της και επηρεάζει την Ευρώπη

19:43 29/3/2018 - Πηγή: altsantiri

Άρθρο του Economist για νέα δεξιά ακτιβιστικά κινήματα στην Ευρώπη που που δίνουν βάρος στην «ταυτότητα»Νέοι με κοντοκουρεμένα μαλλιά αλλάζουν το πρόσωπο του δεξιού ακτιβισμού σε όλη την Ευρώπη υιοθετώντας ιδέες της ακροδεξιάςΤο πιο σημαντικό όμως είναι ο τρόπος με τον οποίο η γλώσσα που χρησιμοποιούν οι οπαδοί αυτών των κινημάτων «μεταναστεύει» προς το πολιτικό κέντρο

Η φλαμανδική πόλη της Γάνδης έχει τόσα πολλά μεσαιωνικά μνημεία

που δύσκολα κινδυνεύει να ξεχάσει τη ιστορία της. Παρόλα αυτά η πολιτιστική ταυτότητα αποτελεί εδώ ένα καίριο πολιτικό ζήτημα.

Στις 22 Μαρτίου διαδηλωτές με επικεφαλής μία συντηρητική φλαμανδική φοιτητική ομάδα, την Εθνική Φοιτητική Ένωση (NSV) που ιδρύθηκε το 1976 ως τμήμα του Φλαμανδικού ανεξάρτητου κινήματος, κατέκλυσαν την πλατεία του καθεδρικού ναού του Αγίου Μπάβο διαμαρτυρόμενοι για τον μεγάλο αριθμό δολοφονιών λευκών νοτιοαφρικανών αγροτών από μαύρους. Η διαδήλωση αποτελούσε όμως και μέρος ενός αυξανόμενου κινήματος καθοδηγούμενου από μία ομάδα νεαρών ευρωπαίων ακτιβιστών, με στόχο την αναμόρφωση μίας δεξιάς πολιτικής που βασίζεται στην «ταυτότητα». Χαρακτηριστική είναι η δήλωση ενός από τους ηγέτες του κινήματος, του Μπάβο Τζάνσενς, ότι τα βελγικά μέσα ενημέρωσης ήταν υπερβολικά προσηλωμένα στην πολιτική ορθότητα για να παραδεχθούν ότι «το έθνος του ουράνιου τόξου του Νέλσον Μαντέλα απέτυχε».

Σε όλη την Ευρώπη, νέοι με κοντοκουρεμένα μαλλιά αλλάζουν το πρόσωπο του δεξιού ακτιβισμού. Κάποιοι αγκαλιάζουν τα νέα λαϊκιστικά κόμματα που έχουν ξεφυτρώσει σε όλη την Ευρώπη, όπως το Ολλανδικό Φόρουμ για τη Δημοκρατία (FvD) ή το CasaPound της Ιταλίας (από το όνομα του ποιητή και φιλικά διακείμενου στον φασισμό Εζρα Πάουντ). Κάποιοι άλλοι γίνονται διασημότητες στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης ή δημιουργούν ιστοσελίδες και εκδοτικούς οίκους, όπως οι σουηδικοί Red Ice και Arktos.

Η νέα αυτή δεξιά πολιτική που δίνει βάρος στην «ταυτότητα» απλώνεται πέρα από σύνορα: Συχνά συνεργάζονται ακτιβιστές από την Σκανδιναβία, την Ιταλία, τη Γερμανία και την Αμερική. Σε εκλογικούς όρους πρόκειται για κάτι στα όρια του αμελητέου. Όμως, αποσκοπεί επίσης στην αλλαγή της ισχύουσας πολιτικής διαδίδοντας ιδέες και θέτοντας όρους στην πολιτική συζήτηση. Οι ακτιβιστές αυτής της πολιτικής την αποκαλούν «μεταπολιτική», μία έννοια δανεισμένη από τον ιταλό μαρξιστή των δεκαετιών του ’20 και ’30 Αντόνιο Γκράμσι.

Οι εκλογές που διενεργήθηκαν πέρυσι σε αρκετές χώρες της δυτικής Ευρώπης φάνηκε οτι αποτέλεσαν ένα πλήγμα στο λαϊκισμό, παράλληλα όμως έφεραν στο προσκήνιο νέα κόμματα επικεντρωμένα στην πολιτική της ταυτότητας. Αρκεί να θυμηθούμε τις δηλώσεις του αρχηγού του ολλανδικού Φόρουμ για τη Δημοκρατία, το οποίο απέσπασε δύο έδρες στο κοινοβούλιο (FVD), Τιερί Μποντέ ο οποίος προειδοποίησε ότι η μετανάστευση μπορεί να σημαίνει «ότι οι Ολλανδοί εξασθενίζουν ομοιοπαθητικά διά της ανάμιξής τους με όλους τους λαούς του κόσμου». Στη Γερμανία το κόμμα Εναλλακτική για την Γερμανία (AfD) έφερε την άκρα δεξιά στην Μπούντεσταγκ, ενώ στην Ιταλία φέτος, οι δύο μεγάλοι νικητές των εκλογών η Λέγκα και το Κίνημα Πέντε Αστέρων, προτείνουν αυστηρούς περιορισμούς στη μετανάστευση.

Όλο και περισσότερο το θέμα της ταυτότητας αποτελεί βασικό ζήτημα στο αφήγημα των ευρωπαϊκών εκλογών. Ένας τρόπος για να αποκτήσουν επιρροή τα κινήματα αυτά είναι να παρακινήσουν τις αρχές να αντιδράσουν υπερβολικά. Στις αρχές Μαρτίου ένας αυστριακός ακτιβιστής ο Μάρτι Σέλνερ, εμποδίστηκε να εισέλθει στη Βρετανία όπου σχεδίαζε να μιλήσει στο Χάιντ Παρκ. Η είδηση της απέλασης του ήταν για εβδομάδες πρώτο θέμα σε ακροδεξιά sites. Ο ίδιος ο Σελνερ έκανε λόγο για έναν «νέο ολοκληρωτισμό» λέγοντας χαρακτηριστικά: «Αντικατασταθήκαμε, κατακτηθήκαμε από το ριζοσπαστικό Ισλάμ, και δεν μας επιτρέπεται να μιλάμε γι ‘αυτό!».

Ο Σέλνερ είναι μία από τις μεγαλύτερες φιγούρες του Identitarian Movement (IM), ενός δικτύου με παρακλάδια στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Το κίνημα που ξεκίνησε στη Γαλλία το 2003, έχει σύμβολο μία μαυρο-κίτρινη σημαία με την ασπίδα των Σπαρτιατών που πολέμησαν στην Μάχη των Θερμοπυλών ενάντια στον περσικό στρατό. Οι οπαδοί του μοιράζονται κοινές ιδέες: Την αντιπάθειά τους στη μετανάστευση, στο Ισλάμ και στη διεφθαρμένα αυταρχική, όπως την αποκαλούν, Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν στηρίζουν τα πολιτικά κόμματα, αντίθετα προβαίνουν σε προβοκατόρικες δράσεις, όπως η διακοπή ενός θεατρικού έργου Εβραίου συγγραφέα με μετανάστες ηθοποιούς στη Βιέννη. Μία από τις πλέον φιλόδοξες δράσεις του κινήματος ήταν το σχεδιο Defend Europe (Υπερασπιστείτε την Ευρώπη) που «εκτελέσθηκε» από το ιταλικό παρακλάδι του, το οποίο μίσθωσε ένα πλοίο για να αποθαρρύνει τις ΜΚΟ να διασώσουν μετανάστες στη Μεσόγειο.

Πολλοί από τους οπαδούς της πολιτικής που δίνει βάρος στην «ταυτότητα» συνηγορούν υπερ ενός ευρωπαϊκού πολιτικού οργάνου, το οποίο να μπορεί να σταθεί απέναντι στις υπερδυνάμεις όπως οι ΗΠΑ και η Κίνα. Διαφωνούν όμως στο θέμα του φιλελευθερισμού, όπως ο επικεφαλής του σουηδικού Arktos Ντάνιελ Φρίμπεργκ ο οποίος θεωρεί τον φιλελευθερισμό μία «ασθένεια» που άνοιξε τις πόρτες στη μετανάστευση των Μουσουλμάνων.

Το πιο σημαντικό όμως είναι ο τρόπος με τον οποίο η γλώσσα που χρησιμοποιούν οι οπαδοί αυτών των κινημάτων «μεταναστεύει» προς το πολιτικό κέντρο. Στις δημοτικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν στην Ολλανδία αυτόν τον μήνα, το κυβερνών κόμμα των Φιλελευθέρων διαβεβαίωνε τους ψηφοφόρους ότι δεν ήταν «ρατσιστές». Ο γερμανός υπουργός Εσωτερικών Χορστ Ζέεχοφερ ανακοίνωσε πρόσφατα «ότι το Ισλάμ δεν ανήκει στην Γερμανία», αναγκάζοντας την Άγκελα Μέρκελ να τον αντικρούσει. Στη Δανία τέλος, οι Σοσιαλδημοκράτες θέλουν τώρα να στείλουν πίσω ακόμη και τους νόμιμα αιτούντες άσυλο. Η μεταπολιτική, όπως το έθεσαν οι οπαδοί αυτών των κινημάτων, λειτουργεί καλά.

Πηγή: Economist

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords