«Από τις εικόνες γεννήθηκαν τα τραγούδια», η Ευανθία Ρεμπούτσικα μιλάει στο altsantiri.gr

Συνέντευξη στη Ναταλία Κάππα

Η Ευανθία Ρεμπούτσικα είναι μία από τις πιο αναγνωρισμένες μουσικούς του ελληνικού κοινού και όχι μόνο. Η ελληνίδα συνθέτρια έχει γράψει μουσική για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση που έχουν αγαπηθεί και γράψει στη συλλογική μας μνήμη τα τελευταία 20 χρόνια. Μεγάλος σταθμός η Πολίτικη Κουζίνα του Τάσου Μπουλμέτη, η μουσική της οποίας είναι αναγνωρίσιμη από όλους τους Έλληνες, ακόμα και από αυτούς που δεν έχουν δει την

ταινία!

Η μορφή της ποιητική, δύσκολο να τη φανταστείς έξω από τη μαγεία και την ελευθερία των τεχνών, μεγάλωσε στον κινηματογράφο του ζωγράφου και ψάλτη πατέρα της, βλέποντας από πάντα ταινίες αλλά και παραστάσεις Καραγκιόζη.

Με φόντο μια αίθουσα προβολής, ένα πάντα ανοιχτό ραδιοφωνάκι και τις μουσικές να αγκαλιάζουν το χώρο, τα αδέλφια Ρεμπούτσικα έφτιαξαν το δικό τους μουσικό κουαρτέτο. Η ίδια πάντρεψε την αγάπη της μουσικής με αυτήν του σινεμά και ως γνωστόν έχει ντύσει μουσικά ιστορίες και αφηγήσεις που πέρασαν και σε εμάς σαν ένα χάδι στην ψυχή.

Η ίδια θεωρεί ότι η μουσική ενώνει τους ανθρώπους, ότι «είναι η γλώσσα της επικοινωνίας των ψυχών και δεν χρειάζεται κανένας να εκπαιδευτεί σε αυτήν. Αυτή την γλώσσα την ξέρει η ψυχή και την μιλάει αιώνες πριν…»*

Περισσότερα όμως, από την ίδια παρακάτω, λίγες μέρες πριν τις παραστάσεις της στο Παλλάς.

-Η Ανατολή ή η Δύση σας εμπνέει περισσότερο;

Όλα τα σημεία του ορίζοντα έχουν κάτι να μας πουν και μπορούμε να αντλήσουμε έμπνευση, από την Ανατολή στη Δύση και από τον Βορρά στον Νότο. Το δικό μου ταξίδι άρχισε από τη Δύση και πήρε την πορεία του προς την Ανατολή. Τα τελευταία χρόνια μέσα από τις μουσικές μου ταξιδεύω περισσότερο στην Ανατολή γιατί μου ξύπνησε μέσα μου μνήμες και συγκινήσεις, ένιωσα σαν να γεννήθηκα ξανά και σαν να περπάτησα σε μέρη γνώριμα.

-Αν η μουσική σας ήταν μία πόλη, ποια θα ήταν;

Μέσα στην καρδιά μου υπάρχουν τα ακούσματα της Ανατολής και μιας πόλης που αγαπώ πολύ, βρίσκομαι συχνά εκεί γνωρίζοντας τους ανθρώπους της, κάνοντας φιλίες και ωραίες συνεργασίες γιατί αυτή η Πόλη είναι μια έμπνευση για μένα. Με γεμίζουν τα χρώματα, τα αρώματα της, η ομορφιά της και μου έχει δώσει πολλές χαρές. Μιλώ για την Κωνσταντινούπολη.

-Πόσο σημαντικές είναι οι προσλαμβάνουσες στην πορεία ενός ανθρώπου; Σπουδάζετε μουσική από πάντα, ενώ ο πατέρας σας είχε κινηματογράφο…

Αυτό που διαπίστωσα μέσα στα χρόνια που πέρασαν είναι το πόσο έχω επηρεαστεί από τα παιδικά μου χρόνια, τα οποία έζησα μέσα στον κινηματογράφο του πατέρα μου. Έτσι, άρχισα να μαθαίνω από τα έξι μου χρόνια βιολί και μαζί με τα αδέρφια μου, που και εκείνα σπούδασαν μουσική, παίζαμε από μικρά μαζί και μοιραστήκαμε πολλές φορές την σκηνή σε διάφορες συναυλίες ως κουαρτέτο. Όλη η οικογένεια επηρεάστηκε από τον ίδιο τον πατέρα μας που ήταν ένας εξαιρετικός Βυζαντινός μουσικός ψάλτης. Από πολύ μικρή ηλικία έμαθα να αγαπώ αυτό που κάνω, να το σέβομαι και πάνω από όλα να σέβομαι το κοινό. Σίγουρα με έχουν επηρεάσει εκείνα τα χρόνια στην πορεία μου και περισσότερο ακόμα από την στιγμή που άρχισα να γράφω μουσική.

-Πόσο διαφορετικό είναι να γράφεις μουσική για το σινεμά;

Για μένα δεν είναι διαφορετικό γιατί έτσι ξεκίνησα να γράφω μουσική, μέσα από τις εικόνες, μέσα στον κινηματογράφο, μέσα από ιστορίες ανθρώπων που έμαθα και εκείνες που φαντάστηκα. Άλλωστε, από τις εικόνες γεννήθηκαν και τα τραγούδια με τις συνεργασίες που έχω κάνει.

-Βλέποντας την αγάπη του κόσμου για ταινίες όπως η Πολίτικη Κουζίνα, πόσο στενές θεωρείτε ότι είναι οι σχέσεις του Έλληνα με το παρελθόν του;

Πιστεύω πως είναι πολύ στενές και ιδιαίτερα συγκινητικές. Μέσα από την Πολίτικη κουζίνα γνώρισα πολλούς ανθρώπους με ενδιαφέρουσες ιστορίες ζωής, έμαθα καινούργια πράγματα. Είδα πόσο ζωντανά κρατάει ο ελληνισμός ακόμα και σήμερα σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Γενιές που έχουν ριζώσει σε νέες πατρίδες δεν ξέχασαν ποτέ το παρελθόν τους, όσα χρόνια και αν πέρασαν.

-Η μουσική σας εμένα προσωπικά με ταξιδεύει κάθε φορά που την ακούω. Ξυπνάει την ανάμνηση, ένα παλιό όνειρο, μία άλλη εποχή. Θα σας ενδιέφερε να γράψετε μουσική για μία ιστορία στο βαθύ μέλλον;

Δεν ξέρω πως θα ήταν αν μου συνέβαινε κάτι τέτοιο, αλλά σίγουρα θα είχε ενδιαφέρον. Γιατί μπορεί να με βάλει σε άλλα ταξίδια, όχι της μνήμης, θα έκανε το μυαλό μου να δουλέψει για πράγματα άγνωστα και μπορεί να ανακάλυπτα καινούργια μονοπάτια, ίσως και μια άλλη διάσταση έμπνευσης στην μουσική.

-Οι καιροί γίνονται όλο και πιο βίαιοι και την εποχή της εικόνας, όλοι μάθαμε να ζούμε με το τέρας. Μπορεί η μουσική να θεραπεύσει τη βία;

Η βία πάντα φέρνει βία και πράγματι στους καιρούς μας η βία υπάρχει παντού σε όλο τον κόσμο. Μέσα από το διαδίκτυο, την τηλεόραση, τις κινηματογραφικές ταινίες. Τα πράγματα έχουν εξελιχθεί όχι τόσο ονειρικά και η πραγματικότητα δεν είναι τόσο αθώα αλλά πιο σκληρή από ότι νομίζουμε. Η μουσική γιατρεύει και γαληνεύει τις ψυχές των ανθρώπων αλλά δεν ξέρω αν μπορεί να σταματήσει το τέρας και τη βία από την οποία μας έχουν περικυκλώσει. Ίσως το μόνο που θα μπορούσε να κάνει η μουσική είναι να μας εμψυχώσει για να πολεμήσουμε αυτό το τέρας.

-Πόσο αισιόδοξη είστε ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης;

Δεν μπορώ να πω πως δεν είμαι αισιόδοξη, όμως υπάρχουν κάποιες στιγμές που ψάχνω μέσα στον εαυτό μου να βρω την αισιοδοξία. Αλλά επειδή είμαι πολεμίστρια στη ζωή και δεν μου αρέσει να είμαι απλός παρατηρητής, θέλω να ελπίζω πως μπορούμε να χτίσουμε ένα καλύτερο μέλλον όλοι μαζί.

-Τι καινούργιο θα ακούσουμε στο Παλλάς;

Στο Παλλάς θα ακουστούν μουσικές από soundtracks όπως το “Baharat”, ή αλλιώς “Πολίτικη Κουζίνα”, το “Babam ve oglum”, το “Ulak” καθώς και συνθέσεις από την πρόσφατη δουλειά για τις ταινίες “Birleşen Gönüller”, “Nadide hayiat” και “Iftarlik gazoz “ . Επίσης, μουσική και τραγούδια από το άλμπουμ «Το Aστέρι και η Eυχή» καθώς και έργα από θεατρικές παραγωγές, όπως η «Φθινοπωρινή Iστορία», το «Συρανό ντε Μπερζεράκ» και «Το Τρίτο Στεφάνι».

Από το πρόγραμμα δεν θα μπορούσαν να λείψουν αποσπάσματα από τη μουσική και τα τραγούδια της τελευταίας μου δουλειάς για την ταινία του Τάσου Μπουλμέτη, «1968». Είναι μεγάλη μου η χαρά που θα συμμετέχουν δύο από τις πιο σημαντικές καλλιτεχνικές παρουσίες και υπέροχες φωνές που θεωρώ πάνω από όλα φίλες μου, την ‘Ελλη Πασπαλά και την Dilek Koç μαζί με εξαιρετικούς μουσικούς με τους οποίους έχω την τύχη να συνεργάζομαι πολλά χρόνια, οι οποίοι απογειώνουν την παράσταση με το μοναδικό τους τρόπο.

-Ποια είναι τα επόμενα πλάνα σας;

Υπάρχουν πολλά σχέδια για εδώ και για το εξωτερικό τα οποία σύντομα θα τα μοιραστούμε. Προς το παρόν βρίσκομαι στο στούντιο με την Λίνα Νικολακοπούλου, ηχογραφώντας τραγούδια για έναν αγαπημένο μου φίλο του οποίου την φωνή θαυμάζω πολύ, τον Γιώργο Περρή. Παράλληλα, διαμορφώνουμε το πρόγραμμα της καλοκαιρινής μας περιοδείας.

MIA ΒΡΑΔΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ –

Η ΕΥΑΝΘΙΑ ΡΕΜΠΟΥΤΣΙΚΑ ΣΤΟ ΠΑΛΛΑΣ

Θέατρο Παλλάς | 15 & 16 Απριλίου

Βουκουρεστίου 5 – Αθήνα

*Από την ομιλία με θέμα «Μουσική, η θεία κοινωνία των λαών» στο Πανεπιστήμιο Κύπρου στις 15.5.2012 στην ετήσια διάλεξη στην μνήμη Ντίνου Λεβέντη.

Keywords
Τυχαία Θέματα