Νίκος Μωραΐτης: Ζώα

Είπαμε, οι πολιτικοί της αντιπολίτευσης είναι επαγγελματίες. Στην κλοπή, στη ρεμούλα, στη μίζα. Αλλά το αντίπαλο δέος σε αυτόν τον εσμό μπορεί να είναι ένας ανεκδιήγητος κυβερνητικός ερασιτεχνισμός;

του Νίκου Μωραΐτη

Ο Γιάννης Τσιρώνης μπορεί να είναι ένας καλός οικολόγος. Με την έννοια ότι μπορεί να ξεχωρίζει τα σκουπίδια του και να πετάει τα ανακυκλώσιμα στους ειδικούς κάδους, να ασχολείται με τη δεντροφύτευση ή να μην πετάει πλαστικά σε θάλασσες και ακτές.

Κάτι από αυτά θα κάνει καλά, για να είναι μέλος των Οικολόγων

και εκπρόσωπός τους σε κυβερνητικό θώκο. Όμως για να συντάξει νομοσχέδιο για τα ζώα συντροφιάς ο άνθρωπος δεν κάνει. Ούτε αυτός ούτε η ομάδα του.

Το διάβασα -από περιεργεια μετά το σάλο που ξέσπασε- ολόκληρο το νομοσχέδιό του. Κι αυτό που κατάλαβα είναι ότι για να έχεις πλέον ζώο συντροφιάς θα πρέπει να είσαι με το διαβατήριο του ζώου στο χέρι και να επικοινωνείς κάθε τόσο με τον δήμο ή την αστυνομία, λες και φιλοξενείς κατάδικο.

Πού να σταθώ; Στην μπούρδα «μία γάτα ανά 20 τετραγωνικά σπιτιού» ή στο απαράδεκτο να μην μπορεί να παρέχει ο κτηνίατρος τις υπηρεσίες του σε χτυπημένα αδέσποτα χωρίς τσιπάκι, έκτος -λέει- αν είναι επείγον το περιστατικό (ποιος θα το κρίνει;) και αφού ενημερώσει την αστυνομία!

Ένα βλακώδες νομοσχέδιο. Καλώς η κυβέρνηση το αποσύρει, δείχνει ότι βρίσκεται σε επαφή με την κοινωνία, πώς όμως έφτασε ένα τέτοιο έκτρωμα να πάρει το δρόμο για δημόσια διαβούλευση; Δεν το είδε κανείς; Δεν το ενέκρινε;

Είπαμε, οι πολιτικοί της αντιπολίτευσης είναι επαγγελματίες. Στην κλοπή, στη ρεμούλα, στη μίζα. Αλλά το αντίπαλο δέος σε αυτόν τον εσμό μπορεί να είναι ένας ανεκδιήγητος κυβερνητικός ερασιτεχνισμός;

Keywords
Τυχαία Θέματα