Ο ξεπεσμός της δημοσιογραφίας και τα κοινά στοιχεία με το 1989 – Του Σωτήρη Καψώχα

15:58 26/7/2018 - Πηγή: altsantiri

Η δημοσιογραφία στη χώρα μας σίγουρα δεν διανύει τα καλύτερά της χρόνια. Η παρέκκλιση διεκπεραίωση του στόχου της είναι τεράστια και ο σκοπός της φαίνεται να έχει χαθεί για τα καλά.

Ο Σωτήρης Καψώχας, ο οποίος έχει στην… πλάτη του παραπάνω από 30 χρόνια στον χώρο της δημοσιογραφίας, ανέλυσε το μεγάλο αυτό πρόβλημα με 420 λέξεις και επισήμανε τα κοινά στοιχεία με το 1989. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και Ανδρέας Παπανδρέου τότε, Κυριάκος Μητσοτάκης και Αλέξης Τσίπρας

σήμερα…

Διαβάστε τα όσα έγραψε στο προσωπικό του προφίλ, στο facebook, ο Σωτήρης Καψώχας:

«Είμαι στη δημοσιογραφία κάτι περισσότερο από 30 χρόνια. Ο ξεπεσμός της και η παρέκκλιση του στόχου της – ή καλύτερα η διεκπεραίωση του στόχου της – ανάγεται σε δύο χρονικές περιόδους. Η πρώτη έχει να κάνει με την περίοδο του 1989 και τη διακυβέρνηση της χώρας από τον Ανδρέα Παπανδρέου και η δεύτερη αφορά στο σήμερα η καλύτερα από τη στιγμή που έκανε την εμφάνισή του στα πολιτικά δρώμενα της χώρας, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας. Και οι δύο περίοδοι έχουν ένα κοινό σημείο: Την οικογένεια Μητσοτάκη. Τότε ήταν η προσπάθεια να γίνει πρωθυπουργός ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και τώρα ο διακαής πόθος του γόνου Κυριάκου να αναλάβει τα ηνία της χώρας. Υπήρχε και υπάρχει ακόμη και κάτι που δένει τις δύο περιόδους. Το γεγονός ότι η εδραιωμένη διαπλοκή των μίντια και των επιχειρηματιών έχανε τότε και χάνει σήμερα την προνομιακή της θέση και τη δυνατότητα καθορισμού της τύχης και της μίζας στη χώρα.

Για να ξαναμπούν τα πράγματα στη θέση τους ανέλαβαν τη βρώμικη δουλειά οι δημοσιογράφοι. Τότε, το 1989, κατάφεραν να πείσουν την κοινωνία ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου διακινούσε ο ίδιος τις μίζες μέσα σε κουτιά πάμπερς και ότι είναι πράκτορας της CIA, αρχηγός της 17Ν, νοσταλγός της Σταλινικής διακυβέρνησης και άλλα ηχηρά παρόμοια. Κατάφεραν να τον ρίξουν τον Παπανδρέου και αργότερα -οταν επανήλθε- πέτυχαν να το χειραγωγήσουν.

Σήμερα, παίζεται το ίδιο έργο κατά του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, με πιο επιστημονική μέθοδο, με μεγαλύτερη λύσσα και με παραποίηση κάθε έννοιας δημοκρατίας, προσχήματος και αισχύνης.

Είναι τα ίδια μέσα, που δεν είδαν την καταστροφή της χώρας από την καταλήστευση των πολιτών τις μέρες του Χρηματιστηρίου (πρωθυπουργία Σημίτη), που δεν προέβαλαν τον διαρκή εκτροχιασμό της οικονομίας, που θεώρησαν την χρεοκοπία της Ελλάδας αναγκαίο καλό, που ευλόγησαν τα μνημόνια, που ενοχοποίησαν τους αγώνες των πολιτών, που εξύμνησαν το δίδυμο Σαμαρά – Βενιζέλου για το θεάρεστο έργο διάσωσης της χώρας.

Τώρα, οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι, οι πειθήνιοι μισθωτοί υπηρέτες της γραφίδας και τα ανόητα φοβισμένα φερέφωνα, συντασσόμενοι με τις βουλές και τις επιδιώξεις των αφεντικών τους, δεν διστάζουν να μηδενίσουν οτιδήποτε καλό πάει να γίνει σε αυτή την πολύπαθη χώρα. Όλα στο βωμό της παλινόρθωσης της διαπλοκής στην εξουσία.

Δεν θα πω ότι ντρέπομαι που ανήκω στη τάξη των δημοσιογράφων, γιατί πιστεύω ότι υπάρχουν και άνθρωποι του χώρου που δεν παίζουν αυτό το παιχνίδι με όποιο τίμημα. Πιστεύω όμως ότι η κακοποίηση της μνήμης, της άποψης και της συλλογικής ευθύνης, δεν θα καταφέρει να πετύχει το σκοπό της. Αισιοδοξώ πως τελικά οι αχθοφόροι των συμφερόντων θα καταλήξουν να γίνουν καταγέλαστοι στους πολίτες».