Ανακαινίσθηκε το ξακουστό «Αγίασμα» της Παναγιάς της Φανερωμένης, το γνωστό Αϊβαλί

20:30 21/3/2018 - Πηγή: Dikaiologitika

Ένα σημαντικό προσκυνηματικό μνημείο του Μικρασιάτικου Ελληνισμού, το ξακουστό «Αγίασμα» της Παναγιάς της Φανερωμένης, στο νότιο τμήμα της πόλης των Κυδωνιών, το γνωστό Αϊβαλί, ανακαινίσθηκε από τον εκεί δήμο αφού προηγουμένως ανασκάφτηκε, φέρνοντας στο φως άγνωστα στοιχεία για την ιστορία της αμιγώς ρωμαίικης αυτής πόλης, μέχρι την καταστροφή τού 1922.

Και περνάει δυστυχώς απαρατήρητο το ότι

το μνημείο αυτό εγκαινιάζεται επίσημα το ερχόμενο Σαββάτο 24 Μαρτίου από τη δημοτική αρχή, που μετέτρεψε αυτό το μνημείο, από μνημείο μισαλλοδοξίας σε μνημείο προσβάσιμο σε επισκέπτες, απόδειξη της ιστορίας της πόλης αυτής.

Το Αγίασμα της Φανερωμένης στο νότιο τμήμα της πόλης, πολύ κοντά στην ιστορική εκκλησία της Παναγίας των Ορφανών (σημερινό Χαϊρεντίν πασά τζαμί), από τη Μικρασιατική Καταστροφή λειτούργησε αρχικά ως αποθήκη και στη συνέχεια ως ελαιοτριβείο λόγω της ύπαρξης στο εσωτερικό του πηγών με νερό, εξ ου και «Αγίασμα». Στα μέσα της πρώτης δεκαετίας του 2000, η ιδιοκτησία του πέρασε στο υπουργείο Πολιτισμού της Τουρκίας και με πρωτοβουλία του τότε δημάρχου της πόλης, Χασάν Μπουλέντ Τουρκοζέν, πέρασε στο δήμο προκειμένου να αξιοποιηθεί στα πλαίσια προσπάθειας ανάπλασης του ιστορικού κέντρου της πόλης και διατήρησης της ιστορικότητάς του.

Έτσι ξεκίνησαν και οι ανασκαφές, που κατέβηκαν κάτω από το δάπεδο του μνημείου και έφεραν στο φως προηγούμενες χρήσεις και συγκεκριμένα στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, πριν την ανέγερσή του στη σημερινή μορφή, και σίγουρα μετά το 1852, όταν και ανευρέθηκε το εικόνισμα που εκτίθονταν στο χώρο. Κατά τις ανασκαφές που έφτασαν σε δύο φλέβες νερού, βρέθηκε η δεξαμενή του Αγιάσματος με ανάγλυφες εικόνες αγγέλων και άλλα χριστιανικά σύμβολα καθώς και μέρος του παλιότερου μια μικρότερου αγιάσματος που είχε χρισθεί το 1867.

Το μνημείο του Αγιάσματος στο Αϊβαλί δεν είναι ναός. Πρόκειται για μια όμορφη κατασκευή από τη γνωστή κόκκινη πέτρα της περιοχής, τη γνωστή και σαν «σαρμουσακόπετρα», με το μπροστινό του τμήμα να στολίζει μια όμορφη κιονοστοιχία που καταλήγει σε ψευδοκορινθιακά κιονόκρανα και αέτωμα.