Οι διασπάσεις αφήνουν βαθιές πληγές

Τα βαριά λόγια που ειπώθηκαν απ’ όλες τις πλευρές δεν ξεχνιούνται. Εκτός αν η συγκυρία συνωμοτήσει και δείξει τη διέξοδο.

Φόβος, οργή, παραίτηση-απογοήτευση. Αυτά είναι τα συναισθήματα που κυριαρχούν στην κοινωνία και καταγράφονται σχεδόν σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Φόβος για αυτά που πιθανολογούν οι πολίτες ότι θα έρθουν. Οργή για αυτά που συμβαίνουν και τους έχουν περικυκλώσει. Παραίτηση-απογοήτευση γιατί

δεν βλέπουν φως στο βάθος του τούνελ.

Πρόκειται για μια εικόνα τελείως διαφορετική απ’ αυτήν που έχει η κυβέρνηση για την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα. Βιάζει την πραγματικότητα και επιχειρεί μέσω των φιλικών της μέσων ενημέρωσης να περάσει την εντύπωση ότι η δική της αλήθεια είναι η σωστή και αυτά που λένε οι αντίπαλοί της είναι χυδαίος λαϊκισμός. Οι δικοί της αριθμοί έχουν βάση, ενώ οι αριθμοί των άλλων (ανάμεσά τους και αυτοί που δίνουν διεθνείς οργανισμοί) είναι πειραγμένοι.

Η κλασική γλώσσα των καθεστώτων που θέλουν να χειραγωγήσουν τους πολίτες. Ντύνουν τα αντιλαϊκά σχέδιά τους με ωραίες λέξεις. Χρησιμοποιούν μια γλώσσα που, όπως γράφει ο Γιάννης Καλιόρης, «συγκαλύπτει μεταβαπτίζοντας τις σκληρές πραγματικότητες σε «πορεία προς τα εμπρός», «ανάπτυξη», «ευελιξία», «διαρθρωτικές αλλαγές» που έχει ανάγκη η κοινωνία και θέλει ο λαός» (Εκ του συστάδην, εκδόσεις Αρμός). Τα γεγονότα όμως είναι πεισματάρικα. Κάποτε η κυβέρνηση τα φάσκιωνε, έπειθε και εξημέρωνε τους ανήσυχους πολίτες με γλυκερούς εξωραϊσμούς, σήμερα οι λουστραρισμένες εξιδανικεύσεις που κατασκευάζουν οι ακούραστοι κόλακες που είναι στη δούλεψή της δεν έχουν απήχηση.

Την ίδια στιγμή οι τάσεις της MRB δίνουν χαμηλά τη Νέα Δημοκρατία, σε άνοδο όχι πάντως με μεγάλη ταχύτητα το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ να ακουμπά σε διψήφιο νούμερο αλλά μακριά από το ποσοστό του στις ευρωεκλογές, το Κίνημα Δημοκρατίας που ξεκίνησε φουριόζικα να πλατσουρίζει σε ρηχά νερά και τη Νέα Αριστερά σε βύθιση. Ωστόσο οι περισσότεροι πολίτες πιστεύουν ότι για να ηττηθεί η Νέα Δημοκρατία πρέπει να συνεργαστούν τα κόμματα που κινούνται στην περιοχή της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς και αναφέρονται στο ΠΑΣΟΚ, στον ΣΥΡΙΖΑ και στη Νέα Αριστερά.

Το ΠΑΣΟΚ δεν κλείνει τον δρόμο της συνεργασίας, αλλά παίζει επιθετική άμυνα στο συγκεκριμένο θέμα, προφανώς περιμένοντας στην πορεία του χρόνου να κατοχυρωθεί ως ο δεσπόζων πόλος στη λεγόμενη δημοκρατική παράταξη και αν το καταφέρει θα πάρει πρωτοβουλίες προκειμένου να διαμορφωθεί ένα πλαίσιο συνεννόησης με το ίδιο σε θέση ισχύος και τους άλλους σχηματισμούς σε ρόλους βοηθητικούς και συμπληρωματικούς, με το ίδιο να βάζει τους όρους και τις προϋποθέσεις και τους άλλους να προσθέτουν τις λεπτομέρειες. Στο μυαλό του κ. Ανδρουλάκη υπάρχει ως λύση το μοντέλο κυβερνητικής συνεργασίας που είχαμε στην Πορτογαλία επί Κόστα και αυτό στην Ισπανία του Σάντσεθ. Και στις δύο περιπτώσεις το κόμμα-κορμός είναι το σοσιαλιστικό και τα κόμματα της άλλης Αριστεράς συμμετέχουν στην κυβέρνηση σε δευτεροκλασάτα πόστα ή τη στηρίζουν χωρίς να έχουν υπουργικές καρέκλες.

Μοντέλο καθόλου ελκυστικό για τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος διεκδικεί για τον εαυτό του τη θέση του πρωταγωνιστή. Για να το πετύχει πρέπει να γίνει ξανά κόμμα με στρατηγική, με σταθερές αρχές, με καθαρές προτάσεις, με πολιτικές συμμαχιών, χωρίς φραξιονισμούς σαν κι αυτούς που τον ταλαιπώρησαν το προηγούμενο διάστημα, με διείσδυση στις οργανωμένες συλλογικότητες και να εξουδετερώσει τις απειλές που τον πλαγιοκοπούν, δηλαδή να υποχρεώσει τα δύο κόμματα που προέκυψαν από τα σπλάχνα του (Νέα Αριστερά, Κίνημα Δημοκρατίας) να συμφιλιωθούν με την ιδέα ότι δεν θα έχουν καμιά τύχη αν επιμείνουν στην αυτόνομη πορεία. Με ενωτικές πρωτοβουλίες και συνεχή προσκλητήρια προσπαθεί ο Σωκράτης Φάμελλος να πείσει και τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν αποστασιοποιηθεί και έχουν εγκατασταθεί στην ομάδα των αναποφάσιστων και τους ψηφοφόρους της Νέας Αριστεράς και του Κινήματος Δημοκρατίας να επιστρέψουν στις τάξεις του κόμματος.

Πιστεύει ότι αν το Κίνημα Δημοκρατίας και η Νέα Αριστερά συνεχίσουν να πιάνουν χαμηλά νούμερα στις μετρήσεις θα αναπτυχθούν φυγόκεντρες τάσεις στο εσωτερικό τους. Στην αρχή στο επίπεδο της βάσης τους, στη συνέχεια και στο επίπεδο του στελεχικού δυναμικού τους. Κρίνοντας από τις μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις φαίνεται ότι η πίεση που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάποια επιτυχία. Το Κίνημα Δημοκρατίας αγκομαχά σε ποσοστά πολύ κατώτερα των προσδοκιών που είχε καλλιεργήσει η ηγετική ομάδα του, η Νέα Αριστερά πορεύεται σε ραχιτική στάση. Με τους βουλευτές των δύο κομμάτων τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα. Στην παρούσα φάση ούτε αυτοί(-ές) προτίθενται να επιστρέψουν ούτε όμως η Κουμουνδούρου επιθυμεί, κυρίως με αυτούς(-ές) του Κινήματος Δημοκρατίας, διάλογο και σχέσεις. Οι διασπάσεις αφήνουν βαθιές πληγές που δεν επουλώνονται γρήγορα. Τα βαριά λόγια που ειπώθηκαν απ’ όλες τις πλευρές δεν ξεχνιούνται. Εκτός αν η συγκυρία συνωμοτήσει και δείξει τη διέξοδο.

(Ο Τάσος Παππάς είναι δημοσιογράφος- Το άρθρο αποτελεί αναδημοσίευση από την «Εφημερίδα των Συντακτών»)

#ΠΑΣΟΚ #ΣΥΡΙΖΑ #ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ
Keywords
Τυχαία Θέματα