Κυβέρνηση: "Στεγνώνει" την αγορά για να μαζέψει χρήματα για τα ομόλογα του Ιουλίου

11:11 21/3/2017 - Πηγή: Pagenews

Ο τρόπος δεν είναι διόλου πρωτότυπος: Οταν χρωστάς σε κάποιον ισχυρό, σταματάς να πληρώνεις εκεί όπου μπορείς για να ξεπληρώσεις. Στην προκειμένη περίπτωση χρεώστης είναι η κυβέρνηση, ισχυρός είναι οι πιστωτές που θέλουν να πληρωθούν τα ομόλογα που λήγουν τον Ιούλιο και ο... αδύναμος κρίκος οι ιδιώτες τους οποίους "φεσώνει" η κυβέρνηση.

Οπως το τοποθετεί "κομψά" η Καθημερινή το ελληνικό Δημόσιο ακολουθεί μια πολιτική συγκράτησης

των δαπανών του, οδηγώντας στη δημιουργία νέων ληξιπρόθεσμων οφειλών, αλλά και άντλησης εσόδων και ρευστότητας με κάθε δυνατό τρόπο, σε μια προσπάθεια να διασφαλιστούν οι ανάγκες του σε περίπτωση που οι διαπραγματεύσεις τραβήξουν σε μάκρος και δεν υπάρξει εκταμίευσης δόσης.

Πληροφορίες από τραπεζικές πηγές αναφέρουν ότι από τις αρχές του χρόνου έχουν δημιουργηθεί νέες ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου σε ιδιώτες ύψους περίπου 1 δισ. ευρώ, ενώ υπάρχουν περιθώρια να αυξηθεί το ποσό αυτό περαιτέρω κατά 1 δισ. ευρώ έως τον Ιούνιο.

Οπως αναφέρει η Καθημερινή το Δημόσιο έχει περιθώρια να ενισχύσει τη ρευστότητά του, εφόσον χρειαστεί, κατά 4 δισ. ευρώ (3 δισ. ευρώ από repos και 1 δισ. ευρώ από δημιουργία νέων ληξιπρόθεσμων οφειλών) το επόμενο διάστημα, προκειμένου να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του. Ολα αυτά, ενόψει του Ιουλίου, οπότε και το Δημόσιο θα κληθεί να πληρώσει συνολικά 7,4 δισ. ευρώ σε ομόλογα και τόκους.

Ωστόσο, εάν η κυβέρνηση εξαντλήσει τα περιθώρια, δεν αποκλείεται το Δημόσιο να μπορέσει να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις του και χωρίς τη δόση. «Αν χρειαστεί, θα τα μαζέψουμε», υποστηρίζει αρμόδιος υψηλόβαθμος αξιωματούχος.

Μάλιστα, τραπεζική πηγή θεωρεί ότι σε μια ακραία εφαρμογή της τακτικής εξοικονόμησης, η οποία θα «στεγνώσει» εντελώς την αγορά, η ρευστότητα θα μπορούσε να φτάσει για την κάλυψη των αναγκών έως το τέλος του χρόνου.

Η τακτική αυτή του Δημοσίου, ωστόσο, επιφέρει βαρύ κόστος στην οικονομία. Η ρευστότητα που αντλείται για να καλύψει ενδεχόμενη μεγάλη καθυστέρηση στις διαπραγματεύσεις αφαιρείται από τις επιχειρήσεις, τους προμηθευτές του Δημοσίου και άρα από την ανάπτυξη της οικονομίας. Αντίστοιχα, οι συμφωνίες επαναγοράς (repos) με φορείς του Δημοσίου λειτουργούν και εις βάρος των τραπεζών, απ’ όπου αποσύρονται καταθέσεις των φορέων.

Επομένως, ακόμη κι αν μπορέσει να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του το Δημόσιο χωρίς δόση, το κόστος θα είναι τόσο μεγάλο που το πρόγραμμα θα εκτροχιαστεί, αφού βασίζεται σε συγκεκριμένες προϋποθέσεις για ρυθμό ανάπτυξης 2,7%.