Γιάννης Δρόσος στο Dnews: Μια πρώτη νίκη του Λαϊκού Μετώπου

13:27 16/4/2025 - Πηγή: Dikaiologitika

Ας θεωρήσουμε ως «Λαϊκό Μέτωπο» τη σύμπτωση διαφορετικών, και με διαφορές μεταξύ τους, πολιτικών δυνάμεων που εντάσσονται όμως όλες στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο, σε κοινούς πολιτικούς στόχους και τη σύμπραξή τους σε κοινούς στόχους.

Αν είναι έτσι, οι εξελίξεις που σημειώθηκαν μετά την πρόσφατη απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής της Νέας Αριστεράς και τις επίσης πρόσφατες σχετικές δηλώσεις του ισχυρής επιρροής στελέχους του Σύριζα Παύλου Πολάκη, σχετικά με το ενδεχόμενο και τους τρόπους ενιαίας δράσης των κομμάτων τους είναι μία πρώτη σημαντική νίκη της πολιτικής του Λαϊκού Μετώπου:

οι Γαβριήλ Σακελλαρίδης, Ευκλείδης Τσακαλώτος και Παύλος Πολάκης συνέπεσαν στον κοινό τους στόχο να εμποδίσουν τα κόμματά τους να προχωρήσουν σε μία προσεκτικά διαρθρωμένη αλλά σταθερή προοπτική συνεργασίας. Για διαφορετικό ο καθένας λόγο, αλλά σημασία έχει ότι αυτός φάνηκε ότι ήταν κοινός στόχος τους και αυτόν τον πέτυχαν. Εκφραστές και οι τρείς υπαρκτών ρευμάτων στους δρόμους (ή στα μονοπατάκια, ό,τι θέλετε διαλέγετε) μιας Αριστεράς που φθίνει συνέπραξαν -αντικειμενικά, ας το ξεκαθαρίσουμε αυτό δεν συναντήθηκαν για να συντονιστούν στο θέμα αυτό οι άνθρωποι- και πέτυχαν τον κοινό τους στόχο: να παγώσει, αν όχι να κινδυνεύσει να εξανεμισθεί εντελώς, κάθε κατεύθυνση προς την σταθερή προοπτική συνεργασίας τουλάχιστον των κομμάτων τους.

Με ανακούφιση τα εκατομμύρια -ναι, εκατομμύρια- των ανθρώπων που γέμισαν με την σιωπηρή οργή τους τους δρόμους και τις πλατείες όλων των πόλεων, μικρών και μεγάλων, της χώρας, μας είδαν στην επιτυχία αυτή -την οποία προφανώς με μεγάλη αγωνία και προσμονή την περίμεναν- την απελευθέρωσή τους από τα δεσμά που φέρνουν οι «μηχανισμοί», οι «συναλλαγές», οι «παράγοντες» κ.λπ. κ.λπ. Τώρα πια οι μάζες αυτές, απελευθερωμένες, ακολουθούν την πορεία της Ιστορίας και όχι την κοντόθωρη «συναλλαγή», με όποιες εκλογικές μικρότητες, απέτρεψε η επιτυχία αυτή του Λαϊκού Μετώπου.

Όχι μικρή νίκη και των τριών αυτών πρωταγωνιστών, και τους αξίζει η ανάλογη επική αναγνώριση, που με λόγια σαν του Μανόλη Αναγνωστάκη θα μπορούσε, για τον καθένα τους, να είναι κάτι σαν «κράτα ψηλά σύντροφε τη σημαία του Κόμματος!» (Είναι αλήθεια ότι για κάποιον ακατανόητο λόγο μου πέρασε απ΄ το μυαλό και το του Σολωμού «αν μισούνται αναμεσό τους δεν τους πρέπει λευτεριά», αλλά το καταπνίγω, αφού και την μεγάλη αυτή νίκη του Λαϊκού Μετώπου ίσως φανεί ότι την αμφισβητεί, άσε που μπορεί να παρεξηγθεί κι ο πατριωτισμός μου, που πάντοτε υπηρέτησα, και να νομιστεί σαν εθνικισμός, που ποτέ δεν είχα).

Υ.Γ. Και κάτι διαφορετικό, αλλά για εμένα αναγκαίο: ο σεβασμός και η τιμή μου προς ένα πρόσωπο που προσπάθησε, αλλά δεν πέτυχε να αποτρέψει τα παραπάνω. Λέγεται Αλέξης Χαρίτσης.

(O Γιάννης Δρόσος είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών)

#ΓΙΑΝΝΗΣ_ΔΡΟΣΟΣ