Ενστάσεις Κυρίτση στην αγωγή Καμμένου κατά Πετρουλάκη

21:54 13/1/2017 - Πηγή: altsantiri

Την άποψή του για τη στάση του υπουργού Εθνικής Άμυνας, Πάνου Καμμένου, τόσο έναντι του ομίλου «Παραπολιτικά», όσο και του σκιτσογράφου Ανδρέα Πετρουλάκη, εξέφρασε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργος Κυρίτσης, αρθρογραφώντας στην εφημερίδα «Αυγή».

Σχετικά με το πρώτο περιστατικό, τη μήνυση του Πάνου Καμμένου στους Παναγιώτη Τζένο και Γιάννη Κουρτάκη, ο κ. Κυρίτσης σημειώνει μεταξύ άλλων πως «ευλόγως ένας Υπουργός Άμυνας κι επικεφαλής ενός κόμματος συντηρητικού θίγεται στον πυρήνα της πολιτικής του ύπαρξης όταν ακούει –και μάλιστα με χλευαστικό τρόπο- ότι ο γιος του «πρόσκειται» στην τρομοκρατία. Το αν ο Π. Καμμένος επέλεξε το σωστό είδος μήνυσης για να αμυνθεί, είναι προς συζήτηση. Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το δικαίωμά του να αμυνθεί».

Όσον αφορά στην αγωγή Καμμένου κατά του σκιτσογράφου, Ανδρέα Πετρουλάκη, ο Γιώργος Κυρίτσης διατυπώνει τις ενστάσεις του, αναφέροντας χαρακτηριστικά:

«Στην περίπτωση της αγωγής κατά του Α. Πετρουλάκη κ μάλιστα με εξοντωτικό ποσό αποζημίωσης, έχουμε μια κλασική περίπτωση υπερβολικής αντίδρασης με την επιβαρυντική συνθήκη ότι φλερτάρει επικίνδυνα με ζητήματα που άπτονται της ελευθερίας του τύπου. Το κείμενο του Πετρουλάκη είναι ένα κείμενο δριμείας πολιτικής κριτικής στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α και ανάδειξης στοιχείων της πολιτικής ταυτότητας του Π. Καμμένου, που κατά τη γνώμη του αρθρογράφου, δεν είναι συμβατά με την Αριστερά».

Αναλυτικά το άρθρο του Γιώργου Κυρίτση στην εφημερίδα «Αυγή» με τίτλο «Δύο δίκες»:

«Τις τελευταίες μέρες την κοινή γνώμη απασχολούν δύο δίκες στις οποίες πρωταγωνιστεί ως μηνυτής ο Υπουργός Άμυνας και Πρόεδρος των ΑΝ. ΕΛ, Π. Καμμένος.

Με την ιδιότητα του δημοσιογράφου κατ’ επάγγελμα που όμως έχει εμπλακεί ενεργά με την πολιτική, θέλω να διατυπώσω μερικές σκέψεις.

Κάποιος που κατέχει ένα δημόσιο αξίωμα εκ του οποίου τεκμαίρεται μία αυξημένη εξουσία κι επιρροή, πρέπει ακριβώς για να μην κατηγορηθεί ότι κάνει κατάχρηση της δεσπόζουσας θέσης του να είναι πολύ πιο εγκρατής και αυτοπεριοριστικός όταν στέφεται πχ στη δικαιοσύνη έναντι τρίτων, οι οποίοι δεν έχουν το ίδιο τεκμήριο κύρους κι εξουσίας.

Από την άλλη, δεν μπορεί να είναι τόσο «υπεράνω», ώστε να καταπίνει αδιαμαρτύρητα οτιδήποτε γράφεται στον τύπο γι’ αυτόν. Και αυτό διότι, όταν είσαι σε δημόσια θέση, είσαι εκτεθειμένος και δεν μπορείς να ανέχεσαι να λειτουργούν εναντίον σου αναπάντητες σοβαρές κατηγορίες. Οι δυο δίκες στις οποίες εμπλέκεται ο Πάνος Καμμένος, αυτή εναντίον των Παραπολιτικών κι αυτή εναντίον του Ανδρέα Πετρουλάκη, είναι δύο περιπτώσεις που τυπικά περιγράφουν τον παραπάνω συλλογισμό.

Σε ό, τι αφορά τα Παραπολιτικά, καταλαβαίνει κανείς ότι ευλόγως ένας Υπουργός Άμυνας κι επικεφαλής ενός κόμματος συντηρητικού θίγεται στον πυρήνα της πολιτικής του ύπαρξης όταν ακούει –και μάλιστα με χλευαστικό τρόπο- ότι ο γιος του «πρόσκειται» στην τρομοκρατία. Το αν ο Π. Καμμένος επέλεξε το σωστό είδος μήνυσης για να αμυνθεί, είναι προς συζήτηση. Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το δικαίωμά του να αμυνθεί. Δεχόμενος, μάλιστα, επίθεση από μεγάλο επιχειρηματικό και μιντιακό, συγκρότημα.

Στην περίπτωση της αγωγής κατά του Α. Πετρουλάκη κ μάλιστα με εξοντωτικό ποσό αποζημίωσης, έχουμε μια κλασική περίπτωση υπερβολικής αντίδρασης με την επιβαρυντική συνθήκη ότι φλερτάρει επικίνδυνα με ζητήματα που άπτονται της ελευθερίας του τύπου. Το κείμενο του Πετρουλάκη είναι ένα κείμενο δριμείας πολιτικής κριτικής στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α και ανάδειξης στοιχείων της πολιτικής ταυτότητας του Π. Καμμένου, που κατά τη γνώμη του αρθρογράφου, δεν είναι συμβατά με την Αριστερά.

Μιλάμε για ένα κλασικό θέμα πολιτικού διαλόγου, που επ’ ουδενί δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με μηνύσεις κ αγωγές, όσο επιθετική και στερεοτυπική και να είναι η εκφορά του. Από κει και πέρα, τέτοιου είδους δίκες παίρνουν καμιά φορά διαστάσεις πολιτικού γεγονότος, με βαριές υπογραφές να κάνουν βαριές δηλώσεις και να προκαλούν συσπειρώσεις και αντισυσπειρώσεις. Και αυτό πάντα διαθλά την οπτική της διαδικασίας».