«Δικαίωμα στη Λήθη»: Παράσταση για τη ζωή με ψυχικές ασθένειες - Με πραγματικές μαρτυρίες

14:28 17/2/2025 - Πηγή: Dikaiologitika

Η παράσταση φέρνει στο φως μαρτυρίες ασθενών, φροντιστών και εργαζομένων στην υγεία.

Η Δέσποινα Αποστολίδου, στο νέο θεατρικό έργο της βάζει στο επίκεντρο το περιβάλλον των ανθρώπων που ταλανίζονται από ψυχικές ασθένειες. Εμπνευσμένο από πραγματικά γεγονότα, με οδηγό το χιούμορ, την συγκίνηση και την ένταση, το έργο μάς φέρνει αντιμέτωπους με ανθρώπους που βλέπουμε στο πλήθος καθημερινά. Επίσης, μέσα από σχετική έρευνα φέρνει στο φως

μαρτυρίες ασθενών, φροντιστών και εργαζομένων στην υγεία από το 1924 και μέχρι σήμερα, διακόπτοντας την πλοκή και επιτρέποντάς μας μικρά ταξίδια στον χωροχρόνο.

Η παράσταση «Δικαίωμα στη Λήθη» θα κάνει πρεμιέρα την Πέμπτη 6 Μαρτίου στο Θέατρο Άβατον, σε σκηνοθεσία Νάνσυς Ρηγοπούλου.

Λίγα λόγια για την υπόθεση

Σε ένα ιδιόμορφο πλατό τηλεοπτικής εκπομπής δύο γυναίκες που έχουν βιώσει την ψυχική ασθένεια στο οικογενειακό τους περιβάλλον, καλούνται να μιλήσουν για την εμπειρία τους. Σκοπός της εκπομπής είναι η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης μέσα από πραγματικές εμπειρίες ανθρώπων. Με οδηγό το χιούμορ, την συγκίνηση, την ένταση, οι χαρακτήρες αποκαλύπτονται και οι μάσκες της καθημερινότητας μπαίνουν στην άκρη. Πόσο εύκολο είναι να μιλήσουμε με ειλικρίνεια; Τι συμβιβασμούς κάνουμε για την κοινωνική αποδοχή; Πόσο ντρεπόμαστε, άραγε; Η ροή της εκπομπής διακόπτεται από μαρτυρίες ασθενών, φροντιστών, εργαζομένων ψυχικής υγείας, από την Ελλάδα του 1924 μέχρι και σήμερα. Κλεφτές ματιές σε μια διαφορετική πραγματικότητα.

*Το έργο είναι εμπνευσμένο από πραγματικές μαρτυρίες.

Σκηνοθετικό σημείωμα Νάνσυς Ρηγοπούλου

Κατά τη διάρκεια της μαγνητοσκόπησης μιας τηλεοπτικής εκπομπής, δυο γυναίκες καλούνται να μιλήσουν με την παρουσιάστρια για τους ανθρώπους τους, για τις ζωές τους και πως άλλαξαν όταν ήρθαν αντιμέτωποι με την ψυχική ασθένεια. Σε ένα χαλαρό και αρκετές φορές χιουμοριστικό κλίμα, η κάθε μία ξεδιπλώνει την αλήθεια της.

Μέσα από το έργο συνειδητοποιούμε ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι δίπλα μας. Είναι οι άνθρωποι που βλέπουμε στο πλήθος καθημερινά, στις δουλειές μας, στον δρόμο, σε μια συνάντηση, στο σπίτι μας, στον καθρέφτη μας. Άνθρωποι που «φορούν» το χαμόγελό τους και προσπαθούν να ζουν την κάθε μέρα.

Παράλληλα, σπάει η θεατρική σύμβαση του χώρου και του χρόνου και μας φέρνει αντιμέτωπους με αληθινές μαρτυρίες του παρελθόντος. Μαρτυρίες ασθενών - υπό άθλιες συνθήκες νοσηλείας σε ένα σύστημα υγείας διόλου υποστηρικτικό και βοηθητικό - που η οικογένεια τους γύρισε την πλάτη, συγγενών που βίωσαν το στίγμα και τον κοινωνικό αποκλεισμό, αλλά και ανθρώπων που εργάστηκαν σε δομές ψυχικής υγείας με φροντίδα και αγάπη.

Στην παράσταση διατηρείται ένα ρεαλιστικό πλαίσιο που σπάει η αποστασιοποίηση των αφηγήσεων, ενώ η πρωτότυπη μουσική αγκαλιάζει την ατμόσφαιρα του έργου αναδεικνύοντας την συναισθηματική μνήμη. Οι συμμετέχουσες της εκπομπής έχουν την δυνατότητα, σε περίπτωση που αλλάξουν γνώμη σχετικά με την συμμετοχή τους, να ζητήσουν την διαγραφή όλων των δεδομένων που τις αφορούν και να αποχωρήσουν. Το «Δικαίωμα στη λήθη», δηλαδή. Θα το χρησιμοποιήσουν; Εμείς τι θα κάναμε στη θέση τους; Δεν έχω απαντήσει ακόμα σε αυτό το ερώτημα. Σίγουρα πρέπει να έχουμε το δικαίωμα να κοιτάμε τους ανθρώπους μας στα μάτια χωρίς να ντρεπόμαστε. Να τους κρατάμε από το χέρι σε όλη την διαδρομή.

Συντελεστές

Κείμενο: Δέσποινα Αποστολίδου
Σκηνοθεσία: Νάνσυ Ρηγοπούλου
Πρωτότυπη μουσική: Ελισάβετ Γούναρη
Σκηνικά: Τζία Τσουρουνάκη
Σχεδιασμός Φωτισμού: Νάνσυ Ρηγοπούλου
Κοστούμια: Niccolò Patissi
Βοηθός σκηνοθέτη / social media: Άκης Χαλκιάς
Φωτογραφίες / trailer: Πέτρος Πουλόπουλος
Γραφιστική επιμέλεια: Λασκαρίνα Καπετοπούλου
Υπεύθυνη επικοινωνίας: Γιώτα Δημητριάδη