Νέα αρχή με την θετική εμπειρία της μεταπολίτευσης

07:08 8/3/2025 - Πηγή: Dikaiologitika

Το «παλιό» πέθανε, αλλά παρθενογένεση στην πολιτική δεν υπάρχει. Ή θα αγωνιστούμε να γεννήσουμε το «νέο» με τις μνήμες και τις κατακτήσεις του κινήματος ή οι λύσεις θα έρθουν από την ακροδεξιά και τον κάλπικο αντισυστημισμό.

Στην τελευταία δημοσκόπηση της GPO(5.3.2025) στο ερώτημα αν μετά τις εξελίξεις στην τραγωδία των Τεμπών πρέπει να γίνουν πρόωρες εκλογές, ναι και μάλλον ναι απαντά το 52,5% ενώ στο ερώτημα αν η κυβέρνηση

έχει χάσει την λαϊκή νομιμοποίηση, ναι και μάλλον ναι απαντά το 67,7%.

Αυτό είναι το πιο σημαντικό και πρωτοφανές δημοσκοπικό εύρημα, για μια κυβέρνηση που βρίσκεται στο μέσο της κυβερνητικής της θητείας.

Η οργή του κόσμου και η κοινωνική δυσαρέσκεια για την διαχείριση και την επιχειρούμενη συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών είναι τέτοιας έντασης, που ο κόσμος φαίνεται να ξεπερνά τις κυβερνητικές απειλές περί «ακυβερνησίας και έλλειψης σταθερότητας» και απευθυνόμενος στην κυβέρνηση λέει ένα και μόνο πράγμα:

«Δεν με ενδιαφέρει ποιος θα έρθει… Αρκεί να φύγετε»!

Η αναδιάταξη του πολιτικού συστήματος είναι πια συνολική και επηρεάζει οριζόντια όλα τα κόμματα με αρνητικές επιπτώσεις (πλην της Πλεύσης Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου και της Ελληνικής Λύσης του Κυριάκου Βελόπουλου).

Το γεγονός ότι η ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα οδηγεί στην κατάρρευση της κυβέρνησης δεν σημαίνει αυτόματα, ότι ο πολίτες έχουν αποφασίσει να στραφούν σε προοδευτικές λύσεις. Το αντίθετο αποδεικνύεται μάλιστα, αφού στην ίδια δημοσκόπηση το άθροισμα Δεξιάς και Ακροδεξιάς αγγίζει το 40% σε αντίθεση με τα κόμματα του λεγόμενου προοδευτικού χώρου, που αθροιστικά δεν ξεπερνούν το 35%.

Διεθνώς, η παγκόσμια κοινότητα κάνει μια συντηρητική στροφή που οφείλεται εν πολλοίς στον φόβο, στην ανασφάλεια αλλά και στην αδυναμία της Αριστεράς να αρθρώσει εναλλακτική πρόταση απέναντι στην όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και στη βίαιη φτωχοποίησή μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας(αλλά και στις σύγχρονες προκλήσεις όπως η κλιματική κρίση, το μεταναστευτικό η τεχνητή νοημοσύνη κλπ.).

Όμως, στη χώρα μας παρουσιάζεται μια «χρυσή ευκαιρία» μέσα από την υπόθεση των Τεμπών. Το κίνημα των Τεμπών παρά τον ακηδεμόνευτο και ακομμάτιστο χαρακτήρα εμφανίζει μηνύματα και αιτήματα που ανάλογα με το πολιτικό υποκείμενο που θα τα εκφράσει μπορεί να γείρει την πλάστιγγα είτε προς τα αριστερά είτε προς τα δεξιά (πρόοδος-συντήρηση).

Και εκεί ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα: Αντί οι αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις να εκμεταλλευθούν το «momentum» και να προωθήσουν λύσεις και προγραμματικές προτάσεις σε αυτή την κατεύθυνση, μάλλον παρακολουθούν αμήχανες, αδυνατώντας να λάβουν το μήνυμα των κινητοποιήσεων.

Ουδείς (ή ελάχιστοι) μέχρι σήμερα βάζει το ζήτημα της κρατικοποίησής των σιδηροδρόμων, την ώρα μάλιστα που η συντεταγμένη πολιτεία, δια του Πρωθυπουργού, παραδέχεται ότι τα τρένα θα είναι ασφαλή ..μετά το 2027.

Ουδείς μέχρι σήμερα βάζει ζήτημα κατάργησης του άρθρου 86 του Συντάγματος, της ανεξαρτητοποίησης της δικαιοσύνης και του απογαλακτισμού της από την εκτελεστική εξουσία.

Ουδείς τολμά να πει ότι απέτυχε η νεοφιλελεύθερη αντίληψη περί ιδιωτικοποιήσεων και ότι το κλειδί για μια δίκαιη ανάπτυξη είναι ένας ισχυρός δημόσιας πυλώνας σε οικονομία και κοινωνία.

Ουδείς τολμά να αμφισβητήσει τον μονόδρομο των μνημονιακών επιλογών ακόμα και με τον κίνδυνο να αναιρέσει τον εαυτό του, λες και τα μνημόνια είναι η μοίρα της χώρας για τα επόμενα 50 χρόνια.

Ουδείς τολμά να θέσει ζήτημα σύγκρουσης με την ευρωπαϊκή τεχνοδομή που παραπαίει.

Ουδείς παρουσιάζει ένα στρατηγικό σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και ένα πλέγμα παραβάσεων- μεταρρυθμίσεων σε κράτος, κοινωνία και οικονομία που θα ορίζει μια διαφορετική εναλλακτική πρόταση.

Και όλα αυτά την στιγμή που το κίνημα κάνει ένα «πέταγμα» μετά από μια δεκαπενταετία αναχωρητισμού και παραίτησης, ενδεχομένως έτοιμο πια να ακούσει πιο ριζοσπαστικές προτάσεις.

Υπάρχει άραγε το υποκείμενο που θα εκφράσει τα παραπάνω;

Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει…

Για αυτό χρειάζεται υπέρβαση και σύνθεση πάνω στη βάση της θετικής εμπειρίας των «υπολειμμάτων» της καταρρέουσας μεταπολίτευσης, αξιοποιώντας τα διδάγματα της πρόσφατης ιστορίας.

Πάνω σε αυτή τη βάση μπορεί και πρέπει, να συγκροτηθεί μια προγραμματική εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης με αντιδεξιό – αντινεοφιλελεύθερο χαρακτήρα.

Όσοι πιστοί ας προσέλθουν στο διάλογο.

Το «παλιό» πέθανε, αλλά παρθενογένεση στην πολιτική δεν υπάρχει. Ή θα αγωνιστούμε να γεννήσουμε το «νέο» με τις μνήμες και τις κατακτήσεις του κινήματος ή οι λύσεις θα έρθουν από την ακροδεξιά και τον κάλπικο αντισυστημισμό.

Τώρα είναι η ώρα να δώσουμε πρόσημο στην ιστορική τομή που διαμορφώνει το κίνημα των Τεμπών.

Τώρα είναι η ώρα να αποφασίσουμε όχι ποιος θέλουμε ή δεν θέλουμε αλλά με ποιες πολιτικές θα αποφύγουμε νέα «Τέμπη».

Η ευθύνη κάθε αριστερού και δημοκράτη πολίτη να πιέσει με πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση αυτή είναι ιστορική.

(Ο Διονύσης Τεμπονέρας είναι Μέλος ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ)

#ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ #ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ