια είναι πως η φωτιά κατ’ αρχάς αφήνει πίσω της μια χώρα νοητή, όπως άλλωστε κάθε μεγάλη καταστροφή, μιά κρίσιμη μάζα σιωπής ενός δάσους που κάηκε, καθώς και μια μεταρρύθμιση να κρέμεται στις πρώτες ρόδινες άκρες των φυλλωμάτων επιβάλλοντας τη συνέχεια. Ταυτόχρονα σχηματίζεται μια έκταση σκέψεων πάνω σε χάρτη. Φυσικά μιλάω για την Βόρειο Εύβοια και για το πρώτο λογικό τοπίο μετά την καταστροφή.

Η Βόρειος Εύβοια αλλάζει. Μπορεί οι φωτιές λόγω της κλιματικής κρίσης να έγιναν πολύ πιό δύσκολα διαχειρίσιμες αλλά άλλαξαν και οι συνειδητοποιήσεις καθώς και οι ικανότητες αντίδρασης μιας ολόκληρης περιοχής, που αναδιαμορφώθηκε, εξελίχθηκε, ενώ ταυτόχρονα κράτησε και μπορώ να πω ότι έφερε στην επιφάνεια όλα τα ίχνη της αίγλης ενός σημαντικού παρελθόντος.

Ο Ταύρος των Ωρεών, γλυπτό που χρονολογείται στα τέλη του 4ου αι. π.Χ., βρέθηκε τον Αύγουστο του 1965 στην παραλία των Ωρεών. Κατασκευασμένο από λευκό πεντελικό μάρμαρο, σώζεται σχεδόν ακέραιο, με την εξαίρεση των των κεράτων, της ουράς και των τεσσάρων άκρων των ποδιών του, που ήταν ένθετα από άλλο υλικό, ίσως πολύτιμο - ένας λόγος που θα εξηγούσε την απώλειά τους. Το βάρος του φθάνει τους 4,8 τόνους, αποτελώντας ένα από τα μεγαλύτερα γλυπτά που έχουν βρεθεί σε θαλάσσιο χώρο της Ελλάδος. Σήμερα, αποτελεί το βασικό αξιοθέατο της κωμόπολης των Ωρεών, δίπλα στο λιμάνι.

Τα αυλάκια των Ιαματικών νερών στην Αιδηψό που τρέχουν από τις πηγές και χύνονται από τον χρυσό βράχο στη θάλασσα πλάι στο παλιό λιμάνι που άραζε κάποτε ο «Κύκνος», η σπηλιά του Ρωμαίου Αυτοκράτορα για ιαματική θεραπεία, το παλιό Ταχυδρομείο, το ξενοδοχείο που δούλευε γκρούμ ο Μενέλαος Λουντέμης, το σπίτι μας, η Βίλλα Ηρώ, που ερχόταν ο Κωστής Παλαμάς.

Βίλλα Ηρώ

Επίσης, τα διάφορα χωριά βόρεια απέναντι από τη Σκιάθο, ο Πύργος του Δροσίνη (1831) στις Γούβες, το δασικό χωριό στούς Παπάδες που ξαναφτιάχτηκε.

Ο Πύργος των Γουβών

Στη φωτογραφία ο Πύργος των Γουβών- 

Ο Πύργος των Γουβών στέκεται επιβλητικός, επιτηρώντας το ομώνυμο χωριό και να εντυπωσιάζοντας τον επισκέπτη. Το διώροφο πέτρινο κτίριο κτίστηκε το 1800 από τον Τούρκο Ιμπραήμ Αγά, για να φθάσει το 1831 στα χέρια του Χρήστου Δροσίνη, πατέρα του γνωστού ποιητή Γεωργίου Δροσίνη.

Για αρκετά χρόνια, ο ποιητής περνούσε τα καλοκαίρια του στον Πύργο, όπου ένιωσε το πρώτο ερωτικό σκίρτημα και στράφηκε προς τη συγγραφή λογοτεχνικών κειμένων. Άλλωστε, ένα από τα σημαντικότερα έργα του Δροσίνη, με τίτλο Αγροτικαί Επιστολαί, αναφέρεται στη μικρή αγροτική κοινωνία των Γουβών και των όμορων περιοχών, ενώ στο διήγημα Στον Πύργο των Γουβών αποτυπώνει την ιστορία του κτιρίου και την αγάπη του για το χωριό. Το κτίριο σήμερα ανήκει στον Δήμο Ιστιαίας-Αιδηψού και φιλοξενεί μια μικρή λαογραφική συλλογή, ενισχυμένη με προσωπικά αντικείμενα του ποιητή.

Το καλοκαίρι του 2023, όπως μας ενημέρωσε η κ. Ναταλί Καρακιουλάφι, μέλος του Πολιτιστικού Συλλόγου Γουβών ”Η Γέφυρα”, η οποία ανέλαβε την ξενάγησή μας στους χώρους του Πύργου, 1259 άτομα από όλον τον κόσμο επισκέφθηκαν το κτίριο και εντυπωσιάστηκαν από τη λαογραφική συλλογή και την επιβλητική θέα του Πύργου.

Όλα είναι μέρος μιας πολυτιμότητας που ρέει ταυτόχρονα στο παρελθόν και στο μέλλον και πρέπει να προστατεύεται γιατί άνθρωποι και τόποι μπορούν πάντα να συνθέσουν ομορφιά…

Στην πραγματικότητα αυτό που πρέπει να προστατευθεί είναι το μέλλον των πραγμάτων.

Ο δήμαρχος Ιστιαίας -Αιδηψού Γιάννης Κοτζιάς  μέσα στην τετραετία που πέρασε είναι βέβαιο πως θα αφήσει ένα πολύ προσωπικό στίγμα στην αναδιαμόρφωση της περιοχής . Η βασικότερη θα μπορούσε να πεί κανείς αλλαγή είναι ίσως η αλλαγή του ύφους των τόπων που τους χαρακτηρίζει μια φυσική ομορφιά με μοναδικότητες.

.Το εμβληματικό ξενοδοχείο Θέρμαι Σύλλα ένα από τα πιό σύγχρονα Thermal Spa στην Ευρώπη που βραβεύτηκε Το Ιαματικό νερό είναι από τα τρία καλύτερα στον κόσμο βάσει της σύστασής του και εκ του γεγονότος ότι αναβλύζει από τις πηγές

Στην Αιδηψό π.χ στο πλάι του εμβληματικού ξενοδοχείου Θέρμαι Σύλλα η τωρινή διαμόρφωση ενός πάρκου σε απόσταση αναπνοής από το παλιό υδροθεραπευτήριο των Αγ. Αναργύρων που το Υπουργείο Πολιτισμού έχει υποσχεθεί έργα αποκατάστασης, αναδεικνύει το παλιό Ταχυδρομείο, το Δημαρχείο και τα πέτρινα κτίσματα όπου η Ιστορία είναι πάντα παρούσα.

Μετά την ανάπλαση των κεντρικών οδών των Λουτρών Αιδηψού και τη διαμόρφωση της κεντρικής πλατείας Θερμοποτάμου, ακολούθησε η τοποθέτηση αντιγράφου του αγάλματος του Ηρακλή Farnese. Ο Ηρακλής αποτελεί μυθική μορφή άρρηκτα συνδεδεμένη με την πόλη, που στην Αρχαιότητα ονομάζονταν "Θερμά Ηρακλέους" (Θέμελης, 1970). Ο αγαλματικός τύπος του Ηρακλή Farnese βασίζεται σε αντίστοιχο έργο του Λυσίππου από τη Σικυώνα, του σημαντικότερου ίσως γλύπτη του 4ου αιώνα π.Χ. Το όνομα του τύπου προέρχεται από τον Ιταλό καρδινάλιο Alessandro Farnese (1520-1589), μεγάλο συλλέκτη και προστάτη των τεχνών, ο οποίος είχε στη συλλογή του ένα μεταγενέστερο, ρωμαϊκό μαρμάρινο αντίγραφο του πρωτότυπου χάλκινου αγάλματος του Λυσίππου.

Θα έλεγε κανείς πως μετά τις φωτιές, δύο χρόνια μετά, όλα όσα έγιναν οδήγησαν σε μια έκρηξη Τουριστικής επισκεψιμότητας και ίσως σε μια  διαφορετική αντίληψη για τη ζωή των πραγμάτων.

Μετά από μία μεγάλη καταστροφή σίγουρα ανακύπτουν ερωτήματα για τα αίτια, αλλά πάντα υπάρχει μαζί με τους επιστημονικούς σχεδιασμούς και η δυνατότητα μιας διαφορετικής πορείας στο μέλλον.