Θα γίνουν τα Τέμπη το Γουότεργκεϊτ του Μητσοτάκη;

Μετά τις τεράστιες συγκεντρώσεις για τα Τέμπη και τη συνέντευξη Μητσοτάκη στον Alpha, το σκάνδαλο του Γουότεργκεϊτ ανακαλείται στη μνήμη μας για τρεις λόγους.

Στις 17 Ιουνίου 1972 μια ομάδα διαρρηκτών συλλαμβάνεται στο κτίριο Γουότεργκεϊτ στην Ουάσιγκτον στο οποίο στεγάζεται η Εθνική Επιτροπή των Δημοκρατικών. Οι διαρρήκτες είχαν

σκοπό να παγιδεύσουν τα τηλέφωνα των Δημοκρατικών, προκειμένου η επιτροπή επανεκλογής του Προέδρου Νίξον να γνωρίζει εκ των προτέρων τις κινήσεις της αντίπαλης καμπάνιας.

Ο θόρυβος που δημιουργείται από τις συλλήψεις και οι πρώτες δημοσιογραφικές αποκαλύψεις για τις σχέσεις των συλληφθέντων με τους Ρεπουμπλικάνους και το επιτελείο του Προέδρου, δεν αποτρέπουν τη θριαμβευτική επανεκλογή του Νίξον. Στις 7 Νοεμβρίου ο Νίξον κερδίζει με 60,7% μια θεαματική εκλογική νίκη έναντι του υποψηφίου των Δημοκρατικών Τζορτζ ΜακΓκόβερν. Την ώρα του θριάμβου του Νίξον, η γενική αίσθηση ήταν ότι το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ είχε λήξει.

Τα πράγματα δεν ήταν όμως έτσι. Η δημοσιογραφική έρευνα (κατά κύριο λόγο των ρεπόρτερ της Washington Post Μπομπ Γούντγουορντ και Καρλ Μπερνστάιν) η οποία τροφοδοτείται από διαρροές κρατικών αξιωματούχων, αποκαλύπτει μια μεγάλης κλίμακας συνωμοσία των επιτελών του Νίξον. Οι άνθρωποι του Προέδρου χρησιμοποίησαν παράνομα μέσα εναντίον των αντιπάλων τους κι επιχείρησαν να συγκαλύψουν το σκάνδαλο. Οι αποκαλύψεις παίρνουν τη μορφή χιονοστιβάδας και τελικά οδηγούν στην παραίτηση του Νίξον. Υπό την απειλή της παραπομπής του, ο Ρίτσαρντ Νίξον παραιτείται στις 8 Αυγούστου 1974, δύο χρόνια και δύο μήνες μετά τη διάρρηξη του Γουότεργκεϊτ.

Μια υπόθεση που δεν κλείνει

Μετά τις τεράστιες συγκεντρώσεις για τα Τέμπη και τη συνέντευξη Μητσοτάκη στον Alpha, το σκάνδαλο του Γουότεργκεϊτ ανακαλείται στη μνήμη μας για τρεις λόγους.

Η πρώτη αναλογία με το Γουότεργκεϊτ είναι ότι τα Τέμπη λειτουργούν ως βραδυφλεγείς πολιτικές βόμβες για την κυβέρνηση. Είναι μια από τις λίγες φορές που ένα ζήτημα δεν ξεφουσκώνει όσο περνάει ο καιρός, αλλά παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις. Οι κινητοποιήσεις της περασμένης Κυριακής ήταν κατά πολύ μεγαλύτερες από εκείνες της 8ης Μάρτη 2023, αμέσως μετά το έγκλημα -που ήταν πολύ μαζικές. Τροφοδοτούμενο από τις αποκαλύψεις τόσο για αυτό καθαυτό το έγκλημα όσο και την επιχείρηση συγκάλυψής του, το ζήτημα των Τεμπών παίρνει τις διαστάσεις χιονοστιβάδας για την κυβέρνηση.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στη χτεσινή συνέντευξη στον Alpha, ο Μητσοτάκης υπαναχώρησε σε καίρια σημεία του κυβερνητικού αφηγήματος για τα Τέμπη (παράνομο φορτίο, μπάζωμα, εξεταστική επιτροπή), ενώ άφησε ακάλυπτα κεντρικά στελέχη της ΝΔ όπως ο Καραμανλής, ο Μαρκόπουλος, ο Τριαντόπολουλος και ο Αγοραστός. Παρά τις υπαναχωρήσεις και τα αδειάσματα, το κλίμα σήμερα είναι ακόμα πιο αρνητικό για την κυβέρνηση από ό,τι πριν τη συνέντευξη.

Είναι η πρώτη φορά που μια κρίσιμη τηλεοπτική παρέμβαση Μητσοτάκη δεν αλλάζει το πολιτικό κλίμα υπέρ της κυβέρνησης.

Οι εκλογές

Η δεύτερη αναλογία με το Γουότεργκεϊτ είναι ότι τα σκάνδαλα δεν κρίνονται «τελεσίδικα» στις κάλπες. Οι πολίτες παίρνουν τις εκλογικές αποφάσεις τους με βάση όσα γνωρίζουν εκείνη τη στιγμή και σταθμίζοντας τις πληροφορίες που έχουν στη διάθεσή τους. Στην πορεία του χρόνου νέες πληροφορίες και ενδεχόμενες μεταβολές των κριτηρίων των πολιτών, μπορούν κάλλιστα να οδηγήσουν σε μείζονες αλλαγές των πολιτικών κρίσεων τους. Το 1972 ο Νίξον θριάμβευσε, το 1974 η αμερικανική κοινωνία είχε στραφεί εναντίον του.

Αλλά τα σκάνδαλα δεν είναι απλά μεγάλα πολιτικά ζητήματα. Η βασική πτυχή τους είναι ποινική. Εν προκειμένω, όλα δείχνουν ότι έχουμε να κάνουμε με πολύ σοβαρά εγκλήματα. Οι εκλογές δεν λειτουργούν ως δικαστήρια για να κρίνουν ποινικά αυτά τα εγκλήματα. Γι’ αυτό οι αλαζονικοί ισχυρισμοί του κυβερνητικού επιτελείου ότι τα Τέμπη ή οι υποκλοπές τελείωσαν μα το «σαραντατακατό» αναδεικνύουν με ενάργεια μια λογική, αυταρχισμού αυθαιρεσίας και περιφρόνησης στο «κράτος δικαίου». Μια κατεξοχήν καθεστωτική λογική.

Παρά το «σαραντατακατό» τα Τέμπη είναι ανοιχτά και φαίνεται ότι θα παραμείνουν ανοιχτά μέχρι να αποδοθεί δικαιοσύνη.

Η συγκάλυψη

Η τρίτη αναλογία με το Γουότεργεκεϊτ είναι η επιχείρηση συγκάλυψης. Ο Νίξον θα παραπεμπόταν για παρεμπόδιση της Δικαιοσύνης -και αυτή την παραπομπή απέφυγε με την παραίτηση. Στην πραγματικότητα, κάθε μεγάλο σκάνδαλο στο οποίο εμπλέκεται η πολιτική εξουσία, συμπληρώνεται από ένα δεύτερο σκάνδαλο, αυτό της οργανωμένης συγκάλυψης. Ορισμένες φορές η συγκάλυψη εξοργίζει την κοινωνία πολύ περισσότερο από το ίδιο το σκάνδαλο.

Στο έγκλημα των Τεμπών από την πρώτη στιγμή κυβέρνηση έδειξε να φοβάται την αλήθεια -τους ακριβείς λόγους ενδέχεται να τους μάθουμε στο προσεχές μέλλον. Η αλληλουχία των κυβερνητικών ενεργειών οδηγεί όλο και περισσότερους-ες στο συμπέρασμα ότι υπήρξε οργανωμένο σχέδιο συγκάλυψης -κάτι που πυροδοτεί την κοινωνική οργή. Δεν είναι τυχαίο ότι ο αγώνας των συγγενών των θυμάτων έχει ως πρώτο στόχο να διαρραγεί αυτό το πέπλο της συγκάλυψης. Άλλωστε και στη συνέντευξη στον Alpha οι περισσότερες ερωτήσεις στη συγκάλυψη αφορούσαν.

Γενικά, οι εγκληματικές παραλείψεις μπορούν να συγχωρεθούν. Τα ψέματα και η εξαπάτηση όχι.

Αλλαγή εν κινήσει

Κλείνοντας, πρέπει να αναφέρουμε ένα ακόμα στοιχείο του Γουότεργκεϊτ. Το σημείο καμπής στην παραίτηση Νίξον ήταν η απόφαση της ρεπουμπλικανικής πλειοψηφίας του Κογκρέσου να στηρίξει την παραπομπή του. Σε μια στιγμή πρωτοφανούς θεσμικής κρίσης, το ίδιο το κόμμα του Προέδρου δρομολόγησε τις εξελίξεις.
Τελικά ο Νίξον αντικαταστάθηκε από τον αντιπρόεδρό του Τζέραλντ Φορντ.

#ΤΕΜΠΗ #ΚΥΡΙΑΚΟΣ_ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ
Keywords
Τυχαία Θέματα