Η αντιπολίτευση δεν έχει αφήγημα

08:32 2/12/2024 - Πηγή: Dikaiologitika

Αν η αντιπολίτευση δεν αντιταχθεί πολιτικά και δεν συγκρουστεί ευθέως με το δόγμα Μητσοτάκη/Πισσαρίδη, με την κανονικοποίηση, αν όχι τον καθαγιασμό της απληστίας και του ατομικισμού, το μόνο που μπορεί να προσφέρει θα είναι υπηρεσίες στο σημερινό πρωθυπουργό και την δεξιά παράταξη.

Τα μνημονιακά χρόνια στην Ελλάδα, η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας και της δυνατότητας χάραξης εθνικής πολιτικής από τους Έλληνες πολιτικούς, άφησαν ένα τεράστιο κουσούρι. Συζητάμε αποσπασματικά για τα επιμέρους, όπως όταν ψάχναμε για ισοδύναμα

στις συντάξεις, και ουδείς, πλην του Κυριάκου Μητσοτάκη, αισθάνεται την ανάγκη να κοιτάξει τη μεγάλη εικόνα.

Για παράδειγμα, το πρόσφατο αίτημα για την μείωση του ΦΠΑ και της φορολόγησης στα καύσιμα, μπορεί να είναι μία σημαντική πρωτοβουλία, υπό τον όρο πως τίθεται στο πλαίσιο ενός αφηγήματος που περιγράφει τα προβλήματα και τα αδιέξοδα του σημερινού οικονομικού συστήματος και των επιλογών της κυβέρνησης εντός αυτού.

Η μείωση των έμμεσων φόρων ως αυτοτελές αίτημα δεν αποτελεί καμία ουσιαστική επίθεση στις κυβερνητικές επιλογές, ή στο αίτημα της αντιπολίτευσης προς την κοινωνία για ανάληψη της εξουσίας, αλλά αντιθέτως αφαιρεί κάθε ελπίδα πως υπάρχει εναλλακτική, με τον Μάκη Βορίδη να τους τυλίγει σε μία κόλλα χαρτί πως η μείωση θα σημάνει 10 σεντς στον πολίτη, αλλά θα στοιχίσει δισεκατομμύρια στο κράτος.

Πολιτικό αφήγημα εν προκειμένω, θα ήταν πως η θατσερική κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει αφήσει ανεξέλεγκτα τα ολιγοπώλια να ρημάζουν επιχειρήσεις και νοικοκυριά, με την ίδια να συμμετέχει στο πάρτι μέσω των έμμεσων φόρων, όπως ο ΦΠΑ.

Θα εξηγούσε πως σε αυτό το πλαίσιο λειτουργεί και η επιδοματική πολιτική, ως άσκηση επικοινωνίας, με την κυβέρνηση να επιδοτεί ως νέα Φρειδερίκη όσους φτωχοποίησε με χρήματα που προήλθαν από το μερτικό που εισέπραξε σε ένα περιβάλλον ανεξέλεγκτης απληστίας και αισχροκέρδειας που εξέθρεψε από επιλογή.

Δεν είναι το ίδιο η μείωση του ΦΠΑ από μία νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση που επιδοτεί τους έχοντες και κατέχοντες από τον κρατικό κορβανά και περιουσία, την ώρα που επιτίθεται στις κοινωνικές υποδομές, με μία προοδευτική οπτική που φιλοδοξεί να εξαντλήσει τα περιθώρια φορολόγησης του κεφαλαίου, να αυξήσει το φόρο στα μερίσματα εξαναγκάζοντας τις επενδύσεις στην οικονομία, αντί της υπερσυσσώρευσης πλούτου από λίγους, και τότε συζητάει παράλληλα το μίγμα έμμεσων και άμεσων φόρων.

Αν η αντιπολίτευση δεν αντιταχθεί πολιτικά και δεν συγκρουστεί ευθέως με το δόγμα Μητσοτάκη/Πισσαρίδη, με την κανονικοποίηση, αν όχι τον καθαγιασμό της απληστίας και του ατομικισμού, το μόνο που μπορεί να προσφέρει θα είναι υπηρεσίες στο σημερινό πρωθυπουργό και την δεξιά παράταξη.

Αν η αντιπολίτευση δεν βρίσκει το λόγο για την άρθρωση πολιτικού αφηγήματος, δεν κάνει για τη δουλειά. Αν η αντιπολίτευση δεν είναι σε θέση να συγκροτήσει ένα συμπαγές πολιτικό αφήγημα, πάλι δεν κάνει για τη δουλειά. Και τέλος, αν η αντιπολίτευση δεν έχει τα κουράγια να συγκρουστεί με την απληστία και τον ατομικισμό, δηλαδή τον πυρήνα των επιλογών του Μαξίμου, τότε σίγουρα δεν κάνει για τη δουλειά.

Και στις τρεις περιπτώσεις, το κενό που αφήνει η αντιπολίτευση, θα καλύπτεται από ακροδεξιούς και μη ενεργούμενους του συστήματος, αλλά και τσαρλατάνους που θα παραδοξολογούν και θα αντιφάσκουν αέναα, τροφοδοτώντας έναν κύκλο «ενημέρωσης» που συγκαλύπτει το πρόβλημα, και προκαλεί την απέχθεια στον μέσο ψηφοφόρο που σήμερα δεν βγάζει το μήνα, όχι γιατί η χώρα χρεοκοπεί, αλλά επειδή τα δύο τρίτα της κοινωνίας έχουν αποκλειστεί από την συμμετοχή τους στον παραγόμενο πλούτο με επιλογή της κυβέρνησης.

(Ο Κωνσταντίνος Αλεξάκος είναι αρχιτέκτονας, πολιτικός αναλυτής)

#ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ #ΚΥΡΙΑΚΟΣ_ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ