Κυβερνητική αρνησιδικία και φυγή - αντιπολιτευτικό κενό

Η εμμονή μέρους του ΠΑΣΟΚ να μην συμπράξει με την αριστερά, το οδηγεί εν τοις πράγμασι σε ένα τανγκό με την κυβέρνηση και τον κ. Μητσοτάκη που θα σημάνει το τέλος του.

Φτάσαμε στο σημείο που ανέμενε κάθε ψύχραιμος παρατηρητής του θεσμικού εκτροχιασμού της τελευταίας εξαετίας, της κυβέρνησης να οδηγείτει σε ακραίες τακτικές αποφυγής απόδοσης δικαιοσύνης για τα πεπραγμένα της. Οι συνήθεις πρακτικες χειραγώγησης της Δικαιοσύνης, όπως την είδαμε δια του κ. Ντογιάκου στις υποκλοπές, δεν επαρκούν πια.

Ο λόγος, δυστυχώς,

δεν είναι η ικανότητα του πολιτικού συστήματος ή της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αλλά η ίδια η κοινωνία που ανέλαβε να καλύψει το τραγικό κενό στις πλατείες και τους δρόμους απανταχού του Ελληνισμού.

Φτάσαμε στο σημείο που η κυβέρνηση, το Μαξίμου, φοβάται τους πολίτες που όφειλε να υπηρετεί. Και τρέπεται σε φυγή με δικολαβίστικους νομικισμούς που μόνο απέχθεια και δυσφορία μπορούν να προκαλέσουν.

Η προσπάθεια είναι απέλπιδα φυσικά. Δεν πρόκειται να αποφύγουν τίποτα. Το μόνο ερώτημα τίθεται για μία ακόμα φορά για την αντίπολιτευση, και ειδικά για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αν προτίθεται να βρεθεί στο βούρκο μαζί της συνεχίζοντας σε έναν δρόμο που χρήζει ερμηνείας, αν πρόκειται για το τανγκό της κας Διαμαντοπούλου, ή για ανυπόφορη ανικανότητα.

Η επιλογή να δώσει χρόνο στην ανασύνταξη του Μαξίμου επισημάνθηκε έγκαιρα (Dnews 04.02.2025) όπως και η προχειρότητα καθεαυτής της πρότασης παραπομπής Τριαντόπουλου. Τότε, παρέπεμψαν το ζήτημα στην διαδικασία της Προανακριτικής όπου «θα» πρόσθεταν κατηγορίες και κατηγορούμενους αγνοώντας(;) τους χειρισμούς που σήμερα κάνει η κυβέρνηση που ουσιαστικά προχωράει σε αρνησιδικία.

Η εμμονή μέρους του ΠΑΣΟΚ να μην συμπράξει με την αριστερά, το οδηγεί εν τοις πράγμασι σε ένα τανγκό με την κυβέρνηση και τον κ. Μητσοτάκη που θα σημάνει το τέλος του.

Έξω από την Χαριλάου Τρικούπη, όμως, η κοινωνία βράζει, όχι μόνο για την τσέπη της αλλά για τους θεσμούς, την απουσία δικαίου, και τα ανθρώπινα θύματα αυτής της κυβέρνησης από την κατακρήμνιση των κοινωνικών αγαθών στην υγεία και την πολιτική προστασία. Στην πανδημία η κυβέρνηση δεν ήθελε ένα πολυτελές ΕΣΥ, στην Πύλο δεν ήθελε μετανάστες, στην κακοκαιρία Daniel απλά άφησε 350 ανθρώπους να χάσουν τη ζωή τους από τα λύματα, ενώ στα Τέμπη χάθηκε και η τελευταία ελπίδα πως το πρεκαριάτο μπορεί - έστω με το τρένο - να ξεσκάσει με ασφάλεια για ένα τριήμερο.

Αυτή η κυβέρνηση θα φύγει – το έχει αναλάβει η κοινωνία. Τι θα ακολουθήσει; Ή ποιος δείχνει σήμερα πως έχει το σθένος, την πεποίθηση, και την ικανότητα να ανατάξει τη χώρα; Δεν είναι δημοσκοπικό το ερώτημα, δεν είναι επικοινωνιακό το κενό, δε χρειάζεται τρικ και τικ τοκ, αλλά πολιτική ουσία που σήμερα καλύπτεται με καρδούλες, φωνές και ρητορικά σχήματα που θα προκαλούσαν το γέλιο, αν οι στιγμές δεν ήταν τόσο κρίσιμες.

(Ο Κωνσταντίνος Αλεξάκος είναι αρχιτέκτονας, πολιτικός αναλυτής)

#ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ_ΑΛΕΞΑΚΟΣ
Keywords
Τυχαία Θέματα