Κόκκινο ποτάμι: Αυτό είναι το αληθινό πρόσωπο που ενέπνευσε τον χαρακτήρα «Θεόκλητο»

19:01 5/7/2020 - Πηγή: altsantiri

Λίγο πριν το τέλος της σειράς του Μανούσου Μανουσάκη οι σκηνές γίνονται ακόμα πιο σκληρές. Στο 29ο επεισόδιο της Κυριακής 5 Ιουλίου, οι Νεότουρκοι συλλαμβάνουν και βασανίζουν με πρωτοφανή αγριότητα τον Θεόκλητο.

Ο Οσμάν και ο Μουσταφά εξαγριώνουν το συγκεντρωμένο όχλο. Στην πλατεία καταφτάνουν και Έλληνες και ζητούν από τον Μουτασερίφη να σταματήσουν να χτυπάνε τον Θεόκλητο και αν θεωρούν πως έχει φταίξει κάπου να τον δικάσουν. Οι Τούρκοι όμως συνεχίζουν να βασανίζουν τον Θεόκλητο και η Δόμνα μην αντέχοντας στο θέαμα ορμάει και προσπαθεί

να φτάσει τον Θεόκλητο. Την πυροβολούν και ο γιος της ο Κωστής τρέχει κοντά της. Οι Τούρκοι πυροβολούν και αυτόν. Με όση δύναμη του έχει απομείνει ο Θεόκλητος φωνάζει στους Χριστιανούς να φύγουν να σωθούν. Αρχίζουν πυροβολισμοί. Η πλατεία γεμίζει πτώματα. Ο Θεόκλητος μένει σταυρωμένος στη μέση της πλατείας.

Μητροπολίτης Γερμανός Καραβαγγέλης – Το αληθινό πρόσωπο

Εµπνευσµένος από τη δράση του µητροπολίτη Γερµανού Καραβαγγέλη είναι ο ρόλος του Θεόκλητου, τον οποίο υποδύεται ο Στέφανος Κυριακίδης.

Ο Γερµανός Καραβαγγέλης ήταν Έλληνας επίσκοπος, ο οποίος διετέλεσε µητροπολίτης Καστοριάς και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα, καθώς και του αγώνα του Ποντιακού Ελληνισμού, αργότερα, οργανώνοντας αντιανταρτικά σώματα µε ντόπιους οπλαρχηγούς, µε συνέπεια να αναδειχθεί σε µία από τις σηµαντικές µμορφές των αγώνων εκείνων. Οι υπηρεσίες του τόσο προς το έθνος όσο και προς την ελλαδική Ορθόδοξη Εκκλησία υπήρξαν ανεκτίμητες. Γεννήθηκε στη Στύψη της Λέσβου το 1866 και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο Αδραμύττιο της Μικράς Ασίας.

Σπούδασε στη Θεολογική Σχολής της Χάλκης, απ’ όπου αποφοίτησε το 1888, χειροτονήθηκε διάκονος και έφυγε για τη Λειψία και τη Βόννη για σπουδές στη Φιλοσοφία και στη Θεολογία. Το 1891 διορίστηκε καθηγητής στη Σχολή της Χάλκης, το 1896 εξελέγη επίσκοπος Χαριουπόλεως και αρχιερατικός προϊστάμενος της κοινότητας Σταυροδρομίου.

Τον Ιανουάριο του 1908 ανέλαβε µητροπολίτης Αµάσειας, µε έδρα τη Σαµψούντα. Ο Γερµανός και εκεί ανέπτυξε έντονη εθνική δράση, δηµιουργώντας σχολεία στα πιο αποµακρυσµένα χωριά και ιδρύοντας γυµνάσιο για να µαθαίνουν τα παιδιά ελληνικά, αλλά και ένοπλες οµάδες κατά των Τούρκων ατάκτων, που λυµαίνονταν την περιοχή. Ο Γερµανός αντιστάθηκε σθεναρά στις διώξεις των Νεότουρκων, αφιερώνοντας τις δυνάµεις του στην υπεράσπιση των δικαίων των Ελλήνων και των Αρµενίων, έχοντας ως συνεργάτες τον µητροπολίτη Τραπεζούντας, Χρύσανθο, τον συντοπίτη του από τη Λέσβο επίσκοπο Ζήλων Ευθύµιο και τον αρχιµανδρίτη Πλάτωνα Αϊβαζίδη. Κατά τις σφαγές των Αρµενίων έσωσαν εκατοντάδες αθώους, κρύβοντας άλλους στον µητροπολιτικό ναό και άλλους σε σπίτια Ελλήνων. Τις πράξεις του αυτές αναγνώρισαν αρµενικές εφηµερίδες στις ΗΠΑ.

Αυτός ήταν ο Γερμανός: «Ένας λεβέντης που έμοιαζε με Θεό», όπως τον είχε χαρακτηρίσει ένας πληρωμένος, παρ’ ολίγον φονιάς του, που όμως – εντυπωσιασμένος από το παράστημα του Δεσπότη – δεν εξετέλεσε τελικά το δολοφονικό του έργο.

Ράγισαν καρδιές στα γυρίσματα – Έκλαιγαν με λυγμούς οι ηθοποιοί

Ο Λάμπρος Κτεναβός, που υποδύεται τον Οσμάν, δεν άντεξε τη σκηνή του βασανισμού του Θεόκλητου.

Ο Μανούσος Μανουσάκης, σε συνεργασία με τον Στέφανο Κυριακίδη, αποτύπωσε με απαράμιλλο τρόπο τη στυγερή δολοφονία του μητροπολίτη Θεόκλητου από τους Νεότουρκους.

Για τη σκηνή της βάναυσης δολοφονίας του Θεόκλητου ο ηθοποιός Στέφανος Κυριακίδης λέει στο «TV Εθνος»: «Ήταν μια ξεχωριστή και συνάμα δημιουργική σκηνή που δεν έχω ξαναζήσει, στην τηλεόραση τουλάχιστον».

Και προσθέτει: «Τόσο ξύλο δεν έχω ξαναφάει ποτέ. Με σέρνανε στον δρόμο, με χτύπαγαν και με διαπόμπευαν. Ο Μανούσος μου ζήτησε να φορέσω και το χαλινάρι του αλόγου, υποστηρίζοντας ότι αυτός είναι ένας από τους τρόπους που θανάτωναν τους ιερείς εκείνη την εποχή. Ο Λάμπρος Κτεναβός που υποδύεται τον Οσμάν είναι ένα πολύ ευαίσθητο παιδί, παρ’ όλο που στη σειρά δείχνει τόσο άγριος. Ενώ λοιπόν με χτύπαγε, δεν το άντεχε κάποιες φορές, σταματούσε και πήγαινε κι έκανε εμετό».

Ο ηθοποιός δεν ξεχνά την πρώτη αντίδραση της γυναίκας του, όταν επέστρεψε στο σπίτι του:  «Στέφανε, τι είναι αυτοί οι μώλωπες που βλέπω. Όντως, όπως είδα κι εγώ, είχε μελανιάσει όλη η πλευρά από τα νεφρά, ενώ τα χέρια μου ήταν μελανιασμένα. “Γλυκοβασανίστηκα” της είπα».

Ο Στέφανος Κυριακίδης θυμάται την τελευταία του κουβέντα στη σκηνή και δακρύζει: «“Αδέλφια μου, τρέξτε να σωθείτε” φωνάζω δείχνοντας ως Θεόκλητος ότι η μόνη μου έγνοια είναι αυτή.  Είμαι ευγνώμων για όλη αυτήν τη σκηνή, την οποία τη δουλέψαμε πολύ με τον Μανουσάκη. Αισθανόμουν γήινος όταν με δέρνανε και δεν αισθάνθηκα τίποτα όταν με σταυρώνανε. Ο Θεόκλητος είναι για μένα το τέλος του Ποντιακού Ελληνισμού».