Καίτη Γκρέυ: Η πρώτη γνωριμία με τον Καζαντζίδη και ο θυελλώδης έρωτάς τους

15:11 19/1/2025 - Πηγή: Dikaiologitika

Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Καίτη Γκρέυ σε ηλικία 100 ετών, τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας.

Η σχέση της Καίτης Γκρέυ και του Στέλιου Καζαντζίδη, τόσο η αισθηματική όσο και η καλλιτεχνική, έχει περάσει τα όρια του μύθου. Οι νεότεροι την έμαθαν ίσως πρόσφατα μέσω της ταινίας «Υπάρχω», που παίζεται τον τελευταίο μήνα στα σινεμά, γνωρίζοντας τεράστια επιτυχία.

Η Γκρέυ εκείνη την εποχή ήταν από τα πρώτα ονόματα του τραγουδιού, ενώ εκείνος ήταν ένα ανερχόμενο ταλέντο. Το ζευγάρι έμεινε μαζί για πέντε χρόνια και η σχέση τους υπήρξε θυελλώδης, ενώ και ο χωρισμός τους δεν ήταν καθόλου ρόδινος. Ωστόσο η Γκρέυ πάντοτε μιλούσε για εκείνον με λατρεία και στο σπίτι της υπήρχαν οι φωτογραφίες του.

«Ήμασταν μικρά παιδιά. Ήταν η πρώτη μου αγάπη και ο πρώτος άντρας που με έκανε να νιώσω γυναίκα. Μείναμε μαζί πέντε χρόνια από το 1953 έως το 1958. Τη στοργή που βρήκε σε μένα δεν την είχε βρει από καμία άλλη γυναίκα. Ήμουν δούλα στον άντρα. Ήταν άρρωστος και του έδινα τη σπλήνα για να τη μασήσει και να μου την επιστρέψει. Σαν να είχα ένα μωρό τον Στέλιο», είχε πει σε παλαιότερη συνέντευξή της στο Όγδοο.

Η τραγουδίστρια είχε αναφερθεί σχετικά και στην αυτοβιογραφία της «Αυτή είναι η ζωή μου» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πανός το 1983, σε επιμέλεια Γιώργου Χρονά.

{https://youtu.be/yDVWDFKPYiA?si=_BQb2kclt0K1bgC6}

Σε ένα απόσπασμα του βιβλίου, η τραγουδίστρια μιλάει για τη γνωριμία τους και για την επιρροή που είχε πάνω στον Καζαντζίδη η μητέρα του.

«Στο Ζέφυρο, ήταν η μοίρα μου, η μοίρα μου του Καζαντζίδη, η ιστορία μου με τον Καζαντζίδη. Στο Ζέφυρο, κάθε Σάββατο έβλεπα μια γριούλα νάρχεται και τον Κλουβάτο να κατεβαίνει να της δίνει λεφτά και να της μιλάει. Μια μέρα του λέω, Γεράσιμε, ποια είναι αυτή η γυναίκα που έρχεται και της δίνεις λεφτά και της μιλάς; Μου λέει αυτή είναι η μάνα μιανού καινούργιου τραγουδιστή που είναι φυλακή και είναι πάρα πολύ φτωχιά. Λέω, γιατί είναι φυλακή; Μου λέει, να, τον ενοχοποίησε ένας λοχίας συνάδερφός του, είχε μια γκόμενα ο Καζαντζίδης και του την πήρε ο λοχίας και για να τον ενοχοποιήσει του έβαλε στο τσεπάκι του χιτώνιου χασίσι και το βρήκανε και τώρα είναι υπόδικος, θα περάσει στρατοδικείο σε λίγες μέρες. Λέω σε ποια φυλακή είναι αυτός ο στρατιώτης; Μου λέει, στη Μακρόνησο.

Ζήτησα τότε από τον Κλουβάτο, αν μπορώ, να της δίνω και γω κανά κατοστάρικο να του πάρει κανένα πακέτο τσιγάρα. Μου λέει, γιατί δε μπορείς; Μπορείς. Πραγματικά, λοιπόν, γνωριστήκαμε με την κυρία Γεσθημανή, την έπειτα πεθερά μου, κι όποτε ερχόταν, κάθε Σάββατο που ερχότανε στο μαγαζί, κατέβαινα εγώ, της παράγγελνα και μια μπυρίτσα κ’ ένα μεζεδάκι και της έδινα και κανένα κατοστάρικο να… λέω, να πάρετε στο γιο σας δυο πακέτα τσιγάρα από μένα. Αυτή, λοιπόν, όταν πήγαινε στο Στέλιο, στη Μακρόνησο, του έλεγε , Στέλιο μου, άμα θα βγεις από τη φυλακή, θα σε πάω να γνωρίσεις αυτή την κοπέλα, που λέει το Βουνό. Τι καλό κορίτσι και τι όμορφο και τι καλή ψυχή. Τι πονετικό κορίτσι, που μόλις με δει, με παίρνει να με κεράσει, να μου δώσει λεφτά να σου πάρω τσιγάρα».

Ένα βράδυ, λοιπόν, που πήγα στο μαγαζί, με παίρνει απ’ το χέρι ο Γεράσιμος και μου λέει, έλα να σε γνωρίσω με το φανταράκι, που του στέλναμε τα τσιγάρα. Πραγματικά, με πήγε κει, σ’ ένα τραπεζάκι ήταν ο Στέλιος, με μία κοπέλα θυμάμαι και τ’ όνομά της Ελένη. Μου είπε, ευχαριστώ πολύ για τα τσιγάρα που μου στέλνατε κι αυτά. Συνεσταλμένο παιδί. Μάλιστα, κρύωνε κι η κοπέλα του και της έδωσα μία ζακέτα να ρίξει στην πλάτη της, γιατί ήτανε καλοκαίρι, έξω. Δουλεύαμε. Ήτανε Παρασκευή βράδυ. Του ’53.

Έφυγε, λοιπόν, ο Στέλιος, τον εβάλαμε και είπε δυο τραγούδια και το Σάββατο το βράδυ, την άλλη μέρα, ήρθε οικογενειακώς ο Στέλιος. Η μητέρα του, οι θείες του, όλοι μαζί. Πόντιοι αυτοί. Μιλάγανε και ποντιακά. Κάποια στιγμή, μου λέει ο Στέλιος, χορεύουμε ένα ταγκό; Γιατί βάζαμε τότε και ευρωπαϊκά, στα διαλείμματα, για να χορεύει ο κόσμος. Χορέψαμε, λοιπόν. Μου λέει, έχεις στο σπίτι τους δίσκους σου; Λέω, πώς δεν τους έχω; Μου λέει, έχεις πικάπ; Λέω, πώς δεν έχω; Μου λέει, έρχεσαι αύριο το μεσημέρι σπίτι να φάμε μαζί και να φέρεις και το πικάπ με τους δίσκους σου να τους ακούσω;

{https://youtu.be/NF5AcjgV8ZY?si=2dh2xWa5OhQ7rzci}

Λέω, Στέλιο, δε σου δίνω το λόγο μου, γιατί δεν ξυπνάω είμαι υπναρού. Δεν ξυπνάω τα μεσημέρια πολλές φορές. Μου λέει, σε παρακαλώ. Αφού καθόμαστε στο τραπέζι και με παρακαλάει κι η μητέρα του και μου λέει έλα, κορίτσι μου, έχω υποχρέωση έλα να φάμε ένα μεσημέρι μαζί, λέω αν το θεωρείτε υποχρέωση αυτό που έκανα, δεν έρχουμαι. Μου λέει, όχι, θέλω πολύ να έρθεις στο σπίτι. Θέλω, σε παρακαλώ, έλα.

Πραγματικά, την άλλη μέρα το μεσημέρι, εγώ ξύπνησα, έβαλα το πικάπ και τους δίσκους μέσα σε ένα ταξί, (εγώ έμενα στο Νέο Ηράκλειο, ο Στέλιος έμενε στη Νέα Ιωνία, Αλαίας 33). Και πήγα στο σπίτι. Πραγματικά, ήταν οι θείοι του, οι θείες του, η μάνα του είχε ετοιμάσει ένα εκπληκτικό τραπέζι. Και την ώρα που τρώγαμε, ερχόταν η μητέρα του και μ’ αγκάλιαζε και μούλεγε, εγώ εσένα θέλω πολύ να κάνω νυφούλα μου. Είσαι πολύ καλό παιδί. Και φυσικά, δε λέω ότι δεν ήταν κ’ ένα ωραίο παιδί ο Στέλιος, αλλά την πρώτη ιδέα για το δεσμό που δημιούργησα με το Στέλιο, μου την έδωσε η μητέρα του.

Μ’ άρεσε και σαν άντρας ο Στέλιος, γιατί, λέω, ότι τότε δεν ήτανε ο Καζαντζίδης, αυτό το λέω γιατί εγώ τον αγάπησα σαν Στέλιο, τον Καζαντζίδη, γιατί ήτανε ωραίο παιδί κι είχε και ωραία ψυχή. Είχε μόνο ένα ελάττωμα. Το έχουν όλα τα παιδιά, αλλά αυτός τόχε παραπάνω, απ’ ό,τι έπρεπε. Αγαπούσε πολύ τη μητέρα του. (Και γω είμαι μάνα, και γω αγαπώ τα παιδιά μου, κι αυτά μ’ αγαπάνε. Δεν τα εμπόδισα όμως ποτές στην ευτυχία τους. Πήρανε αυτές που θέλανε. Δεν τους είπα να μην τις πάρουνε, ας ήτανε φτωχές, ας ήτανε ο,τιδήποτε. Τ’ άφησα και φτιάξανε τη ζωή τους, όπως τη θέλανε αυτά).

Εκείνη όμως επηρέαζε πάρα πολύ το Στέλιο κι αυτό ίσως κατέστρεψε και μένα και κείνον. Τέλος πάντων».

Η Καίτη Γκρέυ και ο Στέλιος Καζαντζίδης εκτός από το πάλκο, βρέθηκαν μαζί και στη δισκογραφία, ηχογραφώντας μεταξύ άλλων διαχρονικές επιτυχίες όπως τα: «Στη θάλασσα θα πέσω», «Η τελευταία νύχτα (Απόψε φίλα με)», «Έφυγες και πού μ’ αφήνεις» (1955) και άλλα.

#ΚΑΙΤΗ_ΓΚΡΕΥ #ΣΤΕΛΙΟΣ_ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ #ΠΕΘΑΝΕ #ΘΑΝΑΤΟΣ