Η έκρηξη βίας κι εμείς

06:17 25/10/2024 - Πηγή: Dikaiologitika

Υπάρχουν λύσεις που βασίζονται στα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα, σε καλές πρακτικές άλλων χωρών που προτεραιοποιούν την φροντίδα, την αλληλεγγύη, την αγάπη προς τον άνθρωπο.

Καθημερινά πλέον, έρχονται στο φως της δημοσιότητας ανατριχιαστικά επεισόδια βίας και παραβατικότητας ανηλίκων. Τα στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας είναι σοκαριστικά: ως προς τις ραγδαίες ανοδικές τάσεις (και μάλιστα σε όλο και μικρότερες ηλικίες), ως προς τα μέσα που χρησιμοποιούνται, ως προς τη βιαιότητα των επεισοδίων. Οι συλλήψεις

των μαθητών, οι βίαιες συμπεριφορές προς κάθε κατεύθυνση πληθαίνουν. Από την άλλη, οι καταγγελίες για bullying στην περιβόητη ψηφιακή πλατφόρμα είναι ελάχιστες.

Κι εμείς; Αποδεχόμαστε τη βία στην καθημερινότητά μας; Κλείνουμε τα μάτια στο bullying, χωρίς να μπούμε στο μυαλό του μαθητή που το ασκεί ή τη ψυχολογία αυτού που το δέχεται; Χωρίς να μπούμε στη θέση των γονέων και κηδεμόνων που τσακίζονται; Χωρίς να στηρίξουμε ουσιαστικά την εκπαιδευτική κοινότητα; Αγνοώντας το πού και το πώς εκκολάπτεται το αυγό της βίας;

Όσο τα «μέτρα» που παίρνει η κυβέρνηση δεν κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση,

Όσο δεν επενδύει στην πρόληψη κι η απάντησή της στη βία και τον σχολικό εκφοβισμό είναι η αυστηροποίηση των ποινών, η τιμωρία και οι αποβολές,

Όσο αγνοεί τη διεθνή επιστημονική κοινότητα που μιλά για επανορθωτική δικαιοσύνη: όπου θα ακούγονται θύτης και θύμα σε κύκλο ομάδας, με τη συμμετοχή όλων και θα εξάγονται πολύτιμα συμπεράσματα στο μάθημα της ενσυναίσθησης,

Όσο δεν διασφαλίζει τη στήριξη και τη συμβουλευτική γονέων και κηδεμόνων,

Όσο υπάρχει η αναπαραγωγή εικόνων βίας, με τρομακτικές μάλιστα λεπτομέρειες, μέσω της τηλεόρασης, του διαδικτύου και των κοινωνικών δικτύων,

Όσο όλοι εμείς μένουμε αμέτοχοι και σιωπηλοί,

Τόσο τα περιστατικά αυτά θα πολλαπλασιάζονται, τόσο θα βρίσκονται μιμητές και το ένα παιδί θα γίνεται σκληρότερο από το άλλο. Τόσο τα παιδιά και οι έφηβοι θα νιώθουν ευαλωτότητα και αβοηθητότητα. Θα νιώθουν απελπισία και αδιέξοδο. Και θα οδηγούνται στα άκρα. Κι όλοι εμείς οι ενήλικοι, από όποια θέση και να παρατηρούμε το φαινόμενο, θα απορούμε χωρίς να κατανοούμε, θα πενθούμε χωρίς να παρηγορούμε. Θα πέφτουμε από τα σύννεφα, όσο τα παιδιά μας θα πέφτουν από τα όνειρα τους, από τους στόχους τους, από τη ζωή τους. Από τη χαρά! Από την ανεμελιά που σκοτώσαμε. Και η κυβέρνηση ανίκανη, ανενημέρωτη και ανάλγητη, θα «σφίγγει τα λουριά», θα απαντάει με πειθαρχία εκεί που χρειάζονται πολιτικές με ενσυναίσθηση.

Εκεί που χρειάζεται επανορθωτική δικαιοσύνη.

Εκεί που χρειάζεται στήριξη των γονέων και των φροντιστών, εκεί που χρειάζεται ενίσχυση των εκπαιδευτικών μας που είναι σήμερα στους δρόμους, διεκδικώντας τα αυτονόητα: αξιοπρέπεια στην εργασία και τη ζωή τους.

Εμείς δεν θα επιτρέψουμε η βία να γίνει κανονικότητα.

Δεν θα επιτρέψουμε τα παιδιά μας και οι έφηβοι να νιώθουν απελπισμένοι σε αυτή τη χώρα. Δεν θα επιτρέψουμε να νικήσει η αναλγησία και η τυχαιότητα. Υπάρχουν λύσεις που βασίζονται στα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα, σε καλές πρακτικές άλλων χωρών που προτεραιοποιούν την φροντίδα, την αλληλεγγύη, την αγάπη προς τον άνθρωπο. Κι αυτός είναι ένας αγώνας ζωής. Όχι θανάτου.

(Η Ράνια Θρασκιά είναι βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Παιδαγωγός- Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας)

#ΡΑΝΙΑ_ΘΡΑΣΚΙΑ