Ε. Στόουν: Μίλησε για την ψυχική ασθένεια των παιδικών της χρόνων

12:07 3/1/2017 - Πηγή: Pagenews

Τον αγώνα που έδωσε όταν ήταν παιδί για να καταπολεμήσει το άγχος, εξομολογήθηκε σε συνέντευξή της η ηθοποιός Έμμα Στόουν, την οποία οι φήμες θέλουν να είναι η κύρια διεκδικήτρια του βραβείου καλύτερης ηθοποιού στα επερχόμενα Όσκαρ, για τον ρόλο της στην ταινία «La La Land».

Η Στόουν δήλωσε στο περιοδικό «Rolling Stone» ότι το άγχος της ήταν εξουθενωτικό όταν ήταν παιδί. Οι κρίσεις πανικού

ήταν συνηθισμένες και το μυαλό της έκανε μελλοντικά σενάρια καταστροφολογίας.

«Όταν ήμουν περίπου επτά χρόνων ήμουν σίγουρη ότι το σπίτι μου έπιασε φωτιά. Το ένιωθα. Δεν ήταν μία παραίσθηση, ήταν σαν μία μαχαιριά στο στήθος μου, δεν μπορούσα να αναπνεύσω, ένιωθα ότι τελείωνε ο κόσμος. Υπήρχαν μερικές στιγμές ηρεμίας, αλλά το άγχος μου ήταν σταθερό. Ρωτούσα τη μαμά μου εκατό φορές για το πρόγραμμα της ημέρας της. Ήθελα να ξέρω: πόση ώρα θα είναι μακριά μου; Πού θα πήγαινε; Τι θα συνέβαινε στο μεσημεριανό; Όλα. Είχα πάντα ένα αίσθημα ναυτίας. Υπήρχαν στιγμές που δεν μπορούσα να πάω στα σπίτια των φίλων μου και μετά βίας έβγαινα από την πόρτα του σπιτιού μου για να πάω σχολείο». Πλέον, η ηθοποιός έχει ξεπεράσει τα προβλήματα άγχους.

Η αγχώδης διαταραχή είναι μια συνηθισμένη ψυχική ασθένεια και τουλάχιστον 40 εκατομμύρια ενηλίκων πάσχουν από αυτή, ενώ εμφανίζεται συχνά και στην παιδική ηλικία, με ένα στα οκτώ παιδιά να παθαίνουν κρίσεις πανικού. Τα καλά νέα είναι ότι αυτή η ασθένεια, με την κατάλληλη ιατρική παρακολούθηση, θεραπεύεται. Μάλιστα, όπως είπε η Στόουν, οι γονείς της την βοήθησαν πολύ για να ξεπεράσει τα προβλήματα άγχους καθώς την πήγαν σε έναν πολύ καλό θεραπευτή.

Ως μέρος της θεραπείας της, έγραψε ένα βιβλίο που το έχει ακόμα και σήμερα και το οποίο περιέχει μία ισχυρή μεταφορά που δεν έχει ξεχάσει. «Έγραψα αυτό το βιβλίο με τίτλο: “Είμαι μεγαλύτερη από το άγχος μου”, που ακόμα το έχω», δήλωσε η ίδια στο περιοδικό - «Ζωγράφισα ένα μικρό πράσινο τέρας που κάθεται στον ώμο μου και μου μιλάει στο αυτί και μου λέει όλα αυτά τα πράγματα που δεν είναι αλήθεια. Και κάθε φορά που το ακούω μεγαλώνει. Όταν το ακούω πολύ, με συνθλίβει. Αλλά όταν γυρίζω το κεφάλι μου και συνεχίζω να κάνω αυτό που έκανα και το αφήνω να μου μιλάει, αλλά δεν του δίνω σημασία, τότε αυτό συρρικνώνεται, εξασθενεί και φεύγει μακριά μου».