Λάκης Λαζόπουλος: Θα λέω τα πράγματα με το όνομά τους, όποιο κι αν είναι το κόστος

18:48 25/2/2019 - Πηγή: altsantiri

«Κάποιοι θέλουν να… βγάλω τον σκασμό. Δεν το κάνω. Δεν το έκανα, δεν το κάνω, δεν θα το κάνω ποτέ! Θα τα λέω τα πράγματα με το όνομα τους όποιο κι αν είναι το κόστος», τόνισε μεταξύ άλλων ο Λάκης Λαζόπουλος σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα «Real News», λίγο πριν ανοίξει η αυλαία για το «Αλ Τσαντίρι» που ετοιμάζει πυρετωδώς.

Ο Λάκης Λαζόπουλος,

σε μια μικρή ανάπαυλα του μαραθωνίου μίλησε για όλα στη Real News και τον δημοσιογράφο Βασίλη Μπουζιώτη με τις απαντήσεις του να είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικές.

Δεν μπορώ να μην ξεκινήσω από τη μετακόμιση του «Τσαντιριού» σου, Λάκη.

«Τσαντίρι» είναι και μετακομίζει αυτή είναι η… φύση του, να την αλλάξω εγώ;

Έπεσε σαν βόμβα η είδηση πως ανοίγει και πάλι, ενώ είχε μείνει κλειστό για καιρό.

Έτσι είμαι εγώ. Λίγο καιρό… ξαποσταίνω και επαναχτυπώ. Μου αρέσει να ρίχνω βόμβες εκεί που δεν το περιμένει κανείς. Κάτι σου θυμίζει αυτό (σ.σ γελά); Είμαστε βομβιστές!

Σε βρίσκω στον απόλυτο «πυρετό». έτσι;

Στον απόλυτο όμως, γιατί όλα στήνονται από την αρχή, σε έναν νέο χώρο, με πολλές δυσκολίες, γιατί το Open είναι καινούριος σταθμός και δεν έχει την υποδομή που απαιτεί ένα τέτοιο live. Ο κόσμος δεν ξέρει πόσο δύσκολο είναι να βγει άψογο τεχνικά ένα τέτοιο τηλεοπτικό προϊόν. Η αδρεναλίνη χτυπάει κόκκινο προκειμένου να επιτευχθεί το καλύτερο αποτέλεσμα.

Πρεμιέρα στις 5 Μαρτίου! Πλησιάζει.

Αχ, μη μου το λες έτσι και αγχώνομαι πιο πολύ. Πρέπει να είναι όλα στην εντέλεια και ο… μαραθώνιος που πρέπει να τρέξω μετην πολύ γερή ομάδα μου είναι απίστευτος.

Η μουσική σκηνή «Ακτή Πειραιώς» αγκαλιάζει, λοιπόν, το νέο σου «Τσαντίρι».

Ψάχναμε καιρό για τον ιδανικό χώρο που θα μπορούσαμε να στήσουμε το «Τσαντίρι» μας και η «Ακτή Πειραιώς» είναι τέτοιος.

Το «Τσαντίρι είναι» πάντα live. Δεν μπορεί να αλλάξει αυτό, να έχεις κάτι «έτοιμο»…

«Κονσέρβα» ποτέ! Δεν έχει νόημα να βγει «κονσέρβα», αν χάσει το live στοιχείο του, με τα όποια απρόοπτα μπορούν να γίνουν.

Ένα one man showπου είναι απαιτητικό…

Και πάρα πολύ γοητευτικό… Έχεις υλικό από όσα «παίζουν» μέσα στην εβδομάδα κι από κει και πέρα… κάνεις παιχνίδι. Απαιτεί την εγρήγορση του θεάτρου και γρήγορα αντανακλαστικά για οτιδήποτε προκύψει.

Σου είχε λείψει το «Τσαντίρι»;

Μου είχε λείψει πολύ, αλλά ήθελα να φανεί λίγο… φως στο σκοτάδι για να βγω ξανά να προσφέρω γέλιο στον κόσμο. Υπήρχε μια βαθιά κατάθλιψη, την οποία δεν μπορούσα να διαχειριστώ. Και δεν ήθελα κιόλας. Δεν μπορούσα, ενώ όλα ήταν σκοτεινά, να βγω και να… σφυρίζω αδιάφορα σαν να μη συμβαίνει τίποτα, ενώ βούλιαζε το πλοίο.

Σαν την ορχήστρα που έπαιζε ενώ βυθιζόταν ο Τιτανικός… Ξέρω τι λες!

Ναι, δεν μπορούσα. Δεν μπορούσα να παριστάνω πως όλα είναι καλά, ενώ δεν ήταν. Δεν μου έβγαινε με τίποτα.

Το σκοτάδι, όμως, είναι ακόμα εδώ. Όπως και οι δυσκολίες και η κατάθλιψη.

Μάθαμε να ζούμε με την κατάθλιψη, τι να σου πω (σ.σ γελά). Είναι επιτακτική η ανάγκη μας να βγούμε από το σκοτάδι, να αναζητήσουμε πιο δυναμικά λίγο φως. Να γελάσουμε ξανά, να διασκεδάσουμε… Το εισπράττω από παντού. Από εκεί που ήταν όλοι κλεισμένοι στο σπίτι τους, πάνε θέατρο, πάνε σινεμά, πάνε σε μαγαζιά… Όχι, δεν έχουν λυθεί τα προβλήματα, αλλά δεν την αντέχουν κι άλλο αυτή τη μαυρίλα. Πώς είναι όταν σου λένε «μη βγεις, έχει κακοκαιρία» και βλέπεις από το παράθυρο να αραιώνουν τα σύννεφα και παίρνεις θάρρος; Δεν έχουν φύγει τα σύννεφα, ο καιρός μπορεί και να το πάει για βροχή, αλλά αυτό το μικρό άνοιγμα σου δίνει λίγο θάρρος. Αποφάσισα, λοιπόν, σε αυτήν τη στιγμή που ο κόσμος παίρνει θάρρος σιγά-σιγά, να ανοίξω το «Τσαντίρι» μου για να κάνω τον κόσμο να γελάσει και πάλι.

Θυμάμαι ότι μου έλεγες πως γυρίζοντας στηντ ηλεόραση θα έκανες κάποια σίριαλ.

Υπάρχουν στο μυαλό μου πάντα αυτά. Για την ώρα δίνω προτεραιότητα στο «Αλ Τσαντίρι» και θα έρθουν και αυτά μετά.

Θες να μου προδώσεις κάτι γι’ αυτά;

Θέλω να κάνω σειρά το «Θεέ μου, τι σου κάναμε», που είχα ανεβάσει στο θέατρο, με τη Μαρία Καβογιάννη πάντα στο πλευρό μου. Κι έχω αποφασίσει να τροποποιήσω ένα σενάριό μου σε σίριαλ, το οποίο αφορά τον μπαμπά μου και τη μαμά μου… Έχω και τον τίτλο για αυτήν: «Ο πατέρας μου και η μάνα μου»: Θα έχει αυτοβιογραφικά στοιχεία, τα οποία θα παντρεύονται με μυθοπλασία… Θέλω να γυρίσω στη Λάρισα, στις ρίζες, μου εκεί που έζησαν οι γονείς μου, να τους… βρω ξανά. Ξέρεις, όταν κάνεις κάποιον ρόλο δεν πεθαίνει – αποκτά μια μορφή αθανασίας. Τον φέρεις και τον κουβαλάς πάντα, αλλά όταν γίνεται ρόλος αποκτά μεγαλύτερη δύναμη.

Η μαμά σου, θυμάμαι, διασκέδαζε που πρωταγωνιστούσε στο «Τσαντίρι» σου μέσα από σπαρταριστές αναφορές σου…

Όχι πάντα! Από τη μια γελούσε και της άρεσε και από την άλλη μου έλεγε με νάζι «καλά, δεν είμαι κι έτσι. Μας… διασύρεις» (σ.σ.: γελά βουρκωμένος). Να σου πω κάτι άλλο με τη μαμά μου. Είχε έρθει στο «Λαμπέτη» και στο «Ήταν ένα μικρό καράβι». Γεμάτο το θέατρο. Βγήκα να κάνω το νούμερο που μιλάω για τη μάνα μου – και όλες τις μάνες – κι έκλαιγε ο κόσμος από τα γέλια. Βγαίνοντας μού λέει η μαμά μου: «Όλα ήταν πολύ ωραία, εκτός από το νούμερο αυτό στο οποίο δεν γέλαγε κανείς. Πρέπει να το κόψεις!». Μα, της απάντησα, έπεφτε το θέατρο από τα γέλια. «Δεν ξέρεις εσύ! Κανένας δεν γέλαγε» (σ.σ.: γελά).

Με αυτό το «δεν ξέρεις εσύ» πείραζα τη μαμά μου – και δεν ήμουν ο μόνος ξέρεις.

Ξέρω, ξέρω (σ.σ.: γέλια). Έγινε ατάκα… μότο.

Θα παίξεις κι εσύ στο σίριαλ αυτό, έτσι;

Ναι, αλλά όχι τον εαυτό μου. Θα παίζω τον πατέρα μου. Του το χρωστάω, ξέρεις.

Τη μαμά σου να δω ποια θα την παίξει, που θα έρχεται και θα σε βρίσκει στον ύπνο σου, να σου κάνει… σκηνές (σ.σ.: γέλια ηχηρά).

Με το που θα αρχίσω να βλέπω ηθοποιούς, θα είναι «δίπλα» μου και θα την επιλέξει εκείνη. Αυτοί που αγαπήσαμε πραγματικά και βαθιά είναι τα… GPS μας: Μπορεί να έχουν φύγει, μα έχουν «γράψει» μέσα μας, στο μυαλό μας, και, όταν πάμε να χάσουμε τον δρόμο, με έναν τρόπο μαγικό και απίστευτο, «μιλούν» μέσα μας και μας επαναφέρουν στη σωστή διαδρομή… Νιώθω μεγάλη ασφάλεια με αυτό το ιδιαίτερο GPS μας, Βασίλη…

Έλα να γυρίσουμε στο «Τσαντίρι», γιατί «βαρύναμε» και οι δύο. Επιστρέφει για πόσο;

Έχουμε πει για δώδεκα επεισόδια και βλέπουμε, γιατί τον επόμενο χειμώνα θα έχω πολλά και διαφορετικά «χτυπήματα» που ετοιμάζω… Ξεκινάμε και βλέπουμε!

Έγραψαν πως αλλάζεις τον τίτλο και γίνεται «Αλ Σιχτίρι Νιουζ». Ισχύει ή όχι;

Μπερδεύτηκαν από κάτι που άκουσαν… Ξεκινάω με το «Αλ Τσαντίρι Νιουζ» και μόλις… τρέξουν τα πρώτα επεισόδια, θα ακολουθεί καπάκι το «Αλ Σιχτίρι Νιουζ», που θα είναι σαν μουσικό πρόγραμμα, με άλλα σκηνικά, άλλους τίτλους κ.λπ. Κάτσε να ανοίξει το «Τσαντίρι» κι όλα θα γίνουν.

Το ότι πήγες να δεις τη Μαρινέλλα στο «Διογένης Studio» μήπως μεταφράζεται πως θα την έχεις στο «Αλ Σιχτίρι» σου;

Τη Μαρινέλλα τη λατρεύω και πάντα πηγαίνω και την απολαμβάνω… Δεν σου κρύβω πως είναι βαθιά επιθυμία μου και μεγάλο όνειρό μου να βγει στην εκπομπή, αλλά δεν κάνει τηλεόραση και δεν θέλω να την πιέσω… Έχω εκφράσει την επιθυμία μου αυτή, αλλά μέχρι εκεί.

Γιατί κάνεις το «Τσαντίρι» στο Open;

Γιατί… αλλού πού (σ.σ.: γελάει πονηρά);

Με αποστόμωσες. To Mega έκλεισε, με τον ΑΝΤΙ δεν «έδεσε» η χημεία, νομίζω.

Ήθελα να δω αν θα «δέσει» η χημεία που λες γι’ αυτό και δεν υπέγραψα συμβόλαιο τριετές όπως μου ζητούσαν. Δεν είμαι… δημόσιος υπάλληλος. Ήθελα πρώτα να δω ηώς θα πάει, αν θα υπάρξει επικοινωνία… Και, όπως αποδείχθηκε, καλά έκανα, χωρίς να σημαίνει ότι «τα σπάσαμε». Απλώς δεν υπήρξε η «χημεία» που έπρεπε να υπάρξει… Κι επειδή με ξέρεις πολύ καλά, εγώ είμαι αυτός που έγραφα στους στίχους του τραγουδιού «Το μηδέν»… Ξεκινάω από το μηδέν. «Τη ζωή μου μηδενίζω, πάει να πει πως ξαναρχίζω». Μου αρέσει να αρχίζω ξανά, να βάζω νέα «στοιχήματα». Και αυτό κάνω. Ξέρω ότι πηγαίνω σε ένα κανάλι που είναι στα… σπάργανά του, που δεν έχει υψηλές θεαματικότητες ακόμα, που το παλεύει γερά. Μου αρέσει, λοιπόν, να ρισκάρω, να δοκιμαστώ, να δώσω μάχη γι’ αυτό. Μου αρέσει να μάχομαι.

Δεν αναφέραμε τον ΣΚΑΪ. Εκεί θα πήγαινες;

Δεν νομίζω ότι θα με ήθελαν και πώς θα μου έδιναν ελευθερία λόγου. Αντιλαμβάνομαι πως είμαι ξένο σώμα γι’ αυτούς, Βασίλη.

Το ξέρεις ότι υπάρχει ένα κλίμα να χτυπηθείς στην πρεμιέρα σου. Ηδη έχουν αρχίσει τα… προεόρτια, Λάκη!

Ξέρω τα πάντα! Ξέρω πως στήνονται τα… προεόρτια, βλέπω τα… πολυβόλα πάνω μου από τους ελεύθερους σκοπευτές – μόνο… ελεύθερους δεν τους λες τους εγκάθετους δημοσιογράφους βέβαια. Το ξέρω το έργο. Αν δεν πάει καλά το «Τσαντίρι», θα πέσουν να σε… «ράνε. θα το ξέρεις κι αυτό, υποθέτω. Όλα τα ξέρω, το επαναλαμβάνω. Ας πουν κι ας γράψουν ό,τι θέλουν. Δεν είμαι αυτά που λένε. Είμαι αυτό που είμαι! Κι αυτό που εισπράττω όταν περπατάω στον δρόμο ή βρίσκομαι σε μαγαζιά, όπως πρόσφατα στη Μαρινέλλα, είναι πως ο κόσμος έρχεται να με αγκαλιάσει, να μου πει έναν καλό λόγο… Είμαι αυτός ο κόσμος. Δεν είμαι τα λόγια των εγκάθετων. Είναι πάθηση η εγκαθετίλα.

Νέος όρος! Εξαιρετικά δόκιμος, θα τον… ασπαστώ κι εγώ. Λένε πως θύμωσε ο κόσμος μαζί σου. Ισχύει;

Δεν εισπράττω θυμό, αλλά να σου πω κάτι άλλο; θυμώνεις μόνο με κάποιον που αγαπάς όχι με κάποιον που δεν σε αφορά. Ακόμα και ο -όποιος- θυμός είναι δείγμα αγάπης νομίζω. Γύρισα γιατί ο κόσμος με αγαπά. Κάποιοι θέλουν να… βγάλω τον σκασμό. Δεν το κάνω. Δεν το έκανα, δεν το κάνω, δεν θα το κάνω ποτέ! Θα τα λέω τα πράγματα με το όνομά τους όποιο κι αν είναι το κόστος. Όσο κι αν τους… μπαίνω στη μύτη, όσο κι αν τους… ενοχλώ! Ας μου επιτεθούν. Ας με χτυπήσουν. Αυτές είναι οι εντολές που τους έχουν δώσει. Θα φοβηθώ; Θα κάνω πίσω; Οχι! Θα κάνω αυτό που πιστεύω – όπως έκανα πάντοτε. Το οφείλω στον εαυτό μου και στον κόσμο.

Ήταν οικονομικό το δέλεαρ για να πας στο Open; Ήταν… πολλά τα λεφτά, Λάκη;

Δεν ήταν οικονομικό το θέμα που πήγα στο κανάλι αυτό! Πήγα γιατί μου έδωσαν απόλυτη ελευθερία να λέω όσα θέλω, χωρίς όρια. Εκπομπή τέτοια υπό περιορισμό δεν μπορεί να υπάρξει. Με το που πήρα το «πράσινο φως», είπα το οριστικό «ναι».

Κι άλλη φορά είχες το ελεύθερο, αλλά έπεσαν τηλέφωνα στη διαδρομή! Όχι;

Όπου αισθάνθηκα πίεση, έφυγα. Αυτό!

Έκανες φιλίες στα κανάλια που ήσουν;

Έκανα φιλίες με ανθρώπους που ήταν στο μοντάζ στην παραγωγή, που δούλευαν και δουλεύουν μαζί μου στην εκπομπή. Από εκεί και πέρα όταν κάποιοι θέλουν υποτακτισμό και ραγιαδισμό, δεν μπορώ να παίξω το παιχνίδι τους! Δεν μπήκα σε αυλές και σε κλίκες για αυτό κράτησα τον πληθυντικό με κάποιους. Δουλεύεις σκληρά, μοιάζεις να αντέχεις «μπάζα» στο φορτηγό σου και βρίσκεσαι ξαφνικά να φορτώνεσαι και νεύρα, όνειρα άλλων. Μου συνέβη αυτό και έριξα αυλαία.

Έφαγες χαστούκια στη διαδρομή;

Έφαγα, αλλά τα περίμενα. Τα μυριζόμουν. Ένα ζώο που είναι στη ζούγκλα ξέρει ότι θα το πυροβολήσουν κάποια στιγμή. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα μπει και σε κλουβί.

Φέρνουν τον Λάκη για να στηρίξει τον Tσiπρα στις επικείμενες εκλογές, λένε.

Θέλεις να απαντήσω σε εντεταλμένους; Υπάρχει ένα βουνό με εγκάθετες κακίες για εμένα. Δεν απαντώ. Ας λένε ό,τι θέλουν! Με εγκάθετους δεν θα ασχοληθώ καν… Έκανα κουβέντες με το Open από το ξεκίνημά του. Δεν πήγα σε αυτό γιατί βίωνα – κι εξακολουθώ να βιώνω – μια πολύ δύσκολη πραγματικότητα που δεν έχει να κάνει με τη δουλειά μου. Έριξα το βάρος σε αυτή!

Ξέρουμε πολλοί ότι αντιμετωπίζει δικός σου άνθρωπος σοβαρό πρόβλημα υγείας και γράφτηκε κιόλας κάτι γι’ αυτό.

Εκτιμώ πολύ το ότι πολλοί που ξέρετε δεν αναφέρεστε σε αυτό που αφορά μόνο εμένα και την οικογένειά μου! Σεβάστηκα πάντα την προσωπική μου ζωή και δεν τη «χρησιμοποίησα» όπως άλλοι. Ποτέ όμως.

Περνάς έναν γολγοθά και είναι πολύ σκληρό.

Ναι, είναι σκληρό πολύ, αλλά αφορά εμένα και την οικογένειά μου, το τονίζω ξανά! Δεν μοιράζομαι τις στενοχώριες μου με τον κόσμο! Θέλω να τον κάνω να γελάει μόνο και να ξεχνά τις δικές του δυσκολίες.

Βαρύναμε πάλι! Θα έχει Πολάκη το μενού του πρώτου «Τσαντιριού»;Θα έχει Τασία;

Δεν θα μου κάψεις εσύ το μενού μου, ούτε θα σ’ το προδώσω εγώ φυσικά (σ.σ.: γελά). Παρακολουθώ τις εξελίξεις και ανάλογα θα κινηθώ – όπως κάνω εδώ και χρόνια!

Η Μιμή Ντενίση θα είναι στο μενού σου, τώρα που τα βρήκατε επιτέλους;

Τι βρήκαμε; Είχαμε χάσει κάτι (σ.σ.: γελά);

Χαιρετηθήκατε και φιληθήκατε στην πρεμιέρα στα «Χτυποκάρδια»! Δεν απέκτησε «ασυλία» μετά από αυτό;

Η σάτιρα δεν παραχωρεί «ασυλία».

Μπορεί να πάρεις δηλαδή ένα πλάνο από το «Familiär» και να το παίξεις;

Αν είναι καλό και άξιο σάτιρας γιατί όχι; Γιατί με μια χειραψία πρέπει να… αλλάξω επάγγελμα; Αν δώσουν τα χέρια ένας υδραυλικός κι ένας αρχιτέκτονας φεύγει ο πρώτος και λέει «δεν είμαι πια υδραυλικός»;

Μήπως παίξετε και μαζί στο θέατρο;

Δεν θα είμαι στη Σμύρνη του χρόνου! Θα είμαι Αθήνα!

Έφυγε από τη… Σμύρνη και πάει πια Θεσσαλονίκη η Μιμή με το νέο της έργο.

Μάλιστα!

Έρχεται… ξύλο γενικώς! Δεν το φοβάσαι το… ξύλο;

Θα σου πω μια ιστορία. Όταν είπα στον μπαμπά μου πως θα γίνω ηθοποιός μου απάντησε: «Όταν ήμουν νέος κι είχα πάει στην Αθήνα, έμεινα σε ένα ξενοδοχείο! Εκεί δίπλα γυριζόταν μια ταινία με τον Βέγγο και τον κυνηγούσαν όλοι για να του ρίξουν σφαλιάρες. Σκέψου τι θα γίνει με σένα». Είχε… μαντικές ικανότητες, γιατί όντως έφαγα πολύ ξύλο! Σου απαντώ, λοιπόν: Όχι, δεν το φοβάμαι το ξύλο, αφού έφαγε και ο Θανάσης Βέγγος.