Παπαχριστόπουλος: Ναι επιμένω, έπρεπε να είχαμε κάνει ό,τι και ο Χρυσοχοΐδης αλλά με άλλον τρόπο

14:50 22/11/2019 - Πηγή: Dikaiologitika

«Ναι επιμένω, αυτά που έκανε ο Χρυσοχοϊδης έπρεπε να το είχαμε κάνει εμείς, δηλαδή να είχαμε καταφέρει να περιορίσουμε στο ελάχιστο τα επεισόδια. Αλλά άλλο η αστυνόμευση και άλλο η αστυνομοκρατία, αυτή είναι η άποψή μου για να μην έχουμε παρεξηγήσεις».

Ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην βουλευτής των Ανεξάρτητων Ελλήνων, μιλά αποκλειστικά στο Dikaiologitika

News και δίνει τις δικές του εξηγήσεις σχετικά με τη δήλωση που έκανε και η οποία έδειξε να διαφοροποιείται από την κρατούσα πολιτική «γραμμή» του κόμματός του.

«Φυσικά και θα έπρεπε να το είχαμε κάνει εμείς αλλά εννοώ μόνο τη σχετική ηρεμία που πέτυχε και τον περιορισμό στα σπασίματα. Άλλο, όμως, το ένα και άλλο το άλλο. Γιατί το να σπας χέρια κοριτσιών ή να ξεβρακώνεις διαδηλωτές και να τους λες, έτσι γ@@@@ η Αστυνομία, το να μπουκάρεις στα δικαστήρια δεν είναι αστυνόμευση, είναι αστυνομοκρατία», λέει ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος, γνωστός για το πολλές φορές εκρηκτικό του ύφος, το ταπεραμέντο του και φυσικά τις δηλώσεις του που φυσικά δεν μένουν σε στενό οικογενειακό κύκλο. Όπως αυτή που έκανε σε ραδιοφωνικό σταθμό της Θεσσαλονίκης σχετικά με τις κινήσεις της ηγεσίας της Ελληνικής Αστυνομίας την ημέρα της επετείου του Πολυτεχνείου.

«Όλοι ήξεραν, παραμονές του Πολυτεχνείου ότι οι φοιτητές θα οργανωθούν για την πορεία και τη διαδήλωση. Ποιος ήταν ο λόγος να κλειδώσουν τα πανεπιστήμια; Για να τους κάνουν να πεισμώσουν; Είδατε ότι με αυτά που έκαναν οι κόσμος συσπειρώθηκε και ότι η πορεία ήταν πολύ μεγαλύτερη από όλες των τελευταίων ετών», συνεχίζει ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος μιλώντας στο Dikaiologitika News.

Το ερώτημα που προκύπτει είναι ότι εφόσον πιστεύει ότι «όσα έκανε ο Χρυσοχοϊδης έπρεπε να τα είχαν κάνει εκείνοι», τι είναι αυτό που τους εμπόδισε; Ο Θαν. Παπαχριστόπουλος εξήγησε ότι αυτό ακριβώς εννοούσε και τίποτε περισσότερο: «Ότι έπρεπε να είχαν βρεθεί τρόποι να μην γίνονται επεισόδια και καταστροφές ή τουλάχιστον να περιοριστούν στο ελάχιστο».

Σε αυτό το σημείο της συζήτησης θέλησε με ένα παράδειγμα να μας πείσει για το ποια είναι η άποψή του για τα επεισόδια και τις καταστροφές: «Ήταν ’72 ή ’73, είχαμε Χούντα και σε μια μεγάλη διαδήλωση συμμετείχαμε ως φοιτητές. Όπως περπατούσαμε και φωνάζαμε συνθήματα, ένας από την παρέα μας, πέταξε μια πέτρα και έσπασε μια βιτρίνα ενός μαγαζιού, Παγώσαμε όλοι, δεν ξέραμε τι θα γινόταν. Δεν ήταν εύκολα πράγματα αυτά. Πήραμε τον φίλο μας παράμερα και του είπαμε ότι δεν ήταν σωστό αυτό που έκανε. Την επόμενη ημέρα, στα κρυφά λόγω του φόβου, κάναμε έρανο μεταξύ μας και μαζέψαμε χρήματα για να τα δώσουμε στον καταστηματάρχη. Στο μεταξύ, αυτός είχε αλλάξει τη σπασμένη βιτρίνα. Τα χρήματα που του δώσαμε, πάντως, ήταν περισσότερα από όσα είχε δώσει για να την αλλάξει…».