5+1 επισημάνσεις για το ιδρυτικό Συνέδριο της Νέας Αριστεράς

09:06 9/11/2024 - Πηγή: Dikaiologitika

Το μεγαλύτερο επίδικο σήμερα είναι η κοινωνική πλειοψηφία, ο κόσμος της εργασίας, οι νέοι και νέες, να εμπιστευτούν ξανά την πολιτική, τη συλλογική δράση και διεκδίκηση.

ΣΗΜΕΙΟ ΠΡΩΤΟ – ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ «ΜΑΘΑΜΕ» ΝΑ ΔΙΑΦΩΝΟΥΜΕ

Στη Νέα Αριστερά έχουμε κατακτήσει και ελπίζω να διατηρήσουμε ένα βασικό δεδομένο. Μπορούμε να συζητάμε ανοικτά, να διαφωνούμε με ειλικρίνεια,

να διατυπώνουμε διαφορετικές προσεγγίσεις πολιτικά, και να αποφασίζουμε συλλογικά, χωρίς φόβο για τη διαφωνία, χωρίς να κατασκευάζουμε εσωτερικούς «εχθρούς» και αντιπάλους, χωρίς να αμφισβητούμε την στόχευση όλων να προχωρήσουμε μαζί παρακάτω την κοινή μας προσπάθεια.

ΣΗΜΕΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ – ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΗΨΕΩΝ

Η αριστερά στη χώρα μας είναι σε κρίση, έχοντας υποστεί πολλαπλές ήττες σε διάφορες πολιτικές και εκλογικές μάχες. Η ήττα είναι συνολική και δυστυχώς δεν περιλαμβάνει μόνο τα πολιτικά υποκείμενα. Σε υποχώρηση είναι και οι κοινωνικές διεργασίες. Δεν υπάρχει δυναμική στα κοινωνικά πεδία των μαχών, στα τοπικά κινήματα, στους χώρους εργασίας, στα μέτωπα διεκδικήσεων και αλλού. Κομμάτι αυτής της ήττας είμαστε όλοι μας, με την ευρεία έννοια, όλα τα ρεύματα της Αριστεράς εντός και εκτός Βουλής, όπως και αν προσδιορίζεται ο καθένας. Καμία υπέρβαση αυτής της συνθήκης δεν μπορεί να υπάρξει λοιπόν, αν δεν υπερβούμε πρώτα και κύρια τους ίδιους μας τους εαυτούς, τις βεβαιότητες και τις παγιωμένες αντιλήψεις μας. Είμαστε σε ένα ρευστό και ασταθές πολιτικό και κοινωνικό τοπίο, με αυτή την έννοια, είμαστε – ακόμα και αν δεν το λέμε φωναχτά - σε μια μεταβατική περίοδο, όπου η ανασύνθεση δυνάμεων, αντιλήψεων-αφηγημάτων, η παραγωγή σύγχρονων επεξεργασιών και θέσεων δεν είναι απλά ζητούμενο αλλά ανάγκη.

ΣΗΜΕΙΟ ΤΡΙΤΟ – ΝΑ ΧΤΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΝΕΟ ΚΟΜΜΑ ΚΟΙΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Η οικοδόμηση του νέου κόμματος δεν θα γίνει με τα υλικά του χθες, ούτε με συζήτηση προσανατολισμένη στο παρελθόν. Είναι ξεκάθαρο ότι κανείς μας δεν προέρχεται από παρθενογένεση. Κατανοώ ότι σε μια τέτοια συνθήκη, ένα νέο ξεκίνημα απαιτεί και μια ειλικρινή συζήτηση-αυτοκριτική αποτίμηση- του πρόσφατος παρελθόντος. Και αντιλαμβάνομαι ότι αυτό έχει απασχολήσει αρκετά τις συζητήσεις μας στην πορεία μας μέχρι σήμερα. Να κάνουμε αυτή τη συζήτηση, όχι όμως για να αυτοδικαιωθεί ή μία ή άλλη πλευρά, αλλά για να εξαχθούν χρήσιμα συμπεράσματα. Βέβαια, το δύσκολο όταν αποτιμάς το παρελθόν είναι να περιγράψεις τι θα έκανες αλλιώς. Δεν χρειάζεται να λέμε ελαφρά την καρδία ότι θα τα κάναμε όλα αλλιώς, δεν είμαστε σίγουροι για αυτό. Μπορούμε να υπερασπιστούμε αρκετά από το παρελθόν, αλλά ταυτόχρονα να διαπιστώσουμε τα λάθη και τις αδυναμίες. Αλλά επαναλαμβάνω: το νέο κόμμα δεν θα χτιστεί με βάση το χθες. Αυτό σημαίνει ότι:

-Δεν χρειάζεται η επίκληση των ιδεολογικών ταυτοτήτων – ως σημείο προστριβών - αν δεν δίνουμε ένα σύγχρονο περιεχόμενο.

- Δεν χρειάζεται να συμφωνήσουμε στο που τοποθετεί ο καθένας την χρονική πινέζα για την ένταξη ή αποχώρηση από τον ΣΥΡΙΖΑ ή άλλα κόμματα.

- Η πορεία των πραγμάτων μας έφερε να είμαστε συμμέτοχοι σε μια κοινή προσπάθεια η οποία, χωρίς να διαγράφει την ιστορία και τις καταβολές μας, θα θεμελιωθεί πάνω στη συμφωνία μας στα νέα επίδικα, με νέο αφήγημα και σχέδιο.

ΣΗΜΕΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ – ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΜΕΤΩΠΑ – ΠΩΣ?

Δεν χρειάζεται μικρομεγαλισμός. Ξεκινήσαμε με μικρές δυνάμεις και ο στόχος είναι να γίνουμε πολύ περισσότεροι. Να συγκροτήσουμε το κόμμα μας, τις θέσεις και το σχέδιο για το επόμενο διάστημα. Αλλά η πολιτική, οι κοινωνικές συγκρούσεις και μάχες είναι εκεί έξω και δεν μας περιμένουν. Η σκληρή καθημερινότητα δεν σταματά. Η Νέα Αριστερά θα συγκροτηθεί και θα μεγαλώσει εν κινήσει, μέσα και από αυτές τις μάχες, είναι αλληλένδετη η πορεία της με τις ευρύτερες κοινωνικές διεργασίες. Δεν μπορεί το νέο κόμμα να υπάρξει μέσα σε κοινωνική έρημο και μόνο με από τα πάνω εκφωνήσεις. Στο πλαίσιο αυτό ορθά κοιτούμε στο παρόν, αναζητώντας συμμαχίες και στοχεύοντας στη συγκρότηση πολιτικών και κοινωνικών μετώπων. Γιατί η Νέα Αριστερά δεν θέλουμε να είναι ένα κόμμα που απλά θα τα λέει καλά, αλλά ένα κόμμα που θα επηρεάζει το πολιτικό γίγνεσθαι, που θα διαμορφώσει τις συνθήκες για ευρύτερες αλλαγές. «Ναι» λοιπόν στα πολιτικά και κοινωνικά μέτωπα σημαίνει να κάνουμε και τις εξής παραδοχές:

- Μέτωπο δεν κάνεις με όποιον ταυτίζεσαι ή συμφωνείς απόλυτα. Θα ήμασταν στο ίδιο κόμμα αν συνέβαινε αυτό.

- Μέτωπο δεν κάνεις αν απλά περιμένεις να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις. Πιέζεις και εργάζεσαι για να γίνουν αυτές πράξη.

- Μέτωπο δεν χτίζεται μόνο από τα πάνω. Συγκροτείται και εκκινά και από τα κάτω. Στους μαζικούς χώρους, στα κινήματα, στις τοπικές πρωτοβουλίες υπάρχει το πεδίο να δράσουμε μετωπικά το επόμενο διάστημα, ακόμα και αν οι προϋποθέσεις στην κεντρική πολιτική σκηνή δεν είναι ορατές.

- Και σίγουρα το μέτωπο δεν προκύπτει όταν εσύ επιλέγεις το χρόνο που «βολεύει» και το ποιοι συμμετέχουν. Αυτά τα ορίζει η κοινωνική πραγματικότητα και οι κοινωνικές ανάγκες.

ΣΗΜΕΙΟ ΠΕΜΠΤΟ - ΑΝΟΙΚΤΟ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΜΜΑ – ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ

Στο συνέδριο αυτό θα καταλήξουμε και θα αποφασίσουμε, μέσα από την ψήφιση του καταστατικού, την νέα δομή, τον τρόπο λειτουργίας της Νεας Αριστεράς. Να είμαι ειλικρινής, κατανοώ ότι κάθε νέο εγχείρημα χρειάζεται στέρεες βάσεις, και προσεκτικά βήματα, ως εκ τούτου το καταστατικό λογικό να χαρακτηριστεί ως «μία από τα ίδια» για ένα αριστερό κόμμα. Ωστόσο θα ήθελα να δω νέα και καινοτόμα στοιχεία. Σίγουρα, θέλουμε ένα καταστατικό που να μπορεί να αφήνει την ευελιξία στο κόμμα να προσαρμώζεται στις εκάστοτε συνθήκες και ανάγκες. Είμαστε σε μια περίοδο, που από τη μία αντιλαμβανόμαστε την μεγάλη κρίση πολιτικής συμμετοχής, και ένταξης στους κομματικούς σχηματισμούς. Από την άλλη, σε μια περίοδο, με πολύ πιο έντονους και πυκνούς ρυθμούς ζωής, ειδικά για τις νεότερες γενιές, με πολλά νέα εργαλεία ωστόσο (τεχνολογικά κλπ). Με αυτές τις παραμέτρους, πρέπει να εξετάσουμε τις διαφορετικές προτάσεις που προτείνονται για τη δομή και του λειτουργία του κόμματος. Διαδικασίες ανοιχτές και όχι κλειστές, που θα εμπνέουν και δεν θα «αναγκάζουν» τη συμμετοχή, ένα κόμμα συμμετοχικό και όχι συγκεντρωτικό, ευέλικτο, οριζόντιο και όχι γραφειοκρατικό, σύγχρονο, λειτουργικό και αποτελεσματικό.

ΤΕΛΟΣ – ΠΩΣ «ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ» Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Κεντρικό μας σύνθημα τους προηγούμενες μήνες ήταν το «η Πολιτική επιστρέφει», αναγνωρίζοντας ορθά την ανάγκη αυτή. Ναι αλλά πώς? Μπορούμε να σκιαγραφήσουμε έναν τέτοιο βηματισμό?. Το μεγαλύτερο επίδικο σήμερα είναι η κοινωνική πλειοψηφία, ο κόσμος της εργασίας, οι νέοι και νέες, να εμπιστευτούν ξανά την πολιτική, τη συλλογική δράση και διεκδίκηση. Όχι με όρους ανάθεσης, όχι με την μοιρολατρία ότι δεν αλλάζει τίποτα. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα και για τη Νέα Αριστερά. Να συμβάλει στην κατεύθυνση αυτή. Με αυτό το σκεπτικό αναφέρονται όλα τα παραπάνω. Η εξέλιξη αυτής της συνθήκης εν πολλοίς θα διαμορφώσει και τους όρους -ευνοϊκούς ή δυσμενείς- για την ίδια την πορεία της Νέας Αριστεράς αλλά και συνολικά της Αριστεράς τα επόμενα χρόνια.

(Ο Κωνσταντίνος Βλαχάκης είναι στέλεχος της Νέας Αριστεράς)

#ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ_ΒΛΑΧΑΚΗΣ