Νίκος Μωραΐτης: Η αγάπη που χάθηκε στο σκονάκι

11:51 2/8/2017 - Πηγή: altsantiri

Το σκονάκι του Κυριάκου Μητσοτάκη στη συνέντευξή του με τον Άρη Πορτοσάλτε σημαίνει πολύ περισσότερα από μία σικέ ερώτηση. Διότι όταν ο πολιτικός δείχνει με το δάχτυλο στο δημοσιογράφο ποια ερώτηση να κάνει, τότε και ο δημοσιογράφος θα δείξει με το δάχτυλο στον πολιτικό ποια απόφαση να πάρει, προς το συμφέρον του εργοδότη του.

του Νίκου Μωραΐτη

Κάθε φορά που πάει στη βουλή τρώει τρίποντα και φεύγει. Στις δικές του κομματικές εκδηλώσεις, τον

εκθέτει η διαχρονική γαλάζια βλαχιά και καταλήγει να μιλάει σε πολίτες καθήμενους σε έδρανα από σανό.

Οπότε, για να έχει το κεφάλι του ήσυχο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήγε στο πιο φίλιο περιβάλλον: στο ΣΚΑΪ. Να δώσει συνέντευξη σε δικό του άνθρωπο, τον Άρη Πορτοσάλτε, στο ραδιόφωνο του κόμματος.

Έλα όμως που τα ραδιόφωνα δεν είναι όπως παλιά. Κι από τη στιγμή που μπήκε ο δαίμωνας της τεχνολογίας, η κάμερα κάνει live αναμετάδοση της συνέντευξης του προέδρου και μελλοντικού πρωθυπουργού…

Κάποια στιγμή λοιπόν ο Κυριάκος Μητσοτάκης δείχνει στον Άρη Πορτοσάλτε το χαρτί με τις ερωτήσεις που έχει μπροστά του (ο ερωτώμενος, όχι ο ερωτών!), του υποδεικνύει με το δάχτυλο την ερώτηση που δεν έκανε, εκείνος τη θέτει και ο πρόεδρος της ΝΔ λέει «ευχαριστώ που μου κάνετε αυτή την ερώτηση».

Εξαιρετική στιγμή. Μνημείο. Όχι μόνο για την εκφυλιστική σχέση ενός δημοσιογράφου και ενός πολιτικού, αλλά και για τη σχέση ειλικρίνειας του πολιτικού με το κοινό του. Εκείνη την ώρα ο πολιτικός υποδεικνύει στον δημοσιογράφο την ερώτηση που θέλει να του κάνει και τον ευχαριστεί κιόλας που του την έκανε! Ποιον κοροϊδεύει, αν όχι τον πολίτη απέναντι, τον ακροατή του παρασκηνίου που ανέλπιστα διασώζεται από την κάμερα;

Δεν έχει σημασία η ερώτηση. Μια βλακεία ήταν, τι περιμένατε να ακούσετε σε μία συνέντευξη Μητσοτάκη – Πορτοσάλτε; Σημασία έχει η άνεση με την οποία είναι στημένο το παιχνίδι. Σικέ. Οι ρόλοι μοιρασμένοι. Το ίδιο και τα κέρδη, οι μίζες οι συναλλαγές μίας μελλοντικής συγκυβέρνησης του διεφθαρμένου πολιτικού με το αδηφάγο μιντιακό σύστημα. Διότι όταν ο πολιτικός δείχνει με το δάχτυλο στο δημοσιογράφο ποια ερώτηση να κάνει, τότε και ο δημοσιογράφος θα δείξει με το δάχτυλο στον πολιτικό ποια απόφαση να πάρει, προς το συμφέρον του εργοδότη του.