Ζηλεύουμε θανάσιμα το ταίρι μας: Πέντε απόλυτα tips για να σώσουμε τη σχέση - και τον εαυτό μας

06:37 25/2/2025 - Πηγή: Huffington Post Greece

Είναι η ζήλια κάτι για το οποίο θα έπρεπε να νιώθουμε ένοχοι; Μπορούμε να την κοντρολάρουμε; Όλες οι απαντήσεις. 

Ποιος από εμάς που έχουμε ερωτευτεί έστω και μια φορά στη ζωή μας δεν έχει νιώσει το αίσθημα της ζήλιας;

Είτε παρουσιάζεται με έναν οξύ πόνο στο στομάχι, είτε λυγίζουν τα γόνατά μας, είτε νιώθουμε ένα ψυχρό ρίγος να διαπερνά το στήθος μας, το πιθανότερο είναι ότι με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο έχουμε βιώσει τη ζήλια. Έστω και για μια στιγμή στη ζωή μας. Και όσοι το έχουμε βιώσει ίσως θυμόμαστε, πως το συναίσθημα της ζήλιας, αμέσως διαδέχεται μια απόχρωση ντροπής.

Είναι

όμως η ζήλια πραγματικά τόσο κακή; Συνίσταται σε κάτι που θα έπρεπε να μας κάνει να νιώθουμε ντροπιασμένοι;

«Αν πάμε στο Λεξικό Ψυχολογίας της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρείας, η ζήλια περιγράφεται ως ένα εξ ορισμού αρνητικό συναίσθημα», επισημαίνει η ψυχολόγος και ειδικός σε θέματα ζήλιας δρ. Τζόλι Χάμιλτον. «Αλλά αυτό δεν το λέμε προκειμένου να νιώσουν οι άνθρωποι ντροπή. Αλλά επειδή συνήθως η ζήλια προκαλεί δυσάρεστα σωματικά συμπτώματα. Οπότε ας βγάλουμε τη ζήλια από το ”κουτάκι” που έχουμε  καταχωνιάσει στο μυαλό μας όλες τις κακές έννοιες», διευκρινίζει η ίδια. 

Και αν νομίζουμε ότι η ζήλια μας χτυπά την πόρτα μονάχα στην ενήλικη ζωή, κάνουμε λάθος. Το συναίσθημα αυτό, το νιώθουμε ήδη από τους πρώτους έξι μήνες της ζωής μας.

Στόχος της ζήλιας στη βρεφική ηλικία είναι να μας κρατήσει ασφαλείς. Πώς; Απομακρύνοντας τους πιθανούς «κινδύνους», δηλαδή τους διάφορους «παρατρεχάμενους», που «τριγυρνάνε» τους γονείς μας και τους αποσπούν την προσοχή από εμάς. Οπότε, στη βρεφική ηλικία, η ζήλια εμφανίζεται ως ένα αθώο συναίσθημα, που μας κρατά συνδεδεμένους με τα αγαπημένα μας πρόσωπα.

Και ενώ στην παιδική ηλικία η ζήλια είναι ένα αθώο συναίσθημα, που μας ωθεί στο να καταλάβουμε τι είναι σημαντικό για εμάς και μας βοηθά να θέσουμε όρια, στην ενήλικη ζωή προκαλεί μπελάδες. Οπότε, ενώ μερικές φορές η ζήλια είναι χρήσιμη, άλλες φορές είναι εξαιρετικά επιζήμια.

Τι μπορούμε να κάνουμε όταν το τέρας της ζήλιας εισβάλλει στη σχέση μας; 

Εν προκειμένω, οι ειδικοί, έχουν συμβουλές για το τί δεν πρέπει να κάνουμε. Ακολουθούν πέντε αυστηρά απαγορευτικά. Αν γλιτώσουμε από αυτές τις παγίδες, θα σώσουμε τη σχέση μας από τα ξεσπάσματα ζήλιας και τους καυγάδες. 

1. Δεν βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα και δεν πανικοβαλλόμαστε

Το να μας γεννηθεί ζήλια, είναι εντελώς ανθρώπινο. Το πώς θα τη διαχειριστούμε όμως, έχει να κάνει με τον χαρακτήρα μας.

«Αν δούμε κάτι που μας προκαλεί ζήλια, πριν ενεργήσουμε παρορμητικά, θα πρέπει να κάνουμε την έρευνά μας. Φυσικά, παρατηρούμε τα συμπτώματα της ζήλιας, τα ζυγίζουμε και δεν κάνουμε σαν να μην υπάρχουν. Απλά δεν βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα», συνιστά η Χάμιλτον

«Δίνουμε προσοχή στα δεδομένα που έχουμε στα χέρια μας και μας ”τσιγκλάνε”. Διότι κάποια μπορεί να έχουν σχέση με την πραγματικότητα, ενώ άλλα, ίσως τα έχει πλάσει η ζήλια μας. Χρειάζεται να παίξουμε αργά-αργά κάθε σκηνή της ιστορίας στο CD play του μυαλού μας. Και να διαχωρίσουμε αυτά που βλέπουμε από αυτά που φανταζόμαστε», καταλήγει η ειδικός.

2. Δεν περνάμε σε εκδικητικές και παρορμητικές δράσεις κατά του/της συντρόφου μας

«Δεν κλειδώνουμε το αυτοκίνητο του/της συντρόφου μας και βουτάμε τα κλειδιά. Ούτε φυσικά και σπάμε τα φανάρια του οχήματος. Και αυτά δεν τα λέμε τυχαία. Είναι πράγματα που έχουν συμβεί. Στη δική μας περίπτωση όμως, ακόμα κι αν οι υποψίες μας είναι βάσιμες, οι δολιοφθορές δεν θα λύσουν το πρόβλημα. Αντίθετα θα μας κοστίσουν συναισθηματικά και υλικά. Επομένως, όσο δύσκολο κι αν είναι, ρυθμίζουμε τα συναισθήματά μας και ελέγχουμε το σώμα μας. Παίρνουμε αργές αναπνοές και εκτονώνουμε την επιθετική μας ενέργεια σε ασκήσεις για τα δάχτυλα, τα χέρια ή και ολόκληρο το σώμα. Και όταν επιστρέψουμε σε κατάσταση ηρεμίας και πλήρους αυτοελέγχου, απαντάμε σε ερωτήματα του τύπου “Τι θα κάνω; Τι θα γίνει μετά;”. Δημόσιες εκδηλώσεις βίας, φωνές και υλικές καταστροφές δεν πετυχαίνουν τίποτα πέρα από το να μας κάνουν να φανούμε αλλόφρονες. Ακόμα κι αν έχουμε τα χίλια δίκια του κόσμου», μας κρούει τον κίνδυνο του κινδύνου η Χάμιλτον.

3. Δεν βάζουμε τον εαυτό μας στον φαύλο κύκλο της ντροπής

Το ότι νιώθουμε ζήλια, δεν θα πει ότι είμαστε φρικτά άτομα. Ας το ομαλοποιήσουμε. Η ζήλια είναι απλά ένα συναίσθημα. Όπως η πείνα, η δίψα, η ερωτική επιθυμία και εκατοντάδες άλλα. Είναι εκεί για να εξυπηρετεί έναν σκοπό. Και όταν έρχεται, πρέπει να της δώσουμε τον χώρο να υπάρξει, χωρίς να την δαιμονοποιούμε.

Αυτό δεν σημαίνει ότι επιτρέπουμε στη ζήλια να μείνει για όσο θέλει. Εξετάζουμε πρωτίστως αν ο λόγος που μας χτύπησε την πόρτα όντως υπάρχει. Αν όχι, κάνουμε μια συζήτηση με το ταίρι μας και στη συνέχεια, δείχνουμε στη ζήλια τον δρόμο προς την έξοδο. Μπορεί όλα αυτά να είναι μια παρεξήγηση. Αλλά αν ντρεπόμαστε και δεν επικοινωνούμε, πώς θα λύσουμε την παρεξήγηση αυτή, προκειμένου να πάμε παρακάτω;

4. Δεν ρομαντικοποιούμε τη ζήλια

Στις ταινίες, στη μουσική και στην κλασική λογοτεχνία, η ζήλια παίρνει συχνά ρομαντικές διαστάσεις. Όλοι έχουμε τραγουδήσει κομμάτια όπως το «Ζήλεια μου» τις Χαρούλας Αλεξίου ή τον θρυλικό «Τούρκο στο Παρίσι», όπου ένας ερωτευμένος ζηλεύει μέχρι και τη γάτα της συντρόφου του. Όμως η ζήλεια, στην πραγματική ζωή, ούτε κάνει την καρδιά μας να νιώθει ζωντανή, ούτε έχει πλάκα. 

Η ζήλια, μπορεί να ξυπνήσει μέσα μας τη βία. Και αντίθετα από όλα αυτά που προβάλλονται στα σίριαλ, δεν είναι απαραίτητο συστατικό σε κάθε σχέση. Οπότε, κάτι πάρα πολύ σημαντικό είναι να μην θεωρήσουμε τη ζήλεια συνώνυμη του ερωτικού ενδιαφέροντος. Γιατί πολλοί άνθρωποι, επειδή τα ταίρια τους δεν τους κάνουν σκηνές ζηλοτυπίας, τείνουν να πιστεύουν ότι δεν υπάρχει αγάπη. Κάθε άλλο. Μια ρομαντική σχέση, γεμάτη όμορφες στιγμές και χωρίς ανόητους καυγάδες, θα έπρεπε να είναι ζητούμενο του καθενός μας. 

5. Για κανένα λόγο δεν προσπαθήσουμε να κάνουμε τον/την σύντροφό μας να ζηλέψει

Τα είπαμε και πριν. Επειδή προσπαθούν να μας πείσουν ότι η ζήλια είναι αναπόσπαστο κομμάτι της πραγματικής αγάπης, δεν σημαίνει ότι κάτι τέτοιο όντως ισχύει. Οπότε, το να μπούμε στο τριπ να κάνουμε το ταίρι μας να ζηλέψει για να νιώσουμε ποθητοί/ές δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Απλά θα σπαταληθούμε άδικα. 

Εάν νιώθουμε ότι δεν μας φροντίζουν ή ότι δεν μας αγαπούν, το επικοινωνούμε ευθέως. Δεν κάνουμε εφηβικά κόλπα. Ίσως είναι καιρός να ασχοληθούμε με κάποιες νέες πρακτικές διέγερσης της ερωτικής επιθυμίας.

Κι αν δεν πιάσει ούτε και αυτό, μπορεί και να ήρθε η ώρα να βάλουμε τέλος στη σχέση μας. Χωρίς παιχνίδια με τρίτα άτομα και τοξικές συμπεριφορές.

(Με πληροφορίες από CNN).

Related...Μπορεί ή όχι το φαγητό να γιατρέψει τον χωρισμό - Η επιστήμη πίσω από κατανάλωση αισθημάτωνΓυναίκες vs άντρες: Να ποιο φύλο υποφέρει περισσότερο μετά από έναν χωρισμόΔεύτερη ευκαιρία: Τέσσερα πράγματα που πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά πριν πάρουμε την απόφαση