Σαν σήμερα γεννήθηκε η Ζωή Λάσκαρη: Τα καλλιστεία, η καριέρα στον κινηματογράφο και οι έρωτες που τη «σημάδεψαν»

14:03 12/12/2018 - Πηγή: altsantiri

Ο καλλιτεχνικός κόσμος είναι φτωχότερος εδώ και ενάμιση περίπου χρόνο από τότε που «έφυγε» η Ζωή Λάσκαρη.

Σήμερα θα γινόταν 75 χρονών και η απουσία της είναι μεγάλη. Από τα πρώτα χρόνια της ζωής της είδε άρχισαν τα δύσκολα καθώς έχασε πρώτα τον πατέρα και μετά τη μητέρα της.

Επιμέλεια: Βάσω Λιόκαυτου

Πάλεψε και κατάφερε να ζήσει πραγματικά μια ζωή σαν παραμύθι αλλά ποτέ δεν ξέχασε από πού ξεκίνησε. Ποτέ δεν αντιμετώπισε τον εαυτό της σαν τη σταρ

Ζωή Λάσκαρη αλλά ήταν μέχρι το τέλος για όλους η Ζωίτσα.

Γεννήθηκε το 1943 στη Θεσσαλονίκη. Έχασε πρώτα τον πατέρα της και λίγα χρόνια μετά τη μητέρα της μεγαλώνοντας με τους παππούδες της. Ατίθασο παιδί με ανησυχίες, σαν να ήξερε από την ώρα που γεννήθηκε ότι το θεατρικό σανίδι ήταν ο χώρος που της ταίριαζε.

«Θυμάμαι όταν ήμουν παιδί στο δημοτικό, δεν ήθελα να λέω ότι ο μπαμπάς μου έχει πεθάνει… ήθελα να λέω ότι έχει πάει ταξίδια..».

Ξεκίνησε την καριέρα της κερδίζοντας τον τίτλο της «Σταρ Ελλάς», το 1959. Το πραγματικό της όνομα ήταν Ζωή Κουρούκλη, ίδιο με της εξαδέλφης της Zωής Kουρούκλη, γνωστής τότε τραγουδίστριας.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 θεωρήθηκε –μαζί με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και την Τζένη Καρέζη– μια από τις εμπορικότερες ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου.

Tο βράδυ του Σαββάτου 20 Iουνίου 1959, στην «φαντασμαγορική χοροεσπερίδα εις τα Αστέρια της Γλυφάδας, εξελέγη Σταρ Eλλάς 1959 η 18έτις δεσποινίς Ζωΐτσα Kουρούκλη, με το ψευδώνυμο Aμαρυλλίς (αριθμός 12),με τον κόσμο να την αποθεώνει. Στην ίδια εκδήλωση –παρουσία του Λάμπρου Kωνσταντάρα και της Xριστίνας Σύλβα– απονεμήθηκε ο τίτλος της «Μις Eλληνίδα 1959» στην μετέπειτα ηθοποιό Πάρις Λεβέντη, που συμμετείχε στον διαγωνισμό με το ψευδώνυμο «Kαρυάτιδα».

Στα στοιχεία που έδινε καθημερινά για τις επικρατέστερες της στέψη η αθηναϊκή εφημερίδα Aπογευματινή, αναφέρεται ότι «η Aμαρυλλίς εγεννήθη εις την Θεσσαλονίκην, έχει ύψος 1,68 μ., βάρος 57 κιλά, περίμετρο θώρακος 0,88, μέσης 0,62 και λεκάνης 0,93».

Στις 26 Iουλίου 1959 στο Λονγκ Mπιτς των Hνωμένων Πολιτειών, η Zωή Λάσκαρη διαγωνίστηκε αξιοπρεπώς για την ανάδειξη της «Mις Yφήλιος 1959».

O τίτλος της Σταρ Ελλάς αλλά και η κοινή καταγωγή της με τον Γιάννη Δαλιανίδη ήταν η αφορμή ώστε ο τελευταίος να την επιλέξει για πρωταγωνίστρια της ταινίας Ο Κατήφορος το 1961.

Η τεράστια επιτυχία της ταινίας έκανε την Λάσκαρη μία από τις μεγαλύτερες σταρ της εποχής και μόνιμη πρωταγωνίστρια του ελληνικού κινηματογράφου, υπογράφοντας αποκλειστικό συμβόλαιο με τη σημαντικότερη ελληνική εταιρία παραγωγής, τη Φίνος Φιλμ.

Από τότε πρωταγωνίστησε σε πολύ μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες και στα περισσότερα είδη ταινιών της εποχής (κωμωδία, κοινωνικό δράμα, μιούζικαλ) κατά την χρυσή περίοδο του ελληνικού κινηματογράφου.

Ο Φιλοποίμην Φίνος επέλεξε να μην κρατήσει το πραγματικό της επίθετο, προκειμένου να μη γίνεται σύγχυση με την πρώτη της εξαδέλφη Ζωή Κουρούκλη, η οποία ήταν ήδη γνωστή τραγουδίστρια. Το επίθετο Λάσκαρη επέλεξε ο Γιάννης Δαλιανίδης από την ονομασία ενός Ιταλού.

Η εικόνα που διαμορφώθηκε μέσα από τις ταινίες της ήταν αυτή μιας δυναμικής και μοιραίας γυναίκας, που αποτελούσε το αντικείμενο του πόθου πολλών αντρών.

Πρωταγωνίστησε σε πολλά επιτυχημένα κινμηματογραφικά φιλμ, όπως τα: Μερικοί το προτιμούν κρύο (1962), Νόμος 4000 (1962), Κορίτσια για φίλημα (1965), Στεφανία (1967), Οι θαλασσιές οι χάντρες (1967), Μια κυρία στα μπουζούκια (1968) και πολλές άλλες. Συνεργάστηκε με σημαντικά και δημοφιλή ονόματα του ελληνικού κινηματογράφου, όπως οι Ρένα Βλαχοπούλου, Ντίνος Ηλιόπουλος, Κώστας Βουτσάς, Μάρθα Καραγιάννη, Μαίρη Χρονοπούλου, Αλέκος Αλεξανδράκης, Φαίδων Γεωργίτσης, Νίκος Κούρκουλος κ.ά.

Μετά την πτώση του εμπορικού ελληνικού κινηματογράφου, από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, αν και στράφηκε αποκλειστικά στο θέατρο, πρόλαβε να συμμετάσχει και σε ταινίες βίντεο. Η βιντεοταινία H γυναίκα της πρώτης σελίδας, σε σκηνοθεσία του Nίκου Φώσκολου, κυκλοφόρησε το 1987 και το 1990 προβλήθηκε στο κανάλι Mega, ως σειρά 12 επεισοδίων. Συμμετείχε και στη βιντεοταινία του Mανούσου Mανουσάκη Aντίστροφη πορεία(1987), στο ρόλο μιας εκδότριας μεγάλης εφημερίδας, όπου συμπρωταγωνίστησε με τον Aλέκο Aλεξανδράκη.

Το 1966 έκανε την πρώτη της θεατρική εμφάνιση στην Κύπρο με τα έργα Μιας πεντάρας νιάτα των Γιαλαμά-Πρετεντέρη, Η παγίδα του Pομπέρ Τομά και το Βαθιά γαλάζια θάλασσα του Τέρενς Ράττιγκαν.

Στις θεατρικές σκηνές της Αθήνας εμφανίστηκε το 1970 με το έργο του Γιάννη Δαλιανίδη Μαριχουάνα Στοπ και ακολούθησαν η μεγάλη θεατρική επιτυχία Εραστές του ονείρου, πάλι Δαλιανίδη, μαζί με τον Tόλη Bοσκόπουλο (1972). Στη συνέχεια, Ο άνθρωπος που γύρισε από τον γύψο των Κώστα Καραγιάννη και Νίκου Καμπάνη, Πως να κερδίσετε τον άντρα σας του Ρόμπερτ Σμιθ (1975), Ξυπόλητη στο πάρκο του Νηλ Σάιμον (1977) και Η κυρία του Μαξίμ του Ζωρζ Φεϋντώ (1979).

Παράλληλα συμμετείχε σε μεταφορές θεατρικών έργων για την τηλεόραση, από το αντίστοιχο τμήμα της EPT. Ακολούθησαν τα θεατρικά έργα: Φρύνη η εταίρα του Γεωργίου Ρούσσου (1980), Παντρεύομαι τον άντρα μου του Νόρμαν Κράσνα (1980), Εγώ, εσύ και ο άλλος του Τζιν Κερ (1982), Οι άντρες προτιμούν τις ξανθές» της Ανίτα Λος (1983), Μις Πέπσι του Μπρουνό (1984) και Η Ντόρις και ο γυαλάκιας του Μπιλ Μάνχοφ (1984).

Το 1990 ο Μίνως Βολανάκης την σκηνοθέτησε στην μεγάλη θεατρική επιτυχία Καινούρια σελίδα του Νηλ Σάιμον και το 1994 ο Ανδρέας Βουτσινάς στο Ορφέας στον Άδη του Τενεσί Ουίλιαμς, σε συνεργασία με το ΚΘΒΕ.

Aκολούθησαν τα έργα: Τρελοί για έρωτα του Σαμ Σέπαρντ (1995), Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ του Άλμπι (1996), πάλι σε συνεργασία με το ΚΘΒΕ, Τρεις ψηλές γυναίκες του Έντουαρντ Άλμπι (1996), Τρωάδες του Ευριπίδη (1996), Το μακρύ ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα του Eυγένιου Ο’ Νηλ (1997), Η συνάντηση του Νάντας (2000), Σκηνές γάμου του Άλμπι (2000, σε συνεργασία με το ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας), Ευαίσθητη ισορροπία του Άλμπι (2003), Διαμάντια και μπλουζ της Λούλας Αναγνωστάκη (2006), Άλμα Μάλερ του Ρον Χάρτ (2009), Ρόουζ του Μάρτιν Σέρμαν (2011) και Ωραία χρόνια του Xάρολντ Πίντερ (2013).

Στο θέατρο συνεργάστηκε με τους σκηνοθέτες: Μιχάλη Κακογιάννη, Ανδρέα Βουτσινά, Μίνω Βολανάκη, Σταμάτη Φασουλή, Άντολφ Σαπίρο, Σταύρο Τσακίρη, Αθανασία Καραγιαννοπούλου, Γιώργο Ρεμούνδο, Γιώργο Θεοδοσιάδη, Δημήτρη Νικολαΐδη, Κωστή Μιχαηλίδη, Κώστα Μπάκα, Αντώνη Αντωνίου, Γιάννη Δαλιανίδη.

Η προσωπική της ζωή πάντα απασχολούσε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και πολλές σχέσεις της είχαν συζητηθεί –κυρίως αυτή με τον Τόλη Βοσκόπουλο. Είχε γράψει για εκείνη το κομμάτι “Ξανθιά, αγαπημένη Παναγιά”.

«Τη Λάσκαρη τη γνώρισε όταν έπαιζαν μαζί στο “Μαριχουάνα Στοπ”. Τότε τρελάθηκε ο άνθρωπος. Το παθαίνει αυτό οποιοσδήποτε όταν ερωτευτεί. Αυτό έπαθε όταν γνώρισε τη Ζωή. Και ξέχασε και σπίτι και δουλειά και συνεργάτες και τα πάντα και έφυγε μαζί της. Η Στέλλα η καημένη τότε που έφυγε με τη Δούκισσα, προσπάθησε, έτρεξε, τον “κυνήγησε” και τον κατάφερε να έρθει πίσω. Μα τώρα με τη Λάσκαρη δεν έκανε τίποτα, γιατί κατάλαβε πως ό,τι κι αν έκανε θα ήταν πια μάταιο. Φυσικά και φώναξε και έκλαψε και στενοχωρήθηκε. Μα όταν τελικά χώρισε έκανε την ανάγκη φιλοτιμία και το ξεπέρασε. Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει άλλωστε. Η ζωή συνεχίζεται και είναι τόσο ωραία. Ό,τι πέθανε, πάει πέθανε. Και ο έρωτας του Τόλιου για τη Στέλλα δεν υπάρχει, που θα πει πέθανε. Η Στέλλα το κατάλαβε και το κατάπιε και πια δεν είπε τίποτα άλλο. Πάντως ένα πράγμα είναι βέβαιο: Μπορεί ο έρωτας του Τόλιου για εκείνη να πέθανε, έμεινε όμως η εκτίμηση και η αγάπη του και το ενδιαφέρον του που είναι πάντα ζωντανά για τη Στέλλα. Όσα χρόνια κι αν περάσανε, της το δείχνει με κάθε τρόπο. Για παράδειγμα, ό,τι ώρα και να του πει “Τόλιο έχω ανάγκη από λεφτά”, κόβεται και της τα στέλνει. Και είπαμε, έφυγε με τη Λάσκαρη και άρχισε μια ιστορία μαζί της που κράτησε περίπου τρία χρόνια. Τρία χρόνια έρωτας, πάθος και λατρεία. Μα και τρέλα και στενοχώρια και αγωνία. Έρωτας τρελός, λοιπόν, για τη Λάσκαρη.

Θεά την έβλεπε και θεά την ένιωθε. Ξανθή αγαπημένη Παναγιά. Πρέπει, όμως, να πω πάλι πως καμιά γυναίκα του, εκτός από τη Στέλλα, δεν του έδειξε αυτή την αφοσίωση, αυτή την αγάπη. Τρία χρόνια με τη Λάσκαρη, λοιπόν, έρωτας και πάθος και έκσταση. Οι εραστές του ονείρου. Του ονείρου που τελείωσε και έσβησε τόσο γρήγορα. Αν εξαρτιόταν από αυτόν, αυτό το όνειρο θα μπορούσε να ήταν ατελείωτο και παντοτινό και πραγματικό. Μα αφού άλλα ονειρευόταν αυτός και άλλα μελέταγε εκείνη, το όνειρο πήρε τέλος. Και μια μέρα βρέθηκε ως συνήθως μόνος, πικραμένος να κλαίει. Ήταν απαρηγόρητος. Είχε κλειστεί στον εαυτό του και δεν ήθελε να βλέπει άνθρωπο. Τόσο πολύ του είχε κοστίσει. Μεταξύ αυτών που του συμπαραστάθηκαν τότε ήταν και η Μαρινέλλα…», είχε αναφέρει η αδελφή του Τόλη στο βιβλίο της

«Εγώ είχα το ελάττωμα να ερωτεύομαι. Έτσι, στα νιάτα μου δεν έβλεπα ποτέ τι συνέβαινε γύρω μου, αν κάποιοι ήταν ερωτευμένοι μαζί μου, αλλά μόνον ότι συνέβαινε στο σπίτι μου. Και στο σπίτι μου δεν έπεφτε ξερός ο άνδρας που είχα δίπλα μου, αλλά έπεφτα εγώ ξερή. Ένιωσα έντονους έρωτες και είμαι ευτυχής για αυτό. Άλλωστε, ο ανέραστος άνθρωπος είναι σακάτης», είχε πει.

Παντρεύεται για πρώτη φορά τον Πέτρο Κουτουμάνοστις 23 Οκτώβρη του 1967 στον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη με τον οποίο αποκτούν την κόρη τους, Μάρθα.

Ακολούθησε δεύτερος γάμος με τον γνωστό δικηγόρο Αλέξανδρο Λυκουρέζο από το 1976 και απέκτησαν μια κόρη, τη Μαρία – Ελένη (πρώην σύζυγος του ηθοποιού Απόστολου Γκλέτσου).

Είχε δεχτεί την απιστία από τον σύζυγό της αλλά ήταν κάτι που την είχε πονέσει πολύ. «Το να εκδικηθείς με το ίδιο νόμισμα το θεωρώ τόσο κουτό. Δεν κερδίζεις τίποτα. Οι ξένες πολύ όμορφες σταρ δεν έχουν όλες απατηθεί; Συνήθως η γυναίκα η ωραία είναι αυτή που την πληρώνει. Οι άντρες είστε αδηφάγοι, δεν λειτουργείτε με το συναίσθημα. Αγαπάτε μια γυναίκα και πολύ εύκολα μπορεί να πάτε με μία άλλη και αύριο το πρωί να το έχετε ξεχάσει. Δεν το δέχτηκα, υπέφερα, αλλά στη ζυγαριά με τα καλά και τα λάθη του Λυκουρέζου υπερίσχυσαν τα πάρα πολύ καλά που έχει. Τον έχω πιάσει 100 φορές! Μία φορά ήθελε να με κυνηγήσει αλλά δεν μπορούσε γιατί ήταν σε μια άσχημη κατάσταση».

«Η αγάπη είναι το μυστικό. Η συντροφικότητα. Το νοιάξιμο. Αυτό ήθελα πάντα. Και να συνειδητοποιούν πως είμαι η Ζωή, είτε στο σπίτι μου, είτε στο πλατό, είτε στις δημόσιες εμφανίσεις μου. Δεν μπορώ να είμαι πολλές Ζωές μαζί. Δεν είναι του χαρακτήρα μου.

Πριν από τον Αλέξανδρο, οι περισσότεροι άνδρες με αντιμετώπιζαν σαν τη Ρίτα Χέιγουορθ: κοιμόντουσαν με τη Λάσκαρη και ξυπνούσαν με τη Ζωή. Έχω ερωτευτεί μέχρι θανάτου. Έχω πέσει στα πατώματα, έχω φάει κλοτσιές, έχω φάει κέρατο. Γιατί ερωτεύονταν τη Λάσκαρη και όχι τη Ζωή. Ξυπνούσαν και έλεγαν “τι σταρ είναι αυτή να μαγειρεύει, να πλένει και να φροντίζει το σπίτι;”. Γιατί ήθελαν να με βλέπουν όπως με είχαν στο μυαλό τους. Ενώ εγώ ήθελα να με βλέπουν όπως είμαι», είχε δηλώσει σε συνέντευξή της.

Ο μεγαλύτερός της έρωτας υπήρξε η εγγονή της, Ζένια που ήταν πάντα στο πλευρό της με τη μικρή να μεγαλώνει στο ίδιο σπίτι με τη γιαγιά της μετά τον χαμό του Βλάσση Μπονάτσου.

Η Ζωή Λάσκαρη δεν έδινε ποτέ συμβουλές καθώς πίστευε ότι αν δεν πάθεις δεν θα μάθεις αλλά ήταν πάντα δίπλα στις κόρες και στην εγγονή της.

Κάποτε τη ρώτησαν αν αφήνει τη σταρ εκτός σπιτιού με εκείνη να απαντάει: «Δεν υπάρχει αυτό που λέτε. Τα πάντα έκανα στο σπίτι. Εγώ δεν αισθάνθηκα ποτέ σταρ. Τι, να παριστάνω την Γκρέτα Γκάρμπο με ένα τσιγάρο στο χέρι; Είναι βασανιστικό να πρέπει να υποδύεσαι έναν ρόλο και μέσα στο σπίτι σου».

Ποτέ δεν σκέφτηκε να πάρει διαζύγιο από τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο. «Για τον Αλέξανδρο δεν ξέρω, εγώ δεν το σκέφτηκα. Σκέφτηκα ότι δεν πάει, ότι πρέπει να το πολεμήσω, ότι πρέπει να δουλέψω.

Θέλει πολλή δουλειά. Είναι έτσι δεδομένο τον πήρα και τελείωσε; Δεν είναι δεδομένο τίποτα! Θέλει πολλή δουλειά! Τον έχω πιάσει 100 φορές! Μία φορά ήθελε να με κυνηγήσει αλλά δεν μπορούσε γιατί ήταν σε μια άσχημη κατάσταση. Αλλά τον λατρεύω! Τον λατρεύω! Είναι όμορφος, είναι γοητευτικός, είναι ο άνθρωπός μου! Τον αγαπάω! Το πιο εύκολο είναι να τα τινάξεις όλα στον αέρα, το δύσκολο είναι να τα κρατήσεις».

Η Ζωίτσα, όπως την αποκαλούσαν όλοι στον καλλιτεχνικό κόσμο «έφυγε» αθόρυβα. Πέθανε στον ύπνο της τα ξημερώματα της 18ης Αυγούστου του 2017 αλλά πάντα θα «ζει» μέσα από τις ταινίες της. Το δυνατό της γέλιο θα «ηχεί» πάντα στα αυτιά μας.