Ρούλα Πισπιρίγκου: Πώς ο παππούς της δολοφόνησε την γιαγιά της πριν 57χρόνια - Τα δημοσιεύματα του Τύπου

21:24 31/3/2022 - Πηγή: Dikaiologitika

Ο παππούς της Ρούλας Πισπιρίγκου είχε σκοτώσει τη γιαγιά της, που είχε το ίδιο όνομα με εκείνη, το 1965.

Παλιά δημοσιεύματα του Τύπου έρχονται ξανά στο φως υπενθυμίζοντας ένα ακόμη σοκαριστικό έγκλημα που διαπράχθηκε στην Πάτρα και αφορά την οικογένεια Πισπιρίγκου.

Πριν από 67 χρόνια, ο παππούς της σκότωσε τα γιαγιά της στην Πάτρα, ενώ μάλιστα παρουσιάστηκε «απαθής μέχρι αναισθησίας»

στους εισαγγελείς, όπως αναφέρουν δημοσιεύματα της εποχής.

Η νεαρή Σωτηρία Πεφάνη γνωρίζει τον άντρα της, Παναγιώτη Πισπιρίγκο, όταν εκείνη είναι 15 ετών και αυτός 18. Όταν η σχέση τους γίνεται γνωστός, ο Πισπιρίγκος, που περιγράφεται από τον Τύπο της εποχής ως άνθρωπος χωρίς σταθερή εργασία και χρήματα, συλλαμβάνεται για αποπλάνηση ανηλίκου. . . και οδηγείται στις φυλακές Πατρών. Όπως αναφέρουν δημοσιεύματα της εποχής, προκειμένου να αποφύγει πιθανή καταδίκη του στο Κακουργιοδικείο, παντρεύεται στις 27 Φεβρουαρίου 1962 μέσα στο Τμήμα Μεταγωγών, την ανήλικη Σωτηρία, τις αντιδράσεις των γονιών της. Παρότι ο έγγαμος βίος τους κάθε άλλο παρά ευτυχής χαρακτηρίζεται, αποκτούν σύντομα ένα παιδί, τον Ανδρέα, τον πατέρα της σημερινής Ρούλας Πισπιρίγκου.

«ΤΑ ΝΕΑ», 21.7.1965, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΜΠΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»

Το διαζύγιο και το ραντεβού θανάτου

Η απαίτηση της Σωτηρίας για διαζύγιο και η απόφασή της να ξεφύγει από τον Παναγιώτη, με συνέπεια να αρχίσει να γίνεται εμμονικός, να την ακολουθεί παντού και να την ενοχλεί, επειδή πιστεύει ότι βλέπει άλλους άνδρες. Το διαζύγιο βγαίνει, αλλά την επιμέλεια του παιδιού την παίρνει ο άντρας. Μόλις δύο ημέρες μετά την τελευταία δικαστική τους αντιδικία, με εκατέρωθεν μηνύσεις για μοιχές και συκοφαντική δυσφήμηση, ο Παναγιώτης ζητά, την Τετάρτη 21 Ιουλίου 1965, από τη Σωτηρία να μην μιλήσουμε, σε μια νέα προσπάθεια επανασύνδεσης.

Το ζευγάρι βρίσκεται σε μια απομονωμένη τοποθεσία στην Ρέστη στο Ρίο, δίπλα στη θάλασσα και, κατά τη διάρκεια της συζήτησής τους, εκείνος της ζητά να εγκαταλείψει την εραστή της και να επιστρέψει στο σπίτι τους. Το τι επακολουθεί περιγράφεται στη σοκαριστική κατάθεσή του:

«Την παρακαλούσα θερμά κι εκείνη αρνείτο. Σε μια στιγμή και ενώ καθόμαστε κολλητά κι ακουμπούσε η αριστερή πλάτη στον ώμο της, μου ήρθε σαν τρέλα. Την έριξα κάτω και την έπιασα σφικτά από το λαιμό. Την έσφιγγα, την έσφιγγα όλο και πιο δυνατά. Σπαρταρούσε το σώμα της, προσπαθούσε να μου ξεφύγει. Μα εγώ ήμουν πιο δυνατός. Την είχα πια νικήσει. Σε λίγο το σώμα της παρέλυσε, η ανάσα της σταμάτησε, τα μάτια της γυάλισαν. έγινε νεκρή. Τότε κατάλαβα τι είχα κάνει. Μετάνιωσα, την έσυρα μέχρι τις καλαμιές όπως κι όπως την εγκατέλειψα μέσα στη νύχτα. Μετά έτρεχα σαν τρελός».

Τα ξημερώματα της επόμενης ημέρας, ο δολοφόνος της νεαρής κοπέλας πηγαίνει αρχικά στο σπίτι του γαμπρού του και στις 2.30 τα ξημερώματα παραδίδονται στην αστυνομία, λέγοντας ότι πριν την αποτρόπαια πράξη του έχει προηγηθεί σεξουαλική επαφή με το θύμα, κάτι που δεν επιβεβαιώνεται ποτέ από την ιατροδικαστική. εξέταση.

Ο Πισπιρίγκος σφίγγει με το δεξί του χέρι την καρωτίδα της Σωτηρίας, με το αριστερό της φράζει τη μύτη και το στόμα, ενώ παράλληλα κάθεται πάνω στο στήθος της. Στην προσπάθειά της να αποφύγει τον θανάσιμο εναγκαλισμό, το μόνο που καταφέρνει η άτυχη κοπέλα είναι να προκαλέσει κάποιες αμυχές στο λαιμό του δράστη και να σχίσει το πουκάμισό του.

Πηγή: Ελεύθερος Τύπος

«Απαθής μέχρι αναισθησίας»

Όταν οδηγείται στον εισαγγελέα της υπόθεσης, τον γνωστό από σημαντικές υποθέσεις που χειρίστηκε, Δημήτρη Τσεβά, παρότι σώζεται από λυντσάρισμα κοινού και συγγενών του θύματος μόνο με τη βοήθεια της αστυνομίας, ο ίδιος φαίνεται απαθέστατος. Στο κρατητήριο όπου βρίσκεται ο δράστης, περιγράφεται ως «απαθής μέχρι αναισθησίας. Δεν έχει καμία τύψη για το κακούργημό του».

Αξίζει να σημειωθεί ότι μόλις δεκαπέντε ημέρες πριν τον φόνο, ο Παναγιώτης παίρνει ετήσια αναβολή στράτευσης επικαλούμενος «νευροψυχικές διαταραχές» ή, όπως λέει η επίσημη διάγνωση, «ως πάσχων μεταδιασειστικών αιτιάσεων μετά τάσεων νευρωτικής εποικοδομήσεως».

Τελικά, ο Παναγιώτης Πισπιρίγκος καταδικάζεται σε ισόβια, αλλά αποδεσμεύεται 15 χρόνια αργότερα, το 1980, λόγω καλής διαγωγής. Το μόλις 14 μηνών παιδί τους κατά την εποχή του φόνου, Ανδρέας, όταν παντρεύεται και κάνει κοριτσάκι, του δίνει το όνομα Ρούλα, ίσως τιμώντας έτσι τη δολοφονημένη μητέρα του Σωτηρία (Σωτηρούλα).