Σύνδρομο Μινχάουζεν δια αντιπροσώπου: Τι προσέχουν οι ειδικοί υγείας

01:48 7/4/2023 - Πηγή: Dikaiologitika

Όταν ο φροντιστής γίνεται δήμιος. Το σύνδρομο Μινχάουζεν δια αντιπροσώπου που μπορεί να μετατρέψει ακόμα και την γονεϊκή αγάπη, σε μια νοσηρή πραγματικότητα με ολέθρια για το παιδί-θύμα αποτελέσματα.

Το 2015, αμερικανικό δικαστήριο, καταδίκαζε την νεαρή Gypsy Rose σε φυλάκιση 10 ετών, ως ηθικό αυτουργό στην δολοφονία της μητέρας της Dee Dee Blanchard.

Είχε προηγηθεί η παραδοχή της κατηγορουμένης, ότι εκείνη είχε ζητήσει από τον φίλο της να εκτελέσει το

στυγερό έγκλημα.

Μόνο που στην συγκεκριμένη περίπτωση, αυτή η οικογενειακή τραγωδία δεν ξεκίνησε με τη δολοφονία της μητέρας της Gypsy Rose, αλλά με την γέννηση της και την “ισόβια” καταδίκη της να ζει μέχρι τότε ως πάσχουσα από σοβαρές ασθένειες.

Καταπίνοντας δεκάδες χάπια την ημέρα “για να γίνει καλά”.

Καθισμένη σε αναπηρικό αμαξίδιο επειδή “δεν μπορούσε να περπατήσει”.

Επειδή η δολοφονηθείσα Dee Dee Blanchard ήταν μια από τις πλέον αντιπροσωπευτικές περιπτώσεις εκδήλωσης του συνδρόμου Μινχάουζεν δια αντιπροσώπου.

Όταν ο φροντιστής γίνεται δήμιος

Το σύνδρομο Μινχάουζεν δια αντιπροσώπου, αποτελεί μία μορφή κακοποίησης στην οποία ο “φροντιστής” ευάλωτου προσώπου προκαλεί συνειδητά -με τεχνητό τρόπο- ασθένεια ή τραυματισμό του ατόμου που φροντίζει. Σε άλλες περιπτώσεις, παραπλανά τους γιατρούς απο τους οποίους ζητά βοήθεια, αναφέροντας ανύπαρκτα συμπτώματα.

Σε ποσοστό μεγαλύτερο του 90%, ο φροντιστής είναι γυναίκα και το άτομο που φροντίζει είναι παιδί.

Υπάρχουν πλέον πολλές καταγεγραμμένες στην βιβλιογραφία περιπτώσεις, που το θύμα λόγω της συμπεριφοράς του φροντιστή, απέκτησε στην πραγματικότητα σοβαρές βλάβες ή ακόμα και οδηγήθηκε στον θάνατο.

Διαβάζοντας πίσω από το σύνδρομο Μινχάουζεν δια αντιπροσώπου

Σκεφτείτε πώς φέρεται ο κοινωνικός περίγυρος, σε κάποιον γονέα ή κηδεμόνα που αναμετράται με μια απειλητική για την ζωή του παιδιού του ασθένεια.

Όλοι είναι υποστηρικτικοί. Εκδηλώνουν ενδιαφέρον και συμπόνοια. Δεν προβάλλουν καμία απαίτηση απο τις συνηθισμένες της καθημερινότητας αφού ο φροντιστής είναι επικεντρωμένος στην φροντίδα του άρρωστου παιδιού του.

Παράλληλα, απολαμβάνει τον θαυμασμό των άλλων που καταφέρνει να αντέχει την συγκυρία με στωικότητα.

Το άτομο που εκδηλώνει το σύνδρομο, αποκτά νόημα και προσανατολισμό, αυξάνει την αυταξία του, μέσω του ρόλου του φροντιστή. Σπάνια, σχεδόν ποτέ, σύμφωνα με τους ειδικούς, κρύβονται πίσω απο την συμπεριφορά του κίνητρα με υλικές απολαβές.

Σχεδόν αποκλειστικά, η δύναμη που αισθάνονται ότι αντλούν ζώντας τον ρόλο της “ανιδιοτελούς προσφοράς” είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο οικοδομούν όλη τους την προσωπικότητα, αναβαθμίζοντας την θέση τους στον στενό και ευρύ περίγυρο, φορώντας ως παράσημο ένα σθένος χαρακτήρα που είναι βεβαίως ψευδεπίγραφος.

Πότε οι γιατροί υποπτεύονται την ύπαρξη του Συνδρόμου

Καθώς το Σύνδρομο γίνεται δυστυχώς γνωστότερο τα τελευταία χρόνια λόγω ανάλογων περιστατικών, γιατροί και νοσηλευτές έχουν αυξημένα αντανακλαστικά σε περιπτώσεις επανειλημμένης νοσηλείας παιδιών όπου δεν έχει ταυτοποιηθεί συγκεκριμένο νόσημα.

Τι προσέχουν οι ειδικοί υγείας;

Αναφερόμενα συμπτώματα που δεν επιβεβαιώνονται απο κλινικά και εργαστηριακά ευρήματα.

Πραγματική συμπτωματολογία που με εξετάσεις οδηγεί στην εύρεση ουσιών που δεν μπορούν να δικαιολογηθούν.

Ιστορικό συνεχούς αναζήτησης ιατρικής φροντίδας και συχνών επισκέψεων σε νοσοκομεία.

Συχνή χρήση φαρμάκων, ακόμα και χωρίς ιατρική υπόδειξη.

Βελτίωση της υγείας του παιδιού όταν αυτό απομακρύνεται από τον έλεγχο του άμεσου φροντιστεί και την επίβλεψη του αναλαμβάνει άλλο πρόσωπο.

Συχνά, ο φροντιστής με Μινχάουζεν δια αντιπροσώπου, έχει κάποιες ιατρικές γνώσεις. Μιλά με ευχέρεια χρησιμοποιώντας ιατρικούς όρους, είναι πολύ γλαφυρός στην περιγραφή των συμπτωμάτων. Όμως, η συμπεριφορά του αναστρέφεται πλήρως αν του τεθούν στοχευμένες ερωτήσεις ή του ζητηθούν εξηγήσεις για εργαστηριακά ευρήματα, όπως πχ μεγάλη δόση συγκεκριμένης φαρμακευτικής ουσίας στο θύμα. Τότε, επιχειρεί να διαχωρίσει την θέση του και να αποποιηθεί οποιασδήποτε ευθύνης.

Υπάρχει ελπίδα για το παιδί-θύμα;

Σε επίπεδο σωματικών βλαβών, συχνά οι γιατροί καταφέρνουν να αντιστρέψουν την ζημιά στο σώμα. Αρκετά θύματα αναγκάζονται ωστόσο να ζουν με καταλειπόμενα προβλήματα υγείας λόγω τακτικών που ακολουθούσε ο φροντιστής ώστε να εξασφαλίζει το άρρωστο παιδί που χρειαζόταν..

Η συναισθηματική και ψυχική αποκατάσταση του θύματος είναι επίσης δύσκολη. Τα παιδιά φέρουν βαρύ το φορτίο της κακοποίησης αλλά και τον ευτελισμό της σχέσης αδιαπραγμάτευτης εμπιστοσύνης που είχαν αναπτύξει με τον φροντιστή τους. Μπορεί να αισθανθούν ενοχή ή οργή, ανάλογα με την ηλικία που τερματίζεται η κατάσταση. Σε κάθε περίπτωση, είναι μια διαδικασία που παίρνει χρόνο και σπάνια αποδίδει χωρίς την βοήθεια ειδικών ψυχικής υγείας.

Πηγή: News4Health.gr

#ΜΙΝΧΑΟΥΖΕΝ #ΣΥΝΔΡΟΜΟ_ΜΙΝΧΑΟΥΖΕΝ_ΔΙΑ_ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΥ #ΣΥΝΔΡΟΜΟ_ΜΙΝΧΑΟΥΖΕΝ