Αντώνης Ρηγόπουλος: Στην «απομόνωση» η δίκη της Χρυσής Αυγής;

16:30 14/7/2017 - Πηγή: altsantiri

Στις 20 Απρίλη του 2015 ξεκίνησε η ιστορική δίκη της νεοναζιστικής οργάνωσης «Χρυσή Αυγή». Είχαν προηγηθεί τον Σεπτέμβριο του 2013 δεκάδες συλλήψεις ηγετικών στελεχών της οργάνωσης, μεταξύ των οποίων και του γ.γ. Νίκου Μιχαλολιάκου. Η στυγερή δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι αποτέλεσε την αφορμή για να στοιχειοθετηθεί το εκτενές κατηγορητήριο. Η συστηματική εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής

έμπαινε επιτέλους στο μικροσκόπιο της ελληνικής δικαιοσύνης.

Η δίκη χαρακτηρίστηκε (καθόλου άδικα) ως η δίκη της εικοσαετίας, ξεσήκωσε κάθε είδους αντιδράσεις και συγκέντρωσε πάνω της τα φώτα της δημοσιότητας.

Για λίγο. Πολύ λίγο…

Ύστερα από τις πρώτες συνεδριάσεις, αφού πάλιωσαν και δεν… «πουλούσαν» πια οι φωτογραφίες της Μάγδας Φύσσα απέναντι από τους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς της δολοφονίας του γιου της και αφού οι προκλήσεις των κατηγορούμενων και των υπερασπιστών τους δεν είχαν πλέον ενδιαφέρον, τα τηλεοπτικά συνεργεία αποσύρθηκαν από το πεζοδρόμιο της λεωφόρου Αλεξάνδρας.

Το τηλεοπτικό προϊόν της δίκης είχε λήξει και πλέον τα κανάλια θα έστελναν δημοσιογράφους μόνο όταν προβλεπόταν να υπάρξουν «πιασάρικες» εντάσεις. Παρόλα αυτά κάποια μέσα επέμειναν. Κυρίως εφημερίδες, ραδιοφωνικοί σταθμοί και ορισμένες ιστοσελίδες, ανάμεσά τους και το altsantiri.gr, που αναγνώρισαν την ιστορικότητα και τη σημασία της δίκης για τον δημοκρατικό κόσμο της χώρας. Ξεχωριστή θέση σε αυτή την προσπάθεια δημοσιοποίησης της δίκης έχει το GoldenDawnWatch, που έχει αναλάβει το επίπονο έργο της πλήρους καταγραφής όσων συμβαίνουν στη δικαστική αίθουσα, αναλαμβάνοντας παράλληλα και πρωτοβουλίες διεθνοποίησης της δίκης της νεοναζιστικής οργάνωσης.

Η σημασία της δημοσιοποίησης της δίκης

Η παρουσία ακροατηρίου και δημοσιογράφων εντός του δικαστηρίου δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Αποτελεί την μοναδική δικλείδα ασφαλείας ώστε οι ποικίλες πιέσεις που μπορεί να ασκήσει η Χρυσή Αυγή για να ελαφρύνει τη θέση της να πέσουν στο κενό. Αποτελεί κατάκτηση την οποία οφείλουν να περιφρουρήσουν με όλες τους τις δυνάμεις όσοι στέκονται απέναντι σε κάθε προσπάθεια εκφασισμού της ελληνικής κοινωνίας.

«Να την περιφρουρήσουμε από ποιον;», θα ήταν η επόμενη λογική ερώτηση. Η απάντηση είναι απλή και σαφής: από την ίδια την οργάνωση που κατηγορείται και που επιχειρεί να ανατρέψει αυτήν ακριβώς την κατάκτηση μέσα από την προκλητική στάση των συνηγόρων υπεράσπισης και της μερίδας του ακροατηρίου που πρόσκειται στη νεοναζιστική οργάνωση. Οι (πάντα συντονισμένες) αντιδράσεις των ακροατών της Χρυσής Αυγής εκτείνονται σε ένα ευρύ φάσμα που ξεκινάει από ειρωνικά γελάκια όταν κάποιος από τους μάρτυρες αναφέρεται στον εγκληματικό και ναζιστικό χαρακτήρα της οργάνωσης και φτάνουν σε βίαιες εκρήξεις και ευθείες απειλές προς την πλευρά των υπόλοιπων ακροατών και των δημοσιογράφων, όλα αυτά ανάλογα με την τροπή που έχει κάθε δικάσιμος σε σχέση με την εικόνα που σχηματίζεται από τον μάρτυρα. Με άλλα λόγια λειτουργούν όπως ακριβώς οι οργανωμένοι οπαδοί των μεγάλων ποδοσφαιρικών ομάδων που το επίπεδο της βίας που θα χρησιμοποιήσουν είναι αντιστρόφως ανάλογο με τον αριθμό των γκολ που έχει πετύχει η ομάδα τους. Ποιος ξέρει, ίσως οι οπαδοί της Χρυσής Αυγής να ξέρουν και από γηπεδικές τακτικές…

Σε κάθε περίπτωση αυτό που πρέπει να γίνει σαφές είναι ότι οι μόνοι που έχουν συμφέρον από τη μετατροπή αυτής της δίκης σε «τσίρκο» είναι οι ίδιοι οι χρυσαυγίτες. Σε τίποτα δεν τους ωφελεί να δημοσιοποιούνται οι καταθέσεις αυτοπτών μαρτύρων για τις εγκληματικές τους ενέργειες. Σε τίποτα δεν τους ωφελεί να δημοσιοποιούνται τα εκατοντάδες αποδεικτικά στοιχεία (έγγραφα, φωτογραφίες, βίντεο κλπ.) που θα παρουσιαστούν στη δίκη. Και οπωσδήποτε σε τίποτα δεν τους ωφελεί να γίνεται ευρύτερα γνωστό το θάρρος με το οποίο αντιμετωπίζουν τους θύτες και τους υπερασπιστές τους, τα ίδια τα θύματα των επιθέσεων των νεοναζί. Η εικόνα της Μάγδας Φύσσα να στέκεται όρθια απέναντι στους δολοφόνους του Παύλου της – η εικόνα του Αιγύπτιου αλιεργάτη να καταδεικνύει εκείνους που του επιτέθηκαν μέσα στο ίδιο του το σπίτι – οι δημοσιογράφοι που έχουν βρεθεί στο στόχαστρο των χρυσαυγιτών όλα αυτά τα χρόνια και που εμφανίστηκαν για να καταθέσουν όλα όσα έχουν βιώσει και όσα γνωρίζουν για τη δράση τους – η αντιφασίστρια δασκάλα που αντιμετώπισε τη βία τους – ο κομμουνιστής συνδικαλιστής που επιχείρησαν να σκοτώσουν και στέκεται μπροστά τους αποκαλώντας τους με το όνομά τους: Ναζί.

Ο Αιγύπτιος αλιεργάτης αναγνωρίζει τα πρόσωπα που του επιτέθηκαν

Η άγνωστη αντιπαράθεση

Η αντιπαράθεση σχετικά με τον τόπο διεξαγωγής της δίκης δεν έγινε ποτέ κυρίαρχη στο ευρύ κοινό, πράγμα σχετικά λογικό, ωστόσο είναι μια συζήτηση αρκετά γνώριμη για όσους παρακολουθούν στενά την εξέλιξή της, είτε άμεσα προσερχόμενοι ως ακροατές, είτε μέσα από τα ΜΜΕ που την καλύπτουν, από το GoldenDawnWatch, ή μέσα από τις δεκάδες σχετικές συζητήσεις που έχουν διοργανωθεί από διάφορους φορείς μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια.

Ξεκινάμε από τα βασικά λοιπόν: οι συνεδριάσεις της δίκης της Χρυσής Αυγής γίνονται στην αίθουσα τελετών του Εφετείου Αθηνών όπου γίνονται και άλλες μεγάλες δίκες, και στη δικαστική αίθουσα των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού. Κάθε μήνα ανακοινώνονται οι ημερομηνίες και ο τόπος διεξαγωγής των επόμενων δικασίμων.

Η αίθουσα του Εφετείου καλύπτει όλες τις αναγκαίες τεχνικές προδιαγραφές για την διεξαγωγή της δίκης: χώρος για μεγάλο ακροατήριο, χώρος για τους δημοσιογράφους, μικρόφωνα, τεχνικά μέσα προβολής στοιχείων. Αντιθέτως η αίθουσα του Κορυδαλλού δεν έχει τίποτα από όλα αυτά. Επίσης, η πρόσβαση στην δικαστική αίθουσα του Κορυδαλλού είναι αρκετά δυσκολότερη με αποτέλεσμα να περιορίζεται σημαντικά ο αριθμός των πολιτών που μπορούν να παρευρεθούν στο ακροατήριο.

Δημιουργεί εύλογα ερωτήματα λοιπόν το γιατί αποφασίστηκε να γίνουν έξι δικάσιμοι στον Κορυδαλλό κατά τον Σεπτέμβριο, ενώ στο Εφετείο θα γίνουν μόνο τρεις.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τον Σεπτέμβριο αναμένεται να αρχίσει και η παρουσίαση των αναγνωστέων που περιλαμβάνουν βίντεο τα οποία στον Κορυδαλλό δεν θα μπορούν να προβληθούν. Παράλληλα, υπενθυμίζουμε ότι ο Παύλος Φύσσας δολοφονήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου του 2013 και άρα, τον συγκεκριμένο μήνα αναμένονται αρκετές αντιφασιστικές δράσεις από οργανώσεις, η μαζικότητα των οποίων θα περιοριστεί σημαντικά αν η δίκη δεν γίνει στο κέντρο της Αθήνας. Σε κάθε περίπτωση, το δικαστήριο δεν έδωσε καμία απάντηση σχετικά με τους λόγους της διεξαγωγής τόσων δικασίμων στον Κορυδαλλό.

Η συγκεκριμένη απόφαση τείνει σε μια κατεύθυνση απομόνωσης της δίκης από το κοινωνικό της ενδιαφέρον και μάλιστα σε μια από τις κρισιμότερες καμπές της. Το αίτημα για μια ανοιχτή, δημόσια δίκη είναι αναγκαίο να αρθρωθεί με σαφήνεια και να διεκδικηθεί με αποφασιστικότητα. Στις συνεδριάσεις του δικαστηρίου στοιχειοθετείται και αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο η εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής, ο ρατσιστικός της χαρακτήρας, η ναζιστική της ιδεολογία, οι υπόγειες διασυνδέσεις με επιχειρηματικά συμφέροντα και τον κρατικό μηχανισμό και το βαθύ μίσος που τρέφει για το εργατικό κίνημα και για κάθε αντιφασίστα και προοδευτικό άνθρωπο που στέκεται με θάρρος απέναντί της.

Οι μόνοι που έχουν συμφέρον από την απομόνωση της δίκης είναι οι χρυσαυγίτες και η προκλητικότητα εντός δικαστηρίου έχει ακριβώς αυτόν τον στόχο: την απομόνωσή της σε πρώτο στάδιο και αργότερα ίσως ακόμα και το «κλείσιμο των θυρών της». Η διεξαγωγή της δίκης κατ’ αποκλειστικότητα στο Εφετείο αποτελεί πάγιο αίτημα της πολιτικής αγωγής από την αρχή της διαδικασίας και οι υπεύθυνοι οφείλουν να αναλάβουν την ευθύνη της υλοποίησής του. Ακόμα και αν… κάποιοι ενοχληθούν.