Η διπλωματία του «ό,τι πεις εσύ αφεντικό» δεν κέρδισε ποτέ

14:57 15/1/2020 - Πηγή: altsantiri

Το κυβερνητικό αφήγημα περί «επιτυχημένου ταξιδιού στις ΗΠΑ» είναι εμφανές πως είναι δύσκολο να υποστηριχθεί ακόμα και από φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης. Αμηχανία, αυθαίρετα συμπεράσματα που δεν βασίζονται σε κανένα γεγονός και στελέχη να βαφτίζουν την προσδοκία πραγματικότητα. Είναι άλλωστε χαρακτηριστική η ατάκα του Αλέξη Παπαχελά στο κεντρικό δελτίο του ΣΚΑΪ ότι «η συνάντηση πήγε καλά, με την έννοια ότι θα μπορούσε να πάει πολύ χειρότερα».

Τι πήγε όμως τόσο στραβά στις ΗΠΑ; Εκ του αποτελέσματος συμπεραίνουμε

ότι κάτι πήγε πολύ στραβά αρκετό καιρό πριν γίνει η συνάντηση. Γιατί αυτές οι συναντήσεις προετοιμάζονται, έχουν ατζέντα, έχουν προεργασία από επαγγελματίες της διπλωματίας και τελικά ορίζονται ότι και τα δύο μέρη είναι βέβαιο ότι κάτι έχουν να κερδίσουν από τη συνάντηση. Είναι βέβαιο ότι ο Ντόναλντ Τραμπ δεν θα είχε καμία αντίρρηση να κάνει ένα διάλειμμα από το πρόγραμμά του και να συναντήσει έναν πρόθυμο που είναι έτοιμος να του πει «yes, sir» πριν ακόμα ξεκινήσει οποιαδήποτε συνάντηση. Η ελληνική πλευρά όμως πώς προετοιμάστηκε; Τι επεδίωξε να υπάρχει στο τραπέζι ως θέμα που θα διαπραγματευτεί;

Η εικόνα του Κυριάκου Μητσοτάκη στο οβάλ γραφείο ήταν αποκαλυπτική. Τέτοιο ρόλο κομπάρσου δεν αναγκάστηκε να παίξει κανείς καλεσμένος του Λευκού Οίκου. Τα μόλις 72 λεπτά της δήλωσης Μητσοτάκη αποτυπώνουν και αριθμητικά αυτή την εικόνα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης για το μόνο το οποίο προετοιμάστηκε ήταν να είναι καταφατικός, χαμογελαστός και δουλικός σε κάθε βήμα αυτής της επίσκεψης. Και με τη βεβαιότητα ότι μπορεί να «διαπραγματευτεί» όταν δεν έχει αφήσει ούτε ένα μικρό παράθυρο αμφιβολίας στο συνομιλητή ότι θα τον δυσκολέψει έστω στο ελάχιστο. Ήδη από την προηγούμενη της συνάντησης, κόντρα στην επίσημη γραμμή της ΕΕ, που πήρε αποστάσεις, είπε ένα ηχηρό «ναι» στη δολοφονία Σουλεϊμανί, χωρίς καν κάποιος να του το ζητήσει. Στις δηλώσεις στο οβάλ γραφείο, εκτός της σιωπής του, έσπευσε να υπενθυμίσει στον πλανητάρχη ότι η Ελλάδα είναι το «καλό παιδί» του ΝΑΤΟ που διαθέτει το 2% για αμυντικές δαπάνες, ενώ διαβεβαίωσε τον Τραμπ ότι η Ελλάδα ενδιαφέρεται να μπει στο πρόγραμμα για τα F – 35.

Αυτονόητα προκύπτει το ερώτημα ποια ήταν η προσδοκία του έλληνα πρωθυπουργού. Σε ποια διπλωματικά εγχειρίδια έχει ανατρέξει για να εμπεδώσει την πεποίθηση ότι πριν ακόμα κάτσεις στο τραπέζι μιας διαπραγμάτευσης (γιατί όλες αυτές οι συναντήσεις είναι μια μικρή διαπραγμάτευσης) όταν εκ των προτέρων έχει προσφέρει γη και ύδωρ;

Συμφωνίες για αμυντικά συστήματα είχαν γίνει και στο παρελθόν. Η επίσκεψη Τσίπρα στις ΗΠΑ είχε ως αποτέλεσμα τη συμφωνία για την αναβάθμιση των F- 16. Η ανακοίνωση αυτής της συμφωνίας όμως έγινε στις δηλώσεις ΜΕΤΑ τη συνάντηση, αφού είχαν τεθεί και από τις δύο πλευρές οι όροι. Με ποιους όρους, με ποια χαρτιά και με ποια προσδοκία ο Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε ενδιαφέρον για τα F – 35 ΠΡΙΝ τη συνάντησή του με τον αμερικανό πρόεδρο;

Επιστέγασμα αυτής της τόσο «πετυχημένης» διπλωματικής τακτικής ήταν η απουσία της Ελλάδας από τη Διάσκεψη για τη Λιβύη στο Βερολίνο, όπου ίσως για πρώτη φορά μέλος της ΕΕ αποκλείεται από μία διάσκεψη για θέμα που συμβαίνει στη γειτονιά του και προτιμάται μη μέλος, όπως η Τουρκία. Και ακόμα κι όταν αποφασίστηκε αυτός ο αποκλεισμός η επίσημη αντίδραση να είναι η χλιαρότερη δυνατή. Η μόνη που αντέδρασε ήταν η Ντόρα Μπακογιάννη, αφήνοντας ουσιαστικά εμμέσως αιχμές για την κυβερνητική στάση, αλλά είναι προφανές ότι εξωτερική πολιτική δεν ασκείται με δηλώσεις της αδελφής ενός πρωθυπουργού, ακόμα κι αυτή έχει διατελέσει στο παρελθόν υπουργός Εξωτερικών.

Φαίνεται ότι η κυβέρνηση έχει επιλέξει τη διπλωματία της συγκατάβασης, ακόμα και όταν γίνεται αποδέκτης προσβλητικός αποφάσεων. Ίσως έτσι δημιουργεί μια νέα σχολή «διπλωματίας». Αλλά έτσι το μόνο που θα επιβεβαιώσει είναι ότι από τη διπλωματία του «ό,τι πεις εσύ αφεντικό» δεν κέρδισε ποτέ κανείς.

Πηγή: Η διπλωματία του «ό,τι πεις εσύ αφεντικό» δεν κέρδισε ποτέ - altsantiri