Η Μυρτώ Αλικάκη μιλάει (σχεδόν) για όλα στο altsantiri.gr με αφορμή «Το Πείραμα»

Συνέντευξη στη Ναταλία Κάππα

Ήταν η πρώτη φορά που πέρασα από τα γκαράζ του Μεγάρου Μουσικής για να βρεθώ στην αίθουσα της παράστασης. Αυτό από μόνο του κινητοποιούσε μία περιέργεια για το τι μέλλει γενέσθαι. Ξαφνικά βρεθήκαμε σε μία αίθουσα όπου υπήρχε μία «γυάλινη» σφαίρα, κάτι σαν διαφανής θόλος στη σκηνή, αρκετό σκοτάδι και μία μουσική ανάλογη της ατμόσφαιρας.

Περιμένοντας και τους τελευταίους θεατές να μπουν στο χώρο, ξαφνικά εμφανίζεται μία εκ των πρωταγωνιστών (η Μυρτώ Αλικάκη) με πατίνια να γυρίζει γύρω γύρω από τη σφαίρα. «Καλά ξεκινάμε» μονολόγησα καθότι σκέφτηκα

ότι αντί για το γνωστό κουδούνι πριν αρχίσει η παράσταση (που στο συγκεκριμένο χώρο δεν θα είχε καμία απολύτως αξία), ο σκηνοθέτης έβαλε την οικιακή βοηθό της ιστορίας μας, να βολτάρει ανέκφραστα προμηνύοντας ότι σε λίγο η πόρτα θα κλείσει, όπως και έγινε. Το Πείραμα ξεκίνησε.

Βάσει του πραγματικού πειράματος των δύο σχισμών (γνωστό και ως πείραμα του Γιανγκ), όπου μέσα σε όλα έχει παρατηρηθεί ότι τα ηλεκτρόνια αλλάζουν συμπεριφορά όταν κάποιος τα παρατηρεί, ένας επιστήμονας αντίστοιχα παρατηρεί τη συμπεριφορά των μελών μιας οικογένειας «αυτό-εγκλωβισμένης» σε μια διάφανη σφαίρα.

Πρωτότυπο σενάριο που στηρίζεται σε ένα ευφάνταστο κόνσεπτ, δυνατή σκηνοθεσία, άρτιες ερμηνείες από τις οποίες ξεχώρισα αυτές των Αλυκάκη και Ξυλά, και αν το κείμενο έμπαινε πιο βαθιά στο θέμα του έργου θα ήταν στις τοπ 3 παραστάσεις για φέτος. Όπως και να έχει αξίζει να πάτε, γιατί θα δείτε κάτι ευχάριστα διαφορετικό και ενδιαφέρον που διαπραγματεύεται μερικά από τα σημαντικότερα ζητήματα της εποχής μας.

Για αυτά μιλήσαμε και με τη Μυρτώ Αλικάκη. Η πάντα όμορφη λιλιπούτεια πρωταγωνίστρια μας μίλησε για το έργο, για όλα αυτά που που εκτυλίσσονται στην σκηνή, για την ελληνική οικογένεια, τις σχέσεις, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και τα σχέδιά της για το μέλλον.

-Τι είναι αυτό που αγαπάς περισσότερο σε αυτό το έργο;

Ωραία ερώτηση… Αγαπάω σε αυτό το έργο το γεγονός ότι παρακολουθούμε ανθρώπους οι οποίοι είναι πάρα πολύ πιεσμένοι, από τον εαυτό τους κυρίως. Και αυτό που με συγκινεί πολύ είναι το γεγονός ότι βλέπουμε ότι υπάρχει ελπίδα. Το νέο παιδί της οικογένειας καταφέρνει να σπάσει αυτό το σύστημα, αυτόν τον κλοιό μέσα στον οποίο βρίσκεται. Και για να το συνδέσω με την παράσταση και με το ρόλο μου, μου αρέσει που είμαι ο άνθρωπος που τον σπρώχνει και τον βοηθάει στο να τα καταφέρει, ο άνθρωπος που του δίνει δύναμη.

-Πόσο κοντά πιστεύεις είναι η σύγχρονη ελληνίδα μάνα με την ηρωίδα μας;

Νομίζω ότι η ελληνίδα μάνα έχει πολλές νευρώσεις και γενικά η μεσογειακή μάνα βλέπει το παιδί της ως προέκταση του εαυτού της. Βέβαια όλα τα πράγματα έχουν δύο όψεις με αυτήν να είναι η αρνητική. Γιατί η άλλη όψη είναι η ασφάλεια που δημιουργεί η ελληνική οικογένεια στο παιδί που είναι ταυτόχρονα ανεκτίμητη. Βασικά, είναι στο χέρι του κάθε παιδιού να δει πως θα απεμπλακεί, πως θα ενηλικιωθεί και πως θα απογαλακτιστεί. Το άλλο μοντέλο «φύγε τώρα από το σπίτι» δεν θεωρώ ότι είναι σωστό καταλήγοντας στο ότι μια μέση λύση είναι η ιδανική.

-Εσένα, ποιος είναι ο ρόλος σου στη ζωή των παιδιών σου;

Θέλω να πιστεύω ότι δεν είμαι έτσι (γελάει) και έχω λόγους να το πιστεύω. Κοίταξε, εγώ μεγάλωσα από πολύ μικρή αρκετά μόνη μου, και αυτό με βοηθάει έχοντας αυτήν την εμπειρία να ευνοώ αυτήν την κατάσταση και για τα παιδιά μου. Δεν έχω όνειρα ούτε για το τι δουλειά θα κάνουν, ούτε για το πως θα είναι η κοπέλα τους ή το αγόρι τους ή ό,τι επιλέξουν, δεν έχω τέτοια θέματα νομίζω. Θέλω να είναι ευτυχισμένοι και να έχουν ανοιχτό μυαλό και πιστεύω ότι δουλεύω προς αυτήν την κατεύθυνση. Ίσως βοηθάει το γεγονός ότι μου αρέσει και εμένα να έχω τη ζωή μου. Θέλω να πω ότι υπάρχουν πολλά πράγματα στη δική μου ζωή που με ικανοποιούν και τα θέλω στα οποία δεν περιλαμβάνονται τα παιδιά, όπως είναι η δουλειά, πολλές φορές οι φίλοι μου.

-Πόσο λειτουργικές θεωρείς ότι είναι οι σύγχρονες σχέσεις;

Θεωρώ ότι οι σχέσεις σήμερα είναι λίγο πιο δύσκολες γιατί οι ρόλοι δεν είναι «καθαροί». Γιατί ό,τι μπορεί να κάνει ένας άνδρας μπορεί να το κάνει και μία γυναίκα και αυτό δημιουργεί πολλές φορές μία δυσκολία στη συνεννόηση. Επίσης, δεν υπάρχει η αίσθηση ότι ένα ζευγάρι πρέπει να μείνει μαζί είτε επειδή αυτό επιβάλλει η κοινωνία, είτε επειδή η γυναίκα δεν μπορεί να επιβιώσει μόνη της. Άρα λοιπόν είναι πιο εύκολο να διαλυθούν τα πράγματα.

Όλοι δίνουμε τη δυνατότητα στον εαυτό μας για μία δεύτερη ευκαιρία καθότι ζούμε σε μία εποχή που το λάθος είναι θεμιτό. Αυτό που τελικά συμβαίνει είναι ότι οι σχέσεις που λειτουργούν έχουν άλλη αξία και μία άλλη ποιότητα καθότι είναι επιλογή και δεν είναι κάτι που επιβάλλεται. Απλώς απαιτεί ώριμους ανθρώπους.

-Απαιτεί σίγουρα μια ωριμότητα, μία παιδεία και μια διαφορετική νοοτροπία απέναντι στα πράγματα…

Κοίτα, επειδή ο έρωτας είναι μια αδυσώπητη κατάσταση, μία κατάσταση όπου ο εγωισμός είναι έντονος, η ανάγκη να κατακτήσουμε και σε κάποιο βαθμό να εξουσιάσουμε τον άλλο είναι επίσης έντονη. Το θέμα είναι πως μπορεί αυτό το πράγμα, με την προϋπόθεση να έχεις κάνει μια ώριμη και καλή επιλογή συντρόφου, να μεταλλάσσεται με τα χρόνια, ώστε να μην χάνεται ο θαυμασμός απέναντι στο άλλο πρόσωπο. Αυτό είναι πολύ σημαντικό συστατικό μίας συντροφικής-ερωτικής σχέσης, ώστε να εξελίσσονται οι δύο άνθρωποι μαζί, να προχωράνε μαζί. Αυτό είναι το θέμα. Να μην αποκλίνουν πολύ στην πορεία.

-Εσύ αλήθεια πόσο αλλάζεις όταν αισθάνεσαι ότι σε παρατηρούν;

Εγώ έχω ταλαιπωρηθεί αρκετά με αυτό το θέμα στη ζωή μου, γιατί ενώ μεγάλωσα με μία αίσθηση και μία ανάγκη ελευθερίας, χωρίς να δίνω ιδιαίτερη σημασία στους γύρω και στο τι θα πουν, ξαφνικά μια μέρα, κυριολεκτικά ξαφνικά μια μέρα όλοι οι άνθρωποι με κοιτούσαν. Εκεί λοιπόν ταλαιπωρήθηκα κάπως για να βρω την ισορροπία μου.

Παρόλο που πιστεύω ότι όλοι επηρεαζόμαστε όταν μας παρατηρούν, εμένα με ενδιαφέρουν αυτοί που αγαπώ καθότι οι άλλοι έχω μάθει στην πορεία σχεδόν να μην τους αισθάνομαι γύρω μου. Δηλαδή πραγματικά δεν νομίζω ότι συμπεριφέρομαι πλέον διαφορετικά από ότι θα συμπεριφερόμουν αν δεν με ήξερε κανείς. Νομίζω ότι κατάφερα να το κατακτήσω αυτό το πράγμα και δεν νιώθω να φοβάμαι τους ανθρώπους ή το πλήθος, καθότι πέρασα μία φάση λίγο να το φοβάμαι. Πλέον, νιώθω πολύ οικία πια μέσα στον κόσμο γιατί νιώθω προστατευμένη από τον εαυτό μου.

-Θα μπορούσαμε να κάνουμε μία αντιπαραβολή των social media με τη γυάλινη σφαίρα, μόνο που στη δική μας περίπτωση μπήκαμε από μόνοι μας μέσα;

Σαφέστατα. Και τα πρόσωπα του έργου δεν είναι ότι δεν μπορούν να βγουν, αλλά τρέμουν και μόνο στην ιδέα. Δηλαδή αυτή η σκηνή που παίρνω τα γυαλιά από τη Φαίη και την τραβάω έξω από τη σφαίρα και η Φαίη πανικοβάλλεται και ξαναμπαίνει μέσα, νομίζω ότι είναι ακριβώς αυτό που αισθάνεται.

Κοίταξε, γενικά ζούμε εδώ και πολλές δεκαετίες σε έναν κόσμο που είναι λίγο φούσκα, ειδικότερα στις μέρες μας και με την έκρηξη των social media. Δυστυχώς είναι πραγματικά θέμα εκπαίδευσης, ανατροφής και θέσης που έχει ο καθένας απέναντι στην ουσία των πραγμάτων, το πως θα διαχειριστεί δηλαδή αυτές τις καταστάσεις.

Οι δικές μας γενιές επειδή έχουμε ζήσει και το άλλο, μπορούμε κάτι να θυμηθούμε και κάπου αλλού να ανατρέξουμε. Οι πιο νέοι άνθρωποι όμως που έχουν μεγαλώσει με αυτό ίσως είναι πιο εκτεθειμένοι. Βέβαια από την άλλη μεριά έτσι είναι και ο κόσμος. Πάντα οι νεώτερες γενιές μεγαλώνουν διαφορετικά από ότι οι προηγούμενες.

Νομίζω ότι πάντα υπάρχει περιθώριο σε κάθε γενιά, σε κάθε κατάσταση, σε κάθε περιβάλλον, να έχει κανείς επαφή με την ουσία των πραγμάτων και να αντιλαμβάνεται το αληθινό τους μέγεθος. Εγώ ας πούμε προσπαθώ στα παιδιά μου να εξηγήσω ότι ok είναι όλα αυτά αλλά ένας φίλος στο facebook δεν είναι ένας αληθινός φίλος, όπως η εικόνα με τα φίλτρα δεν είναι η αληθινή εικόνα. Όλοι έχουν ραγάδες, πανάδες, κυτταρίτιδα, ρυτίδες, άσπρες τρίχες και όλα αυτά είναι μέρος του ποιοι είμαστε και της γοητείας μας.

-Αυτήν την περίοδο κάνεις τηλεόραση και θέατρο και έχεις παράλληλα πάντα και την οικογένειά σου. Χρόνο για τον εαυτό σου βρίσκεις;

Κάτι βρίσκω… Έχω ένα καλό σαν άνθρωπος, κάτι που το είχα πάντα. Είμαι άνθρωπος που οργανώνω πολύ σωστά τον χρόνο μου, έχω αυτοπειθαρχία και είμαι μεθοδική σε αυτό, το οποίο σημαίνει αν έχω 1-1,5 ώρα θα την εκμεταλλευτώ. Και επίσης έχω πάρα πολύ όρεξη να κάνω άπειρα πράγματα, οπότε δεν τεμπελιάζω. Προτιμώ να χάσω μία ώρα ύπνου και να κάνω κάτι που μου αρέσει από το να κοιμηθώ. Βοηθάει ίσως και που έχω πάρα πολλή ενέργεια.

-Για φέτος γνωρίζουμε τι κάνεις. Ποια είναι αλήθεια τα σχέδια σου για του χρόνου;

Για καλή μου τύχη, έχω κλείσει μέχρι τον άλλο Ιούνιο, του 2020, τα πάντα. Το καλοκαίρι θα είμαι με τον Πέτρο Φιλιππίδη όπου θα κάνουμε περιοδεία το «Ο κατά φαντασίαν ασθενής» του Μολιέρου. Το χειμώνα θα είμαστε πάλι μαζί, στο θέατρο Μουσούρη, που θα ανεβάσουμε το «Ψύλλοι στα αυτιά» του Ζορζ Φεϊντό. Σε αυτό θα παίζουμε μαζί και με τη Φαίη, κάτι που με κάνει πολύ χαρούμενη.

-Στην τηλεόραση θα σε δούμε εκεί που βρίσκεσαι τώρα;

Στην τηλεόραση θα κάνω κάτι άλλο. Θα είναι πάλι μια συνεργασία με τους Ανδρέα Γεωργίου και Κούλη Νικολάου που κάναμε το «Τατουάζ», δηλαδή πάλι θα πηγαίνω στην Κύπρο για γύρισμα αλλά δεν ξέρω ακόμα σε ποιο κανάλι θα είναι.

-Αυτή η Κύπρος σου πήγε τα τελευταία χρόνια…

Κοίτα, υπάρχει μία κούραση όταν πρέπει κάθε εβδομάδα να βρίσκεσαι στο αεροπλάνο αν και το συνηθίζεις τόσο πολύ σαν να μπαίνεις στο μετρό. Η συνεργασία με αυτούς τους ανθρώπους εκεί στην Κύπρο είναι ξεκούραστη από την άποψη ότι είναι πολύ απλές οι συναλλαγές και η συνεννόηση μαζί τους. Δηλαδή είναι άνθρωποι που είναι ξεκάθαροι στο τι ζητάνε από σένα καθώς και στις υποχρεώσεις τους απέναντί σου ενώ έχουν πάντα την καλή διάθεση αν τους ζητήσεις μία χάρη να σε εξυπηρετήσουν. Αυτό εμένα γενικά με ξεκουράζει, γιατί εμένα δεν με κουράζει η κούραση, σου είπα ότι έχω φοβερή ενέργεια και γουστάρω πολύ τη δουλειά μου, με κουράζει να νιώθω ότι χάνεται χρόνος από το πουθενά και ότι δεν μπορώ να συνεννοηθώ.

«Το πείραμα» πέτυχε

και επαναλαμβάνεται στο Μέγαρο

Δεύτερος κύκλος παραστάσεων

21, 22, 23, 24, 28, 29, 30 & 31 Μαρτίου 4, 5, 6, 7, 11, 12, 13, 14 Απριλίου

Υποσκήνιο Β΄ Αίθουσας Α. Τριάντη

Ώρα έναρξης│21:00

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ (με αλφαβητική σειρά): Μυρτώ Αλικάκη, Κωνσταντίνος Ελματζίογλου, Πέτρος Λαγούτης, Φαίη Ξυλά, Μενέλαος Χαζαράκης

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Συγγραφέας: Ζέτη Φίτσιου

Σκηνοθεσία: Ανδρέας Φλουράκης

Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος

Σκηνικό|Video Art: Χριστόφορος Κώνστας–Χρήστος Μαγγανάς_Xsquare DesignLab

Keywords
αφορμη, συγκεκριμένο, λύση, media, βομβα mall, facebook, θεατρο, σημαίνει, καλοκαιρι, κυπρος, μετρο, art, παγκόσμια ημέρα της γυναίκας 2012, Πρώτη ημέρα του Καλοκαιριού, www.facebook.com, αξια, Καλή Χρονιά, Ημέρα του παιδιού, η ζωη ειναι ωραια, ητανε μια φορα, κοινωνια, το θεμα, γυναικα, δουλεια, εγωισμος, θεμα, κυτταριτιδα, μουσικη, ονειρα, οψη, σφαιρα, τηλεοραση, τυχη, ωρα, αεροπλανο, αξιζει, ανθρωπος, βρισκεται, γεγονος, γεωργιου, γυαλια, δυναμη, δυνατοτητα, δυστυχως, δειτε, δικη, εγινε, ευκαιρια, ευκολο, αιθουσα, υπαρχει, εκρηξη, ελπιδα, εβδομαδα, ενεργεια, εποχη, ζωη, ζωη μου, ιδεα, θολος, εικονα, ισορροπια, κειμενο, κυκλος, λαθος, λύση, μυαλο, νοοτροπια, ξυλα, παντα, οικια, οικογενεια, φιλτρα, ομορφη, ωριμοτητα, ουσια, παιδι, παιδια, περιβαλλον, ποιοτητα, πορτα, ραγαδες, ρολοι, ρυτιδες, ρολο, σεναριο, σιγουρα, συγκεκριμένο, σκηνοθεσια, σχεδια, τι ειναι, το αγορι, φαιη ξυλα, φορα, χερι, χρονος, κωνσταντινος, αγορι, art, ασφαλεια, φιλοι, κοπελα, media, μεινει, οψεις, σημαίνει, σκηνη, σωστο, θελω να, θεματα, ξεκινησε, ζευγαρι
Τυχαία Θέματα