Η κρίση συνεχίζεται με οποιονδήποτε νικητή στις αμερικανικές εκλογές

07:02 4/11/2024 - Πηγή: Dikaiologitika

Σε κάθε περίπτωση με Καμάλα Χάρις ή Ντόναλντ Τράμπ η παγκόσμια αναδιανομή πλούτου, χωρών και πόρων θα συνεχιστεί, με επόμενο οι τοπικοί πόλεμοι ή οι πόλεμοι δι’ αντιπροσώπων να αυξηθούν.

Παραμονές αμερικανικών εκλογών και ο κόσμος βρίσκεται πιο διαιρεμένος και με περισσότερους τοπικούς πολέμους από την εποχή του ψυχρού πολέμου.

Αν εκλεγεί η Κάμαλα Χάρις το πιθανότερο δεν θα αλλάξει τίποτα στην διεθνή αντιπαράθεση. Το πολύ να δούμε περισσότερη ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα και διακοπή του πολέμου στον Λίβανο προκειμένου να μην διασπαστεί το κράτος αυτό και να μην μεγαλώσουν τα προβλήματα

στη Μέση Ανατολή. Η συνέχιση της πολιτικής του ‘’America first’’ θα διατηρήσει την Ευρώπη σε δυσμενή θέση.

Αν εκλεγεί ο Τραμπ μπορεί να δούμε διακοπή του πολέμου στην Ουκρανία, στο πλαίσιο ενός ενδοκαπιταλιστικού διακανονισμού με τον Πούτιν και προκειμένου να τον κρατήσουν μακρύτερα από την Κίνα.

Στη Μέση Ανατολή το πιθανότερο θα δούμε μεγαλύτερη υποστήριξη στην κυβέρνηση Νετανιάχου και όξυνση των σχέσεων με το Ιράν προκειμένου να εγκαταλείψει το πυρηνικό του πρόγραμμα.

Η Σαουδική Αραβία και οι χώρες του Κόλπου θα πιεστούν για στενότερη συνεργασία με το Ισραήλ και η Ινδία θα είναι η μεγάλη χώρα-κλειδί για την αντιμετώπιση της Κίνας.

Η Ευρώπη θα αφεθεί στην τύχη της να αντιμετωπίσει την άμυνά της με δικά της έξοδα ενώ η παραγωγική της δύναμη θα συρρικνωθεί περισσότερο με την αμερικανική φορολογία στις εισαγωγές. Η μείωση της παραγωγικότητας θα αυξήσει την ανεργία, την φτωχοποίηση και θα ενισχύσει την Ακροδεξιά.

Η υποτιθέμενη ανάπτυξη μέσω της οικονομίας του πολέμου στην Ευρώπη μάλλον σαν ανέκδοτο ακούγεται ενώ είναι ανοιχτή προτροπή για συνέχιση των πολέμων προκειμένου να αυξήσουν τα κέρδη τους οι πολεμικές βιομηχανίες.

Στο εσωτερικό των ΗΠΑ η επιρροή του στρατιωτικο-βιομηχανικού πλέγματος στο πλευρό της Κάμαλα Χάρις προμηνύει συνέχιση των πολέμων ενώ οι πετρελαϊκοί κολοσσοί στο πλευρό του Τραμπ δεν πρόκειται να αφήσουν οποιαδήποτε περιβαλλοντική πολιτική και σαν επακόλουθο θα βρεθεί στο επίκεντρο η Μέση Ανατολή με τα πετρέλαιά της.

Η Ακροδεξιά στην Αμερική και στην Ευρώπη είναι καλοδεχούμενη από τον Τραμπ αλλά και τον Πούτιν. Η άνοδός της θα ενισχύσει τον προστατευτισμό στην οικονομία των χωρών και αυτό με τη σειρά του θα αυξήσει το κόστος στις μεταφορές και στο διεθνές εμπόριο.

Οι οικονομικές ολιγαρχίες, οι οποίες χρησιμοποιούν ιστορικά την Ακροδεξιά για να ελέγξουν το εργατικό κίνημα και να κρατήσουν χαμηλά τους μισθούς θα δυναμώσουν, θα αυξήσουν τα κέρδη τους, με αποτέλεσμα αύξηση των ανισοτήτων και ‘’κυνήγι μαγισσών’’ για τους μετανάστες, τους αριστερούς και οποιονδήποτε φέρνει αντιρρήσεις στο σύστημά τους.

Η κυβέρνηση Τραμπ θα κάνει εξαγωγή της Ακροδεξιάς όπως προσπάθησε στο παρελθόν με τον πρόσφατα αποφυλακισθέντα σύμβουλό του Μπάνον, που σχεδίαζε την δημιουργία Ακαδημίας της Ακροδεξιάς σε μοναστήρι έξω από τη Ρώμη.

Η κυβέρνηση Κάμαλα Χάρις δεν ενδιαφέρεται τόσο για την εσωτερική διακυβέρνηση των χωρών της Ευρώπης αρκεί να ενισχύουν τους πολέμους και να αντιτίθενται στις εμπορικές σχέσεις με την Ρωσία και την Κίνα.

Όσο οι ρωσικές δυνάμεις προελαύνουν προς τον Δνείπερο και απειλείται το καθεστώς Ζελένσκυ τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες υπάρχουν να εμπλακούν δυτικές χώρες με αποστολή στρατευμάτων. Ειδικά οι Πολωνοί ετοιμάζονται και φυσικά έχουν τις ιστορικές διεκδικήσεις τους στην περιοχή του Λβόφ, στην δυτική Ουκρανία.

Οποιαδήποτε εμπλοκή χωρών του ΝΑΤΟ θα φέρει κοντύτερα τον πόλεμο με την Ρωσία.

Στη Μέση Ανατολή, η διαρκής ενίσχυση του Ισραήλ με όπλα και τελευταία με αμερικανικά αντιαεροπορικά και αεροπλανοφόρα, φέρνει τον πόλεμο με το Ιράν κοντύτερα.

Η στέρηση της Κίνας από το ιρανικό πετρέλαιο θα την φέρει κοντύτερα με τη Ρωσία. Η εξάρτηση της Κίνας από την ρωσική ενέργεια θα αυξηθεί ενώ το Ιράν θα εξαρτηθεί απόλυτα από την αεροπορική προστασία της Ρωσίας.

Η κυβέρνηση στη χώρα μας για να κερδίσει στο εσωτερικό πόντους, με το υπονοούμενο σύνθημα «ειρήνη έξω, τάξη μέσα», υποχωρεί στα ελληνο-τουρκικά στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο, εγκαταλείποντας έτσι την Κύπρο και βάζοντας σε κίνδυνο το Καστελόριζο και την Κάσο.

Η πολιτική της «ειρήνης έναντι παραχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων» επιδιώκεται από την Αμερική σαν δώρο για την παραμονή της Τουρκίας στη Δύση και αρχικά εμφανίστηκε σαν επακόλουθο των συζητήσεων για «όλα τα θέματα» έναντι αποτροπής των μεταναστευτικών ροών από τον Ερντογάν.

Σε κάθε περίπτωση το πιάτο θα σερβιριστεί στο εσωτερικό με το δέλεαρ της «διαρκούς ειρήνης». Ένα πιάτο για το οποίο οι αντιρρήσεις θα αντιμετωπιστούν με κατηγορίες «εθνικισμού» και «λαϊκισμού». Είναι μια πολιτική στην οποία «τσιμπάνε» οι συντηρητικοί πολίτες που θέλουν την «ησυχία» τους, ακόμη και αδιάβαστοι αριστεροί.

Τα διεθνή ζητήματα έφυγαν από την εποχή της οικονομικής ανταλλαγής και του κανονικού εμπορίου. Έχουν πάει στην επόμενη φάση του ιμπεριαλισμού, των συμμαχιών συμφερόντων σε μεγάλη κλίμακα και των ιμπεριαλιστικών πολέμων για να κερδίσουν ότι θα επαναφέρει την καπιταλιστική ανάπτυξη.

Σε αυτή τη φάση είναι εγκληματικό να κάνεις «δωράκια» για να μην σε ενοχλεί ο αντίπαλος ή για να διατηρήσεις την εύνοια στους «συμμάχους» με την δικαιολογία ότι αυτοί αν χρειαστεί θα σε προστατεύσουν. Για τον απλό λόγο ότι δεν χρειάζεσαι προστασία όταν υποχωρείς μόνος σου.

Τέλος υπάρχει το εύλογο από κάθε πλευρά ερώτημα. Σε περίπτωση εκλογής του Τράμπ και εφόσον αποκατασταθούν οι σχέσεις με τον Πούτιν και συνακόλουθα με τον Ερντογάν, ποια θα είναι η θέση της ελληνικής κυβέρνησης, δεδομένου ότι η μέχρι τώρα στάση της είναι «μονοδιάστατη» και «δεδομένη»; Είναι γνωστό ότι την «δεδομένη» στάση ακολουθεί η απομόνωση της χώρας.

Σε κάθε περίπτωση με Καμάλα Χάρις ή Ντόναλντ Τράμπ η παγκόσμια αναδιανομή πλούτου, χωρών και πόρων θα συνεχιστεί, με επόμενο οι τοπικοί πόλεμοι ή οι πόλεμοι δι’ αντιπροσώπων να αυξηθούν.

Όσο οι πολίτες της «παλιάς» Ευρώπης επαναπαύονται στην πίσω θέση του αυτοκινήτου κυβερνήσεων, που υπηρετούν συμφέροντα ξένα προς αυτούς, ούτε ανάπτυξη θα υπάρξει ούτε ειρήνη.

Το ιστορικό δίδαγμα για εμάς παραμένει: Όταν γίνονται παγκόσμιες αναδιανομές πλούτου ακόμη και επανασχεδιασμός συνόρων, δεν κάνεις συζητήσεις για θέματα κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Ο Ν. Τόσκας είναι πρώην υπουργός και υποστράτηγος ε.α.

#ΝΙΚΟΣ_ΤΟΣΚΑΣ #ΕΚΛΟΓΕΣ_ΗΠΑ