Απαιτούνται γενναίες λύσεις σε οφειλές και δάνεια

19:05 18/6/2018 - Πηγή: Dikaiologitika

Άρθρο της Εύης Τατούλη αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης Γυναικών Ελλάδας στα dikaiologitika.gr

"Για ένα σπίτι και ένα αυτοκίνητο". Ένα απλό μήνυμα που εμπεριέχει το βασικότερο πλεονέκτημα του κοινωνικού φιλελευθερισμού, το γεγονός δηλαδή ότι η ιδιοκτησία είναι ένα κομμάτι της ελευθερίας του ατόμου, αποτέλεσε τη βάση για το αφήγημα που οδήγησε την χώρα κοντά στο επίπεδο διαβίωσης του δυτικού οικονομικού μοντέλου.

Και επειδή ουδέν καλόν αμιγές κακού, παράλληλα με το μήνυμα αυτό αναπτύχθηκε ένα ακόμα: "Δούλευε να

τρως και κλέβε να έχεις". Μια φράση που κυριάρχησε όλα αυτά τα χρόνια της "ευμάρειας". Μια φράση που αποτέλεσε το άλλοθι για την γιγάντωση της διαπλοκής, της μαύρης οικονομίας και της αδήλωτης περιουσίας των Ελλήνων. Μια φράση που χρησιμοποιήθηκε για να διαφθείρει το νόμιμο επιχειρηματικό κέρδος και να ενοχοποιήσει την ελεύθερη αγορά.

Σήμερα όμως οι Έλληνες δεν μπορούν να νιώθουν ελεύθεροι. Όσα σπίτια και όσα αυτοκίνητα και αν δηλώνουν ή κρύβουν. Σήμερα οι Έλληνες είναι δέσμιοι τόσο του δημόσιου χρέους, όσο και του ιδιωτικού χρέους που δημιούργησε η απληστία των τραπεζών για κέρδος. Χωρίς εξασφαλίσεις και με θαλασσοδάνεια στους ιδιώτες. Οφειλές προς την εφορία, κόκκινα δάνεια, απλήρωτοι μισθοί, ενοίκια που δεν έχουν καταβληθεί και ανεξόφλητα τιμολόγια συνθέτουν ένα «πακέτο» ιδιωτικού χρέους που ξεπερνάει τα 240 δις. Ευρώ. Κεφάλαια που τοκίζονται με επιτόκια άνω του 8% μηνιαίως. Η μη εξυπηρέτηση τους τιμωρείται με δεσμεύσεις τραπεζικών λογαριασμών και κατασχέσεις ακινήτων. Οι ρυθμίσεις μάλιστα που ψηφίζονται αδιάλειπτα με τροπολογίες, σε άσχετα νομοσχέδια, κάνουν ακόμα πιο περίπλοκα τα δεσμά των Ελλήνων.

Πάνω από 4 εκ. φορολογούμενοι έχουν ληξιπρόθεσμα χρέη. Επίσης, οι οφειλές προς τα ασφαλιστικά ταμεία υπερβαίνουν τα 32 δισ. ευρώ, ενώ κάπου 900.000 ασφαλισμένοι έχουν οφειλές. Ακόμη, τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια από νοικοκυριά και επιχειρήσεις ξεπερνούν το 43% του συνόλου, ή τα 93 δισ. Ευρώ. Σε όλα αυτά θα πρέπει να προστεθούν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τους Δήμους, τη ΔΕΗ, την ΕΥΔΑΠ κ.τ.λ. και οι οφειλές μεταξύ ιδιωτών. Η αντιμετώπιση των μη εξυπηρετούμενων δανείων όμως είναι προϋπόθεση για το σύστημα ασφάλισης των καταθέσεων. Ενώ η εξόφληση των χρεών προς το κράτος και τις ΔΕΚΟ είναι επιτακτική για την ρευστότητα. Τόσο επιτακτική όσο και η εξόφληση των οφειλών του δημοσίου προς του ιδιώτες που κρίνει άμεσα την κατανάλωση και την επιβίωση της αγοράς.

Ένα γόρδιος δεσμός που απαιτεί λύση. Που απαιτεί αν όχι Σεισάχθεια, ένα αποτελεσματικό μοντέλο διευκόλυνσης των διαδικασιών. Ένα μοντέλο που θα ξεκινήσει από γενναίο ξεκαθάρισμα των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς εφορία, ταμεία κ.λπ. που δεν επιδέχονται είσπραξης. Ένα μοντέλο εξυπηρέτηση των οφειλών σε αναλογία με το διαθέσιμο εισόδημα. Είναι επιβεβλημένο να εφαρμοστούν ρεαλιστικά και ουσιαστικά μέτρα και να προσφερθούν γενναίες λύσεις εδώ και τώρα. Χρειάζεται αναπροσαρμογή των στεγαστικών δανείων στις πραγματικές αξίες των ακινήτων και τις πραγματικές δυνατότητες των δανειοληπτών.

Άμεσα και όχι στο τέλος του μνημονίου ή στο τέλος της θητείας της κυβέρνησης, ως προεκλογικό πυροτέχνημα, είναι αναγκαίο να ξεκινήσουν οι 100 δόσεις στην εφορία, στα ασφαλιστικά ταμεία και στις ΔΕΚΟ, με μια απλή αίτηση και διαγραφή προστίμων και τοκογλυφικών προσαυξήσεων. Οι υπηρεσίες μπορούν στην πορεία να διερευνήσουν ότι θέλουν σε όσο χρόνο απαιτηθεί απελευθερώνοντας τους πολίτες να κάνουν τη δουλειά τους. Η κυβέρνηση οφείλει άμεσα να επιταχύνει την εφαρμογή των 120 δόσεων για τις επιχειρήσεις που έχουν ήδη αιτηθεί εξωδικαστικό συμβιβασμό με τους ίδιους όρους διαγραφής προσαυξήσεων κάθε τύπου. Και μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα να ολοκληρώνονται οι εγκρίσεις. Ως ένδειξη εντιμότητας ωστόσο είναι επιτακτικό άμεσα η κυβέρνηση να επιστρέψει τα οφειλόμενα στους ιδιώτες για να μπορεί να απαιτεί την αντίστοιχη εξόφληση εκ μέρους τους, των δικών τους οφειλομένων.

Το τραπεζικό σύστημα, που διασώθηκε διαδοχικά τα προηγούμενα χρόνια με λεφτά των φορολογουμένων, επιχειρεί με βάση το ρίσκο. Μοίρασε ωστόσο ανέμους θαλασσοδανείων και σήμερα αναζητά τρόπο να διασωθεί από τις θύελλες χρεοκοπίας που προκάλεσε. Η οικονομία μεγεθύνεται και συρρικνώνεται όμως όπως ένα μπαλόνι, ομοιόμορφα σε όλα τα σημεία της. Δεν είναι δυνατό οι τράπεζες να μετακυλούν όλα τα ρίσκα και τις ζημιές στους πολίτες, οι περιουσίες των οποίων έχουν αποδεκατισθεί τόσο ως αξίες όσο και ως κτίση. Το ίδιο ισχύει και για την κυβέρνηση που συναλλάσσεται στις αγορές με το προσδόκιμο της μακρόπνοης πορείας του κράτους. Δεν είναι δυνατό στην πορεία αυτή να τσαλαπατάει τις ζωές ανθρώπων που το προσδόκιμο ζωής τους φτάνει "Για ένα σπίτι και ένα αυτοκίνητο". Το μπαλόνι της οικονομίας λοιπόν πρέπει να αρχίσει πάλι να μεγεθύνεται με βασικό διακύβευμα την ποιότητα ζωής των ανθρώπων, και όχι των αριθμών. Σήμερα οι Έλληνες εργάζονται για να επιβιώσουν και όχι για να αναπτυχθούν. Και αυτό αποτελεί κατάντια. Αποτελεί την χειρότερη μορφή ολοκληρωτικού καθεστώτος. Η χώρα έχει ανάγκη από ένα νέο μοντέλο διακυβέρνησης. Για μια πατρίδα και ένα βιώσιμο μέλλον.