Γονίδιο που μετριάζει την επιθετικότητα εντοπίστηκε στις φρουτόμυγες

Επιστήμονες ανακάλυψαν ένα γονίδιο που κωδικοποιεί μια πρωτεΐνη, η οποία βοηθά τις μύγες των φρούτων να αποφασίζουν πότε να σταματούν να μπλέκονται σε καβγάδες.

Οι εγκεφαλικοί μηχανισμοί που προκαλούν επιθετική συμπεριφορά έχουν μελετηθεί καλά, όχι όμως και οι διαδικασίες που λένε στον οργανισμό πότε είναι ώρα να σταματήσει να μάχεται. Τώρα, μια νέα μελέτη από επιστήμονες του Ινστιτούτου Salk στην Καλιφόρνια αναφέρει ένα γονίδιο που ονομάζεται “nervy” και μια ομάδα κυττάρων στον εγκέφαλο

της μύγας των φρούτων (Drosophilia) που παίζουν κρίσιμο ρόλο στον μετριασμό της επιθετικότητας.

«Εντοπίσαμε έναν σημαντικό μηχανισμό στον εγκέφαλο που κανονικά εμποδίζει την έκφραση μεγάλης επιθετικότητας», λέει ο ανώτερος συγγραφέας Kenta Asahina , αναπληρωτής καθηγητής στο Salk's Molecular Neurobiology Laboratory. «Αν και τα ευρήματά μας αφορούν στις μύγες των φρούτων, ο ίδιος μηχανισμός μπορεί να εντοπίζεται και στους ανθρώπους, τουλάχιστον σε μοριακό επίπεδο, κάτι που θα μπορούσε να βοηθήσει στην καλύτερη εξήγηση μιας σειράς ψυχιατρικών ασθενειών».

Η ελάττωση της επιθετικότητας ή καλύτερα, η ικανότητα να καταλαβαίνει κανείς πότε να σταματάει να μάχεται, είναι μια συμπεριφορά ζωτικής σημασίας για την επιβίωση, επειδή επιτρέπει στα ζώα να προσαρμόζουν την επιθετικότητά τους όταν συναντώνται με έναν αντίπαλο. Η αίσθηση ότι ο αγώνας δεν αξίζει πλέον είναι περίπλοκη και λειτουργεί ακριβώς όπως ένα ζώο αποχωρεί όταν χορτάσει.

Για τη μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο Science Advances , οι επιστήμονες συνέκριναν τη συμπεριφορά γενετικά φυσιολογικών εντόμων Δροσόφιλας με εκείνη εντόμων που τους έλειπε το εν λόγω γονίδιο. Πιο συγκεκριμένα, εξέτασαν πόσο συχνά οι αρσενικές μύγες επιτέθηκαν σε άλλα αρσενικά και διαπίστωσαν ότι οι μύγες που τους λείπει το γονίδιο “nervy” ήταν σημαντικά πιο επιθετικές από αυτές που το είχαν.

Το γονίδιο “nervy” στην πραγματικότητα δεν εμπλέκεται στην απόφαση του εντόμου να σταματήσει τη μάχη. Αντιθέτως, βοηθά να δώσει στη μύγα την ικανότητα να ανταποκρίνεται σε περιβαλλοντικά ερεθίσματα (όπως πιθανότατα η προηγούμενη εμπειρία της μύγας με άλλα άτομα), λένε οι ερευνητές.

credits:Salk Institute

«Η λειτουργία του γονιδίου είναι να ρυθμίζει το νευρικό σύστημα με τέτοιο τρόπο ώστε τα έντομα να είναι έτοιμα να σταματήσουν να τσακώνονται όταν λάβουν το σωστό σήμα», λέει ο πρώτος συγγραφέας Kenichi Ishii.

Οι μύγες που δεν είχαν νευρικότητα (δηλ. το γονίδιο) δεν ξεκινούσαν επιθέσεις σε άλλες μύγες. Ήταν απλώς ήταν πιο επιρρεπείς στον τσακωμό κατά τη διάρκεια μιας κανονικής συνάντησης.

Στη συνέχεια, οι ερευνητές εξέτασαν το πώς άλλα γονίδια ενεργοποιήθηκαν διαφορετικά σε μύγες που δεν είχαν το γονίδιο συγκριτικά με τις κανονικές. Αυτό επέτρεψε στην ομάδα να εντοπίσει και άλλα γονίδια του νευρικού συστήματος που συμμετείχαν στην ανάπτυξη του μηχανισμού μείωσης της επιθετικότητας.

Αν και οι ερευνητές εντόπισαν επίσης μια μικρή ομάδα κυττάρων στον εγκέφαλο (νευρώνες) που μειώνουν την επιθετικότητα χρησιμοποιώντας το γονίδιο “nervy”, χρειάζεται περισσότερη δουλειά για να κατανοήσουν το κύκλωμα του εγκεφάλου που σταματά να μάχεται. Στη συνέχεια, οι ερευνητές ελπίζουν να προσδιορίσουν με ακρίβεια την ομάδα των νευρώνων που είναι υπεύθυνοι για την καταστολή της επιθετικής συμπεριφοράς. Θέλουν επίσης να καταλάβουν σε ποιο στάδιο ανάπτυξης το γονίδιο “nervy” είναι σημαντικό για τη διαμόρφωση του νευρικού συστήματος.

Πηγή:SALK

#ΜΥΓΑ #ΕΡΕΥΝΑ
Keywords
Τυχαία Θέματα