Ούτε αγόρι, ούτε κορίτσι

Μια Ελληνίδα erotic artist γράφει γιατί σε λίγα χρόνια δεν θα έχει νόημα να αναρωτιέσαι πόσο «άνδρας» είσαι.

Κάποτε ήμασταν αγόρια ή κορίτσια, ομοφυλόφιλοι ή στρέιτ, δεν υπήρχαν ενδιάμεσα. Σήμερα, εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο αναγνωρίζονται πλέον όχι μόνο ως ομοφυλόφιλοι, αμφιφυλόφιλοι και τρανς, αλλά ως ένα μη δυαδικό ή «ρευστό» φύλο. Για πρώτη φορά στην ιστορία αγοράζουμε gender-neutral sex toys και δημιουργούμε όλο και περισσότερο gender-fluid τάσεις στη μόδα και σε οτιδήποτε μπορεί κανείς να φανταστεί. Για παράδειγμα, το

2016 το 51% των ατόμων που βαφτίστηκαν με το καθιερωμένο ανδρικό όνομα «Charlie» ήταν κορίτσια.

Στον δημόσιο λόγο η «αρρενωπότητα» αμφισβητείται, προσδιορίζεται ως «τοξική», κι ας πρόκειται για μια δομή φύλου που έχει ωφελήσει ιστορικά εκατομμύρια λευκούς, στρέιτ άνδρες. Η ανασκευή της «αρρενωπότητας» διαφοροποιεί σημαντικά όχι μόνο τον τρόπο με τον οποίο αυτή γίνεται αντιληπτή, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο επιτελείται. Τόσο οι millennials όσο και η γενιά Ζ (όσοι γεννήθηκαν από τα μέσα των 90s μέχρι τις αρχές των 00s) αμφισβητούν το νόημα και τους παραδοσιακούς περιορισμούς του φύλου.

Χωρίς αμφιβολία, τα σχολεία -αλλά και οι επιχειρήσεις- δεν ήταν προετοιμασμένα να υποδεχτούν αυτή την αλλαγή, όπως καταδεικνύει η πρόσφατη «μάχη της τουαλέτας» στις ΗΠΑ, που αφορά τη σήμανση στους χώρους υγιεινής (πλέον ο διαχωρισμός με βάση το βιολογικό φύλο δεν αρκεί) αλλά και τη χρήση τους. Η κυβέρνηση Trump επιβάλλει στα διεμφυλικά άτομα τη χρήση αυτών των χώρων με κριτήριο το βιολογικό και όχι το κοινωνικό τους φύλο. Πρόκειται για μια πολιτική που προκαλεί περιττό πόνο, νομικά προβλήματα, και κυρίως δεν σέβεται την έμφυλη διαφορετικότητα. Ωστόσο, η gender-fluid επανάσταση βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη: το παρόν είναι σε μια κατάσταση ροής και το μέλλον προδιαγράφεται μη δυαδικό.

Είναι εύλογο να αναρωτιόμαστε αν αυτό το μη δυαδικό μέλλον δεν είναι παρά ένα fashion trend ή αν όντως σηματοδοτεί την έλευση μιας καινούργιας αντίληψης σχετικά με τη σεξουαλική ταυτότητα. Αντί όμως να σταθούμε απέναντι του με καχυποψία, δεν θα ήταν προτιμότερο να το αντιμετωπίζαμε ως ένα άνοιγμα προς τις πιο δημιουργικές και αυθεντικές πτυχές της ψυχής και της σκέψης μας; Έχουμε μπροστά μας τη δυνατότητα να κοιτάξουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη και να δούμε πίσω από το είδωλο, εκεί όπου το σώμα αποτελεί τη βαθύτερη ρίζα της ανθρώπινης ταυτότητας.

Ιστορικά, ο καρτεσιανός δυϊσμός διαδραμάτισε θεμελιώδη ρόλο στον αγώνα της ιατρικής να απαλλαγεί από την εποπτεία της Εκκλησίας. Χάρη στον διαχωρισμό ανάμεσα σε σώμα και νου, παραχωρήθηκε το «προνόμιο» στην επιστήμη να ασχολείται με το ανθρώπινο σώμα, ενώ η θρησκεία αφοσιώθηκε στα του πνεύματος. Παρ’ όλα αυτά, η διαρκής ενσωμάτωση του δυϊσμού στον δυτικό τρόπο σκέψης γεννά προβλήματα, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα και ορισμένα αδιέξοδα.

Εκκινώντας από διαφορετική αφετηρία, οι μυστικιστές ήταν πάντα πιο κοντά στη ρευστή προσέγγιση του εαυτού την οποία βιώνουμε σήμερα. Μάλιστα, φυλές ιθαγενών και αυτοχθόνων χρησιμοποιούν τον όρο «δι-πνευματικό» (two-spirited) για να αναφερθούν σε άτομα με τρανς ή ρευστή ταυτότητα φύλου, περιγράφοντας έτσι όχι μόνο τη σεξουαλική και φυλετική τους ταυτότητα, αλλά και την πνευματική. Ο καρτεσιανός δυϊσμός δεν υφίσταται εδώ και η κατασκευή του εαυτού βρίσκεται σε συνεχή αλλαγή.

Το κρίσιμο στα παραπάνω ζητήματα είναι ότι συγχέονται, λόγω άγνοιας, τρία διαφορετικά πράγματα: η ταυτότητα φύλου, η επιτέλεση φύλου και ο σεξουαλικός προσανατολισμός. Αν και ο σχετικός με τη σεξουαλικότητα λόγος εξελίσσεται συνεχώς, η ορολογία (τουλάχιστον στο καθημερινό επίπεδο) μοιάζει ανεπαρκής για να περιγράψει μια πολύπλοκη και διαρκώς μεταβαλλόμενη πραγματικότητα, θέτοντας εμπόδια στη δημιουργία ενσυναίσθησης και κατανόησης της πολυπλοκότητας του εαυτού.

Ίσως ακούγεται ουτοπικό, αλλά σε ένα μη δυαδικό μέλλον μπορεί να μην χρειάζεται να ανησυχείς τόσο πολύ για το αν «ανήκεις» σε κάποια καθιερωμένη κατηγορία φύλου. Αν δεν υπάρχει μια κατηγορία για εσένα, μπορείς να τη δημιουργήσεις. Για πρώτη φορά, έχουμε τη δυνατότητα να αντιληφθούμε το σώμα μας ως μια πρώτη ύλη που μας ανήκει απόλυτα.

Το σώμα είναι ένας γυμνός καμβάς στον οποίο μπορείς να ζωγραφίσεις οτιδήποτε σε εκφράζει. Το ερώτημα όμως είναι αν είμαστε ελεύθεροι να φανταστούμε και να δημιουργήσουμε το σώμα μας. Τελικά, μέχρι ποιο σημείο το σώμα μας κινείται αυτόνομα από τη δυαδική προσέγγιση του εαυτού και μέχρι ποιο σημείο δεσμεύεται από τις συμβάσεις που προκύπτουν από αυτή;

Το σώμα είναι θεσμός. Και ως θεσμός παραμένει πολιτικό ζήτημα και αναδεικνύεται ως ουσιώδες συστατικό των κοινωνιών μας. Τα καλά νέα είναι πως η μη δυαδική γενιά που έρχεται πιθανόν θα καταργήσει τα ερωτήματα που βασάνιζαν τις παλιότερες γενιές: «Πόσο ‘‘άνδρας’’ είμαι;»· «Πόσο ‘‘θηλυκή’’ δείχνω;»

*H miss LNI είναι visual & performance artist, σκηνοθέτης & freelance αρθρογράφος. Γεννήθηκε στην Ελλάδα και πλέον ζει και εργάζεται μεταξύ Γαλλίας και ΗΠΑ. Μετά από σπουδές Πολιτικών Επιστημών στη Θεσσαλονίκη, πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στον Κινηματογράφο στη Σορβόνη και Σπουδές σκηνοθεσίας στο Παρίσι. Η σεξουαλική της περιέργεια την οδήγησε γρήγορα στο κόσμο του ερωτισμού και έκτοτε εργάζεται, μεταξύ άλλων, ως γυμνό μοντέλο και μοντέλο ερωτικής τέχνης.

πηγή: playboy.gr

Keywords
Τυχαία Θέματα