Χρυσή Αυγή: Από τις μέρες που δρούσαν ανενόχλητοι, στην ιστορική καταδίκη

07:11 9/10/2020 - Πηγή: Dikaiologitika

«Η καταδίκη για την Χρυσή Αυγή προσφέρει στην Ελλάδα την ευκαιρία να κλείσει ένα μελανό κεφάλαιο στην ιστορία της χώρας» γράφει στη Guardian o δημοσιογράφος και συγγραφέας Daniel Trilling (Ντανιέλ Τριλινγκ).

Γιατί μέχρι τώρα η Χρυσή Αυγή

δρούσε ανενόχλητη και γιατί άργησε η καταδίκη αυτή είναι μερικά από τα ερωτήματα που επιχειρεί να αναδείξει.

Ξεκινά μια μια φοβερή εικόνα το κειμενό του: «Τελικά, ο ηγέτης του κόμματος του οποίου οι υποστηρικτές σχεδόν δημιούργησαν κλίμα εμφυλίου στην Ελλάδα και απειλούσαν ότι θα κάνουν το δέρμα των μεταναστών αμπαζούρ δεν είχε τα μούτρα να έρθει αντιμέτωπος με τις κατηγορίες που αναγνώστηκαν εις βάρος του. Ο Νίκος Μιχαλολιάκος και άλλα μέλη της Χρυσής Αυγής δεν παρουσιάστηκαν στο Εφετείο την Τετάρτη 7/10 για να ακούσει τις κατηγορίες που βαραίνουν το νεοναζιστικό κόμμα του οποίου ηγείται».

Για να συνεχίσει: «Η Χρυσή Αυγή ξεπήδησε πριν από μια δεκαετία εν μέσω της οικονομικής κρίσης είναι υπεύθυνη για μια μακρά περίοδο βίας και εκφοβισμού κατά των μεταναστών, της κοινότητας ΛΟΑΚΤΙ καταδικάστηκε ως εγκληματική οργάνωση».

Σημειώνεται ότι επτά μέλη του πρώην κόμματος, συμπεριλαμβανομένου του Νίκου Μιχαλολιάκου θεωρούνται πλέον ένοχοι για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης.

Το πλαίσιο ποινών, με βάση τις ευμενέστερες συνθήκες του νέου Ποινικού Κώδικα για την εγκληματική οργάνωση είναι το εξής:

* Ποινή ένταξης: 5-10 χρόνια (με ελαφρυντικό 1-5)
* Ποινή διεύθυνσης: 5-15 χρόνια (με ελαφρυντικό: 2-8)

«Κάποιοι έσπευσαν να χαρακτηρίσουν τη δίκη αυτή ως το μεγαλύτερη δίκη ναζιστών από τη δίκη της Νυρεμβέργης. Μια δίκη η οποία έγινε με αφορμή των ράπερ Παύλο Φύσσα ο οποίος έγινε το σύμβολο του αντιφασιστικού αγώνα μετά την δολοφονία του το 2013 σε μια περίοδο που η Χρυσή αυγή ήταν η τρίτη μεγαλύτερη δύναμη στη Βουλή.

Η δίκη που κράτησε πάνω από 5 χρόνια τελικά έκανε αποτελεσματικά αυτό που έπρεπε να κάνει: Σταμάτησε τη Χρυσή Αυγή, ένα κόμμα που γεννήθηκε από την μήτρα της φασιστικής δικτατορίας που κυβέρνησε την Ελλάδα το 1967 - 1974 και άνθισε μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008. «Η λαϊκή οργή ήταν μάλλον εκείνη η συνταγή που ήρθε σαν απάντηση στα μέτρα της λιτότητας που επέβαλε η ΕΕ» γράφει

Και συνεχίζει: «Διάλεξαν γνωστά λαϊκά θέματα για το ντεμπούτο της στην βουλή. Η ρητορική τους όμως ήταν κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των ναζί. Το κόμμα λειτουργούσε σαν τάγμα εφόδου και τρομοκρατούσε μετανάστες και όχι μόνο. Όλη αυτή η βία μέχρι τώρα δεν είχε βρει το δρόμο της δικαιοσύνης»

Η εφημερίδα δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στο κείμενο του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη τον οποίο χαρακτηρίζει «κεντροδεξιό» για τον ναζισμό. Ο πρωθυπουργός έγραψε ότι η Ελλάδα είναι μια από τις χώρες που έχει υποφέρει από τον ναζισμό. «Δεν υπάρχει θέση στη χώρα μας για τους μιμητές του ναζισμού» παραθέτει.

Και μετά θέτει μια σειρά από πολύ σημαντικά ερωτήματα:

Γιατί, η Χρυσή Αυγή είχε το ελεύθερο να δρα μέχρι τώρα;

Το κόμμα έχει συνδέσει το όνομά του με μια σειρά από σοβαρές κατηγορίες από το 1990 και παρόλα αυτά η πολιτική σκηνή της χώρας φαινόταν απρόθυμη να επιβάλλει τον νόμο.

Όπως ο Κωστής Παπαϊωάννου ένας ακτιβιστής υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δήλωσε στο Guardian: Υπάρχουν και άλλα πολιτικά ερωτήματα.

Μήπως η Νέα Δημοκρατία, το κυβερνών κόμμα την εποχή του η Χρυσή Αυγή ήταν στη Βουλή - θεωρούσε χρήσιμο να έχει ένα ακροδεξιό κόμμα ως αντίβαρο στο αντίπαλο αριστερό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ τη στιγμή που προσπαθούσε να επιβάλει μέτρα λιτότητας;

Γιατί, η ΕΕ και οι διεθνείς ηγέτες επέμεναν ότι οι αποφάσεις που επέβαλαν «λιτότητα» ήταν ζωτικές για την διάσωση της Ελλάδας, τη στιγμή που αυτές διέλυαν τον κοινωνικό ιστό της χώρας;
Επίσης, η Ελλάδα πρέπει να αντιμετωπίσει μια πολύ δύσκολη και άβολη ερώτηση:

Γιατί έπρεπε ένας νεαρός άνδρας - ο Παύλος Φύσσας - να χάσει την ζωή του για να έρθει αυτή τη απόφαση για τη Χρυσή Αυγή, ενώ οι στοχευμένες επιθέσεις σε μετανάστες δεν είχαν την ίδια επίδραση;

Σε αυτα ερωτήματα όμως δεν πρέπει να τα απαντήσει μόνο η Ελλάδα. Μέχρι τώρα η ακροδεξιά έχει δείξει ότι είναι ένα σύμπτωμα και ότι η αιτία και ότι οι συνθήκες που βοηθούν στο να έρθει στο προσκήνιο είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα. Δεν λατρεύουν όλοι οι φασίστες τον Χίτλερ και δεν ήταν όλοι οι φασίστες μέσα σε εκείνους που συμμετείχαν στις επιθέσεις της Χρυσής Αυγής.

Κάποιοι από αυτούς χρησιμοποιούν αυτή τη βία ως έναν δρόμο προς στην εξουσία, ενώ άλλοι χρησιμοποιούν την εξουσία με τέτοιο τρόπο που νομιμοποιούν την βία.

Σε κάθε περίπτωση, χωρίς τους ανθρώπους που μάχονται για την δικαιοσύνη, τους ακτιβιστές, τους ανθρώπους που κάνουν ερευνητική δημοσιογραφία, οι οποίοι κρατούσαν αρχεία από τη ρατσιστική βία αλλά και τους αντιφασιστικούς αγώνες, τους μάρτυρες και τα θύματα, όλα αυτά μαζί, αυτη η καταδίκη δεν θα είχε γίνει πραγματικότητα. Ωστόσο, όπως τονίζει παρακάτω στην ουσία ο φασισμός δεν έχει αφήσει ακόμα το στίγμα του από τον κόσμο.

Όπως είπε και η Μάγδα Φύσσα, μητέρα του Πάυλου Φύσσα μεταξύ άλλων : «Μας ανοίγεται ένας δρόμος καλός αλλά δεν κερδίζεται έτσι ο φασισμός. Χρειάζεται αγώνας»

Aπόδοση - Επιμέλεια από το www.theguardian.com