Ο δήμαρχος Σάμου: Nα τροποποιηθεί ο Κανονισμός 2016/369 και να συμπεριληφθούν οι δήμοι στις εκταμιεύσεις για έκτακτες ανάγκες

13:05 25/4/2018 - Πηγή: Dikaiologitika

Την τροποποίηση του Κανονισμού 369 του 2016 (που αφορά στην παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας εντός ΕΕ) προκειμένου να συμπεριληφθεί και ο α' βαθμός Τοπικής Αυτοδιοίκησης (πέρα από τις ευρωπαϊκές οργανώσεις και τις διεθνείς ΜΚΟ) στις εκταμιεύσεις για έκτακτες ανάγκες (εν προκειμένω για το προσφυγικό) προτείνει ο δήμαρχος Σάμου Μιχάλης Αγγελόπουλος.

Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, κατά τη διάρκεια του κοινού συνεδρίου ΕΝΠΕ-ΚΕΔΕ την περασμένη εβδομάδα,

αναφέρεται στην προσπάθεια της Σάμου να διαχειρισθεί το προσφυγικό-μεταναστευτικό ως συγκερασμό της κοινωνικής συνοχής που δοκιμάζεται και της χρησιμότητας σε ανθρώπους που διεκδικούν ένα καλύτερο μέλλον.

Ως θετική έκβαση της προσπάθειας συγκερασμού των δυο προηγουμένων, θεωρεί τη μεγάλη τουριστική κίνηση προς το νησί, που μετά την αύξηση κατά 300% (μεταξύ 2016-2017), φέτος αναμένεται να ενισχυθεί περαιτέρω κατά 25%.

Ως αρνητική πτυχή θεωρεί την υπερσυγκέντρωση ανθρώπων στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και πρεσβεύει την άμεση μεταφορά 5.000 ανθρώπων στην ηπειρωτική Ελλάδα.

Σε ό,τι αφορά τη μεταρρύθμιση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, υποστηρίζει ότι μόνον ένα συντακτικό σχέδιο μπορεί να δώσει προοπτική και να αποσοβήσει υπεκφυγές.

Ακολουθεί η συνέντευξη του δημάρχου Σάμου στον ΑΠΕ-ΜΠΕ και στη δημοσιογράφο Μ. Δεληθανάση:

Ερ: Οι μεταρρυθμίσεις, τις οποίες επαγγέλλεται ο α' βαθμός Αυτοδιοίκησης, σε ποιο βαθμό εμπεριέχουν αλλαγή άρθρων του Συντάγματος και σε ποιο βαθμό κάτι τέτοιο θα συμπεριληφθεί στη συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος;

Απ: Η συνολική μεταρρύθμιση μιας χώρας περνά από την Τοπική Αυτοδιοίκηση α' βαθμού. Είναι αυτονόητο ότι το σύστημα χρειάζεται τομές. Χρειάζεται διοικητική αυτοτέλεια, χρειάζεται έμψυχο δυναμικό, χρειάζεται έναν στρατηγικό σχεδιασμό που θα αποτελέσει τον κινητήριο μοχλό της ανάπτυξης των δήμων της χώρας.

Στο πλαίσιο αυτό, υπάρχουν ήπιες μεταρρυθμίσεις που δεν χρειάζονται αναθεώρηση του Συντάγματος, υπάρχουν και μείζονες μεταρρυθμίσεις που το απαιτούν. Μόνο ένα συντακτικό σχέδιο πάνω σ΄αυτό μπορεί να δώσει προοπτική στον τόπο και οι υπεκφυγές που υπάρχουν στα διάφορα επίπεδα, μόνον σύγχυση και σκότος επιφέρουν και δημιουργούν.

Το λέω αυτό, διότι το να πάμε μπροστά δεν είναι μια απλή δήλωση βούλησης αιρετών, ούτε μια απλή δήλωση πολιτικής επιλογής ενός υπουργείου. Είναι μια συνολική, συγκεκριμένη προσπάθεια, που έχει νομοθετικές προεκτάσεις, διοικητικές υπερβάσεις -με την έννοια της χρηστής διοίκησης και της διαφάνειας- και βεβαίως έχει μια συνολική απάντηση στο ερώτημα ποια χώρα ζητάμε σε επίπεδο εξυπηρέτησης των δικαιωμάτων των πολιτών αλλά και ανταπόκρισης στις μεγάλες κοινωνικές ανάγκες της χώρας.

Ερ: Επειδή έχετε θητεύσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ποια θέση έχει συγκριτικά στον ελληνικό και στον ευρωπαϊκό πολιτικό και διοικητικό χάρτη η Αυτοδιοίκηση α' βαθμού;

Απ: Η Αυτοδιοίκηση α' βαθμού στην Ελλάδα έχει προχωρήσει. Η κρίση -νομίζω- απέδειξε τις δυνατότητες που έχει η Αυτοδιοίκηση, το να μπορεί να στέκεται ακόμη και στα κύματα. Το λέω αυτό, διότι όλα, όσα έχουμε ζήσει - παρακρατημένοι πόροι, το προσφυγικό-μεταναστευτικό, τεράστιες οικονομικές πιέσεις σε μεγάλο τμήμα της κοινωνίας- έφεραν σε εμάς την υποχρέωση να σταθούμε ως τελευταίος ιστός, ως τελικό ανάχωμα σε ό,τι μπορεί να θεωρηθεί προστασία του Πολίτη.

Αυτό νομίζω έχει φανεί και στον ευρωπαϊκό χώρο. Το Συμβούλιο της Ευρώπης, το Κογκρέσο των Τοπικών και Περιφερειακών Αρχών -στο οποίο εκπροσωπούνται 200.000 δήμοι, κοινότητες και περιφέρειες, όπου η Ελλάδα κατέχει θέση αντιπροεδρίας, όπου μετέχουμε ΚΕΔΕ και ΕΝΠΕ σε αγαστή συνεργασία- αποδεικνύει την καλή μας δουλειά.

Η σοβαρή δουλειά που γίνεται στην Επιτροπή Περιφερειών, η CEMR (σ.σ. Council of European Municipalities and Regions) σε ευρωπαϊκό επίπεδο Τοπικής Διακυβέρνησης, νομίζω ότι είναι πυλώνες δημιουργίας. Οι συνέργειες που επιτυγχάνονται μέσα από αυτές, αποτελούν για εμάς μια διέξοδο στην καθημερινότητα και στην κρίση, υπό την έννοια, όχι μόνον της εξασφάλισης των πόρων, αλλά της εξασφάλισης τεχνογνωσίας, της ανταλλαγής εμπειριών, της συναντίληψης στα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα όλης της Ευρώπης.

Ερ: Πως έχει διαχειρισθεί η Σάμος το προσφυγικό; Τι προβλήματα αντιμετωπίζετε;

Απ: Εγώ πιστεύω ότι σε αυτήν τη μεγάλη ιστορία, η τοποθέτηση χωρίς τοξικότητες, χωρίς ακραίες απόψεις και χωρίς εγκλωβισμούς, βοηθάει πολύ στο να διατηρηθεί η κοινωνική συνοχή που δοκιμάζεται, αλλά και να είμαστε χρήσιμοι σε ανθρώπους που διεκδικούν ένα καλύτερο μέλλον και είναι πράγματι πρόσφυγες, χαρακτηρισμένοι και προσδιορισμένοι. Η ισορροπία μεταξύ των δυο -που στην αρχή ήταν σε συμπόρευση, αλλά τώρα υπάρχει και απόκλιση- είναι νομίζω μια δύσκολη αποστολή.

Η Σάμος το διαχειρίσθηκε με αυτόν τον τρόπο. Δοκιμάζεται καθημερινά η αντοχή, και γι αυτό δεν μπορώ να σας πω ότι πετύχαμε ή δεν πετύχαμε. Σίγουρα είναι μια επιλογή, την οποία τηρήσαμε μέχρι τώρα. Γι αυτό έχουμε και θετικά αποτελέσματα, όπως είναι η άνοδος του τουρισμού σε εντυπωσιακό βαθμό. Φέτος, παρά το πρόβλημα, αναμένεται άνοδος από 20% έως 25%. Ήδη ξεκίνησε η άφιξη κρουαζιερόπλοιων και ήδη ξεκίνησαν οι τουρίστες από τους γειτονικούς δήμους της Τουρκίας, όπως το Κουσάντασι. Πέρσι είχαμε φθάσει τους 52.000 τουρίστες, έναντι 14.000 το 2016. Αυτά είναι τα θετικά.

Η προσπάθεια, όμως, εντοπίζεται πλέον στην αποσυμφόρηση των νησιών. Τα νησιά του Αιγαίου δεν αντέχουν πλέον να έχουν 15.000-16.000 πρόσφυγες. Οι προσωρινοί χώροι εγκατάστασης δεν επαρκούν. Δεν μπορούμε να προστατέψουμε επαρκώς τα παιδιά. Δεν καταφέρνουμε -λόγω βασικών ελλείψεων- να είμαστε τόσο χρήσιμοι στις ευάλωτες ομάδες, δεν μπορούμε να απορροφήσουμε αυτά τα παιδιά στην εκπαίδευση.

Από την άλλη πλευρά, η μεταφορά, τουλάχιστον 5.000 προσφύγων στην ηπειρωτική χώρα, είναι κάτι από παραπάνω απαραίτητο για λόγους ασφάλειας.

Ερ: Ποια είναι στάση σας απέναντι στη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας;

Απ: Είναι καιρός να εξειδικευθεί η συμφωνία, η οποία λειτούργησε επί ένα ικανό χρονικό διάστημα ως μοχλός ανάσχεσης των μεγάλων προσφυγικών ροών και λόγω των οικονομικών ανταλλαγμάτων προς την τουρκική πλευρά. Είναι καιρός να εξειδικευθεί, όχι να αναθεωρηθεί, ούτως ώστε να υπάρξουν αποσυμφορήσεις και επιταχύνσεις επί του Ασύλου, σεβασμός από την Ευρώπη των 56.000 προσφύγων που έπρεπε να πάρουν στο έδαφός τους και δεν το έχουν εκπληρώσει ακόμα ανεξάρτητα από τις ελληνικές καθυστερήσεις, και βεβαίως οι χρηματοδοτήσεις που υπάρχουν πρέπει να συμπεριλάβουν την Τοπική Αυτοδιοίκηση που επιδιώκει υποστήριξη.

Εάν, όμως, δεν τροποποιηθεί ο Κανονισμός 369 (σ.σ. που αφορά την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας), αντιλαμβάνεσθε ότι αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί.

Είναι πολύ κρίμα, όλοι οι δήμοι της χώρας να μην μπορούν να καλύψουν τις δαπάνες που μόνοι τους πρόσφεραν, εάν κάποιος δει τις εκταμιεύσεις -ευρωπαϊκών και μη κυβερνητικών οργανώσεων κυρίως- που είναι εκατοντάδων εκατομμυρίων. Και το λέω αυτό, διότι, χωρίς να υπάρξει συγκρισιμότητα για διαφορετικές πηγές χρηματοδότησης, αυτό δημιουργεί μια περαιτέρω αστάθεια. Όσο πιο ξεκάθαρο και διάφανο είναι το πλαίσιο, τόσο πιο πολύ μετρήσιμη είναι σε επίπεδο αποτελέσματος η διαδικασία, τόσο πιο θετικά μπορούμε να το δούμε. Με τον ίδιο τρόπο πρέπει, παράλληλα, να απομονωθούν τα κράτη-μέλη, τα οποία δεν ακολουθούν το ευρωπαϊκό κεκτημένο και δεν ανταποκρίνονται στα ήδη υπεσχημένα περί εγκατάστασης στο έδαφός τους προσφύγων-μεταναστών, εκεί που χρειάζεται και όσο πρέπει.