Σταθμοί στην πορεία του Συνασπισμού- ΣΥΡΙΖΑ από την ίδρυσή του έως σήμερα

15:58 17/1/2025 - Πηγή: Dikaiologitika

Από το ιδρυτικό Συνέδριο του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου, τη συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ, τη νίκη στις 25 Ιανουαρίου του 2015 και τον σχηματισμό κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα έως την εκλογή του Σωκράτη Φάμελλου.

– Ιούνιος 1992 ιδρυτικό 1o Συνέδριο του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου, ως ενιαίου, πολυτασικού σχηματισμού. Είχε προηγηθεί η διάσπαση του ΚΚΕ σε δογματικούς και

ανανεωτικούς, το τέλος του συμβολαίου του ΚΚΕ με τον Συνασπισμό και η συμμετοχή του συγκροτημένου τμήματος των ανανεωτικών του ΚΚΕ στον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου.

– Στις βουλευτικές εκλογές στις 10 Οκτώβρη 1993 οι κάλπες άφησαν τον Συνασπισμό εκτός Βουλής με ποσοστό 2,94% και 202.995 ψήφους. Οι έντονες εσωκομματικές αντιπαραθέσεις στη διάρκεια 1992-1993 λειτούργησαν καταλυτικά στο αρνητικό αποτέλεσμα. Η Μ. Δαμανάκη παραιτήθηκε από την προεδρία του κόμματος.

– Μετά τις βουλευτικές εκλογές ο Συνασπισμός προχώρησε προς το 2ο (Έκτακτο) Συνέδριο, που ορίσθηκε για τις 16-19 Δεκέμβρη, σε κλίμα εσωκομματικής σύγκρουσης που τροφοδοτούσε την καχυποψία και το έλλειμμα εμπιστοσύνης από πάνω μέχρι κάτω.

Με υποψήφιους προέδρους τους Αλ. Αλαβάνο, Φ. Κουβέλη, Ν. Κωνσταντόπουλο, Μιχ. Παπαγιαννάκη, πρόεδρος εξελέγη ο Ν. Κωνσταντόπουλος.

Με τον Συνασπισμό εκτός Βουλής – και νέο πρόεδρο – η πρώτη δοκιμασία ήταν οι ευρωεκλογές στις 12 Ιούνη 1994. Ο Συνασπισμός εξέλεξε δύο ευρωβουλευτές και υπερδιπλασίασε, με 6,25%, το ποσοστό του Οκτωβρίου 1993.

Θετικά ήταν τα αποτελέσματα για τον Συνασπισμό και στις αυτοδιοικητικές εκλογές 16 Οκτωβρίου 1994, ιδιαίτερα στην Περιφέρεια Αττικής με τον Δραγασάκη (8,4%) και στο Δήμο Αθηναίων με την Δαμανάκη (11,2%). Συνολικά, ο Συνασπισμός αναδείχθηκε τρίτο κόμμα στην αυτοδιοίκηση, γεγονός που δημιούργησε ιδιαίτερη ευφορία στο κόμμα. Όλα έδειχναν ότι ο Συνασπισμός είχε κερδίσει το στοίχημα της επιβίωσης.

Το 2ο τακτικό Συνέδριο του Συνασπισμού πραγματοποιήθηκε στις 14 έως 17 Μάρτη 1996. Στην απόφαση του συνεδρίου επιβεβαιωνόταν ο αυτόνομος χαρακτήρας και ρόλος του Συνασπισμού στην πολιτική ζωή της χώρας. Στις εκλογικές διαδικασίες, ο Κωνσταντόπουλος, μοναδικός υποψήφιος πρόεδρος, επανεξελέγη.

– Πρόωρες βουλευτικές εκλογές στις 22 Σεπτέμβρη. Ο Συνασπισμός επανήλθε πανηγυρικά στο Κοινοβούλιο. Μεγάλη νίκη του κόσμου της ανανεωτικής Αριστεράς και, ταυτόχρονα, προσωπική επιτυχία του Ν. Κωνσταντόπουλου. Ο Συνασπισμός συγκέντρωσε 347.051 ψήφους (ποσοστό 5,12%) και εξέλεξε 10 βουλευτές. Αποδείχθηκε η ανθεκτικότητα του εγχειρήματος της οικοδόμησης μιας Αριστεράς σύγχρονης, πέρα από τη δογματική κομμουνιστική και την υπαρκτή σοσιαλδημοκρατική εκδοχή. Μια Αριστερά δημοκρατική και σοσιαλιστική. Ο Συνασπισμός έμπαινε σε νέα φάση.

– 1997! Έτος πρωτοβουλιών και ανοίγματος στην κοινωνία από τον Συνασπισμό. Κεντροαριστερή φιλολογία και συντεταγμένη πλαγιοκόπηση του Συνασπισμού από το σημιτικό ΠΑΣΟΚ. Εσωκομματικές τριβές στον Συνασπισμό με αφορμή την Κεντροαριστερά.

– Η πορεία προς τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές του Οκτώβρη του 1998 ήταν πορεία σε ναρκοπέδιο. Η Μ. Δαμανάκη, από την αρχή επεδίωξε και πέτυχε να είναι κοινή υποψήφια Συνασπισμού και ΠΑΣΟΚ, με ταυτόχρονη αντιπαράθεση διαρκείας στον Συνασπισμό και ροκάνισμα της υποψηφιότητας Δαμανάκη από το αντισημιτικό τμήμα του ΠΑΣΟΚ. Στον πρώτο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών το ποσοστό της Δαμανάκη ήταν πολύ χαμηλό, στο 16,4%.

– Οι προσδοκίες που δημιουργήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια διαψεύστηκαν στις Ευρωεκλογές του 1999 (13 Ιούνη). Το 5,16% ήταν αισθητά κατώτερο από το 6,2% των προηγούμενων εκλογών του 1994.

– Μετά από ένα δεύτερο εξάμηνο του 1999 με μεγάλη εσωκομματική ένταση στον Συνασπισμό, το 2000 ήρθε με άρωμα εκλογών. Το αποτέλεσμα των εκλογών της 9ης Απρίλη δεν ήταν καθόλου ικανοποιητικό για τον Συνασπισμό. Το 3,2% του εξασφάλισε την παραμονή στη Βουλή – και αυτό δεν ήταν αμελητέο – όμως δημιούργησε εύλογα ερωτηματικά.

– Το 3ο τακτικό συνέδριο του Συνασπισμό πραγματοποιήθηκε στις 29-30 Ιούνη, 1-2 Ιούλη 2000. Ο Ν. Κωνσταντόπουλος, μοναδικός υποψήφιος πρόεδρος επανεξελέγη για τρίτη συνεχή φορά, με 83,82% των ψήφων των συνέδρων. Το Αριστερό Ρεύμα (Λαφαζάνης, κ.ά.), πρώτο, με 41,84% και 46 μέλη στη νέα ΚΠΕ.

– Το 2001 ήταν ένας χρόνος δύσκολος για τον Συνασπισμό, για τον οποίο τα εσωκομματικά αναδείχθηκαν και πάλι η αχίλλειος πτέρνα του. Ήταν όμως επίσης μια χρονιά στη διάρκεια της οποίας το κόμμα και η νεολαία του μπολιάστηκαν με την κινηματική αντίληψη, μια χρονιά δημιουργίας του Χώρου Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς.

– Το 2002 ήταν χρόνια εκλογών για την αυτοδιοίκηση, με τον πρώτο γύρο των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών να διεξάγεται 13 Οκτώβρη 2002. Για τον Συνασπισμό ήταν πολύ θετικό το αποτέλεσμα του Γλέζου στην Υπερνομαρχία (4ος, με 10,8%), ενώ οι δημοσκοπήσεις των προεκλογικών μηνών κατέγραψαν τον Συνασπισμό οριακά πάνω από το 3%.

Σε όλο το εξάμηνο της ελληνικής προεδρίας στην ΕΕ (Γενάρης-Ιούνης 2003) ξετυλίχθηκε η ολόπλευρη συμμετοχή του Συνασπισμού στο κίνημα ενάντια στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Στις 30, 31 Μάη και 1 Ιούνη πραγματοποιήθηκε το Προγραμματικό Συνέδριο του Συνασπισμού, το οποίο ψήφισε κείμενο για το Κόμμα και ενέκρινε την τροποποίηση - προσθήκη του τίτλου του κόμματος σε Συνασπισμός της Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας.

Από τον Μάη του 2003 η χώρα άρχισε να μπαίνει σε τροχιά βουλευτικών εκλογών. Ο Συνασπισμός πρότεινε και οι άλλες δυνάμεις του Χώρου Διαλόγου και Κοινής Δράσης αποδέχθηκαν τη συνδιαμόρφωση μιας πλατειάς εκλογικής συνεργασίας, τη δημιουργία, ουσιαστικά, ενός νέου φορέα. Η προοπτική του νέου εκλογικού φορέα οδήγησε την πρώην πρόεδρο και βουλευτή του Συνασπισμού, Μ. Δαμανάκη, στην παραίτηση και στην αποχώρηση από το κόμμα. Την Πολιτική Διακήρυξη του νέου φορέα συνυπέγραψαν η ΑΚΟΑ, οι Ενεργοί Πολίτες(Γλέζος), η ΔΕΑ, η ΚΕΔΑ, η ΚΟΕ, ο Συνασπισμός και ανένταχτες δυνάμεις της Αριστεράς.

– Το 2004 ήταν δύσκολο για τον Συνασπισμό. Στις βουλευτικές εκλογές, που ορίστηκαν για τις 7 Μάρτη, θα έδινε τη μάχη μέσα από νέο σχήμα, τον «Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς – Ενωτικό Ψηφοδέλτιο». Στις εκλογές ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς – Ενωτικό Ψηφοδέλτιο, με ποσοστό 3,26% ήταν παρών στη νέα Βουλή με 6 βουλευτές (αύξηση ψήφων, περίπου 20.360).

Τον Απρίλη του 2004 ο Συνασπισμός, παράλληλα με την προετοιμασία για τις ευρωεκλογές, ασχολήθηκε σοβαρά με το σχέδιο λύσης του Κυπριακού που πρότεινε ο ΓΓ του ΟΗΕ Κόφι Ανάν. Η θετική στάση του Συνασπισμού για το Σχέδιο Ανάν υπήρξε μία από τις σημαντικότερες στιγμές της πορείας του Κόμματος.

Στις 13 Ιούνη διεξήχθησαν οι ευρωεκλογές, στις οποίες ο Συνασπισμός έδωσε τη μάχη χωρίς τους συμμάχους. Το αποτέλεσμα δεν ήταν ικανοποιητικό. Ψηφίστηκε από 252.037 άτομα, ποσοστό 4,16% και εξέλεξε μόνο έναν ευρωβουλευτή, τον Δ. Παπαδημούλη. Την επομένη των εκλογών, ο Ν. Κωνσταντόπουλος, αφού έκρινε το αποτέλεσμα μη ικανοποιητικό, ανακοίνωσε ότι δεν θα ήταν υποψήφιος πρόεδρος του κόμματος στο επόμενο τακτικό συνέδριο.

Η αποχώρηση Κωνσταντόπουλου άνοιγε μια λευκή σελίδα στο ζήτημα της εξουσίας, το οποίο θα αντιμετωπίζονταν στο 4ο τακτικό Συνέδριο, το οποίο προγραμματίστηκε για τις 9 έως 12 Δεκέμβρη 2004. Η πρώτη υποψηφιότητα που κατατέθηκε στις 20 Ιούνη ήταν του Αλ. Αλαβάνου. Μετά από πολλές εσωκομματικές και εσωτασικές διεργασίες οριστικοποιήθηκαν και οι υποψηφιότητες των Μιχ. Παπαγιαννάκη και Χρ. Παπαδόπουλου. Στην πορεία προς το Συνέδριο, πέρα από άλλα σημαντικά ζητήματα, το βασικό διακύβευμα ήταν η πολιτική συμμαχιών του κόμματος.

Το 4ο Συνέδριο επιβεβαίωσε την πολιτική και οργανωτική κυριαρχία του Αριστερού Ρεύματος και ανέδειξε τις εξελίξεις στην εσωκομματική τάση Παρέμβαση.

Για την εκλογή του νέου προέδρου, ο Αλαβάνος ψηφίστηκε από το 58,5% των συνέδρων, ο Παπαγιαννάκης από το 33,2% και ο Παπαδόπουλος από το 6,94%.

Στη νέα Πολιτική Γραμματεία εκλέχθηκε και ο Αλ. Τσίπρας που ανέλαβε την υπευθυνότητα για την παιδεία και τη Νεολαία.

Τη νέα χρονιά 2005, ο νέος πρόεδρος άρχισε τη θητεία του με σαφή εντολή για εμβάθυνση της «αριστερής στροφής» που χαρακτήριζε την πολιτική του κόμματος τα τελευταία 2-3 χρόνια. Επίσης, η επανεκκίνηση του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβάνονταν στις βασικές προτεραιότητες της νέας ηγεσίας. Οι σχετικές διεργασίες οδήγησαν στα τέλη Απρίλη στη διατύπωση ενός κοινού κειμένου για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Οργανωτικό - Καταστατικό Συνέδριο πραγματοποιήθηκε στις 16-17 Απριλίου 2005, στο οποίο κυριάρχησε η συζήτηση για τις τάσεις με επιμονή του προέδρου, ο οποίος αναφέρθηκε με εξαιρετικά απαξιωτικό τρόπο για τις τάσεις. Το συνέδριο αποφάσισε: Την εκλογή του προέδρου από το συνέδριο. Τη δυνατότητα εναλλαγής των ευρωβουλευτών. Την καθιέρωση των θητειών για βουλευτές, ευρωβουλευτές, μέλη Πολιτικής Γραμματείας.

Στις αρχές Οκτώβρη, ενώ τέθηκε ξανά από τον Αλαβάνο η υποψηφιότητά του Παπαγιαννάκη για τον Δήμο της Αθήνας, ο πρόεδρος του Συνασπισμού εξέπληξε τους πάντες. Στις 11 Οκτώβρη πρότεινε ως υποψήφιο για το Δήμο της Αθήνας τον Αλέξη Τσίπρα. Ο Αλαβάνος ενημέρωσε τον Παπαγιαννάκη λίγο πριν προτείνει τον Αλ. Τσίπρα. Ένταση στο κόμμα και η δημόσια εικόνα του Συνασπισμού πολύ αρνητική.

Το 4ο Συνέδριο της Νεολαίας Συνασπισμού πραγματοποιήθηκε στις 25-26-27 Νοέμβρη 2005 και εξέλεξε τον φοιτητή Νομικής Δ. Τζανακόπουλο νέο γραμματέα της οργάνωσης.

Η συνολική πορεία του Συνασπισμού το 2005 δεν επιβεβαίωσε τις μεγάλες προσδοκίες της ηγεσίας του Συνασπισμού. Η χρονιά έφυγε με τον Συνασπισμό σε κρίση.

Το 2006 ήταν η χρονιά των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών. Στην πρώτη γραμμή ο Αλ. Τσίπρας, υποψήφιος στο Δήμο Αθήνας. Στην Υπερνομαρχία Αθήνας-Πειραιά η Πολιτική Γραμματεία ενέκρινε την υποψηφιότητά του καθηγητή Πανεπιστημίου Γ. Πανούση. Κεντρικός πολιτικός στόχος του Συνασπισμού το 2006 ήταν, επίσης, η διεξαγωγή του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ στην Αθήνα, το Μάη. Ο πρώτος γύρος των αυτοδιοικητικών εκλογών έγινε στις 15 Οκτώβρη, όπου ενισχύθηκε συνολικά το αριστερό ριζοσπαστικό ρεύμα στην αυτοδιοίκηση. Το πιο εντυπωσιακό αποτέλεσμα για τον Συνασπισμό ήταν το 10,55% του Αλ. Τσίπρα, που αναδείχθηκε σε τρίτη δύναμη στο Δήμο Αθηναίων. Στην Υπερνομαρχία το ψηφοδέλτιο Πανούση - Λυκούδη - Καρακώστα κατέγραψε 5,72%, με τον Συνασπισμό να συγκρατεί τις δυνάμεις του. Συμπέρασμα: το «στοίχημα» που έβαλε ο Αλαβάνος με την υποψηφιότητά Τσίπρα το κέρδισε.

Το 2006 έφευγε με τον Συνασπισμό στο επίκεντρο της δημοσιότητας με βάση τις παρεμβάσεις του για την παιδεία, καθώς και το άνοιγμα στη νέα γενιά, με αποκορύφωμα την εκλογή του Τσίπρα στις αυτοδιοικητικές εκλογές.

Το 2007 ήταν χρόνια βουλευτικών εκλογών, με εκλογική κάθοδο του Συνασπισμού με το σχήμα ΣΥΡΙΖΑ και υποψηφιότητα Αλαβάνου σε περιφέρεια εκτός κέντρου. Επίσης, αποφασίστηκε να δοθεί στην ΑΚΟΑ η πρώτη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας (Μπανιάς) και να επιδιωχθεί η εκλογή στην Α’ Πειραιά στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ (Δρίτσας). Στα τέλη Μάη, ο Αλαβάνος πρότεινε να αναλάβει ο Τσίπρας την πρώτη ευθύνη της εκλογικής καμπάνιας. Οι βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στις 16 Σεπτέμβρη. Κοινωνική πολιτική, οικολογία, νέοι και νέες, ήταν το προεκλογικό τρίπτυχο του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ συγκαταλέγονταν στους νικητές των εκλογών. Κατέγραψε ποσοστό 5,04% με πάνω από 360.000 ψήφους, εξέλεξε 14 βουλευτές, ενώ αναδείχτηκε τρίτο κόμμα στους νέους για πρώτη φορά. Οι εκλογές ήταν μια μεγάλη επιτυχία και για τον Αλαβάνο. Μαζί, διακριτικά, στάθηκε ο Τσίπρας. Ήδη πολύ μιλούσαν για δίδυμο Αλαβάνου - Τσίπρα.

Από τον Οκτώβρη του 2007 ο Συνασπισμός έμπαινε σε καινούργια φάση, με βασικό μέλημα της ηγεσίας τη διεξαγωγή του 5ου τακτικού Συνεδρίου του κόμματος. Ταυτόχρονα, με παντελή έλλειψη αντιπολιτευτικής πρακτικής από το ΠΑΣΟΚ, ο Συνασπισμός αναδεικνύονταν σε ουσιαστική αξιωματική αντιπολίτευση, με πολιτική ανοιγμάτων προς τον οικολογικό και τον σοσιαλιστικό χώρο από πλευράς Αλαβάνου. Από την πλευρά της, η πολιτική της Ανανεωτικής Πτέρυγας συνιστούσε μια κάποια στροφή συγκριτικά με προηγούμενες θέσεις του ανανεωτικού χώρου του Συνασπισμού, γεγονός που λειτούργησε ευεργετικά για όλο το κόμμα. Τις τελευταίες ημέρες του Νοέμβρη ο Αλαβάνος ανακοίνωσε ότι, για προσωπικούς λόγους, δεν θα ήταν υποψήφιος πρόεδρος στο συνέδριο.

Ξεκινώντας ο Δεκέμβρης 2007, με το 5ο τακτικό Συνέδριο να ορίζεται για τις 7 έως 10 Φλεβάρη 2008, οι εσωτερικές διεργασίες στον Συνασπισμό για το νέο πρόεδρο άρχιζαν από μηδενική βάση. Τελικά, υποψήφιοι ήταν ο Τσίπρας και ο Κουβέλης. Στο Συνέδριο, παρά ορισμένες διαφορές, προέκυπτε μια ενότητα ουσιαστική μέσα στη διαφορετικότητα. Για τον πρόεδρο του κόμματος, ο Τσίπρας συγκέντρωσε 840 ψήφους, 70,41% και ο Κουβέλης 342 ψήφους, 28,67%. Ο Αλ. Τσίπρας ήταν ο νέος πρόεδρος του Συνασπισμού. Ο Αλαβάνος, μετά από μια τριετή περίπου θητεία (2004-2008), θα ασχολιόταν αποκλειστικά με τον ΣΥΡΙΖΑ, γι’ αυτό και δεν έθεσε υποψηφιότητα για τη νέα ΚΠΕ. Η προεδρική θητεία του Αλαβάνου ήταν μια ενδιαφέρουσα και ανοδική περίοδος για τον Συνασπισμό.

Η εκλογή του Τσίπρα στην προεδρία του κόμματος του, σε συνδυασμό με την απαξίωση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, καθώς και η εντυπωσιακή άνοδος του Συνασπισμού, άρχισαν να δημιουργούν, από τις αρχές του 2008, ένα νέο τοπίο στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Τσίπρας, πρόεδρος του Συνασπισμού και Αλαβάνος, πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, δημιούργησαν ένα δυναμικό δίδυμο. Με όλες σχεδόν τις δημοσκοπήσεις στη διάρκεια του 2008 να καταγράφουν διψήφια ποσοστά, προτεραιότητες για ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ ήταν οι επιπτώσεις της κρίσης, που γίνονταν όλο και πιο αισθητές. Το Νοέμβρη του 2008, με αφορμή δημοσιεύματα και συνεντεύξεις, αναδείχθηκε το θέμα για το ποιος θα ήταν επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές.

Τίποτα δεν προμήνυε το κακό που συνέβη το Σάββατο 6 Δεκέμβρη, το βράδυ, στα Εξάρχεια: ένα δεκαπεντάχρονο παλικαράκι, ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, έπεφτε νεκρό από τη δολοφονική σφαίρα αστυνομικού. Οργή για το δολοφόνο, για τους πολιτικούς υπεύθυνους. Από το ίδιο βράδυ και όλες τις επόμενες ημέρες, καθημερινά, είχαμε αυθόρμητες συγκεντρώσεις, συλλαλητήρια, συγκρούσεις, καταλήψεις. Κλείσιμο σχολείων, οι μαθητές στους δρόμους. Οι κινητοποιήσεις χτυπήθηκαν άγρια. Τεράστιες πολιτικές, κυβερνητικές ευθύνες. Ο Συνασπισμός και ο ΣΥΡΙΖΑ παρόντες από την πρώτη στιγμή. Πορεύτηκαν ειρηνικά, με επικεφαλής την ηγεσία τους. Όμως στη διάρκεια των κινητοποιήσεων το κέντρο της πόλης παραδόθηκε στη φωτιά, την καταστροφή. Ο Τσίπρας κατάγγειλε τη δολοφονία, καταδίκασε την αστυνομική βία και συμπλήρωσε ότι η Αριστερά που εκπροσωπεί δεν υιοθετεί πρακτικές καταστροφής, απεχθάνεται τη βία. Πρόσθεσε, όμως ότι αρνείται να συμψηφίσει τις καταστροφές με μια εν ψυχρώ δολοφονία.

Ο Αλαβάνος τόνισε την ανάγκη να καταλάβει η κοινωνία την οργή των νέων, ενώ στηλίτευσε την κοινή στάση ΝΔ, ΛΑΟΣ και ΚΚΕ κατά της νεολαίας και του ΣΥΡΙΖΑ.

2009! Για τον Συνασπισμό μια πολύ δύσκολη χρονιά. Δεν ήταν μόνο το Προγραμματικό Συνέδριο, τον Φλεβάρη, οι ευρωεκλογές τον Ιούνη. Ήταν ακόμη η νέα κατάσταση που διαμόρφωνε η κρίση, με τις επιπτώσεις της, στη χώρα μας, στην Ευρώπη, στον κόσμο ολόκληρο. Από τον Δεκέμβρη του 2008 είχε ξεκαθαριστεί ότι η συγκυρία της παγκόσμιας κρίσης επέβαλε παρουσίαση ολοκληρωμένου σχεδίου προγράμματος, του οποίου η έγκριση προβλέπονταν να γίνει στο Συνέδριο στις 13-14-15 Φλεβάρη 2009. Η ανοιχτή εκδήλωση της Ανανεωτικής Πτέρυγας σηματοδότησε στα τέλη Γενάρη έντονα φαινόμενα εσωστρέφειας και εσωκομματικής εντάσης, τα οποία κορυφώθηκαν στο Διαρκές Συνέδριο, με κεντρικά επίδικα το ζήτημα των μετεκλογικών σχέσεων με το ΠΑΣΟΚ, αλλά και το πρόγραμμα του κόμματος. Στην ψηφοφορία, το 81,5% των συνέδρων υπερψήφισε το πρόγραμμα, με 137 συνέδρους να ψηφίζουν λευκό.

Στη συγκεκριμένη φάση εντύπωση προκαλούσε το γεγονός ότι η βασική στελέχωση της Ανανεωτικής Πτέρυγας έδειχνε ότι δεν ενδιαφερόταν ή ότι δεν αξιολογούσε σωστά τα ανοίγματα του ηγετικού διδύμου Συνασπισμού και ΣΥΡΙΖΑ.

Σε κλίμα εσωστρέφειας και εσωκομματικών αντιπαραθέσεων μεταξύ πλειοψηφίας και μειοψηφίας, Αριστερού Ρεύματος και Ανανεωτικής Πτέρυγας, ξεκίνησε, από τα μέσα Φλεβάρη 2009, ο Συνασπισμός, την πορεία για τη δύσκολη μάχη των ευρωεκλογών στις 7 Ιούνη. Στις 8 και 9 Μάρτη οργανώθηκε το εσωκομματικό δημοψήφισμα του Συνασπισμού. Πρώτος αναδείχθηκε ο Ν. Χουντής, δεύτερος ο Δ. Παπαδημούλης, ο οποίος θα καταλάμβανε την τρίτη θέση στο ευρωψηφοδέλτιο και τρίτος ο Π. Τριγάζης. Τις ίδιες ημέρες ο Συνασπισμός βίωσε μια καινούργια εστία εσωκομματικής σύγκρουσης, όταν ο εκπρόσωπος Τύπου Αντρ. Καρίτζης, έφερε στην επιφάνεια το ζήτημα των δύο θητειών για τους βουλευτές. Η ζημιά στη δημόσια εικόνα του Συνασπισμού είχε συντελεστεί.

Αρχές Απρίλη αποφασίστηκε να τοποθετηθεί στη δεύτερη θέση του ευρωψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ η Ελ. Σωτηρίου, μετά από πρόταση της ΚΟΕ. Με τη χώρα να βιώνει τον Απρίλη και τον Μάη του 2009 την παρουσία και τις επιπτώσεις της κρίσης, δεκαπέντε περίπου ημέρες πριν από τις ευρωεκλογές διαφάνηκε για πρώτη φορά ότι δημιουργήθηκε τριβή μεταξύ Αλαβάνου και Τσίπρα, από την πρόθεση του πρώτου να συμμετάσχει στο ντιμπέιτ των αρχηγών αντί για τον Τσίπρα που, ως πρόεδρος του Συνασπισμού, είχε το προβάδισμα.

Την Κυριακή 7 Ιούνη 2009 διεξήχθησαν οι ευρωεκλογές. Το αποτέλεσμα για τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν πολύ αρνητικό. Με αποχή 47,4% ο ΣΥΡΙΖΑ συγκέντρωσε 4,7% και εξέλεξε έναν ευρωβουλευτή, τον Χουντή.

Το άνοιγμα του κεφαλαίου των βουλευτικών εκλογών, δεν γινόταν με τις καλύτερες συνθήκες για τον Συνασπισμό.

Οι καλοκαιρινοί μήνες του 2009 ήταν μήνες δοκιμασίας για τον Συνασπισμό και τον ΣΥΡΙΖΑ. Η πρώτη βόμβα έπεσε στις 17 Ιούνη, ημέρα που ο Αλαβάνος γνωστοποίησε την πρόθεσή του να παραιτηθεί από πρόεδρος της ΚΟ και από βουλευτής. Ήταν φανερό πως η απόφαση αυτή εντάσσονταν στην αντιπαράθεση Τσίπρα - Αλαβάνου και στην προσπάθεια που γινόταν αυτή η αντιπαράθεση να μετεξελιχθεί σε σύγκρουση Συνασπισμού - ΣΥΡΙΖΑ. Τελικά, μετά από πολλά ήξεις-αφήξεις, ο Αλαβάνος ανακάλεσε την παραίτησή του, δηλώνοντας ότι θα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή για την ανασυγκρότηση του σχήματος. Παραταύτα, η πρόβλεψη ήταν ότι η αντιπαράθεση Τσίπρα - Αλαβάνου δεν θα έληγε εύκολα. Τη συγκεκριμένη περίοδο ο Συνασπισμός υπερασπιζόταν την αυτονομία του, μέσω του προέδρου του και το καθολικό μήνυμα από βάση και στελέχη ήταν να ενισχυθεί ο Συνασπισμός και να μη γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κόμμα, να παραμείνει ως συμμαχικό σχήμα. Επιπλέον ήταν σε εξέλιξη μια σαφής επιθετικότητα προς τον Συνασπισμό από τις περισσότερες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.

Στις 2 Σεπτέμβρη ο Καραμανλής προκήρυξε εκλογές για τις 4 Οκτώβρη. Τα επόμενα 24ωρα ήταν δραματικά για τον Συνασπισμό και τον ΣΥΡΙΖΑ, ίσως οι πιο δραματικές στιγμές της εξάχρονης ζωής του συμμαχικού σχήματος. Ο Τσίπρας μπροστά στο αδιέξοδο, πρότεινε να συγκροτηθεί συλλογική ηγεσία από τους επικεφαλής όλων των συνιστωσών που θα είχε την ευθύνη του προεκλογικού αγώνα, με τον Αλαβάνο να ανακοινώνει ότι δεν θα ήταν υποψήφιος στις εκλογές. Στις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ τα κατάφερε. Συγκέντρωσε 4,60%, 315.501 ψήφους και εξέλεξε 13 βουλευτές. Το 4,60% ήταν κατώτερο του 5,04% των βουλευτικών εκλογών του 2007. Αναφισβήτητα οι εκλογές ολοκληρώθηκαν με θετικό πρόσημο, γεγονός το οποίο πιστωνόταν σε μεγάλο βαθμό στον πρόεδρο του Συνασπισμού και ήταν μια απάντηση στον απόντα σε όλη τη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα Αλαβάνο, αλλά και σε όσους στον ΣΥΡΙΖΑ αμφισβητούσαν τον Τσίπρα και επιδίωκαν την υποβάθμιση του ρόλου του κόμματός του στο συμμαχικό σχήμα.

Μετεκλογικά τα προβλήματα σε Συνασπισμό και ΣΥΡΙΖΑ συνεχίστηκαν, ενώ η εικόνα της ελληνικής οικονομίας γινόταν ολοένα και πιο κρίσιμη. Η θέση του Τσίπρα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ να παραμείνει πολιτική συμμαχία, ενώ, αντίθετα, ο Αλαβάνος επέμεινε στη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο φορέα και χαρακτήρισε την ηγεσία του Συνασπισμού ιστορική συνέχεια των… γκουλάγκ… Από την πλευρά της η Ανανεωτική Πτέρυγα ανέβαζε τους τόνους και κατηγόρησε την ηγεσία του κόμματος ότι ρευστοποιούσε τον Συνασπισμό.

Το 2010 ήταν η χρονιά των αποφάσεων για τον Συνασπισμό, η χρονιά του έκτακτου συνεδρίου, των αυτοδιοικητικών εκλογών και των τριβών Συνασπισμού και ΣΥΡΙΖΑ. Όλα αυτά κινούνταν στο πλαίσιο της μεγάλης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που επικαθόριζε τα πάντα.

Το 6ο Συνέδριο του Συνασπισμού αποφασίστηκε να πραγματοποιηθεί στις 3 έως 6 Ιούνη, με διχασμό στο Αριστερό Ρεύμα, κλιμακούμενη αποστασιοποίηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας, εμφάνιση της πρωτοβουλίας των 100 στελεχών που υποστήριζαν τη δημοκρατική επανεκκίνηση του κόμματος, ενώ τέσσερις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλαβάνος αναδείκνυαν το πρωτοεμφανιζόμενο Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής σε νέο πολιτικό υποκείμενο.

Δύο μέρες πριν το συνέδριο, την 1η Ιούνη, ο Μ. Θεοδωράκης παραβρέθηκε και συναντήθηκε με τον Τσίπρα σε εκδήλωση του Συνασπισμού με θέμα “Η πολιτική πρωτοπορία περνάει από τον πολιτισμό”.

Το 6ο Συνέδριο του Συνασπισμού, το πιο κρίσιμο συνέδριο του Κόμματος, όπως χαρακτηρίστηκε από πολλούς, άρχισε στις 3 Ιούνη και διήρκεσε μέχρι τις 6 Ιούνη. Παρά τις προσπάθειες του Τσίπρα, τα πράγματα οδηγήθηκαν στα άκρα. Αργά το βράδυ του Σαββάτου, 5 Ιούνη, ο Κουβέλης, εκ μέρους της Ανανεωτικής Πτέρυγας, ανακοίνωσε την αποχώρηση από το συνέδριο.

Νέος πρόεδρος του κόμματος εξελέγη ο Τσίπρας (75,63%). Ο Γ. Βλαχογιώργος έλαβε 5,40%. Για τη νέα ΚΠΕ, πρώτη αναδείχθηκε η Αριστερή Ενότητα (Βίτσας, Βούτσης, Φλαμπουράρης, κ.ά. και Κοκκινοπράσινο Δίκτυο) με 50,63%. Στη δεύτερη θέση το Αριστερό Ρεύμα (Λαφαζάνης, Χουντής, κ.ά.) με 29,83%. Τρίτο το Ενιαίο Ψηφοδέλτιο Μελών ΣΥΝ 2010 (Μηταφίδης, Θεοτοκάς, Μπαλάφας, κ.ά.) με 17,23%.

Στις 9 Ιούνη οι τέσσερις βουλευτές που αποχώρησαν από το συνέδριο αποφάσισαν να ανεξαρτητοποιηθούν και προχώρησαν στη δημιουργία νέου πολιτικού φορέα, της Δημοκρατικής Αριστεράς (ΔΗΜΑΡ).

Το δεύτερο εξάμηνο του 2010 οι προτεραιότητες του Συνασπισμού ήταν η προετοιμασία για τις αυτοδιοικητικές εκλογές και η ολόπλευρη συμμετοχή και συμβολή στους αγώνες ενάντια στο Μνημόνιο και τις επιπτώσεις του. Όμως η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ ανάγκασε την ηγεσία του Συνασπισμού να προτάξει την αναζήτηση λύσεων στις προβληματικές σχέσεις του με το συμμαχικό σχήμα του ΣΥΡΙΖΑ. Η στάση του Αλαβάνου, ο οποίος είχε πλέον ως κεντρική πολιτική αναφορά στο Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής (ΜΑΑ), πυροδοτούσε συνεχώς την ένταση. Η ηγεσία του Συνασπισμού ξεκαθάρισε ότι δεν επιθυμούσε σύγκρουση, όμως δεν θα ανεχόταν πολιτικά σχέδια ανταγωνιστικά μέσα στο συμμαχικό σχήμα.

Παρά τις συνεχείς προσπάθειες για συναίνεση από πλευράς Συνασπισμού, αλλά και ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλαβάνος στις 25 Ιούλη τίναξε τα πάντα στον αέρα αυτοπροτεινόμενος, εμμέσως, ως υποψήφιος περιφερειάρχης στην Περιφέρεια Αττικής, ενώ την ίδια περίοδο ακουγόταν το όνομα του Αλέξη Μητρόπουλου – προερχόμενου από τον σοσιαλιστικό χώρο — ως πιθανού υποψήφιου στην περιφέρεια Αττικής. Δύο μήνες πριν από τις κρίσιμες εκλογές τον Νοέμβριο 2010, με κατατεθειμένες τις υποψηφιότητες Μητρόπουλου και Αλαβάνου, η κατάσταση δεν ήταν καλή, ούτε στον ΣΥΝ ούτε στον ΣΥΡΙΖΑ, με κύριο επίδικο την κεντρική συνεδριακή θέση του Συνασπισμού για το στόχο της σύγκλισης των δυνάμεων της ριζοσπαστικής ανανεωτικής Αριστεράς με δυνάμεις που προέρχονταν από τον σοσιαλιστικό χώρο και αποδεσμεύονταν από την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, καθώς επίσης και με δυνάμεις της ριζοσπαστικής Οικολογίας. Τελικά, ο Συνασπισμός, παρά τη ριζική διαφωνία του Αριστερού Ρεύματος, αποφάσισε τη στήριξη της υποψηφιότητας του Αλ. Μητρόπουλου, την οποία στήριξαν, επίσης, το ΔΗΚΚΙ και η συνιστώσα Κόκκινο, ενώ με την υποψηφιότητα Αλαβάνου συντάχθηκαν ανοιχτά ΚΕΔΑ, ΚΟΕ, ΔΕΑ, ΑΠΟ, καθώς και ένας αριθμός στελεχών του Συνασπισμού.

Υποψήφια για τον Δήμο Αθηναίων ήταν η Ελ. Πορτάλιου.

Στις 7 Νοέμβρη διεξήχθη ο πρώτος γύρος των εκλογών για τις περιφέρειες και τους δήμους της χώρας. Στην περιφέρεια Αττικής το ποσοστό 6,2% του Μητρόπουλου ήταν κατώτερο των προσδοκιών, ήταν όμως ένα καλό πρώτο βήμα για το ευρύτερο μέτωπο. “Χειρότερο αποτέλεσμα δεν γινόταν” για το 2,2% του Αλαβάνου οι επικεφαλής της παράταξής του.

Από τις αρχές του 2011 η στρατηγική του Συνασπισμού συνδύαζε το στόχο της κοινής δράσης των δυνάμεων της Αριστεράς με τη συνάντηση με τις σοσιαλιστικές - αντιμνημονιακές δυνάμεις που αποδεσμεύονταν σταδιακά από το ΠΑΣΟΚ. Η στρατηγική αυτή, η οποία είχε πολύ θετική απήχηση, συνυπήρχε με αποκλίνουσες στρατηγικές μεταξύ των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, από τον διχαστικό ρόλο του Αλαβάνου και του ΜΑΑ.

Από τα τέλη του Μάη 2011, νέο ποιοτικό στοιχείο ήταν η ορμητική είσοδος του λαϊκού παράγοντα στα πολιτικά πράγματα, μέσα από τις μαζικές, αυθόρμητες και ειρηνικές συγκεντρώσεις στις πλατείες, στο Σύνταγμα και σε όλη τη χώρα, με τον Συνασπισμό και τον ΣΥΡΙΖΑ να εκτιμούν θετικά εξαρχής το κίνημα των πλατειών.

Στις αρχές Νοέμβρη 2011 η κυβέρνηση Παπανδρέου έπεσε και την αντικατέστησε τρικομματική κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑΟΣ, με πρωθυπουργό τον Λ.Παπαδήμο, γεγονός που προκάλεσε νέες φυγόκεντρες τάσεις στο ΠΑΣΟΚ και τη δημιουργία πρωτοβουλιών και σχημάτων σε αντιμνημονιακή βάση που προσανατολίζονταν σε συμπόρευση με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η νέα χρονιά 2012 ξεκινούσε ενώ η χώρα κατέρρεε, ο ΣΥΡΙΖΑ επέμενε σταθερά στην ενωτική πολιτική του, με ορατά τα πρώτα θετικά αποτελέσματα, φέρνοντάς τον σε επαφή με χιλιάδες πολίτες που δεν είχαν οποιαδήποτε πολιτική και οργανωτική σχέση με το χώρο πρωτύτερα.

30 Μάρτη 2012 ο ενωτικός εκλογικός συνδυασμός ΣΥΡΙΖΑ - ΕΝΩΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ έκανε την πρώτη του εμφάνιση. Οι βουλευτικές εκλογές προκηρύχθηκαν για τις 6 Μάη. Το αποτέλεσμα των εκλογών ήταν ένας θρίαμβος για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Αναδείχθηκε δεύτερο κόμμα με ποσοστό 16,70% και 52 βουλευτές. Η αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης οδήγησε τη χώρα σε δεύτερες εκλογές στις 17 Ιούνη, με πρωθυπουργό τον Π. Πικραμμένο, πρόεδρο του ΣτΕ. Μοναδική επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ήταν το αποτέλεσμα των εκλογών. 1.652.051 ψήφοι, 26,87%, 71 βουλευτές. Η Αριστερά στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τις επόμενες ημέρες σχηματίστηκε κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Σαμαρά, την οποία στήριξαν ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ.

Ο Τσίπρας, από την πρώτη του δήλωση, έθεσε – για πρώτη φορά – στόχο την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας. Μαζί με το λαό και με την έγκριση του λαού. Στάθηκε, ιδιαίτερα, στην προτεραιότητα ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ να μετεξελιχθεί σε μια μεγάλη αριστερή, δημοκρατική παράταξη.

Το επόμενο διάστημα ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ έδειχνε αποφασισμένος να επιβάλει τη διαφάνεια στη δημόσια ζωή, αλλά και να προστατεύσει το δημόσιο συμφέρον από την κυβερνητική πολιτική υπέρ του μνημονίου. Δεν διέφευγαν της προσοχής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ οι κλιμακούμενες επιθετικές δραστηριότητες της αναβαθμισμένης εκλογικά Χρυσής Αυγής.

Στις 22 και 23 Σεπτέμβρη 2012, στη συνεδρίαση της ΚΠΕ του Συνασπισμού, συζητήθηκε το θέμα του μετασχηματισμού του φορέα.

Σε όλη τη διάρκεια του 2012 υπήρξε πρωτοφανής κοινωνική δραστηριοποίηση σε αντιμνημονιακή κατεύθυνση με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και την ηγεσία του στην πρώτη γραμμή ενώ στο κυβερνητικό στρατόπεδο υπήρχαν συνεχείς αντιρρήσεις, διαφοροποιήσεις και αποχωρήσεις. Η Χρυσή Αυγή συνέχιζε την προκλητική, ρατσιστική, εγκληματική της δράση.

Και ενώ οι δημοσκοπήσεις “φωτογράφιζαν” την πλήρη ανατροπή του πολιτικού σκηνικού, με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στην πρώτη θέση, προχωρούσε η μετάβαση από τον ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών στο νέο ΣΥΡΙΖΑ.

Στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη (30 Νοέμβρη, 1 και 2 Δεκέμβρη), ο Αλ. Τσίπρας τόνισε ότι με τον ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ “ούτε ανακαίνιση κάνουμε, ούτε η εκδοχή κάποιου άλλου κόμματος είμαστε... Είμαστε ώριμο τέκνο μιας νέας εποχής”. Ο Αρ. Μπαλτάς, παρουσιάζοντας το σχέδιο Διακήρυξης, αναφέρθηκε στο Σοσιαλισμό του 21ου αιώνα, έναν σοσιαλισμό με Δημοκρατία και Ελευθερία. Στην ψηφοφορία για την Κεντρική Επιτροπή, το Ενιαίο Ψηφοδέλτιο στην πρώτη θέση με 74,29% και η δεύτερη λίστα (Αριστερό Ρεύμα κ.ά.) 25,71%. Μετά την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ βγήκε δυναμικά στην κοινωνία.

Στις αρχές της νέας χρονιάς 2013, η κυβέρνηση δέχτηκε ισχυρά πλήγματα από τις νέες αποκαλύψεις για τη γνωστή λίστα Λαγκάρντ.

Στις 2 και 3 Φλεβάρη στη συνεδρίαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δεν έλειψαν και οι διαφορετικές απόψεις, φάνηκε, όμως, ότι ήταν δυνατές οι πολιτικές συγκλίσεις, ιδιαίτερα σε μια φάση συγκρότησης και “βίαιης ενηλικίωσης” του νέου κόμματος.

Στη διάρκεια του Φλεβάρη υπήρξαν μεγάλες κινητοποιήσεις αγροτών και σπουδαστών και δεν ήταν οι μόνες. Η κοινωνία έβραζε. Η συμπαράσταση και στήριξη των αγώνων από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ήταν συνεχής και έμπρακτη, στα κοινωνικά μέτωπα και στη Βουλή.

Η ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, στις 18 και 19 Μάη, σηματοδότησε την αφετηρία της τελικής ευθείας για το ιδρυτικό Συνέδριο του Ιούλη, για τη συγκρότηση ενός ενιαίου, δημοκρατικού και πολυτασικού πολιτικού φορέα της Αριστεράς.

Η ΚΠΕ του Συνασπισμού, στις 9 Ιούνη, με σχεδόν απόλυτη πλειοψηφία (μόνο ένα λευκό) αποφάσισε την αυτοδιάλυση του κόμματος προς το Διαρκές Συνέδριό του.

Στις 11 Ιούνη 2013 ο Σαμαράς έκλεισε την ΕΡΤ. Χιλιάδες πολίτες όλη τη νύχτα στην Αγία Παρασκευή. Στο δρόμο 2.650 εργαζόμενοι. Πανικός στο Μαξίμου από τις πανελλαδικές και παγκόσμιες αντιδράσεις. Ο Αλ. Τσίπρας κατήγγειλε το κυβερνητικό πραξικόπημα. Χιλιάδες άνθρωποι κατάκλυζαν καθημερινά το Ραδιομέγαρο. “Το κλείσιμο της ΕΡΤ σηματοδοτεί την αρχή του τέλους της γελοίας κυβέρνηση Σαμαρά και του μνημονίου”, υπογράμμισε ο Αλ. Τσίπρας. Το θέμα της υπεράσπισης της Δημοκρατίας ήρθε στην κορυφή της ατζέντας. Στις 20 Ιούνη προέκυψε η αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από το κυβερνητικό σχήμα, ενώ την ίδια ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ζητούσε καθαρές λύσεις. Νέα κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ συγκροτήθηκε στις 24 Ιούνη.

Ο Ιούλης χρωματίστηκε από το ιδρυτικό Συνέδριο του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Από τις συνιστώσες, η ΚΟΕ ανέστειλε την αυτοτελή δημόσια παρουσία της, ΑΚΟΑ, ΡΟΖΑ, καθώς και τμήμα της συνιστώσας Κόκκινο αποφάσισαν τη συμμετοχή στον ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.

Στις 11 Ιούλη άνοιξε τις εργασίες του το ιστορικό 1ο Συνέδριο του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Λίγες ώρες πριν την έναρξη του ιδρυτικού Συνεδρίου, διεξήχθη το Διαρκές Συνέδριο του Συνασπισμού, με το οποίο έκλεισε ένας κύκλος 21 ετών και ψηφίστηκε, με συντριπτική πλειοψηφία (μόνο 8 κατά και 13 λευκά) η αυτοδιάλυση του Συνασπισμού και η προσχώρηση των μελών του στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Μια εικοσαετία που έκλεισε επικυρώνοντας μια νέα αρχή.

Στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, το κεντρικό κείμενο, η Πολιτική Απόφαση, καθώς και η Πολιτική Διακήρυξη και το Καταστατικό υπερψηφίστηκαν με ευρεία πλειοψηφία. Αποφασίστηκε, επίσης, η εκλογή του προέδρου από το Συνέδριο και ο τρόπος εκλογής γενικά του προέδρου να αποφασίζεται κάθε φορά από το Συνέδριο. Με ποσοστό 74% πρώτος πρόεδρος εξελέγη ο Αλ. Τσίπρας. Για την εκλογή των μελών της ΚΕ, με έξι ψηφοδέλτια, έλαβαν: Ενιαίο Ψηφοδέλτιο 67,61%, έδρες 135. Αριστερή Πλατφόρμα 30,15%, έδρες 60. Στις 20 Ιούλη στην πρώτη συνεδρίαση της νέας ΚΕ των 201 μελών, γραμματέας εξελέγη ο Δ. Βίτσας.

Σοσιαλιστική Τάση ήταν το όνομα της εσωκομματικής τάσης του ΣΥΡΙΖΑ που συγκρότησαν, στις 27 Αυγούστου, βουλευτές και στελέχη του κόμματος, οι οποίοι προέρχονταν από το χώρο του ΠΑΣΟΚ.

Δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας! Ο αντιφασίστας ράπερ, γνωστός στην περιοχή του Πειραιά και του Κερατσινίου για την αριστερή και αντιφασιστική του δράση. Έπεσε νεκρός από τις μαχαιριές του χρυσαυγίτη Γ. Ρουπακιά, τα ξημερώματα στις 18 Σεπτέμβρη, στην Αμφιάλη. Αποφασιστικό μήνυμα εκ μέρους της Αριστεράς έστειλε ο Αλ. Τσίπρας, με το οποίο έκφρασε την οδύνη του, αλλά και το φόβο του ότι επρόκειτο για ένα σχέδιο αποσταθεροποίησης, ενορχηστρωμένο από τη νεοναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής. Ο κλοιός της Δικαιοσύνης έσφιγγε γύρω από την Χρυσή Αυγή. Το πόρισμα συνέδεε τη δράση της Χρυσής Αυγής με τουλάχιστον δέκα πράξεις κακουργηματικού χαρακτήρα και, με αυτό το δεδομένο, συνελήφθησαν ο Ν. Μιχαλολιάκος, βουλευτές και άλλα στελέχη της Χρυσής Αυγής, μεταξύ των οποίων ο δολοφόνος του Παύλου Φύσσα, Γ. Ρουπακιάς, σημαίνον στέλεχος της οργάνωσης της Χρυσής Αυγής στη Νίκαια.

Με τον Αλ. Τσίπρα ως υποψήφιο για τη θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προχωρούσε στη μάχη των ευρωεκλογών το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.

Εκτιμώντας ότι οι εξελίξεις επιταχύνονταν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, στις 17 Νοέμβρη, ανέλυσε το πρόγραμμα των 100 πρώτων ημερών της κυβέρνησής το ΣΥΡΙΖΑ, ενώ οι δημοσκοπήσεις έδιναν σαφές προβάδισμα στον ΣΥΡΙΖΑ. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έδινε το παρών σε όλα τα μέτωπα, ανεβάζοντας – τον Δεκέμβρη – το θέμα των πλειστηριασμών στην κορυφή της αντιπολιτευτικής ατζέντας.

Στις 16 Δεκέμβρη έγινε η πρώτη συνάντηση των δύο τάσεων της πλειοψηφίας, δηλαδή της Αριστερής Ενότητας (ΑΡΕΝ) και της Πλατφόρμας 2010, με στόχο τη συγκρότηση μιας νέας τάσης.

Ορόσημο το 2014 για την Ελλάδα το μνημόνιο, καθώς ο λαός μπορούσε να ορίσει και πάλι τη μοίρα του. Η μεγάλη διαπραγμάτευση της άνοιξης για το χρέος έδινε τη δυνατότητα για αντιστροφή της καταστρεπτικής πορείας ύφεσης και ανεργίας. Εύλογες ελπίδες δημιουργούσαν οι διπλές εκλογές του Μάη και οι εθνικές εκλογές.

Στις 24 Γενάρη εγκρίθηκαν οι 13 περιφερειάρχες, με την Ρ. Δούρου υποψήφια στην Αττική. Για το Δήμο Αθηναίων εγκρίθηκε η υποψηφιότητα του Γαβριήλ Σακελλαρίδη. Υπήρχε, επίσης, η υποψηφιότητα Τσίπρα για την Κομισιόν.

Μήνυμα ανατροπής ήταν τα αποτελέσματα του α’ γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών στις 18 Μάη. Πρώτη η Ρ. Δούρου στην Περιφέρεια Αττικής. Στον β’ γύρο στο Δήμο της Αθήνας ο Γ. Σακελλαρίδης. Για πρώτη φορά εκτός β’ γύρου οι υποψήφιοι της ΝΔ στο μεγαλύτερο δήμο και στη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας. Ορόσημο στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας αναδείχθηκε η 25η Μάη 2014, καθώς η Αριστερά πέτυχε για πρώτη φορά διπλή νίκη. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε πρώτος στην πανελλαδική αναμέτρηση των ευρωεκλογών με περίπου τέσσερις μονάδες διαφορά και κέρδισε την περιφέρεια Αττικής με την Ρ. Δούρου. Σπουδαίο ποσοστό (48,5%) πέτυχε και στο Δήμο Αθηναίων, όπου ο Γ. Σακελλαρίδης έχασε στο νήμα από τον Γ. Καμίνη. Στην επικράτεια ΣΥΡΙΖΑ 26,58% – έδρες 6, ΝΔ 22,71% – έδρες 5. Ο ΣΥΡΙΖΑ εξέλεξε τους Μ. Γλέζο, Σ. Σακοράφα, Δ. Παπαδημούλη, Κ. Κούνεβα, Γ. Κατρούγκαλο, Κ. Χρυσόγονο. Πέραν της Ρ.Δούρου, εκλέχθηκε και ο Θ. Γαλιατσάτος στην Περιφέρεια Ιονίων Νήσων.

Από τις αρχές Ιούνη ο ΣΥΡΙΖΑ προχωρούσε, ενώ η κρίση κλιμακωνόταν στο ΠΑΣΟΚ και στη ΔΗΜΑΡ. Στόχος του ΣΥΡΙΖΑ η συγκρότηση ενός νέου συνασπισμού εξουσίας με κυβέρνηση της Αριστεράς.

Μετά την παρουσία του Αλ. Τσίπρα στη ΔΕΘ, ο ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύονταν σε πρωταγωνιστή των πολιτικών εξελίξεων το επόμενο διάστημα, με ορίζοντα τις εθνικές εκλογές. Στην Πολιτική Γραμματεία, στελέχη της Αριστερής Πλατφόρμας, έθεσαν – για μια ακόμη φορά – την αντίθεσή τους στην πολιτική συμμαχιών. Στη συνεδρίαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ στις 18 Οκτώβρη ο Αλ. Τσίπρας χαρακτήρισε ως αίτημα των καιρών τις συμμαχίες, χωρίς “να ξεπλένουμε κανέναν, αλλά και χωρίς να στρουθοκαμηλίζουμε, χωρίς να εγκλωβιζόμαστε στην παγίδα της υποτιθέμενης εκλογικής καθαρότητας…”.

Στις 8 Δεκέμβρη ανακοινώθηκε ότι η διαδικασία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας θα ξεκινούσε στις 17 Δεκέμβρη, ενώ οι συγκυβερνώντες ανακοίνωσαν ως υποψήφιο τον πρώην Επίτροπο της ΕΕ Στ. Δήμα. Και στις τρεις ψηφοφορίες οι θετικές ψήφοι ήταν αισθητά λιγότερες από τις απαιτούμενες 180 ψήφους (160,168,168). Και ο επίλογος. 30 Δεκέμβρη, παραίτηση του Αντώνη Σαμαρά. Οι εκλογές προκηρύχθηκαν για τις 25 Γενάρη.

2015! Το νέο έτος μπορούσε να αποτελέσει τομή στην πολιτική ζωή της χώρας. Η Πολιτική Γραμματεία ενέκρινε τη στήριξη από τις πολιτικές κινήσεις με επικεφαλής: Νεφελούδη και Μπαγεώργο. Βουδούρη και Παραστατίδη. Κατσέλη. Κοτζιά. Στην ΚΕ στις 3 Γενάρη ο Αλ. Τσίπρας τόνισε ότι ήταν αδιανόητο να πιστέψει κανείς ότι οι εταίροι μας στην ΕΕ και η ΕΚΤ θα οδηγούσαν μια χώρα της Ευρωζώνης στην κατάρρευση. Στις αρχές Γενάρη ανακοινώθηκε επίσημα η εκλογική συμπόρευση ΣΥΡΙΖΑ – Οικολόγων Πράσινων.

Νίκη – ορόσημο για την Ελλάδα, η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ την Κυριακή 25 Γενάρη.

ΣΥΡΙΖΑ 36,32%, ψήφοι 2.067.058, έδρες 149. ΝΔ 27,87%, ψήφοι 1.586.143, έδρες 76.

Στις 27 Γενάρη, ο Αλ. Τσίπρας, αφού εξασφάλισε τη δεδηλωμένη με τη στήριξη του Π. Καμμένου και των ΑΝΕΛ σχημάτισε κυβέρνηση 162 βουλευτών.

Η ΠΡΩΤΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

(Γενάρης 2015 - Σεπτέμβρης 2015)

Στις 28 Γενάρη, πραγματοποιήθηκε η πρώτη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, όπου τέθηκαν οι προτεραιότητες της κυβέρνησης. Τους επόμενους μήνες στην πρώτη γραμμή βρίσκονταν η διαπραγμάτευση με τους εταίρους, με σαφή τη διαφορά δανειστών και ελληνικής κυβέρνησης: “ναι ή όχι στην παράταση του μνημονίου”. Στο μεταξύ πρόεδρος της Βουλής εξελέγη η Ζ. Κωνσταντοπούλου και αντιπρόεδροι από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ οι Μητρόπουλος, Μπαλάφας, Χαραλαμπίδου, ενώ χιλιάδες λαού με την κινητοποίησή τους έκφραζαν την αλληλεγγύη τους πρ