Σφακτηρία: Το άγνωστο ελληνικό νησί με την αιματοβαμμένη ιστορία (video)

22:14 7/9/2019 - Πηγή: altsantiri

Σήμερα πετάμε πάνω από τη νήσο Σφακτηρία κοντά στην Πύλο, που το όνομά της παραπέμπει στις αποτρόπαιες σφαγές και μάχες που διεξήχθησαν στο έδαφός της.

Συνάμα όμως το νησί διαθέτει και εξαιρετικές, τροπικού στυλ παραλίες και συνορεύει με τη Χρυσή Ακτή (Βιβάρι) και τη λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας στη Μεσσηνία.

Κατά τους Ομηρικούς χρόνους ή και παλαιότερα, οι Πύλιοι (που συμμετείχαν στον Τρωικό πόλεμο υπό τον Νέστορα) οχύρωσαν

το βόρειο (και καταλληλότερο για κάτι τέτοιο) άκρο της βραχονησίδας με ένα φρούριο.

Το πρώτο «αίμα»

Κατά τον έβδομο χρόνο του Πελοποννησιακού πόλεμου (424 π.Χ.) η Σφακτηρία έγινε θέατρο αιματηρού αγώνα ανάμεσα στους Σπαρτιάτες και στους Αθηναίους.

Αρχηγός των Αθηναίων ήταν ο στρατηγός Δημοσθένης, ο οποίος παρέπλεε τη δυτική Πελοπόννησο με πέντε τριήρεις, τυπικά προς ενίσχυση της μεγαλύτερης αθηναϊκής μοίρας υπό το στρατηγό Ευρυμέδοντα στη Ζάκυνθο. Η επίσημη αποστολή των δυο στρατηγών ήταν να πλεύσουν στην Κέρκυρα, ώστε να την ενισχύσουν ενάντια σε νέα απόπειρα του πελοποννησιακού στόλου, κυρίως του κορινθιακού.

Ωστόσο ο Δημοσθένης είχε άλλο σχέδιο: εισήλθε στον Κόλπο του Ναυαρίνου και αποβίβασε, σε μια φυσική οχυρή προεξοχή, ακριβώς απέναντι από το βόρειο άκρο της Σφακτηρίας, οπλισμένο το σύνολο των πληρωμάτων των πλοίων του: 900 ελαφρά οπλισμένους ερέτες (κωπηλάτες που όμως είναι ασαφές τι ακριβώς οπλισμό έφεραν), που προέρχονταν από την τάξη των θητών, καθώς επίσης και 150 οπλίτες (150 = 30 × 5, μετά τις μετατροπές επί Κίμωνα όπου η μάχιμη δύναμη των αθηναϊκών τριήρεων αυξήθηκε από 14 σε 30 οπλίτες) και 20 τοξότες (20 = 5 × 4, από 4 που ήταν ο παραδοσιακός αριθμός τοξοτών στις αθηναϊκές τριήρεις). Συνολικά είχε δηλαδή δύναμη 1.076 ανδρών (μαζί με τους πέντε τριήραρχους και τον εαυτό του). Διέταξε μάλιστα την οχύρωση του στενότατου ισθμού που χώριζε το ακρωτήριο αυτό από την ενδοχώρα. Το έδαφος βόρεια του ισθμού ήταν δύσβατο και ελώδες, ενώ νότια ομαλό και αμμώδες. Η κατάληψή του ήταν μια ριψοκίνδυνη κίνηση εκ μέρους των Αθηναίων.

Η Σφακτηρία ανήκε στη Σπάρτη, καθώς είχε κατακτήσει από τον 7ο π.Χ. αιώνα τη Μεσσηνία, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της ήταν είλωτες ή έστω περίοικοι. Η υπακοή τους στους Σπαρτιάτες ήταν αμφίβολη και καθώς είχαν σχετικά πρόσφατα συντριβεί κατά τον Γ’ Μεσσηνιακό Πόλεμο, υπήρχε ο κίνδυνος να επαναστατήσουν.

Οι Σπαρτιάτες δεν αντιλήφθηκαν γρήγορα την κίνηση των Αθηναίων να αποβιβαστούν στη Σφακτηρία. Πρώτοι ανακάλυψαν το αθηναϊκό απόσπασμα κάποιοι Μεσσήνιοι, οι οποίοι πλησίασαν κρυφά, αλλά φιλικά τους Αθηναίους. Τους ενίσχυσαν με εφόδια και με έναν μικρό αριθμό πρόχειρα οπλισμένων ανδρών που ήταν ανύπαντροι ώστε να αποφύγουν τα σπαρτιατικά αντίποινα.

Η αντίδρασή των Σπαρτιατών ήταν η αποστολή αποσπάσματος που στρατοπέδευσε στην αμμώδη παραλία νότια του ακρωτηρίου. Ύστερα από λίγες ημέρες κατέφτασε και μοίρα 40 τριήρεων του Πελοποννησιακού Στόλου. Για να γίνει δε στενότερος ο αποκλεισμός των Aθηναίων αποβίβασαν μια φρουρά περίπου 600 Σπαρτιατών στη Σφακτηρία. Εν τω μεταξύ, πριν ακόμη ολοκληρωθεί πλήρως ο ναυτικός αποκλεισμός, ο Δημοσθένης πρόλαβε και έστειλε δύο τριήρεις στη Ζάκυνθο, ζητώντας ενισχύσεις από την εκεί, κύρια αθηναϊκή μοίρα υπό τον Ευρυμέδοντα. Το αποτέλεσμα ήταν να αναγκαστεί να σπεύσει προς βοήθεια το ταχύτερο, ενώ, λόγω του συνδυασμού φυσικής και τεχνητής οχύρωσης, οι από ξηράς και θάλασσας επιθέσεις των Πελοποννησίων αποκρούστηκαν με λίγες απώλειες εκατέρωθεν.

Κατά τη διάρκεια της θαλάσσιας απόπειρας ο Δημοσθένης διέταξε την πυρπόληση των τριών υπόλοιπων τριηρεών του, όταν αυτές είχαν σχεδόν κυριευθεί από τους εχθρούς. Όταν τελικά η ενίσχυση υπό τον Ευρυμέδοντα έφτασε (20 τριήρεις) επιτέθηκε στον αριθμητικά υπέρτερο πελοποννησιακό στόλο και τον κατέβαλε χάρη στην ανώτερη ναυτική ικανότητα των αθηναϊκών πληρωμάτων. Όταν ο Ευρυμέδοντας αποβιβάστηκε στο ακρωτήρι, ο Δημοσθένης απλά του έδειξε τη Σφακτηρία και τους αποκλεισμένους πλέον εκεί Σπαρτιάτες. Ο Ευρυμέδοντας σύντομα κατάλαβε το σχέδιο και την ευκαιρία που παρουσιαζόταν για την Αθήνα.

Στη Σφακτηρία είχε αποκοπεί σχεδόν το 10% των πολύτιμων (λόγω μεγάλης μαχητικής ικανότητας αλλά και μικρού σχετικά συνολικού αριθμού) ομοίων του εχθρού. Αυτό έθετε πρακτικά τη Σπάρτη προ του διλήμματος της απώλειας των στρατιωτών ή της ανακωχής.

Τελικά, ύστερα από σύντομη πολιορκία, ο Δημοσθένης παραχώρησε μια σύντομη άτυπη ανακωχή, που περιλάμβανε ανεφοδιασμό των αποκλεισμένων, μέχρι να τελειώσουν οι διαβουλεύσεις για τελική επίσημη ανακωχή ή και ειρήνη. Στην Αθήνα επικράτησε η γνώμη, υποκινούμενη και από την δημαγωγική ρητορική του Κλέωνα, να τεθούν βαριοί όροι τους οποίους οι Σπαρτιάτες βρήκαν υπερβολικούς.

Έτσι οι διαβουλεύσεις ναυάγησαν και ο Δημοσθένης διατάχθηκε να τερματίσει την ανακωχή και να εξολοθρεύσει τη φρουρά. Κατόρθωσε να το κάνει και μάλιστα χωρίς μεγάλες απώλειες. Κατόρθωσε να πραγματοποιήσει απόβαση αρκετά αιφνιδιαστικά ώστε να είναι επιτυχημένη και επιτέθηκε στους καταπονημένους από τις προηγούμενες κακουχίες Σπαρτιάτες με τη χρήση ψιλών σε μεγάλη αναλογία σε σχέση με τους οπλίτες. Η μάχη με τη σπαρτιατική φρουρά έγινε κυρίως με βολές ακοντίων και βελών από απόσταση. Ένα σημαντικό ποσοστό της φρουράς παραδόθηκε, προς μεγάλη κατάπληξη των πάντων.

Επανάσταση του 1821

Στη Σφακτηρία έγινε επίσης μάχη κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821 μεταξύ των Ελλήνων και των Φιλελλήνων από τη μία μεριά και των Τουρκοαιγυπτίων από την άλλη, όταν στις 16 Απριλίου 1825 ο Ιμπραήμ ήρθε εναντίον του νησιού που το υπερασπιζόταν ο Μαυροκορδάτος με τον Σαχτούρη, τον Τσαμαδό και τον Χιλίαρχο Σταύρο Σαχίνη με χίλιους άνδρες. Η άνιση μάχη έληξε με ήττα των Ελληνικών δυνάμεων. Σκοτώθηκαν ο Τσαμαδός ο Σταύρος Σαχίνης και ο φιλέλληνας Ιταλός Σανταρόζα. Ο Μαυροκορδάτος κι ο Σαχτούρης κατάφεραν να διαφύγουν με το πλοίο του Τσαμαδού, τον Άρη, ο οποίος διέσχισε τον αιγυπτιακό στόλο και κατάφερε να διαφύγει διάτρητος από τις σφαίρες, χωρίς κατάρτια και με λίγες απώλειες.

Αργότερα στη Σφακτηρία στήθηκε αναμνηστική πυραμίδα στη μνήμη του Σανταρόζα και των Ελλήνων ηρώων, καθώς και μνημεία προς τιμή των Άγγλων, Ρώσων και Γάλλων που έπεσαν στη ναυμαχία του Ναυαρίνου (8 Οκτώβρη του 1827).

(βίντεο από haanity)